DiscussionIn this large population-

Discussion

In this large population-based prospective cohort study, we found that regular consumption of green tea was inversely associated with the risk of CRC, particularly among women who maintained such habit over time. The longer the duration of lifetime tea consumption, the lower was the risk of CRC. CRC risk also decreased as the amount of tea consumption increased. This inverse association was independent of known risk factors for CRC and consistent with animal and in vitro experiments showing potential cancer-inhibitory effects of tea and its extracts.

Green tea contains many polyphenolic compounds, mainly catechins, comprising 30% to 40% of the extractable solids of dried green tea leaves (1). These compounds, especially epigallocatechin-3-gallate, the major catechin of green tea, are believed to mediate many of the cancer-protective effects of tea. Tea catechins have strong antioxidant activity, which is about 25 to 100 times more potent than vitamins E and C (11). Epigallocatechin-3-gallate has been shown to attenuate the inflammatory response in human colon adenocarcinoma cell lines by inhibiting the production of chemokines and prostaglandin E2 (12). In addition to the antioxidant and anti-inflammatory activities, recent research has proposed many other possible mechanisms for the cancer-inhibitory effects of green tea, including modulation of signal transduction pathways, which leads to inhibition of cell proliferation and transformation, induction of apoptosis and cell cycle arrest, and inhibition of tumor invasion and angiogenesis (1, 13, 14). Because green tea catechins are not completely absorbed by the gut, catechins can be present as native forms at high concentrations in the intestinal lumen (15). In this respect, it has been postulated that digestive tract may represent good targets for potential chemoprevention with tea because of the high bioavailability (2).

Green tea is the most commonly consumed tea in Shanghai. The finding of an inverse association between green tea consumption and CRC risk in this prospective cohort study confirms results of our two previous case-control studies conducted in late 1980s and early 1990s (8, 9). In both case-control studies, involving 1,328 and 1,805 incident CRC cases, respectively, green tea consumption was found to be associated with a reduced risk of CRC in a dose-response manner. Other epidemiologic investigations of green tea and CRC were mainly from Japan (3, 4). Three cohort studies on this topic have thus far been published. One reported a reduced risk of CRC associated with green tea consumption (16), whereas the other two found null association (17, 18). The inconsistent findings may be partially explained by relatively crude assessment of green tea consumption in these studies, in which no distinction was made between individuals drinking modest and high amounts of green tea (17, 18). In addition, ∼80% to 95% of study participants in Japan reported drinking tea everyday (19). The homogeneity in tea consumption may have hindered these studies from evaluating the association of CRC with green tea consumption.

Most tea consumed in Western societies is black tea. Frequent consumption of black tea was also found to be associated with reduced risks for digestive tract cancers (including CRC) in the Iowa Women's Health Study (20), colon cancer in the National Health and Nutrition Examination Survey I Epidemiologic Follow-up study (21), and rectal cancer in the Nurses Health Study (22). In contrast, several other studies reported no association (23, 24) or positive association of black tea consumption with CRC risk (25, 26). The reasons for these inconsistent findings are not clear. Most previous studies did not comprehensively assess tea intake. In our study, only 238 (0.32%) participants of the Shanghai Women's Health Study drank black tea regularly and exclusively, which limited our ability to assess the association of black tea with CRC risk.

Drinking practices of tea vary substantially in the types and amount of tea consumed among and between populations. The bioactivity of a cup of tea is affected by many factors, especially the amount of dry tea used for tea preparation (27). A recent case-control study found a significantly reduced risk of rectal cancer with increasing intake of black tea measured in grams of dry weight consumed per month (28). The observed association, however, was substantially diminished when the amount of tea consumption was measured in liters of tea drink. This observation suggests that difference in the assessment of tea consumption may have contributed to the conflicting results from previous epidemiologic studies. The common method of tea preparation in Shanghai is to brew dry tea leaves with hot water. Higher green tea consumption measured in dry weight has been consistently associated with reduced risks for cancers of the colorectum (8, 9), esophagus (6), stomach (29, 30), pancreas (8), and lung (31) in case-control studies conducted in Shanghai. In addition to the amount of tea consumed, our study also prospectively evaluated, for the first time, cumulative lifetime exposure to tea consumption in relation to CRC risk. Longer duration of green tea consumption was significantly associated with decreased risk; this inverse association persisted after further adjustment for the amount of tea consumed (data not shown).

The current study has several notable strengths. We comprehensively evaluated tea consumption and CRC risk by both the duration of lifetime tea consumption and the amount of tea leaves consumed. We also reassessed tea consumption during follow-up, allowing an evaluation of the effect of changing tea drinking over time on the association of tea and CRC risk. Other strengths of the study include a population-based prospective study design, high participation rates, and a virtually complete cohort follow-up, minimizing many sources of biases inherent to case-control studies.

