Jeff sat down. He was in class. He

Jeff sat down. He was in class. He was at school. He was in English class. He liked his English class. He liked his teacher. His teacher was friendly. His teacher helped all the students. His teacher answered everyone's questions. Jeff asked a new question every day. Yesterday he asked his teacher a spelling question. He asked his teacher how to spell "myself." His teacher told him how to spell it. Jeff thanked his teacher. His teacher said, "You're welcome. Ask me anything anytime. That's what I'm here for, to help you."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจฟนั่งลง พระองค์ในชั้นเรียน เขาเป็นที่โรงเรียน เขาได้เรียนภาษาอังกฤษ เขาชอบเรียนภาษาอังกฤษของเขา เขาชอบครู ครูของเขาเป็นมิตร ครูช่วยให้นักเรียน ครูตอบคำถามของทุกคน เจฟฟ์ถามคำถามใหม่ทุกวัน เมื่อวานนี้เขาถามครูคำถามการสะกด เขาถามครูของเขาวิธีการสะกด "ตนเอง" ครูของเขาบอกเขาจะสะกดอย่างไร Jeff ขอบคุณครูของเขา ครูของเขากล่าวว่า "ด้วยความยินดี ถามฉันอะไรได้ตลอดเวลา ที่เป็นสิ่งที่ฉันนี่ คุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจฟฟ์นั่งลง เขาอยู่ในชั้นเรียน เขาเป็นคนที่โรงเรียน เขาอยู่ในชั้นเรียนภาษาอังกฤษ เขาชอบชั้นเรียนภาษาอังกฤษของเขา เขาชอบครูของเขา ครูของเขาเป็นมิตร ครูของเขาช่วยให้นักเรียนทุกคน ครูของเขาตอบคำถามของทุกคน เจฟฟ์ถามคำถามใหม่ทุกวัน เมื่อวานนี้เขาถามครูของเขาเป็นคำถามที่สะกด เขาถามครูของเขาวิธีการสะกด "ตัวเอง." ครูของเขาบอกเขาว่าวิธีการสะกดมัน เจฟฟ์ขอบคุณครูของเขา ครูของเขากล่าวว่า "ไม่เป็นไร. ถามอะไรที่ทุกเวลา. นั่นคือสิ่งที่ฉันมาที่นี่เพื่อที่จะช่วยให้คุณ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

杰夫。他是在坐下来。他是在学校或者是在英国。他喜欢的演员，他的英语课。他从他的老师。他喜欢的演员。他的老师。他的老师是友好的老师。他的学生helped回答所有问题，每个人都是一个新的杰夫问。他保持他的每一天。Yesterday老师问他的一个spelling保持。他问老师如何我参加他的“咒语”。老师告诉他如何他的诅咒它。thanked老师。他的老师杰夫先生说，“你是受欢迎的。问我什么时候。那就是为什么我在这里，来帮助你”。