Type specimens of the new species h

Type specimens of the new species have been deposited in the Phuket Marine Biological Center (PMBC),
Field Museum of Natural History (FMNH), Bernice P. Bishop Museum, Honolulu (BPBM); Australian
Museum, Sydney (AMS) and the U.S. National Museum of Natural History, Washington. D.C. (USNM).
Specimens were collected by small spear using snorkel and SCUBA in relatively shallow water (to 15 m).
Lengths of specimens are given as standard length (SL) which is measured from the most anterior median
point of the upper lip or upper dental plate (whichever is more anterior) to the base of the caudal fin (posterior
end of hypural plate); head length is measured from the same anterior point to the posterior end of the opercular
flap; body depth is the greatest depth from the base of the dorsal spines to the ventral margin of the abdomen
(correcting for any obvious malformation of preservation); body width is measured just posterior to the
gill opening; orbit diameter is the greatest fleshy diameter, and interorbital width the least bony width; caudalpeduncle
depth is the least depth, and caudal-peduncle length the horizontal distance between verticals at the
rear base of the anal fin and the caudal-fin base; caudal-fin length is taken from the base of the fin horizontally
to the end of the longest ray; caudal concavity is the horizontal distance between verticals at the tips of the
shortest and longest rays; lengths of fin spines and rays of the dorsal and anal fins are measured from their
extreme bases without straightening the rays; pectoral fin length is the length of the longest ray; pelvic fin
length is measured from the base of the pelvic spine to the tip of the longest soft ray. Pectoral ray counts
include the first, upper, spine which is short and stout. Lateral-line scale counts do not include the two pored
scales posterior to the hypural plate (i.e. lying on the base of the caudal fin); counts of the scales of the cheek
are made as indicated in Schultz (1958). Data in parentheses in the description refer to paratypes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างชนิดของสายพันธุ์ใหม่ที่ได้รับฝากไว้ในภูเก็ตทะเลชีวภาพศูนย์ (PMBC),ฟิลด์พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ (FMNH), P. อธิการพิพิธภัณฑ์ทุกครั้ง โฮโนลูลู (BPBM); ออสเตรเลียพิพิธภัณฑ์ ซิดนีย์ (AMS) และสหรัฐอเมริกาแห่งชาติพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ วอชิงตัน ดีซี. (USNM)ตัวอย่างที่ถูกจัดเก็บ โดยหอกขนาดเล็กที่ใช้หน้ากากดำน้ำและดำน้ำตื้น (ถึง 15 เมตร)ความยาวของชิ้นงานจะได้รับเป็นความยาวมาตรฐาน (SL) ซึ่งวัดจากค่ามัธยฐานด้านหน้าสุดจุดของริมฝีปากบนหรือบนฟันจาน (ซึ่งมีมากกว่าด้านหน้า) ที่ฐานของจาง (หลังปลายของแผ่น hypural); หัวความยาวที่วัดจากจุดเดียวหน้าจะสิ้นสุดหลัง opercularกระเป๋าสะพาย ความลึกของร่างกายมีความลึกมากที่สุดจากฐานของเงี่ยงหลังถึงขอบทางสัญญาณด้านล่างของช่องท้อง(การแก้ไขสำหรับฝ่าพระบาทใด ๆ ชัดเจนการอนุรักษ์); วัดความกว้างของร่างกายเพียงด้านหลังเพื่อการกิลล์เปิด เส้นผ่าศูนย์กลางวงโคจรคือ เส้นผ่าศูนย์กลางอ้วนสุด และ interorbital ความกว้างความกว้างอย่างน้อยหลุด caudalpeduncleความลึกเป็นอย่างน้อยความลึก และ -โคนยาวระยะห่างแนวนอนระหว่างเส้นเวลาด้านหลังฐานครีบก้นและครีบครีบฐาน ความยาวไหล่จะนำมาจากฐานของ fin ในแนวนอนการสิ้นสุดของเรย์ที่ยาวที่สุด concavity ครีบคือ ระยะห่างแนวนอนระหว่างเส้นที่สั้นที่สุด และยาวที่สุดรังสี วัดจากความยาวของครีบสันหลังและแสงหลัง และ ครีบก้นของพวกเขาฐานสุดขีดโดยไม่ยืดรังสี ครีบยาวมีความยาวของเรย์ที่ยาวที่สุด กระดูกเชิงกรานครีบความยาวที่วัดจากฐานของกระดูกสันหลังกระดูกเชิงกรานปลาย ray นุ่มยาวที่สุด เรย์ทรวงอกนับครั้งแรก มุมบน กระดูกสันหลังที่สั้น และอ้วนด้วย มาตราส่วนเส้นข้างนับไม่รวมสองทซช่วยเครื่องชั่งหลังแผ่น hypural ที่ (เช่นนอนอยู่บนฐานของจาง); นับจำนวนเครื่องชั่งของแก้มจะทำตามที่ระบุไว้ในข้อ (1958) ข้อมูลในวงเล็บคำอธิบายอ้างถึง paratypes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างประเภทของสายพันธุ์ใหม่ได้รับการฝากไว้ในทะเลภูเก็ตชีวภาพเซ็นเตอร์ (PMBC)
ฟิลด์พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ (FMNH) Bernice พิพิธภัณฑ์พีบิชอปโฮโนลูลู (BPBM); ออสเตรเลีย
พิพิธภัณฑ์, ซิดนีย์ (AMS) และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติสหรัฐอเมริกาประวัติศาสตร์ธรรมชาติวอชิงตัน DC (USNM)
เก็บตัวอย่างโดยหอกขนาดเล็กที่ใช้ดำน้ำและดำในน้ำตื้น (15 เมตร)
ความยาวของชิ้นงานที่จะได้รับเป็นระยะเวลามาตรฐาน (SL) ซึ่งวัดจากค่ามัธยฐานหน้ามากที่สุด
จุดริมฝีปากบนหรือแผ่นทันตกรรมบน (แล้วแต่จำนวนใดจะหน้าเพิ่มเติม) ไปที่ฐานของครีบหาง (หลัง
ปลายของแผ่น hypural); ความยาวของหัววัดจากจุดเดียวกันหน้าไปที่ปลายด้านหลังของ opercular
พนัง;
ความลึกของลำตัวมีความลึกมากที่สุดจากฐานของหลังหนามขอบท้องของช่องท้อง (แก้ไขสำหรับจุกใด ๆ ที่ชัดเจนของการเก็บรักษา); กว้างของร่างกายเป็นวัดเพียงหลังไป
เปิดเหงือก; เส้นผ่าศูนย์กลางวงโคจรเป็นเส้นผ่าศูนย์กลางอ้วนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและ interorbital ความกว้างความกว้างของกระดูกน้อย; caudalpeduncle
ลึกลึกน้อยและความยาวหาง-ดอกระยะทางแนวนอนระหว่างแนวดิ่งที่
ฐานด้านหลังของครีบทวารและฐานครีบหางนั้น ความยาวหางครีบจะนำมาจากฐานของครีบแนวนอน
ที่ส่วนท้ายของเรย์ที่ยาวที่สุด; เว้าหางเป็นระยะทางแนวนอนแนวดิ่งระหว่างที่เคล็ดลับของ
ที่สั้นที่สุดและรังสีที่ยาวที่สุด;
ความยาวของเงี่ยงครีบและรังสีของครีบหลังและครีบทวารหนักจะวัดได้จากพวกเขา ฐานมากโดยไม่ต้องยืดรังสี; ความยาวครีบอกคือความยาวของเรย์ที่ยาวที่สุด; เชิงกรานครีบ
ความยาววัดจากฐานของกระดูกสันหลังกระดูกเชิงกรานถึงปลายรังสีอ่อนที่ยาวที่สุด ช่วงอกนับ ray
