Consistent results across questionn

Consistent results across questionnaire and sleep diaries, and
across participants, suggest that even on a “good” night, the
amount of sleep during a sleepover is only 5 h from a maximum
opportunity of 8 h (10 p.m. to 6 a.m.). On a “bad” night, participants
report only 2e3 h of sleep. A review of laboratory studies involving
total and partial sleep loss tentatively concluded that “clinically
significant” performance impairment is observed when sleep is
restricted below 5e6h(Dawson and McCulloch, 2005). Research
has indicated that sleep restricted to levels experienced in the
current study is associated with deficits that accumulate across a
week. Further, even after recovery opportunities of 8 h for three
days (the approximate TIB of participants on non-shift nights in the
study), performance in the restricted groups did not go back to prestudy
levels (Belenky et al., 2003). This suggests a level of impairment
that is not extinguished during three recovery days. Due to
the sleep restriction associated with their work patterns, participants
in the study may accrue a sleep debt that results in impaired
performance and may not be completely resolved during days off.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลผ่านไดอารี่แบบสอบถามและการนอนหลับ และระหว่างผู้เข้าร่วม แนะนำที่แม้แต่ในคืนดี"จำนวนของการนอนหลับในระหว่างอย่างยิ่งคือ 5 ชม.สูงสุดโอกาสของ 8 ชั่วโมง (22.00 น.ถึง 06.00 น.) คืน "เลวร้าย" ผู้เข้าร่วมรายงาน 2e3 h ของการนอนหลับเท่านั้น ของห้องปฏิบัติการศึกษาเกี่ยวข้องกับสูญเสียการนอนหลับรวม และบางส่วนโดยยอมข้อสรุปว่า "ทางการแพทย์เป็นที่สังเกตเมื่อนอนหลับจะด้อยค่าประสิทธิภาพสาระสำคัญจำกัดด้านล่าง 5e6h (ดอว์สันและ McCulloch, 2005) วิจัยได้ระบุว่า สลีจำกัดมีประสบการณ์ในระดับปัจจุบันศึกษาเกี่ยวข้องกับการขาดดุลที่สะสมผ่านการสัปดาห์นี้ เพิ่มเติม แม้โอกาสกู้คืน 8 ชม. 3วัน (TIB โดยประมาณของร่วมกะไม่คืนศึกษา), ประสิทธิภาพการทำงานในกลุ่มที่ถูกจำกัดไม่ได้ไปกลับ prestudyระดับ (Belenky et al. 2003) นี้แสดงให้เห็นระดับของการด้อยค่าที่จะไม่ดับสิ้นในระหว่างการกู้คืนสามวัน เนื่องจากการนอนข้อจำกัดเกี่ยวข้องกับรูปแบบงานของพวกเขา ผู้เข้าร่วมในการศึกษาอาจรับรู้หนี้นอนหลับที่มีผลเสียหายประสิทธิภาพการทำงาน และอาจไม่สามารถสมบูรณ์แก้ไขในช่วงวันปิดกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลที่สอดคล้องกันในการตอบแบบสอบถามและการนอนหลับประจำวันและ
ข้ามเข้าร่วมชี้ให้เห็นว่าแม้ในคืนที่ "ดี" ที่
จำนวนเงินของการนอนหลับช่วงค้างเพียง 5 ชั่วโมงจากสูงสุด
โอกาส 8 ชั่วโมง (10:00-06:00) ในคืนที่ "เลวร้าย" ผู้เข้าร่วมการ
รายงานเพียง 2e3 ชั่วโมงของการนอนหลับ การทบทวนการศึกษาในห้องปฏิบัติการที่เกี่ยวข้องกับ
การสูญเสียการนอนหลับรวมและบางส่วนไม่แน่นอนสรุปว่า "ทางคลินิก
อย่างมีนัยสำคัญ" ด้อยประสิทธิภาพเป็นที่สังเกตเมื่อนอนหลับ
จำกัด ด้านล่าง 5e6h (ดอว์สันและ McCulloch 2005) การวิจัย
ได้ชี้ให้เห็นว่าการนอนหลับที่ถูก จำกัด ให้อยู่ในระดับมีประสบการณ์ในการ
ศึกษาในปัจจุบันมีความเกี่ยวข้องกับการขาดดุลที่สะสมข้าม
สัปดาห์ นอกจากนี้แม้หลังจากที่โอกาสในการฟื้นตัวของ 8 ชั่วโมงเป็นเวลาสาม
วัน (คน TIB โดยประมาณของผู้เข้าร่วมที่ไม่เปลี่ยนคืนใน
การศึกษา) ผลการดำเนินงานในกลุ่มที่ถูก จำกัด ไม่ได้กลับไปที่ prestudy
ระดับ (Belenky et al., 2003) นี้แสดงให้เห็นระดับของการถดถอย
ที่ไม่ดับในช่วงสามวันกู้คืน เนื่องจาก
ข้อ จำกัด ของการนอนหลับที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบการทำงานของพวกเขาเข้าร่วม
ในการศึกษาอาจเกิดหนี้การนอนหลับที่ให้ผลในการด้อยค่า
ประสิทธิภาพการทำงานและอาจไม่ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ในช่วงวันหยุด