INSTALLATION ART is a broad term ap

INSTALLATION ART is a broad term applied to a range of arts practice
which involves the installation or configuration of objects in a space, where
the totality of objects and space comprise the artwork. Installation Art is a
mode of production and display of artwork rather than a movement or style.
Installation Art can comprise traditional and non-traditional MEDIA, such as
PAINTING, SCULPTURE, READYMADES, FOUND OBJECTS, DRAWING and
TEXT. Depending on the number of objects and the nature of the display,
installation spaces can range from cluttered to minimal. The experience for
the viewer of Installation Art is very different from more traditional artwork
such as painting, which is usually viewed from a single reference point. Installation
Art requires the active engagement of the viewer with the artwork. This
may involve the viewer entering into the space of the artwork and interacting
with the artwork. By entering into the space, the viewer encounters the artwork
from multiple points of view, rather than from a single PERSPECTIVE more typically
associated with looking at a painting. Installation Art may engage many or
all of the senses - touch, sound and smell - rather than just the visual or optical
sense. Installation Art also foregrounds experience and communication over the
production of a finished art object.
Installation Art is characterised by the incorporation of the SITE or space
of display into the artwork. In some instances the site or location of the work
is an intrinsic and non-negotiable element of the work. To move the work or
recreate it in another site would constitute the destruction of the existing work
and the creation of a new work, which may contravene the artist’s intentions.
This type of Installation Art is called SITE-SPECIFIC, where the creation of the
artwork relates to, and is contingent on, a specific site. Many artists who create
Installation Art impose conditions and provide detailed instructions with regard
to the installation of the artwork, such as indicating where and how it can be
installed, what materials are to be used, and whether it can be reinstalled in the
same or any other site.
While the site is a central component of Installation Art, in some instances
it may not be particular to the artwork; therefore the artwork can be reconfigured
or reassembled in other similar sites or spaces in its existing state or
in a reconfigured state, subject to the conditions of the artist. For example, an
installation might be assembled and exhibited in various gallery spaces within
an ART MUSEUM or in a context outside the museum, such as a public space or
in an ART FAIR or BIENNALE.Installation Art is mostly associated with the period from the 1960s to the
present; yet there are many precedents, particularly in early twentieth century
AVANT-GARDE movements, such as SUPREMATISM, CONSTRUCTIVISM,
DADA, SURREALISM and FUTURISM. For example, the exhibition designs
of El Lissitzky, Marcel Duchamp and the alterations made by Kurt Schwitters
to the rooms in his home, known as Merzbau, suggest early prototypes of
Installation Art.
The formative period of Installation Art, during the 1960s and 1970s,
was a period of social, political and cultural upheaval. A number of avantgarde
movements which have influenced the development of Installation Art,
such as MINIMALISM, ENVIRONMENTAL ART, LAND ART, CONCEPTUAL ART
and PERFORMANCE ART, emerged during this period in reaction to the perceived
limitations of MODERNISM – the COMMODIFICATION of the artwork,
the foregrounding of representation over experience and the constraints
imposed by a singular, detached encounter with the artwork. By abandoning
constructs such as the frame and the plinth, Minimalist artists resisted
strategies of representation and transcendence characteristic of Painting
and Sculpture, drawing the viewer’s attention instead to the totality of the
actual experience of the artwork – its materials, context and site. Similarly,
developments in Environmental Art, Land Art, Conceptual Art, Performance
Art, HAPPENINGS and VIDEO ART resulted in the creation of temporary,
performative and site-specific work, subverting the commodification of the
artwork and shifting consideration from what the artwork represents to what
the artwork communicates. By revealing the material conditions of display,
artists challenged the dominance of the conventional viewing conditions of
the art institution.
Emerging critical theories during this period, in particular FEMINISM,
POSTCOLONIAL THEORY and POSTSTRUCTURALISM, challenged
modernist assumptions about a stable, predictable and singular viewing
subject. These theories suggest that individuals are shaped by their cultural,
social, political and psychological experiences and that these experiences
inform their encounter with an artwork. As a mode of production and presentation,
Installation Art offers a complex and multifarious engagement with
the artwork, which reflects this representation of experience as fragmented
and contingent.
