Middle English (1100-circa 1500AD):

Middle English (1100-circa 1500AD): After William the Conqueror, the Duke of Normandy, invade and Conqueror England in1066 AD with his armies and became king, he brought his nobles, who spoke French, to be the new government. The Old French took over as the language of the court, administration, and culture. Meanwhile, The English language, as the language of the now lower class, was considered a vulgar tongue.
By about 1200, England and French had split. English changed a lot, because it was mostly was mostly being spoken instead of written for about 300 years. The use of Old English came back, but with many French words added. This language is called Middle English. Most of the words embedded in the English vocabulary are words of power, such as crown, castle, court, parliament, army, mansion, gown, beauty, banquet, art, poel, romance, duke, servant, traitor and governor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาอังกฤษยุคกลาง ( ประมาณ 1 , 100 1500ad ) : หลังจากที่วิลเลียมผู้พิชิตดยุคแห่งนอร์มังดีบุกและพิชิตอังกฤษ in1066 โฆษณากับกองทัพของเขาและกลายเป็นกษัตริย์ เขาพาขุนนางของเขาที่พูดภาษาฝรั่งเศส เป็นรัฐบาลใหม่ เก่าฝรั่งเศสเข้ามาเป็นภาษาของศาล บริหาร และ วัฒนธรรม ในขณะเดียวกัน , ภาษาอังกฤษ เป็น ภาษา ของตอนนี้ ลด ชั้นเป็นลิ้นที่หยาบคาย
ประมาณ 1200 , อังกฤษและฝรั่งเศสได้แบ่ง อังกฤษเปลี่ยนไปเยอะมาก เพราะมันเป็นส่วนใหญ่ส่วนใหญ่พูดแทนเขียนประมาณ 300 ปี การใช้ภาษาอังกฤษเก่ากลับมา แต่กับคำภาษาฝรั่งเศสหลายเพิ่ม ภาษานี้เรียกว่าภาษาอังกฤษกลาง ส่วนใหญ่ของคำที่ฝังตัวอยู่ในคำศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นคำพูดของพลังงานเช่นมงกุฎ , ปราสาท , ศาล ,รัฐสภา , กองทัพ , แมนชั่น , สาว , ความงาม , จัดเลี้ยง , ศิลปะ , โพเอิล , โรแมนติก , ดุ๊ก , ข้าราชการ ,
คนทรยศและผู้ว่าการ