As with any observational studies, the intake level of tea is likely to be measured with some errors in this study. However, because exposure assessment was conducted prospectively before cancer diagnosis, measurement errors are more likely to be non differential by case/control status, which tends to attenuate the true association between tea consumption and CRC risk. In addition, residual confounding may be a potential concern. However, we have carefully adjusted for a wide range of potential confounding factors, including socioeconomic status, and the results remained unchanged.

In conclusion, this prospective cohort study among women in Shanghai provides one of the strongest pieces of evidence in humans that regular consumption of green tea may confer a protection against CRC. These findings are consistent with data from in vitro and in vivo experiments, indicating that tea may serve as an effective chemopreventive agent. With prolonged follow-up, we should be able to provide a more precise risk estimate according to the duration and amount of tea consumption.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาในการศึกษาขนาดใหญ่ตามประชากรเป้าหมาย cohort นี้ เราพบว่า การบริโภคปกติของชาเขียวคือ inversely ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของ CRC โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิงรักษานิสัยเช่นช่วงเวลา อีกต่อไประยะเวลาของการใช้ชีวิตชา ล่างได้ความเสี่ยงของ CRC CRC ความเสี่ยงลดลงเป็นจำนวนเพิ่มขึ้นของการบริโภคชายัง สมาคมนี้ผกผันได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยความเสี่ยงรู้จักการ CRC และสอดคล้องกับการเพาะเลี้ยง และสัตว์ทดลองแสดงผลเป็นลิปกลอสไขมะเร็งของชาและสารสกัดของชาเขียวประกอบด้วยสาร polyphenolic มาก ส่วนใหญ่ catechins ประกอบด้วย 30% ถึง 40% ของของแข็ง extractable ของใบชาเขียวแห้ง (1) สารเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง epigallocatechin-3-gallate เชื่อสารสกัดจากหลักของชาเขียว บรรเทาผลป้องกันโรคมะเร็งของชามากมาย Catechins ในชามีสารต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งกิจกรรม มีศักยภาพประมาณ 25 ถึง 100 เท่ามากกว่าวิตามิน E และ C (11) Epigallocatechin-3 gallate ได้รับการแสดงเพื่อ attenuate ตอบอักเสบในมนุษย์ลำไส้ใหญ่มะเร็งชนิดต่อมเซลล์บรรทัด โดย inhibiting ผลิต chemokines และ prostaglandin E2 (12) สารต้านอนุมูลอิสระและกิจกรรมแก้อักเสบ การวิจัยล่าสุดได้เสนอหลายกลไกอื่น ๆ ได้สำหรับผลลิปกลอสไขมะเร็งของชาเขียว รวมถึงเอ็มของสัญญาณ transduction มนต์ การยับยั้งการงอกของเซลล์ และการเปลี่ยนแปลง การเหนี่ยวนำ apoptosis และจับรอบเซลล์ และยับยั้งการบุกรุกของเนื้องอกและ angiogenesis (1, 13, 14) เนื่องจาก catechins ในชาเขียวมีไม่สมบูรณ์ดูดซึม โดยลำไส้ catechins สามารถนำเสนอเป็นรูปแบบดั้งเดิมที่ความเข้มข้นสูงใน lumen ลำไส้ (15) ประการนี้ มันมีได้ postulated ระบบทางเดินอาหารที่อาจเป็นตัวแทนเป้าหมาย chemoprevention ศักยภาพกับชาดีเนื่องจากการดูดซึมสูง (2)ชาเขียวเป็นชาที่ใช้บ่อยที่สุดในเซี่ยงไฮ้ ค้นหาความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคชาเขียวและ CRC ความเสี่ยงในการศึกษานี้ผู้ผ่านอนาคตผกผันยืนยันผลลัพธ์ของเราสองก่อนหน้าการควบคุมกรณีศึกษาในปลายทศวรรษ 1980 และช่วงต้นทศวรรษ 1990 (8, 9) ในทั้งสองกรณีควบคุมการศึกษา เกี่ยวข้องกับ 1,328 และ 1,805 ปัญหา CRC กรณี ตามลำดับ การบริโภคชาเขียวพบที่สัมพันธ์กับการลดความเสี่ยงของ CRC ในลักษณะที่ตอบสนองต่อยา สืบสวนอื่น ๆ epidemiologic CRC และชาเขียวจากญี่ปุ่น (3, 4) ได้ สามผู้ผ่านการศึกษาในหัวข้อนี้ได้ฉะนี้ประกาศแล้ว หนึ่งรายงานลดความเสี่ยงของ CRC ที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคชาเขียว (16), ในขณะที่อีกสองพบสมาคมเป็น null (17, 18) ผลการวิจัยไม่สอดคล้องกันอาจจะอธิบาย โดยประเมินค่อนข้างหยาบของการบริโภคชาเขียวในการศึกษาเหล่านี้ ซึ่งทำไม่มีความแตกต่างระหว่างบุคคลที่ดื่มจำนวนสูง และเจียมเนื้อเจียมตัวของชาเขียว (17, 18) บางส่วน นอกจากนี้ ∼80% 95% ของผู้เข้าร่วมศึกษาในญี่ปุ่นรายงานดื่มชาทุกวัน (19) Homogeneity ในการบริโภคชาอาจมีผู้ที่ขัดขวางการศึกษาเหล่านี้จากการประเมินความสัมพันธ์ของ CRC มีการใช้ชาเขียวชาที่ใช้ในสังคมของตะวันตกส่วนใหญ่เป็นชาดำ ใช้บ่อยของชาดำยังพบจะเชื่อมโยงกับลดความเสี่ยงในระบบทางเดินอาหารโรคมะเร็ง (รวม CRC) ในรัฐไอโอวาผู้หญิงสุขภาพการศึกษา (20), มะเร็งลำไส้ใหญ่สุขภาพแห่งชาติและโภชนาการตรวจสอบสำรวจ I Epidemiologic ติดตามศึกษา (21), และโรคมะเร็งเกี่ยวกับลำไส้ในการพยาบาลสุขภาพศึกษา (22) ในทางตรงกันข้าม ศึกษาอื่นหลายรายงานไม่มีความสัมพันธ์ (23, 24) หรือสมาคมบวกของการบริโภคชาดำกับความเสี่ยงของ CRC (25, 26) สาเหตุผลการวิจัยนี้ไม่สอดคล้องกันไม่ชัดเจน การศึกษาก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ยังไม่ประเมินบริโภคชาครบถ้วน ในการศึกษาของเรา เพียง 238 ($ 0.32%) ผู้เข้าร่วมศึกษาสุขภาพสตรีเซี่ยงไฮ้ดื่มชาดำเป็นประจำและโดยเฉพาะ ที่จำกัดสามารถประเมินสมาคมชาดำกับความเสี่ยงของ CRCวิธีดื่มชาแตกต่างกันมากในชนิดและจำนวนของชาที่ใช้ในหมู่ และ ระหว่างประชากร