The increase in new venues and large-scale, international exhibitions
in the 1980s established the conditions for Installation Art to become a
dominant format, particularly in the production of large-scale and spectacular
work. Emerging artist-curated exhibitions placed a greater emphasis on
the role of COLLABORATION in Installation Art. While site specificity was an
important element of early forms of Installation Art, more recent forms tend
to adapt to the interior conditions of the exhibition space. In this regard, site
specificity has been displaced in favour of project-based, participatory or
discursive forms of installation, where interaction with the viewer or audience
is central to the artwork. This shift in emphasis towards discursive and
participatory modes of practice was also influenced by the emergence of SOCIALLY-ENGAGED and PARTICIPATORY ARTS in the 1980s and by RELATIONAL
ARTS in the 1990s. These modes of practice emphasise the activation
of the viewer through active engagement with the artwork.
The emergence of new technologies has also influenced the development
of Installation Art, in particular VIDEO and FILM where many artists employ
and subvert the conventions of the cinematic experience in terms of its use
of space, narrative and engagement with the audience. More recent developments
in DIGITAL TECHNOLOGY, VIRTUAL REALITY and the INTERNET as
virtual space, have expanded the field of Installation Art. Installation Art
continues to be shaped and influenced by developments in other fields and
disciplines. The performative elements of Installation Art have been influenced
by developments in avant-garde THEATRE and DANCE and similarly, developments
in ARCHITECTURE and INTERIOR DESIGN continue to inform consideration
of the use and designation of public and private space.
The viewer’s direct experience of the artwork is central to the realisation
of Installation Art, yet the display of Installation Art is often temporary. The
documentation of the artwork may be the only evidence of its existence,
and in some instances it may be the sole means by which the viewer engages
with the artwork. The temporary and ephemeral nature of much Installation
Art also presents a challenge to the art market to commodify and sell such
artwork, wherein the documentation may come to represent the artwork and,
consequently, it may acquire a commercial value in its own right. Equally, the
temporary nature of Installation Art presents considerable challenges to museums
and galleries to store and conserve such work, especially where the work
employs potentially obsolete technology or degradable material. Despite these
challenges, Installation Art continues to be bought and collected by public and
private collectors and institutions, often resulting in the consolidation of temporary
or ephemeral work. Rather than contributing to the decommodification of
the artwork, the material conditions of Installation Art have effected changes in
the display, acquisition, commissioning and conservation policies of exhibiting
institutions, enabling them to accommodate the idiosyncrasies of such practice.
The term Installation Art is broad and all-encompassing and its prevalence
and centrality in Contemporary Art is seen by some to suggest its imminent
demise; however, artists continue to employ and adapt strategies of installation.
Its versatility and flexibility as a mode of production and display, and its
capacity to address the concerns of both the artist and the viewer, ensure that
it remains a legitimate and relevant form of Contemporary Arts practice.
When Marcel Duchamp attempted to place his ‘readymades’ in a gallery
in 1917, he in effect stated that critiques of institutions of representation are
a necessary part of art.26 A urinal was deemed a fountain in the eventual
transition from plumbing outlet to gallery plinth and so questions were raised:
What is everyday life? What is art? Who decides these questions?27 The advent
of installation art harnessed these questions into: What is real? What is
representation? As a result, many terms have been applied to installation art
- category, event, environment, intervention, site, space, medium, assemblage,
ensemble, simulation, construction. This indicates that comprehending the
guises of art forms is much more complex than a historical litany of media
practices can explicate. The distinctions of art genres is critically linked to shifts
in social, economic, geographical and virtual contexts of how and where art
is read, experienced and historicised through collections, exhibitions and
documentation.
