At night.Zhang Ye returned home.The

At night.

Zhang Ye returned home.

The moment he walked in, Mom gave him a displeased look. "You even have the nerve to come back? Other people had a gala for primary and secondary school students which had nothing to do with you, but why must everything not lack you? Do you feel uncomfortable being too free? You don't feel good if you don't stir up some trouble everyday? Son, I'm really impressed by you. Your mother's heart isn't good. Stop giving me surprises all the time. We are in an aging society, and there are so many old people in society, but you sure were good. You scolded all of them in one breath. You even included your father and I!"

Zhang Ye smiled and said, "Who did you hear that from?"

"Is there a need to hear? I saw it on the internet" Mom huffed and puffed.

Zhang Ye exclaimed, "You sure are getting better at using your cellphone. You are moving well with the times."

Mom said, "Don't try changing the subject. Let your father scold you to see if you are deserving of it!"

Dad looked at his son and ignored his wife. "Is it alright on the school's side? Would it affect your career at Peking University?"

"I don't know. It's hard to say." Zhang Ye took off his coat. "I'm now resigned to fate. I leave it to do as it pleases, for I'm not in the wrong. I did what I had to do as a teacher. For the children, sacrificing myself leads to the benefit of everyone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนกลางคืนจางเย่กลับบ้านในขณะที่เขาเดินใน แม่ให้เขามองเห็น "แม้จะมีเส้นประสาทกลับมาไหม คนอื่น ๆ มีงานเลี้ยงสำหรับประถมและมัธยมศึกษาซึ่งไม่มีอะไรจะทำกับคุณ แต่ทำไมต้องทุกสิ่งไม่ขาดคุณ คุณรู้สึกอึดอัดจะฟรีเกินไป คุณไม่รู้สึกดีถ้าคุณไม่ชนวนบางอย่างในชีวิตประจำวัน ลูกชาย ผมประทับใจจริง ๆ โดยคุณ หัวใจของแม่ไม่ดี หยุดให้ฉันประหลาดใจตลอดเวลา เราอยู่ในสังคมริ้วรอย และมีคนเก่าในสังคม แต่คุณแน่ใจว่าถูกดี คุณ scolded ทั้งหมดของพวกเขาในหนึ่งลมหายใจ คุณแม้รวมฉัน"จางเย่ยิ้ม และกล่าว ว่า "ที่คุณได้ยินที่มาจาก""มีความต้องการได้ยินหรือไม่ ผมเห็นมันบนอินเทอร์เน็ต"แม่จึง huffed และพองตัวจางเย่ exclaimed "แน่ใจว่าได้ดีกว่าที่ใช้งานโทรศัพท์ คุณกำลังจะย้าย ด้วยเวลา"แม่กล่าวว่า "อย่าพยายามเปลี่ยนหัวข้อ ให้คุณพ่อประชุมเพลิงคุณเพื่อดูว่าคุณมีสมควรของมัน"พ่อมองลูกชายของเขา และภรรยาของเขาถูกละเว้น "เป็นไรของโรงเรียนด้าน จะได้มีผลต่อหน้าที่การงานที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง""ฉันไม่ทราบ มันคือยากที่จะพูด" จางเย่เอาออกเสื้อของเขา "ฉัน:ตอนนี้ลาออกไปชะตากรรม จะปล่อยให้มันทำ ตามประสงค์ สำหรับฉันไม่ไม่ถูกต้อง สิ่งที่ฉันต้องเป็นครูได้ สำหรับเด็ก เสียสละตนเองนำไปสู่ประโยชน์ของทุกคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเวลากลางคืน.

จางเจ้ากลับบ้าน.

ขณะที่เขาเดินเข้ามาในแม่ทำให้เขาดูไม่พอใจ "คุณยังมีเส้นประสาทที่จะกลับมา? คนอื่น ๆ มีกาล่าดินเนอร์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษาที่มีอะไรจะทำอย่างไรกับคุณ แต่ทำไมต้องทุกอย่างที่คุณขาดไม่ได้หรือไม่คุณรู้สึกอึดอัดเป็นอิสระเกินไป? คุณไม่รู้สึก ที่ดีถ้าคุณไม่กระทบปัญหาบางอย่างในชีวิตประจำวัน? ลูกชายผมประทับใจจริงๆโดยคุณ. หัวใจของคุณแม่ไม่ดี. หยุดให้ฉันประหลาดใจตลอดเวลา. เราอยู่ในสังคมผู้สูงอายุและมีจำนวนมากดังนั้น คนเฒ่าคนแก่ในสังคม แต่คุณแน่ใจได้ดี. คุณดุทั้งหมดของพวกเขาในลมหายใจ. คุณยังรวมถึงคุณพ่อของคุณและฉัน! "

จางเจ้ายิ้มและกล่าวว่า" ใครที่คุณไม่ทราบว่ามาจากไหน? "

" มีความต้องการที่จะ ได้ยิน? ฉันเห็นมันบนอินเทอร์เน็ต "แม่ huffed และป่อง.

จางเยอุทาน" คุณแน่ใจว่าจะได้รับดีกว่าที่ใช้โทรศัพท์มือถือของคุณ. คุณกำลังจะย้ายเดียวกับเวลา. "

แม่กล่าวว่า" อย่าพยายามเปลี่ยนเรื่อง ขอให้คุณพ่อของคุณด่าคุณเพื่อดูว่าคุณสมควรได้รับมัน! "

พ่อมองไปที่ลูกชายของเขาและภรรยาของเขาไม่สนใจ "มันไม่เป็นไรที่ด้านข้างของโรงเรียนหรือไม่ก็จะส่งผลกระทบต่ออาชีพของคุณที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง?"

"ผมไม่ทราบว่า. มันยากที่จะพูด." จางเยถอดเสื้อของเขา "ตอนนี้ผมลาออกไปชะตากรรม. ฉันปล่อยให้ทำตามที่ประสงค์สำหรับฉันไม่ได้ในทางที่ผิด. ฉันทำในสิ่งที่ผมต้องทำเป็นครู. สำหรับเด็กที่เสียสละตัวเองนำไปสู่ประโยชน์ของทุกคน .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนกลางคืนจางจงกลับมาทันทีที่เขาเดินเข้ามา แม่ก็ให้เลือกดู . คุณกล้าที่จะกลับมา คนอื่นมีงานระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ แต่ทำไมทุกอย่างไม่ขาดคุณ ? คุณรู้สึกอึดอัดเป็นเหมือนกันฟรี คุณรู้สึกไม่ดีถ้าคุณไม่สร้างปัญหาทุกวัน ลูกชายฉันจริงๆประทับใจคุณ แม่หัวใจไม่ได้ดี หยุดทำให้ฉันประหลาดใจได้ตลอดเวลา เราอยู่ในสังคมผู้สูงอายุ และมีคนแก่มากในสังคม แต่คุณแน่ใจว่ามันดี คุณตำหนิพวกเขาทั้งหมดในหนึ่งลมหายใจ คุณคือพ่อของผม ! "จาง ท่านยิ้มและกล่าวว่า " คุณได้ยินมาจากใคร ?" มันต้องฟัง ผมเห็นมันบนอินเทอร์เน็ต " แม่ huffed และป่อง .จาง ท่านอุทานว่า " คุณได้รับดีกว่าที่ใช้โทรศัพท์มือถือของคุณ คุณกำลังจะย้ายกับเวลา "แม่บอกว่า " อย่าพยายามเปลี่ยนเรื่อง ให้พ่อด่าคุณว่าคุณสมควรได้รับมัน !พ่อมองดูลูกชายของเขาและไม่สนใจภรรยาของเขา " มันจะดีในโรงเรียน ? มันส่งผลกระทบต่ออาชีพของคุณที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง ?" ไม่รู้สิ มันพูดยาก " จางเยถอดเสื้อของเขา . " ตอนนี้ผมลาออกเพื่อชะตากรรม ผมปล่อยให้มันทำมาก ผมไม่ได้ผิด ฉันทำในสิ่งที่ต้องทำในฐานะครู สำหรับเด็กที่เสียสละนำเพื่อประโยชน์ของทุกคน