ทางชีวภาพของถ้วยชาเป็นผลจากปัจจัยหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งจำนวนชาแห้งที่ใช้สำหรับการเตรียมชา (27) การควบคุมกรณีศึกษาล่าสุดพบมีความเสี่ยงลดโรคมะเร็งเกี่ยวกับลำไส้มีการเพิ่มปริมาณของชาดำที่วัดได้ในหน่วยกรัมของน้ำหนักแห้งที่ใช้ต่อเดือน (28) สมาคมสังเกต อย่างไรก็ตาม ถูกมากลดลงเมื่อจำนวนการบริโภคชาถูกวัดเป็นลิตรดื่มชา สังเกตนี้ชี้ให้เห็นว่า ความแตกต่างในการประเมินผลของการบริโภคชาอาจมีส่วนให้ผลขัดแย้งกันจาก epidemiologic ศึกษาก่อนหน้านี้ วิธีการเตรียมชาในเซี่ยงไฮ้เป็นการชงชาแห้งออก ด้วยน้ำอุ่น การใช้ชาเขียวสูงที่วัดเป็นน้ำหนักแห้งได้อย่างต่อเนื่องเชื่อมโยงกับลดความเสี่ยงสำหรับโรคมะเร็ง colorectum (8, 9), (6) หลอดอาหาร กระเพาะอาหาร (29, 30), ตับอ่อน (8), และปอด (31) ในการควบคุมกรณีศึกษาในเซี่ยงไฮ้ นอกจากยอดชาที่ใช้ เรายัง prospectively ประเมิน ครั้งแรก สัมผัสชีวิตสะสมปริมาณชาเกี่ยวกับความเสี่ยงของ CRC ระยะยาวของการใช้ชาเขียวเป็นอย่างมากเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงลดลง สมาคมนี้ผกผันที่ยังคงอยู่หลังจากเพิ่มเติม ปรับปรุงสำหรับชาใช้ (ข้อมูลไม่แสดง)การศึกษาปัจจุบันมีจุดแข็งที่โดดเด่นหลาย เราประเมินการบริโภคชาครบถ้วน และ CRC เสี่ยง โดยระยะเวลาของการบริโภคชาอายุการใช้งานและยอดชาใบใช้ เรายัง reassessed การบริโภคชาในระหว่างการติดตามผล ทำให้การประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงชาดื่มช่วงเวลาบนสมาคมชาและ CRC ความเสี่ยง อื่น ๆ จุดแข็งของการศึกษาได้แก่แบบใช้ประชากรศึกษาอนาคต อัตราเข้าร่วมสูง และ ติดตามผู้ผ่านอย่างสมบูรณ์ ลดยอมโดยธรรมชาติการควบคุมกรณีศึกษาหลายแหล่งด้วยการสังเกตการณ์การศึกษา ระดับการบริโภคชามีแนวโน้มที่จะวัด มีข้อผิดพลาดบางอย่างในการศึกษานี้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการประเมินความเสี่ยงวิธี prospectively ก่อนที่จะวินิจฉัยมะเร็ง ประเมินข้อผิดพลาดมีแนวโน้มที่จะ ไม่แตกต่างกันตามสถานะของกรณีและปัญหา/ควบคุม ซึ่งมีแนวโน้มที่ attenuate จริงความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคชาและ CRC เสี่ยง นอกจากนี้ confounding เหลือได้กังวลอาจเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม เราได้ปรับปรุงสำหรับ confounding ปัจจัย รวมสถานะประชากร ศักยภาพที่หลากหลายอย่างระมัดระวัง และผลยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเบียดเบียน การศึกษา cohort อนาคตนี้สตรีในเซี่ยงไฮ้ให้หนึ่งชิ้นแข็งแกร่งของฐานมนุษย์บริโภคปกติของชาเขียวอาจประสาทป้องกัน CRC ผลการวิจัยเหล่านี้จะสอดคล้องกับข้อมูลจากการทดลองในหลอดทดลอง และในสัตว์ทดลอง บ่งชี้ว่า ชาอาจทำหน้าที่เป็นตัวแทน chemopreventive ที่มีประสิทธิภาพ มีการติดตามผลเป็นเวลานาน เราควรจะให้การประเมินความเสี่ยงที่ชัดเจนมากขึ้นตามระยะเวลาและจำนวนการบริโภคชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายในการศึกษานี้มีขนาดใหญ่ประชากรที่ใช้ศึกษาในอนาคตที่เราพบว่าการบริโภคปกติของชาเขียวมีความสัมพันธ์ผกผันกับความเสี่ยงของซีอาร์ซีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิงที่ยังคงนิสัยดังกล่าวเมื่อเวลาผ่านไป อีกต่อไปในช่วงระยะเวลาของการบริโภคชาอายุการใช้งานที่ต่ำกว่าความเสี่ยงของซีอาร์ซี ซีอาร์ซีมีความเสี่ยงลดลงในขณะที่ปริมาณการบริโภคชาที่เพิ่มขึ้น ความสัมพันธ์แบบผกผันนี้เป็นอิสระจากปัจจัยเสี่ยงที่เป็นที่รู้จักกันสำหรับซีอาร์ซีและสอดคล้องกับสัตว์และในการทดลองในหลอดทดลองแสดงให้เห็นผลกระทบของโรคมะเร็งที่มีศักยภาพในการยับยั้งของชาและสารสกัดของชาเขียวมีสารโพลีฟีหลาย catechins ส่วนใหญ่ประกอบไปด้วย 30% ถึง 40% ของที่สกัด ของแข็งแห้งใบชาสีเขียว (1) สารเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาร epigallocatechin-3-gallate, catechin สำคัญของชาเขียวเชื่อว่าจะเป็นสื่อกลางในหลายผลมะเร็งป้องกันของชา catechins ชามีสารต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งซึ่งเป็นประมาณ 25 ถึง 100 เท่ามีศักยภาพมากขึ้นกว่าวิตามินอีและซี (11) epigallocatechin-3-gallate ได้รับการแสดงที่จะเจือจางตอบสนองการอักเสบในลำไส้ใหญ่ของมนุษย์มะเร็งของเซลล์โดยการยับยั้งการผลิต chemokines และ prostaglandin E2 (12) นอกเหนือจากกิจกรรมต้านอนุมูลอิสระและต้านการอักเสบ, การวิจัยที่ผ่านมาได้เสนอกลไกที่เป็นไปได้อื่น ๆ สำหรับผลการยับยั้งมะเร็งของชาเขียวรวมทั้งการปรับวิถีการส่งสัญญาณซึ่งนำไปสู่การยับยั้งการเพิ่มจำนวนเซลล์และการเปลี่ยนแปลง, การเหนี่ยวนำการตายและ เซลล์จับกุมวงจรและการยับยั้งการรุกรานของเนื้องอกและเจเนซิส (1, 13, 14) เพราะ catechins ชาเขียวจะไม่ถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์โดยลำไส้ catechins สามารถนำเสนอรูปแบบพื้นเมืองที่ความเข้มข้นสูงในลำไส้ลูเมน (15) ในการนี้จะได้รับการตั้งสมมติฐานว่าระบบทางเดินอาหารอาจจะเป็นเป้าหมายที่ดีสำหรับ chemoprevention ที่อาจเกิดขึ้นกับชาเพราะการดูดซึมสูง (2) ชาเขียวเป็นชาที่ใช้กันมากที่สุดในเซี่ยงไฮ้ การค้นพบของความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างการบริโภคชาเขียวและความเสี่ยงที่ซีอาร์ซีในการศึกษากลุ่มนี้ในอนาคตยืนยันผลการศึกษาทั้งสองกรณีการควบคุมก่อนหน้านี้ดำเนินการในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นทศวรรษ 1990 (8, 9) ในทั้งสองกรณีศึกษาการควบคุมที่เกี่ยวข้องกับ 1,328 และ 1,805 กรณีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น CRC ตามลำดับการบริโภคชาเขียวก็พบว่าจะเกี่ยวข้องกับการลดความเสี่ยงของซีอาร์ซีในลักษณะที่ปริมาณการตอบสนอง การสืบสวนทางระบาดวิทยาอื่น ๆ ของชาเขียวและซีอาร์ซีส่วนใหญ่จากประเทศญี่ปุ่น (3, 4) สามการศึกษาการศึกษาในหัวข้อนี้ได้ไกลจึงรับการตีพิมพ์ หนึ่งรายงานลดความเสี่ยงของซีอาร์ซีที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคชาเขียว (16) ในขณะที่อีกสองคนพบ null สมาคม (17, 18) การค้นพบที่ไม่สอดคล้องกันอาจจะอธิบายบางส่วนจากการประเมินค่อนข้างดิบของการบริโภคชาเขียวในการศึกษาเหล่านี้ซึ่งไม่มีความแตกต่างที่เกิดขึ้นระหว่างบุคคลการดื่มในปริมาณที่เจียมเนื้อเจียมตัวและสูงของชาเขียว (17, 18) นอกจากนี้ ~80% ถึง 95% ของผู้เข้าร่วมการศึกษาในประเทศญี่ปุ่นรายงานการดื่มชาในชีวิตประจำวัน (19) ความสม่ำเสมอในการบริโภคชาอาจจะขัดขวางการศึกษาเหล่านี้จากการประเมินความสัมพันธ์ของซีอาร์ซีที่มีการบริโภคชาเขียวชาส่วนใหญ่บริโภคในสังคมตะวันตกเป็นชาดำ การบริโภคบ่อยของชาดำก็ยังพบว่ามีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่ลดลงสำหรับโรคมะเร็งระบบทางเดินอาหาร (รวมถึงซีอาร์ซี) ในการศึกษาสุขภาพไอโอวาสตรี (20), มะเร็งลำไส้ใหญ่ในการศึกษาติดตามสุขภาพแห่งชาติและการสำรวจตรวจสอบโภชนาการฉันระบาดวิทยา (21 ) และมะเร็งทวารหนักในพยาบาลสุขภาพการศึกษา (22) ในทางตรงกันข้ามการศึกษาอื่น ๆ อีกหลายรายงานไม่มีการเชื่อมโยง (23, 24) หรือความสัมพันธ์เชิงบวกของการบริโภคชาดำกับความเสี่ยงที่ซีอาร์ซี (25, 26) เหตุผลในการค้นพบที่ไม่สอดคล้องกันเหล่านี้มีความไม่ชัดเจน ศึกษาก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ไม่ได้ครอบคลุมการประเมินการบริโภคชา ในการศึกษาของเราเพียง 238 (0.32%) ผู้เข้าร่วมการศึกษาสุขภาพผู้หญิงของเซี่ยงไฮ้ดื่มชาดำเป็นประจำและโดยเฉพาะซึ่ง จำกัด ความสามารถในการประเมินความสัมพันธ์ของชาดำกับซีอาร์ซีมีความเสี่ยงการดื่มชาที่แตกต่างกันอย่างมากในชนิดและปริมาณ ของชาบริโภคในและระหว่างประชากร ทางชีวภาพของถ้วยชาได้รับผลกระทบจากหลายปัจจัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งปริมาณของชาแห้งที่ใช้สำหรับการจัดทำชา (27) กรณีศึกษาการควบคุมที่ผ่านมาพบว่ามีความเสี่ยงลดลงอย่างมีนัยสำคัญของการเกิดมะเร็งทวารหนักมีปริมาณที่เพิ่มขึ้นของชาดำวัดในกรัมของน้ำหนักแห้งบริโภคต่อเดือน (28) สมาคมสังเกตอย่างไรก็ตามก็ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อปริมาณของการบริโภคชาวัดในลิตรของเครื่องดื่มชา ข้อสังเกตนี้แสดงให้เห็นว่าความแตกต่างในการประเมินของการบริโภคชาอาจจะทำให้ผลที่ขัดแย้งกันจากการศึกษาทางระบาดวิทยาที่ก่อนหน้านี้ วิธีการทั่วไปในการเตรียมชาในเซี่ยงไฮ้คือการชงใบชาแห้งกับน้ำร้อน การบริโภคชาเขียวสูงวัดน้ำหนักแห้งที่ได้รับการอย่างต่อเนื่องที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่ลดลงสำหรับโรคมะเร็งของ colorectum (8, 9) หลอดอาหาร (6), กระเพาะอาหาร (29, 30), ตับอ่อน (8) และปอด (31) ในกรณีที่ การศึกษาการควบคุมการดำเนินการในเซี่ยงไฮ้ นอกจากปริมาณของชาบริโภคการศึกษาของเรายังประเมินทันทีเป็นครั้งแรกที่สัมผัสชีวิตสะสมการบริโภคกาแฟในความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ซีอาร์ซี ระยะเวลานานของการบริโภคชาเขียวมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับความเสี่ยงที่ลดลง ความสัมพันธ์แบบผกผันนี้ยืนยันหลังปรับปรุงต่อไปสำหรับปริมาณการบริโภคชา (ไม่ได้แสดงข้อมูล) ศึกษาในปัจจุบันมีจุดแข็งที่โดดเด่นหลาย เราครอบคลุมการประเมินการบริโภคชาและความเสี่ยงที่ซีอาร์ซีโดยทั้งสองระยะเวลาของการบริโภคชาอายุการใช้งานและปริมาณของใบชาบริโภค นอกจากนี้เรายังประเมินการบริโภคชาในระหว่างการติดตามเพื่อให้การประเมินผลกระทบของการดื่มชาที่เปลี่ยนแปลงไปในช่วงเวลาที่ความสัมพันธ์ของชาและความเสี่ยงซีอาร์ซี จุดแข็งอื่น ๆ ของการศึกษารวมถึงการออกแบบที่ประชากรตามที่คาดหวังจากการศึกษาอัตราการมีส่วนร่วมสูงและการศึกษาที่สมบูรณ์จริงติดตามการลดหลายแหล่งที่มาของอคติโดยธรรมชาติจากการศึกษากรณีการควบคุมเช่นเดียวกับการศึกษาเชิงใด ๆ ระดับการบริโภคของชา มีแนวโน้มที่จะวัดที่มีข้อผิดพลาดบางอย่างในการศึกษาครั้งนี้ แต่เนื่องจากประเมินการรับสัมผัสได้ดำเนินการทันทีก่อนการวินิจฉัยโรคมะเร็ง, ข้อผิดพลาดการวัดมีแนวโน้มที่จะไม่แตกต่างจากกรณีที่สถานะ / การควบคุมซึ่งมีแนวโน้มที่จะเจือจางความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างการบริโภคชาและความเสี่ยงที่ซีอาร์ซี นอกจากนี้ปัจจัยกวนที่เหลืออาจจะเป็นความกังวลที่อาจเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามเราได้ปรับอย่างระมัดระวังสำหรับหลากหลายของปัจจัยที่อาจเกิดขึ้นรวมถึงสถานะทางเศรษฐกิจสังคมและผลที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงโดยสรุปการศึกษาการศึกษานี้ที่คาดหวังของสตรีในเซี่ยงไฮ้ให้เป็นหนึ่งในชิ้นส่วนที่แข็งแกร่งของหลักฐานในมนุษย์ว่าการบริโภคปกติของ ชาเขียวอาจหารือการป้องกันซีอาร์ซี การค้นพบนี้มีความสอดคล้องกับข้อมูลจากในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลองการทดลองแสดงให้เห็นว่าชาอาจทำหน้าที่เป็นตัวแทน chemopreventive ที่มีประสิทธิภาพ ด้วยเป็นเวลานานติดตามเราควรจะสามารถที่จะให้การประเมินความเสี่ยงที่แม่นยำยิ่งขึ้นตามระยะเวลาและปริมาณของการบริโภคชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย

ในขนาดใหญ่ประชากรในอนาคตตามการศึกษาไปข้างหน้า เราจะพบว่า การบริโภคปกติของชาเขียวเป็นตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของการเกิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิงที่ยังคงนิสัยดังกล่าวตลอดเวลา อีกต่อไประยะเวลาของการบริโภคชา อายุการใช้งาน ราคา คือ ความเสี่ยงของซีอาร์ซี . ความเสี่ยงข้อลดลง เมื่อปริมาณการบริโภคชาเพิ่มขึ้นสมาคมผกผันนี้เป็นอิสระของปัจจัยเสี่ยงที่เป็นที่รู้จักสำหรับ CRC และสอดคล้องกับการทดลองในหลอดทดลองและสัตว์ที่แสดงศักยภาพของมะเร็งผลการยับยั้งของชาและสารสกัด

ชาเขียวมีสารประกอบฟีนอลหลายส่วนใหญ่ catechins ประกอบด้วย 30% ถึง 40% ของปริมาณของแข็งที่สกัดได้จากใบชาเขียวอบแห้ง ( 1 ) สารประกอบเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง epigallocatechin-3-gallate , ,ที่สำคัญแคททีชินชาเขียว เชื่อว่าเป็นจำนวนมากของโรคมะเร็งป้องกันผลของชา catechins ชามีสารต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งซึ่งมีประมาณ 25 ถึง 100 เท่า มีศักยภาพมากขึ้นกว่าวิตามิน E และ C ( 11 )epigallocatechin-3-gallate ได้รับการแสดงเพื่อลดการตอบสนองการอักเสบในเซลล์มะเร็งลำไส้ใหญ่ของมนุษย์ภายหลังโดยยับยั้งการผลิตพรอสตาแกลนดิน E2 และคีโมไคนส์ ( 12 ) นอกจากกิจกรรมของสารต้านอนุมูลอิสระและต้านการอักเสบ การวิจัยล่าสุดได้เสนอหลายกลไกที่เป็นไปได้อื่น ๆสำหรับมะเร็งยับยั้งผลของชาเขียวรวมทั้งปรับเส้นทางการส่งสัญญาณ ซึ่งนำไปสู่การยับยั้งการงอกของเซลล์และการเปลี่ยนแปลงการเกิดวัฏจักรของเซลล์และจับกุม และการยับยั้งการบุกรุก และ angiogenesis เนื้องอก ( 1 , 13 , 14 ) เพราะ catechins ชาเขียวจะไม่สมบูรณ์ดูดซึมโดยทางเดินอาหาร , catechins สามารถเสนอเป็นรูปแบบพื้นเมือง ที่ความเข้มข้นสูงในลูเมนลำไส้ ( 15 )ในส่วนนี้จะได้รับการ postulated ว่าระบบทางเดินอาหารอาจเป็นตัวแทนของเป้าหมายที่ดีที่มีจำนวนการทำงานของแคชวัตถุกับชาเพราะการดูดซึมสูง ( 2 ) .