In an age defined by paradigms of mobility when potential to journey
seems evermore widely available, artists are increasingly nomadic and virtual
travel re-characterises the geography of social networks, the desire for physical
spaces where contemplative, confrontational and participatory spectatorship
can occur is peculiarly constant. Re

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะจัดวางเป็นคำกว้างกับช่วงของศิลปะปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับการติดตั้งหรือกำหนดค่าของวัตถุในพื้นที่ ที่ผลของวัตถุและพื้นที่ประกอบด้วยงานศิลปะ ศิลปะจัดวางเป็นแบบวิธีการผลิตและแสดงงานศิลปะแทนที่เคลื่อนไหว หรือลักษณะศิลปะจัดวางสามารถประกอบด้วยสื่อที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิม และแบบดั้งเดิม เช่นรูปวาดจิตรกรรม ประติมากรรม READYMADES, FOUND วัตถุ และข้อความ ขึ้นอยู่กับจำนวนของวัตถุและธรรมชาติของการแสดงพื้นที่ติดตั้งสามารถช่วงจากระเบียบให้น้อยที่สุดได้ งานที่มีประสบการณ์แสดงศิลปะติดตั้งแตกต่างอย่างมากจากงานศิลปะดั้งเดิมเช่นจิตรกรรม ซึ่งมักจะดูจากจุดอ้างอิงเดียวกัน การติดตั้งศิลปะต้องหมั้นงานของตัวแสดงกับงานศิลปะ นี้อาจเกี่ยวข้องกับตัวแสดงที่ป้อนเข้าไปในพื้นที่ของงานศิลปะ และการโต้ตอบกับงานศิลปะ โดยการป้อนลงในช่องว่าง ตัวแสดงพบงานศิลปะจากหลายจุด ของมุมมอง ไม่ ใช่ จากมุมมองเดียวโดยทั่วไปมากขึ้นเกี่ยวข้องกับดูภาพวาด ศิลปะติดตั้งอาจมีส่วนร่วมมาก หรือความรู้สึก - สัมผัส เสียง และ กลิ่น - มากกว่าเพียงการมองเห็น หรือแสงความรู้สึก ศิลปะจัดวางเดินทาง foregrounds และการสื่อสารผ่านการการผลิตวัตถุสำเร็จรูปศิลปะศิลปะจัดวางมีประสบการ์ในการประสานของไซต์หรือพื้นที่ของการแสดงเป็นงานศิลปะ ในบางอินสแตนซ์ไซต์หรือตำแหน่งงานis an intrinsic and non-negotiable element of the work. To move the work orrecreate it in another site would constitute the destruction of the existing workand the creation of a new work, which may contravene the artist’s intentions.This type of Installation Art is called SITE-SPECIFIC, where the creation of theartwork relates to, and is contingent on, a specific site. Many artists who createInstallation Art impose conditions and provide detailed instructions with regardto the installation of the artwork, such as indicating where and how it can beinstalled, what materials are to be used, and whether it can be reinstalled in thesame or any other site.While the site is a central component of Installation Art, in some instancesit may not be particular to the artwork; therefore the artwork can be reconfiguredor reassembled in other similar sites or spaces in its existing state orin a reconfigured state, subject to the conditions of the artist. For example, aninstallation might be assembled and exhibited in various gallery spaces withinan ART MUSEUM or in a context outside the museum, such as a public space orin an ART FAIR or BIENNALE.Installation Art is mostly associated with the period from the 1960s to thepresent; yet there are many precedents, particularly in early twentieth centuryAVANT-GARDE movements, such as SUPREMATISM, CONSTRUCTIVISM,DADA, SURREALISM and FUTURISM. For example, the exhibition designsof El Lissitzky, Marcel Duchamp and the alterations made by Kurt Schwitters
to the rooms in his home, known as Merzbau, suggest early prototypes of
Installation Art.
The formative period of Installation Art, during the 1960s and 1970s,
was a period of social, political and cultural upheaval. A number of avantgarde
movements which have influenced the development of Installation Art,
such as MINIMALISM, ENVIRONMENTAL ART, LAND ART, CONCEPTUAL ART
and PERFORMANCE ART, emerged during this period in reaction to the perceived
limitations of MODERNISM – the COMMODIFICATION of the artwork,
the foregrounding of representation over experience and the constraints
imposed by a singular, detached encounter with the artwork. By abandoning
constructs such as the frame and the plinth, Minimalist artists resisted
strategies of representation and transcendence characteristic of Painting
and Sculpture, drawing the viewer’s attention instead to the totality of the
actual experience of the artwork – its materials, context and site. Similarly,
developments in Environmental Art, Land Art, Conceptual Art, Performance
Art, HAPPENINGS and VIDEO ART resulted in the creation of temporary,
performative and site-specific work, subverting the commodification of the
artwork and shifting consideration from what the artwork represents to what
the artwork communicates. By revealing the material conditions of display,
artists challenged the dominance of the conventional viewing conditions of
the art institution.
Emerging critical theories during this period, in particular FEMINISM,
POSTCOLONIAL THEORY and POSTSTRUCTURALISM, challenged
modernist assumptions about a stable, predictable and singular viewing
subject. These theories suggest that individuals are shaped by their cultural,
social, political and psychological experiences and that these experiences
inform their encounter with an artwork. As a mode of production and presentation,
Installation Art offers a complex and multifarious engagement with
the artwork, which reflects this representation of experience as fragmented
and contingent.
