Exporting is the most common strate

Exporting is the most common strategy used by firms that begin to enter new markets. The
firm produces the products in the home country and then exports them to a foreign market.
Cavusgil et al (2009) observes that this trade mode is the first natural step for foreign
expansion in international business. Exporting is a relatively low risk entry strategy because it
involves little investment (Hitt, 2009).
Terpstra & Sarathy (1997) classify exporting into direct and indirect export with different
degrees of involvement. In indirect exporting the firm does not need to undertake the export
operations such as documentation and freighting within its organization, instead they rely on
domestic based intermediaries. The main advantage of indirect exporting is that a firm can
access a foreign market without much complexity (Doole & Lowe, 2001). Direct exporting is
where a firm performs the export task by itself rather than delegating it to others. The
company has complete control of its export in the new market (Johansson, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การส่งออกเป็นกลยุทธ์ทั่วไปที่ใช้ โดยบริษัทที่จะเริ่มป้อนตลาดใหม่ การบริษัทผลิตสินค้าในประเทศ และส่งออกไปตลาดต่างประเทศCavusgil et al (2009) สังเกตว่า โหมดการค้านี้เป็นขั้นตอนธรรมชาติแรกสำหรับต่างประเทศขยายตัวในธุรกิจระหว่างประเทศ การส่งออกเป็นรายการกลยุทธ์ความเสี่ยงค่อนข้างต่ำเนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับการลงทุนน้อย (Hitt, 2009)Terpstra และ Sarathy (1997) ได้แบ่งประเภทส่งเข้าส่งออกทางตรง และทางอ้อมกับองศาของการมีส่วนร่วม ในการส่งออกทางอ้อมบริษัทไม่จำเป็นต้องดำเนินการส่งออกการดำเนินการเช่นเอกสารและ freighting ภายในองค์กรของตน แต่พวกเขาพึ่งพาภายในประเทศตามตัวกลาง ประโยชน์หลักของการส่งออกทางอ้อมคือ บริษัทสามารถเข้าถึงตลาดต่างประเทศ โดยไม่มีความซับซ้อนมาก (Doole & Lowe, 2001) การส่งออกโดยตรงเป็นที่บริษัทที่ทำงานส่ง ด้วยตัวเองแทนที่มอบหมายให้ผู้อื่น การบริษัทมีการควบคุมที่สมบูรณ์ของการส่งออกสินค้าในตลาดใหม่ (Johansson, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การส่งออกเป็นกลยุทธ์ที่ใช้กันมากที่สุดโดย บริษัท ที่เริ่มต้นที่จะเข้าสู่ตลาดใหม่
บริษัท ผลิตสินค้าในประเทศบ้านเกิดแล้วส่งออกไปยังตลาดต่างประเทศ.
Cavusgil, et al (2009) ตั้งข้อสังเกตว่าโหมดการค้านี้เป็นขั้นตอนธรรมชาติเป็นครั้งแรกสำหรับต่างประเทศ
ขยายตัวในธุรกิจระหว่างประเทศ การส่งออกเป็นกลยุทธ์การเข้าสู่ความเสี่ยงค่อนข้างต่ำเพราะมัน
เกี่ยวข้องกับการลงทุนน้อย (Hitt 2009).
Terpstra และ Sarathy (1997) จำแนกการส่งออกลงในการส่งออกโดยตรงและโดยอ้อมกับที่แตกต่างกัน
องศาของการมีส่วนร่วม ในการส่งออกทางอ้อม บริษัท ไม่จำเป็นต้องดำเนินการส่งออก
ดำเนินการดังกล่าวเป็นเอกสารและ freighting ภายในองค์กรของตนแทนพวกเขาพึ่งพา
ตัวกลางตามประเทศ ประโยชน์หลักของการส่งออกทางอ้อมคือการที่ บริษัท สามารถ
เข้าถึงตลาดต่างประเทศโดยไม่มีความซับซ้อนมาก (doole & โลว์, 2001) การส่งออกโดยตรง
ที่ บริษัท ดำเนินงานการส่งออกด้วยตัวเองมากกว่าที่จะมอบหมายให้คนอื่น ๆ
บริษัท มีการควบคุมที่สมบูรณ์ของการส่งออกในตลาดใหม่ (Johansson, 1997)