ชาเขียวเป็นชาที่ใช้บ่อยที่สุดในเซี่ยงไฮ้ผลของความสัมพันธ์ผกผันระหว่างผลการบริโภคชาเขียวและความเสี่ยงข้อในนี้อนาคตการศึกษาไปข้างหน้ายืนยันของเราก่อนหน้านี้สองกัดฟันดำเนินการในปลายทศวรรษ 1980 และ 1990 ( 8 , 9 ) ทั้งในกลุ่มศึกษา และเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สำคัญเด็ก 5 ราย ตามลำดับการบริโภคชาเขียวพบว่ามีความเกี่ยวข้องกับการลดความเสี่ยงของ CRC ในความคิดเห็นต่างๆ การตรวจสอบอื่น ๆผลของชาเขียวและ CRC ส่วนใหญ่จากญี่ปุ่น ( 3 , 4 ) 3 รุ่นที่เข้าศึกษาในหัวข้อนี้ได้ ป่านนี้ถูกตีพิมพ์ หนึ่งในการลดความเสี่ยงของ CRC ที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคชาเขียว ( 16 ) ส่วนอีกสองพบสมาคม null ( 17 , 18 )ผลไม่อาจอธิบายได้บางส่วน โดยการประเมินค่อนข้างดิบของการบริโภคชาเขียวในการศึกษาเหล่านี้ ซึ่งไม่มีความแตกต่างได้ระหว่างบุคคลดื่มเจียมเนื้อเจียมตัวและปริมาณสูงของชาเขียว ( 17 , 18 ) นอกจากนี้ ∼ 80% ถึง 95% ของผู้เข้าร่วมการศึกษาในญี่ปุ่นรายงานว่า การดื่มชาทุกวัน ( 19 )ความเป็นเนื้อเดียวกันในการบริโภคชาอาจขัดขวางการศึกษาเหล่านี้ จากการประเมินของสมาคม CRC กับการบริโภคชาเขียว