The increase in new venues and large-scale, international exhibitions
in the 1980s established the conditions for Installation Art to become a
dominant format, particularly in the production of large-scale and spectacular
work. Emerging artist-curated exhibitions placed a greater emphasis on
the role of COLLABORATION in Installation Art. While site specificity was an
important element of early forms of Installation Art, more recent forms tend
to adapt to the interior conditions of the exhibition space. In this regard, site
specificity has been displaced in favour of project-based, participatory or
discursive forms of installation, where interaction with the viewer or audience
is central to the artwork. This shift in emphasis towards discursive and
participatory modes of practice was also influenced by the emergence of SOCIALLY-ENGAGED and PARTICIPATORY ARTS in the 1980s and by RELATIONAL
ARTS in the 1990s. These modes of practice emphasise the activation
of the viewer through active engagement with the artwork.
The emergence of new technologies has also influenced the development
of Installation Art, in particular VIDEO and FILM where many artists employ
and subvert the conventions of the cinematic experience in terms of its use
of space, narrative and engagement with the audience. More recent developments
in DIGITAL TECHNOLOGY, VIRTUAL REALITY and the INTERNET as
virtual space, have expanded the field of Installation Art. Installation Art
continues to be shaped and influenced by developments in other fields and
disciplines. The performative elements of Installation Art have been influenced
by developments in avant-garde THEATRE and DANCE and similarly, developments
in ARCHITECTURE and INTERIOR DESIGN continue to inform consideration
of the use and designation of public and private space.
The viewer’s direct experience of the artwork is central to the realisation
of Installation Art, yet the display of Installation Art is often temporary. The
documentation of the artwork may be the only evidence of its existence,
and in some instances it may be the sole means by which the viewer engages
with the artwork. The temporary and ephemeral nature of much Installation
Art also presents a challenge to the art market to commodify and sell such
artwork, wherein the documentation may come to represent the artwork and,
consequently, it may acquire a commercial value in its own right. Equally, the
temporary nature of Installation Art presents considerable challenges to museums
and galleries to store and conserve such work, especially where the work
employs potentially obsolete technology or degradable material. Despite these
challenges, Installation Art continues to be bought and collected by public and
private collectors and institutions, often resulting in the consolidation of temporary
or ephemeral work. Rather than contributing to the decommodification of
the artwork, the material conditions of Installation Art have effected changes in
the display, acquisition, commissioning and conservation policies of exhibiting
institutions, enabling them to accommodate the idiosyncrasies of such practice.
The term Installation Art is broad and all-encompassing and its prevalence
and centrality in Contemporary Art is seen by some to suggest its imminent
demise; however, artists continue to employ and adapt strategies of installation.
Its versatility and flexibility as a mode of production and display, and its
capacity to address the concerns of both the artist and the viewer, ensure that
it remains a legitimate and relevant form of Contemporary Arts practice.
When Marcel Duchamp attempted to place his ‘readymades’ in a gallery
in 1917, he in effect stated that critiques of institutions of representation are
a necessary part of art.26 A urinal was deemed a fountain in the eventual
transition from plumbing outlet to gallery plinth and so questions were raised:
What is everyday life? What is art? Who decides these questions?27 The advent
of installation art harnessed these questions into: What is real? What is
representation? As a result, many terms have been applied to installation art
- category, event, environment, intervention, site, space, medium, assemblage,
ensemble, simulation, construction. This indicates that comprehending the
guises of art forms is much more complex than a historical litany of media
practices can explicate. The distinctions of art genres is critically linked to shifts
in social, economic, geographical and virtual contexts of how and where art
is read, experienced and historicised through collections, exhibitions and
documentation.
