3.1. Farmers’ practicesThe practice

3.1. Farmers’ practices
The practices of the rice farmers in the three areas are summarized in Table 3. We concentrate on those practices that relate to the five main problem categories identified in the focus group discussions: (1) water access and distribution, (2) maintenance of the irrigation infrastructure, (3) rice production cycles, (4) selling, and (5) agricultural financing.
3.1.1. Water access and distribution
In the first production season (September–December) all rice farmers in Koussin-Lele can take as much irrigation water from the Koussingo-Lele go streams they need. However, in the dry season from January to March the water discharge decreases and water becomes scarce, irrigating only 63% of all the plots (about 97 ha) sufficiently. In addition, the irrigation canals are sometimes choked with plants, decreasing the discharge capacity of the canals and the velocity of water flow. In order to cope with the dry season shortage, the farmers have established a calendar that defines at which time and for how long each group can get water to their plots, by opening and closing gates in the secondary canals. However, some farmers bypass this regulation by fraudulently opening the gates that control the water flow (mainly at night).
Some also make holes in the primary canal banks and attribute the damage to crabs (which indeed frequently break canal banks as well). Generally, the transgressors manage to bypass the regulation for water distribution without being punished.
In Bame, 19 farmers produce rice all the year in the inland valleyon 4.5 ha under gravity irrigation and on 10 ha in the upland
area using pump irrigation. For gravity irrigation the farmers use and share the water from the Ahoho and Agluiglui streams that
run through the valley. Each of the 10 farmers that produce on the uplands uses his own (mobile) motorpump for irrigation. They do not have to share water and are independent in their practices. The focus group discussions revealed that during
the dry season 12 of the rice growers concentrate their activities in the valley because pumping water for the upland plots means additional production cost of fuel. The farmers have not established rules for water sharing during the dry season although the water level decreases and becomes insufficient for irrigation. Many farmers manage by delaying their rice cultivation and, because of this delay, not all farmers need water for irrigation at exactly the same time.
In Zonmon, 21 rice farmers use an area of 5 ha under gravityirrigation. The production site is irrigated by the Somete stream
and the water that flows from Bame (via the Agluiglui and Ahoho streams). There is free water distribution among farmers;
at any time a farmer who wants to irrigate his plots just opens the gate. However, from January to February the water level in the Somete stream is often lower than the level at the intake from the canal. In this critical period the farmers use a small rented motorpump to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1 การเกษตรกรปฏิบัติวิธีปฏิบัติของเกษตรกรข้าวในพื้นที่สามได้สรุปไว้ในตาราง 3 เราเน้นที่แนวทางปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับประเภทของปัญหาหลักห้าที่ระบุในการสนทนากลุ่มความ: น้ำ (1) การเข้าถึง และกระจาย (2) บำรุงรักษาโครงสร้างพื้นฐานชลประทาน รอบการผลิตข้าว (3), (4) ขาย และการเงิน (5) ด้านการเกษตร3.1.1 การเข้าถึงและกระจายน้ำ ในการผลิตฤดูกาลแรก (กันยายน – ธันวาคม) ข้าวเกษตรกรใน Koussin Lele สามารถใช้ชลประทานมากน้ำ Koussingo-Lele ไปกระแสข้อมูลที่พวกเขาต้องการ อย่างไรก็ตาม ปล่อยน้ำลดในฤดูแล้งมกราคมถึงมีนาคม และน้ำจะขาดแคลน irrigating เพียง 63% ของที่ดินทั้งหมด (ประมาณ 97 ฮา) พอ นอกจากนี้ คลองชลประทานเป็นบางครั้งความโกรธกับพืช การลดกำลังการผลิตจำหน่ายของลำคลองและความเร็วของกระแสน้ำ เพื่อรับมือกับปัญหาการขาดแคลนแล้ง เกษตรกรได้สร้างปฏิทินที่กำหนด ในเวลาใด และนานเท่าใดแต่ละกลุ่มได้น้ำผืนของพวกเขา โดยเปิด และปิดประตูในคลองรอง อย่างไรก็ตาม เกษตรกรบางหลีกเลี่ยงกฎข้อบังคับนี้ โดยกฎหมายเปิดประตูที่ควบคุมการไหลของน้ำ (ส่วนใหญ่ในเวลากลางคืน)บางส่วนยังทำหลุมในฝั่งคลองหลักและแอททริบิวต์เสียปู (ซึ่งแน่นอนมักแบ่งฝั่งคลองเช่นกัน) ทั่วไป transgressors การจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงข้อบังคับสำหรับการแจกจ่ายน้ำโดยไม่ถูกลงโทษใน Bame, 19 เกษตรกรผลิตข้าวปีทั้งหมดใน valleyon ตั้ง 4.5 ฮา ภาย ใต้แรงโน้มถ่วงชลประทาน 10 ฮา ในค่อยโดยใช้ปั๊มชลประทานพื้นที่ สำหรับการชลประทานของแรงโน้มถ่วง เกษตรกรใช้ และใช้น้ำจาก Ahoho และ Agluiglui กระแสข้อมูลที่ทำงานผ่านหุบเขา ของเกษตรกร 10 ที่ในชายใช้ motorpump (มือถือ) ของเขาเองสำหรับการชลประทาน พวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้น้ำ และมีอิสระในการปฏิบัติ การสนทนากลุ่มความเปิดเผยในระหว่างที่ แล้ง 12 ของเกษตรกรข้าวสมาธิกิจกรรมของพวกเขาในหุบเขาเนื่องจากสูบน้ำผืนค่อยหมายถึง ต้นทุนการผลิตเพิ่มเติมเชื้อเพลิง เกษตรกรได้สร้างกฎสำหรับน้ำใช้ในฤดูแล้งแม้ว่าระดับน้ำลดลง และจะไม่เพียงพอสำหรับการชลประทาน เกษตรกรในการจัดการ โดยการปลูกข้าวล่าช้า และ เนื่องจากความล่าช้านี้ เกษตรกรไม่ต้องการน้ำสำหรับการชลประทานที่ตรงกันZonmon, 21 ข้าวเกษตรกรใช้พื้นที่ 5 ฮา ภายใต้ gravityirrigation เว็บไซต์ผลิตเป็นชลประทาน โดยสตรีม Someteและน้ำที่ไหลจาก Bame (ผ่านลำธาร Agluiglui และ Ahoho) มีน้ำกระจายระหว่างเกษตรกร ก็ ชาวนาที่ต้องทดน้ำผืนเขาเพียงเปิดประตู อย่างไรก็ตาม จากเดือนมกราคมถึงกุมภาพันธ์ ระดับน้ำในกระแส Somete ได้มักจะต่ำกว่าระดับที่บริโภคจากคลอง ในช่วงวิกฤตินี้ เกษตรกรใช้ motorpump การเช่าที่เล็ก ๆ เพื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 การปฏิบัติของเกษตรกร
การปฏิบัติของเกษตรกรผู้ปลูกข้าวในพื้นที่สามได้สรุปไว้ในตารางที่ 3 เรามุ่งเน้นการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับห้าประเภทปัญหาหลักที่ระบุไว้ในการอภิปรายกลุ่มโฟกัส: (1) การเข้าถึงน้ำและการจัดจำหน่าย (2) การบำรุงรักษาโครงสร้างพื้นฐานการชลประทาน (3) วงจรการผลิตข้าว (4) การขายและ (5) การจัดหาเงินทุนการเกษตร.