ส่วนใหญ่บริโภคในสังคมตะวันตกชาชาดำ . การบริโภคบ่อยของชาดำที่พบจะสัมพันธ์กับการลดความเสี่ยงต่อโรคมะเร็งทางเดินอาหาร ( รวมทั้ง CRC ) ในการศึกษาสุขภาพของผู้หญิง ( 20 ) , ไอโอวามะเร็งลำไส้ใหญ่ในชาติสุขภาพและโภชนาการสำรวจตรวจผมระบาดวิทยาติดตามการศึกษา ( 21 ) , และทวารหนักมะเร็งในพยาบาลสุขภาพการศึกษา ( 22 ) ในทางตรงกันข้ามการศึกษาหลายรายงานกลุ่ม ( 23 , 24 ) หรือสมาคมของการบริโภคชาดำบวกกับความเสี่ยง CRC ( 25 , 26 ) เหตุผลที่ไม่สอดคล้องกัน ผลเหล่านี้จะไม่เคลียร์การศึกษาที่ผ่านมาส่วนใหญ่ไม่ทั่วถึงประเมินการบริโภคชา ในการศึกษาของเรา เพียง 238 ( 0.32 ) ผู้เข้าร่วมการศึกษาสุขภาพของผู้หญิงดื่มชาดำที่เซี่ยงไฮ้และ จำกัด เฉพาะอย่าง ซึ่งเราสามารถประเมินสมาคมชาดำที่มีความเสี่ยงเกิด