In an age defined by paradigms of mobility when potential to journey
seems evermore widely available, artists are increasingly nomadic and virtual
travel re-characterises the geography of social networks, the desire for physical
spaces where contemplative, confrontational and participatory spectatorship
can occur is peculiarly constant. Re

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะการติดตั้งเป็นคำกว้างนำไปใช้ในช่วงของการปฏิบัติงานศิลปะที่เกี่ยวข้องกับการติดตั้งหรือการกำหนดค่าของวัตถุในพื้นที่ที่รวมของวัตถุและพื้นที่ซึ่งรวมถึงงานศิลปะ ศิลปะการติดตั้งเป็นโหมดของการผลิตและการแสดงผลงานศิลปะมากกว่าการเคลื่อนไหวหรือสไตล์. ศิลปะการติดตั้งสามารถประกอบด้วยสื่อแบบดั้งเดิมและที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมเช่นจิตรกรรมประติมากรรม readymades, วัตถุที่พบการวาดภาพและข้อความ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจำนวนของวัตถุและธรรมชาติของการแสดงผลที่ติดตั้งช่องว่างสามารถช่วงจากรกไปน้อยที่สุด ประสบการณ์สำหรับผู้ชมศิลปะการติดตั้งมากแตกต่างจากงานศิลปะแบบดั้งเดิมมากขึ้นเช่นการวาดภาพซึ่งถูกมองว่ามักจะมาจากจุดอ้างอิงเดียว การติดตั้งศิลปะต้องมีส่วนร่วมของผู้ชมที่ใช้งานกับงานศิลปะ นี้อาจเกี่ยวข้องกับผู้ชมที่เข้ามาในพื้นที่ของงานศิลปะและมีปฏิสัมพันธ์กับงานศิลปะ โดยการเข้ามาในพื้นที่ที่พบผู้ชมงานศิลปะจากหลายจุดของมุมมองมากกว่าจากมุมมองเดียวมากกว่าปกติที่เกี่ยวข้องกับการมองไปที่ภาพวาด ศิลปะการติดตั้งอาจมีส่วนร่วมมากหรือทั้งหมดของความรู้สึก - สัมผัสเสียงและกลิ่น - มากกว่าแค่ภาพหรือออปติคอลความรู้สึก ศิลปะการติดตั้งยัง foregrounds ประสบการณ์และการสื่อสารในช่วงการผลิตของศิลปะวัตถุสำเร็จรูป. ศิลปะการติดตั้งที่โดดเด่นด้วยการรวมตัวของเว็บไซต์หรือพื้นที่ของการแสดงผลงานศิลปะเข้า ในบางกรณีเว็บไซต์หรือสถานที่ของการทำงานเป็นองค์ประกอบที่แท้จริงและไม่ต่อรองของการทำงาน ที่จะย้ายไปทำงานหรือสร้างไว้ในเว็บไซต์อื่นจะเป็นการทำลายการทำงานที่มีอยู่และการสร้างงานใหม่ซึ่งอาจขัดต่อความตั้งใจของศิลปิน. ประเภทศิลปะการติดตั้งนี้จะเรียกว่าเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงที่การสร้างของงานศิลปะที่เกี่ยวข้องกับการและขึ้นอยู่กับเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจง ศิลปินหลายคนที่สร้างศิลปะการติดตั้งกำหนดเงื่อนไขและให้คำแนะนำรายละเอียดเกี่ยวกับการติดตั้งของงานศิลปะเช่นแสดงให้เห็นสถานที่และวิธีที่จะสามารถติดตั้งสิ่งที่วัสดุที่จะนำมาใช้และไม่ว่าจะสามารถติดตั้งใหม่ในแบบเดียวกันหรือแบบใดๆ . เว็บไซต์อื่น ๆในขณะที่เว็บไซต์ที่เป็นส่วนประกอบที่สำคัญของศิลปะการติดตั้งในบางกรณีก็อาจจะไม่เป็นพิเศษกับงานศิลปะ; ดังนั้นงานศิลปะที่สามารถรองรับหรือประกอบในเว็บไซต์ที่คล้ายกันอื่น ๆ หรือช่องว่างในรัฐที่มีอยู่หรืออยู่ในสถานะที่รองรับภายใต้เงื่อนไขของศิลปิน ตัวอย่างเช่นการติดตั้งอาจจะมีการประกอบและจัดแสดงในแกลลอรี่พื้นที่ต่างๆภายในพิพิธภัณฑ์ศิลปะหรือในบริบทนอกพิพิธภัณฑ์เช่นพื้นที่สาธารณะหรือในFAIR ART หรือศิลปะ BIENNALE.Installation มีความเกี่ยวข้องส่วนใหญ่กับระยะเวลาตั้งแต่ปี 1960 กับปัจจุบัน แต่มีทำนองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบเคลื่อนไหวเปรี้ยวจี๊ดเช่น Suprematism, คอนสตรัก, DADA สถิตยศาสตร์และยิ่ง