รวมถึงครั้งแรกบนกระดูกสันหลังซึ่งเป็นระยะสั้นและอ้วน นับขนาดด้านข้างเส้นไม่รวมสอง pored
เครื่องชั่งน้ำหนักหลังกับแผ่น hypural (เช่นนอนอยู่บนฐานของครีบหาง); นับจากการชั่งน้ำหนักของแก้ม
จะทำตามที่ระบุไว้ในชูลท์ซ (1958) ข้อมูลที่อยู่ในวงเล็บในรายละเอียดอ้างถึง paratypes เชิงกรานครีบ ความยาววัดจากฐานของกระดูกสันหลังกระดูกเชิงกรานถึงปลายรังสีอ่อนที่ยาวที่สุด ช่วงอกนับ ray รวมถึงครั้งแรกบนกระดูกสันหลังซึ่งเป็นระยะสั้นและอ้วน นับขนาดด้านข้างเส้นไม่รวมสอง pored เครื่องชั่งน้ำหนักหลังกับแผ่น hypural (เช่นนอนอยู่บนฐานของครีบหาง); นับจากการชั่งน้ำหนักของแก้มจะทำตามที่ระบุไว้ในชูลท์ซ (1958) ข้อมูลที่อยู่ในวงเล็บในรายละเอียดอ้างถึง paratypes เชิงกรานครีบ ความยาววัดจากฐานของกระดูกสันหลังกระดูกเชิงกรานถึงปลายรังสีอ่อนที่ยาวที่สุด ช่วงอกนับ ray รวมถึงครั้งแรกบนกระดูกสันหลังซึ่งเป็นระยะสั้นและอ้วน นับขนาดด้านข้างเส้นไม่รวมสอง pored เครื่องชั่งน้ำหนักหลังกับแผ่น hypural (เช่นนอนอยู่บนฐานของครีบหาง); นับจากการชั่งน้ำหนักของแก้มจะทำตามที่ระบุไว้ในชูลท์ซ (1958) ข้อมูลที่อยู่ในวงเล็บในรายละเอียดอ้างถึง paratypes

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภทตัวอย่างของสายพันธุ์ใหม่ได้รับเงินในทะเลภูเก็ต ทางศูนย์ ( เป็น )พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ ( fmnh ) , พิพิธภัณฑ์ , บิชอป Bernice , Honolulu ( bpbm ) ; ออสเตรเลียพิพิธภัณฑ์ซิดนีย์ ( AMS ) และสหรัฐอเมริกาพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ , วอชิงตัน ดีซี ( usnm )ทำการเก็บข้อมูลโดยการใช้หอกขนาดเล็ก ดำน้ำและดำน้ำในน้ำค่อนข้างตื้น ( 15 เมตร )ความยาวของชิ้นงานที่ได้รับ เช่น ความยาวมาตรฐาน ( SL ) ซึ่งวัดจากด้านหน้ามากที่สุดเฉลี่ยจุดของริมฝีปากบนที่หรือบนแผ่นทันตกรรม ( แล้วแต่เป็นด้านหน้ามากกว่า ) ไปยังฐานของหาง ( ด้านหลังครีบจบแผ่นไฮพูรอลล์ ) ; ความยาวหัววัดจากจุดหน้าเดียวกันกับปลายด้านหลังของ opercularพะเยิบพะยาบ ; ความลึกของร่างกายมากที่สุดความลึกจากฐานของเงี่ยงครีบหลังถึงขอบล่างของท้อง( การแก้ไขใด ๆที่ผิดปกติที่ชัดเจนของการเก็บรักษา ) ; ความกว้างวัดแค่ด้านหลังกับร่างกายเปิดเหงือก เส้นผ่านศูนย์กลางวงโคจรเป็นเส้นผ่าศูนย์กลางใหญ่ที่สุด และ interorbital ความกว้างความกว้างอย่างน้อย caudalpeduncle กระดูก ;ความลึกเป็นความลึกอย่างน้อยและก้านหาง ความยาวแนวนอนระยะห่างระหว่างแนวดิ่งที่ฐานของครีบหลังและครีบหาง โคนครีบหาง ความยาวจะมาจากฐานของครีบแนวนอนไปยังจุดสิ้นสุดของเรย์ที่ยาวที่สุด ; หางเว้าเป็นแนวนอนระยะห่างระหว่างแนวดิ่งที่เคล็ดลับของที่สั้นที่สุดยาวที่สุดรังสี ; ความยาวของเงี่ยงครีบและรังสีของครีบครีบหลังและก้น จะวัดจากฐานที่รุนแรงโดยไม่ยืดรังสี ; ความยาวของครีบอก มีความยาวของเรย์ครีบยาว ;ความยาววัดจากฐานของกระดูกสันหลังกระดูกเชิงกรานให้ปลายของเรย์อ่อนที่ยาวที่สุด หน้าอกเรย์ .รวมถึงแรก บน กระดูกสันหลังซึ่งสั้นและอ้วน . ขนาดนับเส้นข้างลำตัวไม่รวมสองเปิดเกล็ดด้านหลังแผ่นไฮพูรอลล์ ( เช่น วางอยู่บนฐานของครีบหาง ) ; นับจากระดับของแก้มทําตามที่ระบุในชูลท์ซ ( 1958 ) ข้อมูลในวงเล็บในรายละเอียดดู paratypes .