Recalling the love affair yesterday

Recalling the love affair yesterday, Yuuto cleared his throat.

「Err, that. Nice weather」
「R-Right. Nice weather」

Asuka who walks next to him also answered awkwardly.

They had done it five times after that. It’s the best record of Yuuto that day.

(Awkwardー. What the hell? It’s so awkward. What’s going on?)

Having the last night her cross in her mind, Asuka shook her face.
Did she get on the her feelings and was washed away by the mood? Anyway, she fawned over him to her heart’s content yesterday.

She shook her waist on top of Yuuto, kissed, did in front and back, again and again.

Furthermore she kept calling Yuuto’s name in the midst of it, Asuka’s face warped.

(Isn’t that? What to call it, aren’t we like lovers? No good. That’s no good. It’s too embarrassing)

The master and treasure tool. She has to make that clear, Asuka tightened her spirit.

「It’s not like I like your or anything like that」
「Eh? Ah, Yes」

Asuka said then Yuuto replied short. Yuuto before would be depressed but she’s wondering if it’s okay now.

The girl he gives his heart to, piled up the body. Hoping more than that is already a luxury.

With his face completely loose, Yuuto looked at the hallway of the castle absent-mindedly.

「It’s only Asuka-sama today right?」
「Right. You can kill time somewhere. Let’s buy snacks when we return」

Asuka is the one called for business today. There’s no need for Yuuto to come but Yuuto isn’t as troublesome as before.

「Right. Should we go to Asuka-sama’s favorite store?」

Imagining the shopping at return, Yuuto smiled. Asuka’s breathing was clogged because of that expression.

Scratching her cheeks, Asuka pouted and replied.

「T-Today, you see. …Don’t go to Captain okay?」

Hearing the slender voice, Yuuto’s heart jumped out. That’s his intention even if he’s not told but It’s the first time Asuka is finding fault at Yuuto’s female relationships.

Feeling that she’s finding fault at him, Yuuto shook his arm in panic.

「N-No I won’t! There’s no way I can go!」

Catching the glimpse of the panicking Yuuto, Asuka looked away bashfully.

「It’s not like I mind who you meet or go out with. Just for today, I want you to remember me」

Saying that, Asuka waved her right hand and said 「Later」 Yuuto absent-mindedly sent off Asuka’s back that’s advancing bashfully.

「…Yes」

His delayed answer didn’t reach Asuka who disappeared at the corridor of the castle.

「Oh, Yuuto-kun. What a coincidence1」

When Asuka’s back disappeared at the corner, a voice called out Yuuto from the back.
Turning back, Thunderbolt is walking towards Yuuto.

「Ah, Thunderbolt-san. It’s been a while」

Of course it’s not a coincidence but she timed when to call out Yuuto but Yuuto has no way of knowing so he bowed.

Looking at Thunderbolt’s left arm, Yuuto spoke in a worried tone.

「Uhm…How’s your wound?」
「Fufu, it’s fine. It still hurts but it’ll heal completely after a few days」

Thunderbolt raised her left arm while smiling at Yuuto. Showing her palm to tell that there’s no problem, Yuuto felt relieved.

「I’m glad. I was worried」

Those words made Thunderbolt’s cheek blush. Applying her hand to her waist bashfully, Thunderbolt turned her eyes over the eyemask.