ดื่มการปฏิบัติของชาแตกต่างกันอย่างมากในชนิดและปริมาณของการบริโภคของชาและระหว่างประชากรการของชาจะได้รับผลกระทบจากหลายปัจจัย โดยเฉพาะปริมาณของใบชาที่ใช้สำหรับการเตรียมชา ( 27 ) การศึกษาย้อนหลังล่าสุดพบอย่างมีนัยสำคัญลดความเสี่ยงของมะเร็งทวารหนักด้วยการเพิ่มการบริโภคของชาดำวัดในกรัมของน้ำหนักแห้งที่บริโภคต่อเดือน ( 28 ) และสมาคม อย่างไรก็ตามขยายตัวลดลงเมื่อปริมาณของการบริโภคชาวัดในลิตร ดื่มชา การสำรวจครั้งนี้ แสดงให้เห็นว่าความแตกต่างในการประเมินการบริโภคชาอาจมีส่วนร่วมในการขัดแย้งผลลัพธ์จากการศึกษาทางระบาดวิทยาก่อนหน้านี้ พบวิธีเตรียมชาในเซี่ยงไฮ้คือใบชาแห้งชงกับน้ำร้อนสูงกว่าชาเขียวการบริโภคการวัดน้ำหนักแห้งที่ได้รับเสมอที่เกี่ยวข้องกับการลดความเสี่ยงต่อมะเร็งของ colorectum ( 8 , 9 ) และหลอดอาหาร ( 6 ) , ท้อง ( 29 , 30 ) , ตับอ่อน ( 8 ) และปอด ( 31 ) ในกลุ่มการศึกษาในเซี่ยงไฮ้ นอกจากปริมาณของชาบริโภค การศึกษาของเรายังการประเมินครั้งแรกสัมผัสชีวิตสะสมการบริโภคชาในความสัมพันธ์กับความเสี่ยง 5 . ระยะเวลาของการบริโภคชาเขียวมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับความเสี่ยงลดลง ; สมาคมผกผันนี้หายหลังจากปรับเพิ่มเติมสำหรับปริมาณของชาบริโภค ( ข้อมูลไม่แสดง ) .

การศึกษาปัจจุบันมีจุดแข็งหลายประการ .เราครอบคลุมการประเมินการบริโภคชา และเกิดความเสี่ยงทั้งระยะเวลาของการบริโภคชาอายุและปริมาณของใบชาที่ใช้ เรายัง reassessed การบริโภคชาในการติดตามเพื่อให้การประเมินผลของการดื่มชาในช่วงเวลาที่สมาคมชาและความเสี่ยง 5 . จุดแข็งของการศึกษารวมถึงการออกแบบในอนาคต - ตามจำนวนประชากรศึกษา ,อัตราการมีส่วนร่วมสูง และการติดตามการติดตามแหล่งที่มาของจวนสมบูรณ์ ลดอคติในการศึกษาย้อนหลัง

ด้วยการศึกษาสังเกตการณ์การบริโภคระดับชาน่าจะวัดกับข้อผิดพลาดบางอย่างในการศึกษานี้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการประเมินการจัดการก่อนการวินิจฉัยมะเร็งความคลาดเคลื่อนของการวัดจะไม่แตกต่างกันตามสถานภาพกรณี / ควบคุม , ซึ่งมีแนวโน้มที่จะลดความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างการบริโภคชาและความเสี่ยง 5 . นอกจากนี้ ที่เหลือ confounding อาจเป็นกังวลที่อาจเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม เราได้ปรับอย่างระมัดระวังสำหรับหลากหลายของศักยภาพ confounding ปัจจัยรวมทั้งสถานะทางเศรษฐกิจ และผลที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

สรุปนี้อนาคตการศึกษาไปข้างหน้าของผู้หญิงในเซี่ยงไฮ้ให้หนึ่งในชิ้นส่วนของหลักฐานที่แข็งแกร่งที่สุดในมนุษย์ว่า การบริโภคปกติของชาเขียวอาจหารือป้องกันซีอาร์ซี . ข้อมูลเหล่านี้สอดคล้องกับข้อมูลที่ได้จากการทดลองในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง บ่งชี้ว่า ชาอาจใช้เป็นตัวแทนการมีประสิทธิภาพ กับเวลาการติดตามเราควรจะสามารถให้ประมาณการความเสี่ยงที่แม่นยำมากขึ้นตามระยะเวลาและปริมาณของการบริโภคชา