OBJECTIVES: To compare the effects

OBJECTIVES: To compare the effects of weekly or bi-weekly dietary sessions with the same number of total lecture hours, periods, and lecture contents on weight loss, dropouts during the intervention, and the weight loss maintenance after 1 year.

METHODS: The study included 52 middle-aged women with at least 1 risk factor for cardiovascular disease (i.e., obesity, hypertension, dyslipidemia, and hyperglycemia) who were encouraged to lose weight. Thirty-seven women were assigned to the weekly class (self-selected weekly class group: n=26) or the bi-weekly class (self-selected bi-weekly class group: n=11) based on their preference. Fifteen women were assigned to the bi-weekly class against their will (bi-weekly class group). All groups participated in the same number of sessions (total, 26 h), and were instructed to reduce their dietary intakes to 1200 kcal/day for 13 weeks. The self-selected weekly class group attended a 2-h instructional session every week, whereas both the bi-weekly class groups received 1-h sessions twice a week. Data on the body weight of the participants was collected 1 year after the intervention using a self-administered questionnaire via mail.

RESULTS: The self-selected bi-weekly class group had significantly fewer dropouts (self-selected weekly class group: 5 persons, 19.2%; self-selected bi-weekly class group: 1 person, 9.0%; bi-weekly class group: 8 persons, 53.3%; P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการฝึกเสริมรายสัปดาห์หรือรายปักษ์ที่มีหมายเลขเดียวกันของชั่วโมงรวมการบรรยายระยะเวลาและเนื้อหาการบรรยายเกี่ยวกับการสูญเสียน้ำหนักในระหว่าง dropouts การแทรกแซงและการบำรุงรักษาลดน้ำหนักหลัง 1 ปี

วิธี. การศึกษารวม 52 ผู้หญิงวัยกลางคนที่มีปัจจัยเสี่ยงอย่างน้อย 1 สำหรับโรคหัวใจและหลอดเลือด (เช่นโรคอ้วนโรคความดันโลหิตสูง dyslipidemia,และน้ำตาลในเลือดสูง) ที่ได้รับการสนับสนุนในการลดน้ำหนัก สามสิบเจ็ดผู้หญิงได้รับมอบหมายให้ชั้นเรียนทุกสัปดาห์ (กลุ่มระดับตัวเองเลือกรายสัปดาห์: n = 26) หรือระดับรายปักษ์ (ตัวเองเลือกรายปักษ์กลุ่มชั้น: n = 11) ตามการตั้งค่าของพวกเขา ผู้หญิงสิบห้าได้รับมอบหมายให้ระดับรายปักษ์กับความประสงค์ของพวกเขา (กลุ่มระดับรายปักษ์)ทุกกลุ่มมีส่วนร่วมในจำนวนเดียวกันของครั้ง (รวม 26 ชั่วโมง) และได้รับคำสั่งให้ลดการบริโภคอาหารของพวกเขาถึง 1200 กิโลแคลอรี / วันเป็นเวลา 13 สัปดาห์ที่ กลุ่มระดับตัวเองเลือกรายสัปดาห์เข้าร่วมเซสชั่นการเรียนการสอน 2 ชั่วโมงทุกสัปดาห์ในขณะที่ทั้งสองกลุ่มระดับรายปักษ์ที่ได้รับการฝึก 1 ชั่วโมงสัปดาห์ละสองครั้งข้อมูลเกี่ยวกับน้ำหนักตัวของผู้เข้าร่วมถูกเก็บรวบรวม 1 ปีหลังจากการแทรกแซงโดยใช้แบบสอบถามด้วยตนเองบริหารงานผ่านทางอีเมลผล

. กลุ่มการเรียนด้วยตัวเองเลือกรายปักษ์มี dropouts อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่า (กลุ่มระดับตัวเองเลือกรายสัปดาห์: 5 คน 19.2%; ตัวเลือกรายปักษ์กลุ่มชั้น: 1 คน 9.0%; กลุ่มระดับรายปักษ์: 8 คน 53.3%; p <0.05)มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในน้ำหนัก (p <0.05) ในทุก 3 กลุ่มในระหว่างการแทรกแซง (กลุ่มระดับตัวเองเลือกรายสัปดาห์: -4.3 ± 2.7 กก. กลุ่มระดับตัวเองเลือกรายปักษ์: -6.7 ± 3.0 กิโลกรัมสอง กลุ่มชั้นเรียนทุกสัปดาห์: -6.0 ± 3.4 กิโลกรัม) แต่การสูญเสียน้ำหนักในกลุ่มระดับตัวเองเลือกรายปักษ์อย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆ ใน 2 กลุ่มการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในน้ำหนักตัวที่ 1 ปีที่ติดตามไม่ได้ถูกตั้งข้อสังเกตในกลุ่มใด ๆ (กลุ่มระดับตัวเองเลือกรายสัปดาห์: 0.4 ± 1.3 กิโลกรัมตัวเองเลือกรายปักษ์กลุ่มชั้น: -0.1 ± 2.3 กิโลกรัมสอง กลุ่มชั้นเรียนทุกสัปดาห์: 0.5 ± 0.6 กิโลกรัม) มาตรการซ้ำแปรปรวน (เวลา×กลุ่ม) พบว่าไม่มีปฏิสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญในการลดน้ำหนัก

สรุป.ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าความถี่มากขึ้นของภาคการบริโภคอาหารที่ก่อให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักในขณะที่ความถี่น้อยกว่าช่วงที่อาหารมีส่วนทำให้การลดลงของอัตราการกู้คืนแบบสอบถาม อัตราการออกกลางคันในกลุ่มระดับตัวเองเลือกรายสัปดาห์และรายปักษ์เป็นน้อยกว่าที่อยู่ในกลุ่มระดับรายปักษ์ ดังนั้นช่วงอาหารที่เหมาะกับความต้องการของผู้เข้าร่วมอาจจะลดอัตราการออกกลางคัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบผลของรอบอาหารทุกสัปดาห์ หรือทุกสองสัปดาห์ด้วยจำนวนของชั่วโมงบรรยายทั้งหมด ระยะเวลา และการบรรยายเนื้อหาในลดน้ำหนัก ตกในระหว่างการแทรกแซง และการบำรุงรักษาการสูญเสียน้ำหนักหลังจาก 1 ปี

วิธีการ: การศึกษารวม 52 ผู้หญิงวัยกลางคน มีน้อย 1 ปัจจัยเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือด (เช่น โรคอ้วน ความดันโลหิตสูง ไขมัน และ hyperglycemia) ที่ได้รับการสนับสนุนในการลดน้ำหนัก สามสิบเจ็ดผู้หญิงถูกกำหนดให้เรียนรายสัปดาห์ (เลือกด้วยตนเองรายสัปดาห์ระดับกลุ่ม: n = 26) หรือคลาสทุกสองสัปดาห์ (กลุ่มตนเองเลือกเรียนทุกสองสัปดาห์: n = 11) ตามความชอบ ผู้หญิงห้าถูกกำหนดให้เรียนทุกสองสัปดาห์กับการจะ (เรียนทุกสองสัปดาห์กลุ่ม) ทุกกลุ่มเข้าร่วมจำนวนของเซสชัน (รวม 26 h), และถูกสั่งให้ลดของภาคอาหาร 1200 กิโลแคลอรี่/วันสัปดาห์ที่ 13 กลุ่มชั้นสัปดาห์ที่เลือกตนเองเข้าร่วมเซสชันสอน 2h ทุกสัปดาห์ ในขณะที่ทั้งกลุ่มคลาสทุกสองสัปดาห์รับ 1h รอบเวลาสองสัปดาห์ ข้อมูลเกี่ยวกับน้ำหนักตัวของผู้เข้าร่วมถูกรวบรวม 1 ปีหลังจากการแทรกแซงโดยใช้แบบสอบถามที่ปกครองตนเองผ่านจดหมาย

ผลลัพธ์: กลุ่มตนเองเลือกเรียนทุกสองสัปดาห์มีตกน้อยลงอย่างมีนัยสำคัญ (กลุ่มชั้นสัปดาห์ที่เลือกด้วยตนเอง: 5 คน 19.2% กลุ่มตนเองเลือกเรียนทุกสองสัปดาห์: 1 คน 9.0% กลุ่มคลาสทุกสองสัปดาห์: 8 คน 53.3% P < 0.05) มีน้ำหนักลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ทั้งหมด 3 กลุ่มในการแทรกแซง (เลือกด้วยตนเองรายสัปดาห์ระดับกลุ่ม: -4.3±2.7 กก. กลุ่มตนเองเลือกเรียนทุกสองสัปดาห์: -6.7±3.0 กก. กลุ่มคลาสทุกสองสัปดาห์: -กิโลกรัม 6.0±3.4) อย่างไรก็ตาม การสูญเสียน้ำหนักในกลุ่มตนเองเลือกเรียนทุกสองสัปดาห์ถูกมากมากกว่าในกลุ่ม 2 อื่น ๆ เปลี่ยนแปลงน้ำหนักของร่างกายในการติดตามผล 1 ปีไม่ถูกสังเกตในกลุ่มใด (กลุ่มชั้นสัปดาห์ที่เลือกด้วยตนเอง: 0.4±1.3 กก. กลุ่มตนเองเลือกเรียนทุกสองสัปดาห์: -0.1±2.3 กก. กลุ่มคลาสทุกสองสัปดาห์: 0.5±0.6 กิโลกรัม) วัดซ้ำการวิเคราะห์ความแปรปรวน (เวลาซื้อกลุ่ม) เปิดเผยการไม่โต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญในการสูญเสียน้ำหนัก

สรุป: ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า ความถี่ช่วงอาหารมากกว่ารวมน้ำหนัก ในขณะที่ความถี่น้อยกว่าเซสชันอาหารส่วนลดลงในอัตราการกู้คืนแบบสอบถาม อัตราเป็นถอนในกลุ่มเลือกตนเองทุกสัปดาห์ และทุกสองสัปดาห์เรียนไม่น้อยกว่าในกลุ่มคลาทุกสองสัปดาห์ ดังนั้น รอบเวลาอาหารที่เหมาะกับความต้องการของผู้เข้าร่วมอาจลดอัตราเป็นถอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์เพื่อทำการเปรียบเทียบผลของเซสชันรายสัปดาห์หรือรายปักษ์อาหารพร้อมด้วยหมายเลขเดียวกันของชั่วโมงการบรรยายรวมเป็นระยะเวลาและเนื้อหาการบรรยายในการลดน้ำหนัก dropouts ในระหว่างที่เกิดจากการแทรกแซงและการบำรุงรักษาการสูญเสียน้ำหนัก 1 ปีหลังจาก.

วิธีใดวิธีหนึ่งการศึกษาที่มีอยู่ 52 ผู้หญิงวัยกลางที่มีอย่างน้อย 1 ปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด(เช่นโรคความดันโลหิตสูงโรคอ้วน dyslipidemiaและ hyperglycemia )ซึ่งเป็นการส่งเสริมให้ลดน้ำหนัก. สามสิบเจ็ดผู้หญิงได้รับมอบหมายให้ดูแลในระดับ First Class ในทุกสัปดาห์(กลุ่มคลาสในทุกสัปดาห์ด้วยตนเองที่ N = 26 )หรือ Class Bi - ทุกสัปดาห์(กลุ่มตัวเองที่เลือกแบบ Bi - ทุกสัปดาห์ Class N = 11 )ตามการตั้งค่าของพวกเขา สิบห้าผู้หญิงได้รับมอบหมายให้ดูแลในระดับ First Class แบบ Bi - ทุกสัปดาห์ที่จะ(กลุ่ม Class แบบ Bi - ทุกสัปดาห์)ทุกกลุ่มเข้าร่วมในจำนวนเท่าเดิมของเซสชัน(รวมทั้งหมด 26 ชั่วโมง)และได้รับเพื่อลดปริมาณการ บริโภค อาหารของเขาถึง 1200 วัน kcal /สำหรับ 13 สัปดาห์ กลุ่มคลาสด้วยตนเองทุกสัปดาห์ที่เลือกเข้าร่วม 2 - h ที่เซสชันสอนทุกสัปดาห์ในขณะที่กลุ่ม Class แบบ Bi - ทุกสัปดาห์ที่ทั้งสองได้รับ 1 - เซสชันชั่วโมงสองครั้งต่อสัปดาห์ข้อมูลในที่น้ำหนักตัวของผู้ร่วมประชุมได้เก็บรวบรวม 1 ปีหลังจากที่การแทรกแซงการใช้ด้วยตัวเอง - บริหารแบบสอบถามผ่านทางอีเมล.

ผล:ตัวเองที่เลือกแบบ Bi - ทุกสัปดาห์ Class กลุ่มมีนัยสำคัญน้อยกว่า dropouts (แบบบริการตัวเองที่เลือกทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: 5 คน, 19.2% ,แบบบริการตัวเองที่เลือกแบบ Bi - ทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: 1 คน, 9.0% , Bi - ทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: 8 คน, 53.3% , P < 0.05 )มีที่มีความสำคัญยิ่งในน้ำหนักลดลง( P < 0.05 )ในทั้ง 3 กลุ่มในระหว่างที่การแทรกแซง(แบบบริการตัวเองที่เลือกในทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: -4.3 ± 2.7 กก.,แบบบริการตัวเองที่เลือกแบบ Bi - ทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: -6.7 ± 3.0 กก., Bi - ทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: -6.0 ± 3.4 กก.). แต่ถึงอย่างไรก็ตามการลดน้ำหนักในกลุ่มตัวเองที่เลือกแบบ Bi - class ที่เป็นรายสัปดาห์อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าว่าใน 2 กลุ่มอื่นๆได้ที่สำคัญการเปลี่ยนแปลงในน้ำหนักตัวที่ 1 ปีตามมาไม่เห็นในทุกกลุ่ม(แบบบริการตัวเองที่เลือกในทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: 0.4 ± 1.3 กก.,แบบบริการตัวเองที่เลือกแบบ Bi - ทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: -0.1 ± 2.3 กก., Bi - ทุกสัปดาห์ Class กลุ่ม: 0.5 ± 0.6 กก.). ซ้ำแล้วซ้ำอีกมาตรการ anova (เวลา x กลุ่ม)เปิดเผยว่าไม่มีการติดต่ออย่างมีนัยสำคัญในลดน้ำหนัก.

บทสรุปผลการทดสอบนี้ชี้ให้เห็นว่าความถี่มากขึ้นของเซสชันการ บริโภค อาหารช่วยในการลดน้ำหนักตัวน้อยกว่าในขณะที่ความถี่ของเซสชันการ บริโภค อาหารที่มีส่วนทำให้ลดลงในอัตราการกู้คืนข้อมูลแบบสอบถาม อัตราสิ่งใดที่ร่วงหล่นไปอยู่ในกลุ่ม Class แบบบริการตัวเองที่เลือกในทุกสัปดาห์และแบบ Bi - ทุกสัปดาห์จะมีน้อยกว่านั้นในกลุ่ม Class แบบ Bi - รายสัปดาห์ ดังนั้นเซสชันการ บริโภค อาหารให้สอดรับกับความต้องการของผู้ร่วมประชุมที่อาจลดลงอัตราดอกเบี้ยที่ฮาร์วาร์ด