「Can you come with me for a bit?」

Thunderbolt’s glance can be seen through but Yuuto nodded with a smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระลึกถึงความรักเมื่อวาน ยูโตะล้างลำคอของเขา「ผิดพลาดนั้น 」อากาศดี「อาจจะ 」อากาศดีกะที่เดินข้างๆ เขายังตอบเก้ๆ กังๆ .พวกเขาทำ 5 ครั้ง หลังจากนั้น มันเป็นบันทึกที่ดีที่สุดของยูโตะในวันนั้น( เขินー . อะไรกันเนี่ย ? มันอึดอัด เกิดอะไรขึ้น ? )มีเมื่อคืนเธอข้ามในจิตใจเธอ กะ ส่ายใบหน้าของเธอเธอได้รับในความรู้สึกของเธอ และถูกล้างออกไป ด้วยอารมณ์ ? อย่างไรก็ตาม เธอ fawned เขาจากใจของเธอเมื่อวานนี้เธอส่ายเอวด้านบนของยูโตะ , จูบ , ทำในด้านหน้าและด้านหลัง อีกครั้งและอีกครั้งนอกจากนี้เธอยังเรียกชื่อของยูโตะในท่ามกลางมัน หน้า กะแปลก .( ไม่ใช่เหรอ สิ่งที่เรียกว่า ไม่ใช่เราชอบคนรักกัน ไม่เก่ง นั่นไม่ดีเลย มันน่าอายเกินไป )ต้นแบบเครื่องมือและสมบัติ เธอต้องให้ชัดเจนว่า อาสึกะที่ผูกวิญญาณของเธอ「ไม่ใช่ฉันที่ชอบเธอหรืออะไรอย่างนั้น」「เอ๊ะ ? อ่า ใช่」อาสุกะพูดแล้วยูโตะตอบสั้นๆ ยูโตะก่อนจะซบเซา แต่ก็สงสัยว่ามันโอเคแล้วผู้หญิงที่เขาช่วยให้หัวใจของเขาต้องซ้อนขึ้นในร่างกาย หวังมากกว่านั้นก็สุดหรูหน้าหลวมทั้งหมดของเขา ยูโตะมองทางเดินของปราสาทขาด mindedly .「มันกะซามะวันนี้ใช่มั้ย ? 」「ขวา คุณสามารถฆ่าเวลาที่ไหนสักแห่ง ไปซื้อขนม เมื่อเรากลับมา」อาสุกะ เป็นหนึ่ง เรียกว่า ธุรกิจวันนี้ ไม่ต้องมียูโตะมาแต่ยูโตะไม่ลำบากเหมือนแต่ก่อน「ขวา เราควรจะไปที่ร้านโปรดของอาสุกะซามะ ? 」จินตนาการถึงแหล่งช้อปปิ้งที่กลับ ยูโตะยิ้ม อาสุกะหายใจถูกอุดตัน เพราะท่าทางแบบนั้นเกาแก้ม กะ ยื่น และตอบ「ว - วันนี้ คุณก็เห็น . . . . . . . ไม่ไปกัปตัน โอเค ? 」ได้ยินเสียงเรียว หัวใจของยูโตะก็กระโดดออกมา นั่นคือความตั้งใจของเขาถ้าเขาไม่ได้บอก แต่มันเป็นครั้งแรก กะจะจับผิดที่ยูโตะหญิง ความสัมพันธ์รู้สึกว่าเธอจับผิดเขา ยูโตะเขย่าแขนของเขาในความตื่นตระหนก「ไม่ฉันไม่ ไม่มีทางที่ฉันสามารถไป 」จับเหลือบของ panicking ยูโตะ อาสุกะดูไปเหนียม .「ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจที่เธอเจอ หรือไปออกด้วย สำหรับวันนี้ ผมต้องการให้คุณจำฉัน」บอกว่า กะโบกที่มือขวาของเธอ และกล่าวว่า 「ทีหลัง」ยูโตะไม่มา mindedly ส่งกะกลับมาที่ก้าวหน้าเหนียม .「」 . . . ครับเขาตอบล่าช้าไม่ได้ถึงกะที่หายตัวไปที่ระเบียงของปราสาท「โอ้ ยูโตะคุง สิ่งที่ coincidence1 」เมื่ออาสึกะกลับหายไปที่มุม เสียงเรียกยูโตะที่ด้านหลังเลี้ยวกลับ สายฟ้าเดินกับยูโตะ「อ่า อัสนี ซาน ขณะที่มันถูก」แน่นอน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เธอหมด เมื่อเรียกออกมา ยูโตะ แต่ยูโตะจะไม่มีทางรู้ได้ ดังนั้น เขาโค้งงอสายฟ้ามองแขนซ้ายของยูโตะพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง「 อืม . . . . . . . . . . . . แผลของคุณเป็นยังไงบ้าง ? 」「ฟูฟู ไม่เป็นไร มันเจ็บปวด แต่มันก็หายหมด หลังจากไม่กี่วัน」อัสนียกแขนซ้ายของเธอในขณะที่ยิ้มให้ยูโตะ แสดงฝ่ามือของเธอบอกว่าไม่มีปัญหา ยูโตะรู้สึกโล่งอก「ดีใจจัง ฉันกังวล」คำพูดเหล่านั้นทำให้อัสนีแก้มหน้าแดง ใช้ มือของเธอที่เอวเหนียม ฟ้าผ่าทำให้ตาของเธอมากกว่า ยมาสก์ .「คุณมากับฉันหน่อยได้มั้ย ? 」อัสนีเป็นรวดเร็วสามารถเห็นได้ผ่าน แต่ยูโตะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม