Indonesia’s major educational refor

Indonesia’s major educational reforms date backtothe1970swhenuniversalprimaryeducation was set as a key policy goal. In 1984, the governmentdeclaredsixyearsofprimaryeducation as compulsory, following which in 1994 an additional three years of junior secondary education became part of compulsory education (Takahashi 2011). Various initiatives were undertaken to further these goals. For example, in 1972, a large-scale primary school construction program (Sekolah Dasar Inpres) was launched, which saw more than 61,000 schools built between 1973 and 1979 and a rise in enrolment rates of 7–12 year olds from 69 per cent in 1973, to 84 per cent for men, and 82 per cent for women in 1978 (Duflo 2001). Over the years, educational initiatives have moved from schemes targeting overall enrolment, to schemes focusing on educational access for the moreunderprivilegedsegmentsofthepopulation and educational quality. However, progress has been variable. Looking at patterns of educational disparity, Takahashi (2011) found that the rural–urban gap in junior secondary enrolment has narrowed from 23 percentage points in 1993 to 10 percentagepointsin2007,whilethegendergap has been eliminated, likely due to more job opportunitiesforwomenandchangingcultural
attitudes.However,familialwealthandhouseholdhead’seducationlevelcontinuedtohavea significantimpactonenrolment,indicatingthat inter-generational transmission of educational advantage is still prevalent despite various measurestodefrayschoolingcostsandencourage compulsory education. Peer effects, in the form of enrolment rates in the neighbourhood, are also significant in predicting enrolment, indicating that education policies may be more effectiveiftheytargetsocialgroupsratherthan individual households. While enrolment levels in Indonesian schoolsareveryhigh(withanetprimaryenrolment rate above 90 per cent since before 2000 and an 80 per cent gross secondary enrolment rate in 2009) (World Bank 2012), educational achievement for children from poor families has not progressed much beyond the primary level. In 2010, only 44 per cent of the poorest quintileofchildrenattainedatleasta7thgrade education versus 90 per cent for the richest quintile. While more children from all income groups were attending all levels of schooling, gaps in attainment rates between income groups widened, implying that much of the increase in schooling rates was from higher incomegroups(WorldBank2012;seeFigure7). One of the major programs recently introducedtohelppublicschoolstudentsfromlowincome households was the Bantuan Siswa Miskin (BSM) program, introduced in 2008. BSM provides cash transfers to poor students, conditional on attendance and other criteria, to defray schooling costs such as school fees, transportation, and school uniforms. While the programreachedthreemillionstudentsin2008 andsixmillionstudentsin2010acrossalllevels of schooling, it is estimated that only half of all the scholarship money went to the poorest 40 percentofhouseholds,likelyduetothewayin which scholarship eligibility is decided—by schools and teachers rather than a central authority. Scholarship amounts defrayed only 30 per cent of the costs and rose at a slower rate than education costs. Nevertheless, the program was successful in achieving a larger presence in rural areas: the rural area share of total BSM benefits was 25 per cent higher than for urban areas, while students from two poor

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Backtothe1970swhenuniversalprimaryeducation วันสำคัญการปฏิรูปการศึกษาของอินโดนีเซียได้ตั้งเป็นเป้าหมายนโยบาย ในปี 1984, governmentdeclaredsixyearsofprimaryeducation เป็นบังคับ ซึ่งในปี 1994 เพิ่มเติมสำหรับเด็กมัธยมสามปีกลายเป็น ส่วนหนึ่งของการศึกษาภาคบังคับ (ทะกะฮะชิ 2011) ต่อไปนี้ แผนงานต่าง ๆ ได้ดำเนินการเพิ่มเติมเป้าหมายเหล่านี้ ตัวอย่าง ใน โปรแกรมก่อสร้างโรงเรียนขนาดใหญ่ (เซโกลาห์ Dasar Inpres) ถูกเปิดตัว ที่เห็น 61,000 กว่าโรงเรียนที่สร้างขึ้นระหว่าง 1973 และ 1979 และการเพิ่มขึ้นในอัตราที่เล่าเรียนของเด็กอายุ 7-12 ปีจากร้อยละ 69 ใน 1973 ร้อยละ 84 คน และร้อยละ 82 สำหรับผู้หญิงในปี 1978 (Duflo 2001) ปี ริเริ่มศึกษาได้ย้ายจากการเล่าเรียนรวม การเน้นเข้าศึกษา moreunderprivilegedsegmentsofthepopulation และคุณภาพการศึกษาแผนงานการกำหนดเป้าหมายแผนงาน อย่างไรก็ตาม ความคืบหน้าได้ตัวแปร มองในรูปแบบของการศึกษา disparity ทะกะฮะชิ (2011) พบว่า ช่องว่างในการเล่าเรียนรองจูเนียร์ชนบทเมืองมีจำกัดจากจุด 23 ใน percentagepointsin2007 1993-10, whilethegendergap ถูกตัด ออก อาจเนื่องจาก opportunitiesforwomenandchangingcultural งานเพิ่มเติมทัศนคติ อย่างไรก็ตาม familialwealthandhouseholdhead'seducationlevelcontinuedtohavea significantimpactonenrolment, indicatingthat ส่งประจักษ์ของสิ่งที่ศึกษานั้นยังคงแพร่หลายแม้ มีการศึกษาภาคบังคับต่าง ๆ measurestodefrayschoolingcostsandencourage ผลเพียร์ ในรูปแบบของการเล่าเรียนพิเศษในพื้นที่ใกล้เคียง มี significant ในการทำนายการเล่าเรียน การบ่งชี้ว่า การศึกษานโยบายอาจแต่ละครัวเรือนเพิ่มเติม effectiveiftheytargetsocialgroupsratherthan ในขณะที่ระดับเล่าเรียนสำเร็จการศึกษา (ธนาคารโลก 2012), อินโดนีเซีย schoolsareveryhigh (withanetprimaryenrolment เหนือ 90 ร้อยละตั้งแต่ก่อน 2000) และอัตราการเล่าเรียนรองรวมร้อยละ 80 ในปี 2552 สำหรับเด็กจากครอบครัวที่ยากจนมีไม่ความก้าวหน้ามากเกินระดับประถม ในปี 2010 เฉพาะ 44 ร้อยละของการศึกษา quintileofchildrenattainedatleasta7thgrade ยากจนที่สุดเมื่อเทียบกับ 90 ร้อยละสำหรับ quintile รวยที่สุด ในขณะที่เด็กเพิ่มเติมจากทุกเพศทุกวัยได้เข้าร่วมระดับประถม ช่องในราคาพิเศษโดยระหว่างวัย widened หน้าที่ที่มากขึ้นในอกราคาถูกจาก incomegroups(WorldBank2012;seeFigure7) สูง โปรแกรมสำคัญเพิ่ง introducedtohelppublicschoolstudentsfromlowincome ครัวเรือนได้โปรแกรม Bantuan Siswa Miskin (เรา) ในปี 2008 เราช่วยให้การโอนเงินจะไม่ดีนัก เงื่อนไขการเข้างานและเงื่อนไขอื่น ๆ defray อกค่าใช้จ่ายเช่นค่าเล่าเรียน ขนส่ง และเครื่องแบบของโรงเรียน ในขณะที่ programreachedthreemillionstudentsin2008 andsixmillionstudentsin2010acrossalllevels อก คาดว่า เท่าครึ่งของเงินทุนทั้งหมดไป percentofhouseholds 40 ที่ยากจนที่สุด likelyduetothewayin มีทุนที่จะตัดสินใจ — โดยโรงเรียน และครู มากกว่าอำนาจกลาง ทุนการศึกษาจำนวน defrayed เพียงร้อยละ 30 ของต้นทุน และโรสในอัตราช้ากว่าต้นทุนการศึกษา อย่างไรก็ตาม โปรแกรมสำเร็จในการบรรลุสถานะใหญ่ในชนบท: สัดส่วนพื้นที่ชนบทของ benefits เรารวมได้ 25 ร้อยละสูงกว่าการเมือง ในขณะที่นักเรียนจากสองคนจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของอินโดนีเซียที่สำคัญในการปฏิรูปการศึกษา วันที่ backtothe1970swhenuniversalprimaryeducation ถูกกำหนดเป็นเป้าหมายนโยบายที่สำคัญ ในปี 1984 , governmentdeclaredsixyearsofprimaryeducation เป็นภาคบังคับ ต่อไปนี้ที่ในปี 1994 เพิ่มเติมสามปีของโรงเรียนมัธยมเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาขั้นพื้นฐาน ( ทาคาฮาชิ 2011 ) โครงการต่าง ๆ ดำเนินการต่อเป้าหมายเหล่านี้ ตัวอย่างเช่นในปี พ.ศ. 2515 โรงเรียนการก่อสร้างโครงการขนาดใหญ่ ( sekolah Dasar inpres ) เปิดตัว ซึ่งเห็นมากกว่า 61 , 000 โรงเรียนที่สร้างขึ้นระหว่างปี 1973 และ 1979 และเพิ่มขึ้นในอัตราลงทะเบียน 7 – 12 ปี olds จาก 69 เปอร์เซ็นต์ในปี 1973 ถึง 84 เปอร์เซ็นต์ของผู้ชาย และร้อยละ 82 สำหรับผู้หญิงในปี 1978 ( ดู fl O 2001 ) ปี การริเริ่มการศึกษาได้ย้ายจากแผนการ เป้าหมาย การลงทะเบียนโดยรวมในรูปแบบเน้นการเข้าถึงการศึกษาเพื่อ moreunderprivilegedsegmentsofthepopulation และคุณภาพการศึกษา อย่างไรก็ตาม ความคืบหน้าได้แปร ดูในรูปแบบไม่เหมือนกัน การศึกษา ทาคาฮาชิ ( 2011 ) พบว่า ช่องว่างในชนบทและเมืองมัธยมลงทะเบียนเรียนได้ลดลงจาก 23 เปอร์เซ็นต์ในปี percentagepointsin2007 whilethegendergap 10 , ได้ถูกตัดออกน่าจะเกิดจากการทำงาน opportunitiesforwomenandchangingcultural
ทัศนคติ อย่างไรก็ตาม familialwealthandhouseholdhead'seducationlevelcontinuedtohavea signi จึง cantimpactonenrolment indicatingthat อินเตอร์ , ประโยชน์ของการศึกษาการส่งผ่านรุ่นยังคงแพร่หลาย แม้จะต่าง ๆ measurestodefrayschoolingcostsandencourage การศึกษาภาคบังคับ ผลเพื่อนในรูปแบบของอัตราการลงทะเบียนในพื้นที่ใกล้เคียง นอกจากนี้ยังเป็น signi จึงไม่สามารถใช้ในการลงทะเบียน ระบุว่า นโยบายการศึกษา อาจจะ effectiveiftheytargetsocialgroupsratherthan ครัวเรือนส่วนบุคคลมากขึ้นในขณะที่ระดับการลงทะเบียนในอินโดนีเซีย schoolsareveryhigh ( withanetprimaryenrolment คะแนนสูงกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ ตั้งแต่ปี 2000 และร้อยละ 80 นักเรียนลงทะเบียนเรียนในอัตรารวม ( 2552 ) ธนาคารโลก 2012 ) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสำหรับเด็กจากครอบครัวที่ยากจนไม่ได้ก้าวหน้าเกินกว่าระดับปฐมภูมิ ใน 2010 ,เพียง 44 เปอร์เซ็นต์ของการศึกษา quintileofchildrenattainedatleasta7thgrade ยากจนเมื่อเทียบกับร้อยละ 90 สำหรับ quintile รวย . ในขณะที่เด็กมากขึ้นจากกลุ่มรายได้ ได้เรียนทุกระดับของการศึกษา ช่องว่างระหว่างรายได้ในอัตราสูงกว่ากลุ่มที่กว้างขึ้น , implying ที่มากขึ้นในราคาที่ตนจาก incomegroups สูงกว่า ( worldbank2012 ; seefigure7 )หนึ่งในโปรแกรมหลักๆ คือ introducedtohelppublicschoolstudentsfromlowincome ครัวเรือนช่วยเหลือนักเรียน miskin ( BSM ) โปรแกรม , เปิดตัวในปี 2008 เรามีบริการรับส่งเงินสดให้นักเรียนยากจน เงื่อนไขในการเข้าร่วมประชุมและเกณฑ์อื่น ๆเพื่อชดใช้ค่าใช้จ่ายของตน เช่น ค่า ขนส่ง โรงเรียน และชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนในขณะที่ andsixmillionstudentsin2010acrossalllevels programreachedthreemillionstudentsin2008 ของตน มันคือประมาณว่าเพียงครึ่งหนึ่งของทุนเงินไป 40 percentofhouseholds ยากจน , ทุน likelyduetothewayin ซึ่งสิทธิจะตัดสินใจโดยโรงเรียนและครูมากกว่าอำนาจส่วนกลางทุนการศึกษาจำนวน defrayed เพียง 30 เปอร์เซ็นต์ของต้นทุน และเพิ่มขึ้นในอัตราที่ช้าลงกว่าค่าใช้จ่ายในการศึกษา แต่โปรแกรมที่ประสบความสำเร็จในการบรรลุสถานะที่ขนาดใหญ่ในชนบท ชนบทของหุ้น BSM ดีจึงรวม TS 25 เปอร์เซ็นต์สูงกว่าในเขตเมือง ในขณะที่นักเรียนจาก 2 คนจน