3.1.1 การเข้าถึงและการกระจายน้ำ
ในฤดูการผลิตครั้งแรก (เดือนกันยายนถึงธันวาคม) ทุกเกษตรกรผู้ปลูกข้าวใน Koussin-Lele สามารถใช้น้ำชลประทานมากจาก Koussingo-Lele ไปลำธารที่พวกเขาต้องการ อย่างไรก็ตามในช่วงฤดูแล้งจากมกราคม-มีนาคมลดปล่อยน้ำและน้ำจะกลายเป็นสิ่งที่หายากให้น้ำเพียง 63% ของที่ดินทั้งหมด (ประมาณ 97 ฮ่า) ​​พอ นอกจากนี้คลองชลประทานที่มีการสำลักบางครั้งกับพืชลดกำลังการผลิตจำหน่ายของคลองและความเร็วของการไหลของน้ำ เพื่อที่จะรับมือกับการขาดแคลนฤดูแล้งเกษตรกรได้สร้างปฏิทินที่กำหนดเวลาที่และนานเท่าไหร่แต่ละกลุ่มจะได้รับน้ำเพื่อแปลงของพวกเขาโดยการเปิดและปิดประตูในคลองรอง แต่เกษตรกรบางส่วนข้ามระเบียบนี้โดยฉ้อฉลเปิดประตูที่มีการควบคุมการไหลของน้ำ (ส่วนใหญ่ในเวลากลางคืน).
บางคนก็ทำให้หลุมในธนาคารคลองหลักและคุณลักษณะความเสียหายให้กับปู (ซึ่งแน่นอนบ่อยทำลายธนาคารคลองเช่นกัน) โดยทั่วไปละเมิดจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงกฎระเบียบสำหรับการกระจายน้ำโดยไม่ต้องถูกลงโทษ.
ใน Bame, 19 เกษตรกรผลิตข้าวได้ตลอดทั้งปีในการประมง valleyon 4.5 ฮ่าภายใต้แรงโน้มถ่วงและการชลประทานในวันที่ 10 ไร่ในพื้นที่สูง
โดยใช้พื้นที่ชลประทานปั๊ม เพื่อการชลประทานแรงโน้มถ่วงเกษตรกรใช้และแบ่งปันน้ำจาก Ahoho และ Agluiglui ลำธารที่
ไหลผ่านหุบเขา แต่ละ 10 เกษตรกรที่ผลิตในโกรกใช้ของเขา (มือถือ) motorpump เพื่อการชลประทาน พวกเขาไม่ได้ที่จะร่วมกันน้ำและมีความเป็นอิสระในการปฏิบัติของพวกเขา สนทนากลุ่มเปิดเผยว่าในช่วง
ฤดูแล้ง 12 ของเกษตรกรที่ปลูกข้าวสมาธิกิจกรรมของพวกเขาในหุบเขาเพราะการสูบน้ำสำหรับแปลงที่สูงหมายถึงต้นทุนการผลิตที่เพิ่มขึ้นของน้ำมันเชื้อเพลิง เกษตรกรได้กฎไม่เป็นที่ยอมรับสำหรับการแบ่งปันน้ำในช่วงฤดูแล้งแม้ว่าระดับน้ำจะลดลงและจะกลายเป็นไม่เพียงพอสำหรับการชลประทาน เกษตรกรจำนวนมากจัดการโดยชะลอการปลูกข้าวของพวกเขาและเพราะความล่าช้านี้เกษตรกรไม่ได้ทั้งหมดต้องการน้ำเพื่อการชลประทานในเวลาเดียวกัน.
ใน Zonmon, 21 เกษตรกรผู้ปลูกข้าวใช้พื้นที่ 5 ไร่ภายใต้ gravityirrigation สถานที่ผลิตเป็นในเขตชลประทานโดยกระแส Somete
และน้ำที่ไหลมาจาก Bame (ผ่าน Agluiglui และ Ahoho ลำธาร) มีการกระจายน้ำดื่มฟรีในหมู่เกษตรกรก็คือ
ในเวลาใด ๆ เกษตรกรที่ต้องการที่จะทดน้ำแปลงของเขาเพียงแค่เปิดประตู แต่จากมกราคม-กุมภาพันธ์ระดับน้ำในลำธาร Somete มักจะต่ำกว่าระดับที่บริโภคจากคลอง ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้เกษตรกรใช้ motorpump เช่าขนาดเล็กที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1 . เกษตรกรปฏิบัติ
การปฏิบัติของเกษตรกรผู้ปลูกข้าวในพื้นที่สาม สรุปได้ในตารางที่ 3 เรามุ่งเน้นที่การปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับ 5 ปัญหาหลักประเภทที่ระบุไว้ในการอภิปรายกลุ่มโฟกัส : ( 1 ) การเข้าถึงและจ่ายน้ำ ( 2 ) การบำรุงรักษาโครงสร้างพื้นฐานด้านชลประทาน ( 3 ) ข้าววงจรการผลิต ( 4 ) และ ( 5 ) การขาย สินเชื่อทางการเกษตร
3.1.1 .การเข้าถึงน้ำและแจกจ่าย
ในฤดูการผลิตครั้งแรก ( กันยายน - ธันวาคม ) เกษตรกรผู้ปลูกข้าวใน koussin Lele สามารถใช้น้ำชลประทานมากจาก koussingo Lele ไปกระแสข้อมูลที่พวกเขาต้องการ อย่างไรก็ตาม ในฤดูแล้ง เดือนมกราคม - มีนาคม อัตราการไหลลดลง และน้ำจะขาดแคลน irrigating เพียง 63% ของแปลงทั้งหมด ( ประมาณ 97 ฮา ) พอสมควร นอกจากนี้คลองชลประทาน บางครั้งสำลักกับพืช ลดตกขาว ความจุของคลองและความเร็วของน้ำไหล เพื่อที่จะรับมือกับการขาดแคลนในช่วงฤดูแล้ง เกษตรกรจะได้สร้างปฏิทินที่กำหนดเวลาที่นานแค่ไหน แต่ละกลุ่มจะได้รับน้ำในแปลงของตนเอง โดยการเปิดและปิดประตูในรอบรอง อย่างไรก็ตามเกษตรกรบางคนข้ามระเบียบนี้โดยฉ้อฉลเปิดประตูควบคุมการไหลของน้ำ ( ส่วนใหญ่ในเวลากลางคืน ) .
บางคนยังทำให้หลุมในธนาคารและคลองหลักของความเสียหายให้กับปู ( ซึ่งแน่นอนบ่อยทำลายธนาคารคลองเช่นกัน ) โดยทั่วไป คนละเมิดจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการควบคุมน้ำกระจายโดยไม่ถูกลงโทษ ใน bame
,19 เกษตรกรผลิตข้าวตลอดทั้งปีในแหล่ง valleyon 4.5 ฮาภายใต้แรงโน้มถ่วง ชลประทาน และใน 10 ฮาในพื้นที่ดอน
ใช้น้ำปั๊ม สำหรับแรงโน้มถ่วง ชลประทาน เกษตรกรใช้ และการใช้น้ำจาก ahoho agluiglui
และกระแสที่วิ่งผ่านหุบเขา แต่ละ 10 เกษตรกรที่ผลิตบนโกรกใช้ของเขาเอง ( มือถือ ) motorpump ชลประทานพวกเขาจะได้ไม่ต้องใช้น้ำ และเป็นอิสระในการปฏิบัติของพวกเขา การสนทนากลุ่ม พบว่า ระหว่าง
ฤดูแล้งของเกษตรกรผู้ปลูกข้าว 12 มุ่งกิจกรรมในหุบเขาเนื่องจากการสูบน้ำในไร่แปลงหมายถึงต้นทุนการผลิตที่เพิ่มขึ้นของเชื้อเพลิงเกษตรกรไม่สร้างกฎสำหรับน้ำใช้ในช่วงฤดูแล้ง แม้ว่าระดับน้ำจะลดลง และจะไม่เพียงพอสำหรับการชลประทาน เกษตรกรจำนวนมากจัดการโดยหน่วงเวลาการปลูกข้าวของพวกเขา และเนื่องจากความล่าช้านี้เกษตรกรไม่ทั้งหมดต้องการน้ำเพื่อการชลประทานในเวลาเดียวกัน .
ใน zonmon 21 ข้าวเกษตรกรใช้พื้นที่ 5 ฮาได้ที่ gravityirrigation .