ยกตัวอย่างเช่นการออกแบบการจัดแสดงนิทรรศการของเอล Lissitzky, Marcel Duchamp และการเปลี่ยนแปลงที่ทำโดยเคิร์ตวิทเทอไปยังห้องพักในบ้านของเขาเป็นที่รู้จักMerzbau แนะนำต้นแบบเริ่มต้นของศิลปะการติดตั้ง. ระยะเวลาการก่อสร้างศิลปะการติดตั้งในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 1970 คือช่วงเวลาของสังคมการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและวัฒนธรรม จำนวน Avantgarde การเคลื่อนไหวที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาศิลปะการติดตั้งเช่นศิลปะ, สิ่งแวดล้อมศิลปะ ART ที่ดินนามธรรมศิลปะและผลการดำเนินงานART โผล่ออกมาในช่วงเวลานี้ในการตอบสนองต่อการรับรู้ข้อจำกัด ของความทันสมัย ​​- เป็นสินค้าของงานศิลปะที่foregrounding ของการเป็นตัวแทนประสบการณ์กว่าและข้อ จำกัดที่กำหนดโดยเอกพจน์พบเดี่ยวพร้อมงานศิลปะ โดยละทิ้งโครงสร้างเช่นกรอบและแท่นศิลปิน Minimalist ต่อต้านกลยุทธ์ของการเป็นตัวแทนและลักษณะวิชชาจิตรกรรมและประติมากรรมดึงความสนใจของผู้ชมแทนไปจำนวนทั้งสิ้นของประสบการณ์จริงของงานศิลปะ- วัสดุบริบทและเว็บไซต์ ในทำนองเดียวกันการพัฒนาในศิลปะสิ่งแวดล้อมศิลปะที่ดินศิลปะแนวคิดการปฏิบัติงานศิลปะ, เหตุการณ์และ VIDEO ART ผลในการสร้างชั่วคราวในภาคปฏิบัติและเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงการทำงานบ่อนทำลายเป็นสินค้าของงานศิลปะและการพิจารณาขยับจากสิ่งที่งานศิลปะหมายถึงสิ่งที่ศิลปะในการสื่อสาร โดยเผยให้เห็นสภาพของวัสดุแสดงศิลปินท้าทายการครอบงำของเงื่อนไขการรับชมการทั่วไปของสถาบันศิลปะ. เกิดใหม่ทฤษฎีที่สำคัญในช่วงเวลานี้ในสตรีโดยเฉพาะอย่างยิ่งทฤษฎีวรรณคดีและกซิสม์ท้าทายสมมติฐานสมัยใหม่เกี่ยวกับเสถียรภาพการรับชมที่คาดเดาได้และเอกพจน์เรื่อง. ทฤษฎีเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าบุคคลที่มีรูปทรงโดยวัฒนธรรม, สังคมประสบการณ์ทางการเมืองและทางด้านจิตใจและว่าประสบการณ์เหล่านี้แจ้งการเผชิญหน้าของพวกเขาด้วยงานศิลปะ ในฐานะที่เป็นโหมดของการผลิตและนำเสนอศิลปะการติดตั้งมีการสู้รบที่ซับซ้อนและหลายอย่างที่มีผลงานศิลปะที่สะท้อนให้เห็นถึงการเป็นตัวแทนของประสบการณ์ในฐานะแยกส่วนนี้และผูกพัน. ที่เพิ่มขึ้นในสถานที่ใหม่และขนาดใหญ่, การจัดนิทรรศการระหว่างประเทศในช่วงปี1980 ที่กำหนดเงื่อนไขสำหรับ ศิลปะการติดตั้งที่จะกลายเป็นรูปแบบที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตขนาดใหญ่และงดงามทำงาน การจัดนิทรรศการศิลปิน curated เกิดใหม่วางเน้นความสำคัญในบทบาทของความร่วมมือในงานศิลปะการติดตั้ง ในขณะที่เว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงเป็นองค์ประกอบสำคัญของรูปแบบเริ่มต้นของศิลปะในการติดตั้งมากขึ้นในรูปแบบที่ผ่านมามีแนวโน้มที่จะปรับตัวให้เข้ากับสภาพภายในของพื้นที่จัดแสดงนิทรรศการ ในการนี้เว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงได้รับการพลัดถิ่นในความโปรดปรานของโครงการตามแบบมีส่วนร่วมหรือรูปแบบของการติดตั้งประเด็นที่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชมหรือผู้ชมที่เป็นศูนย์กลางของงานศิลปะ การเปลี่ยนแปลงนี้ในการให้ความสำคัญต่อประเด็นและรูปแบบการมีส่วนร่วมของการปฏิบัติยังได้รับอิทธิพลจากการเกิดขึ้นของสังคมมีส่วนร่วมและการทำงานศิลปะในช่วงปี 1980 และโดยความสัมพันธ์ศิลปะในปี1990 โหมดเหล่านี้ของการปฏิบัติที่เน้นการเปิดใช้งานของผู้ชมผ่านการมีส่วนร่วมที่ใช้งานกับงานศิลปะ. การเกิดขึ้นของเทคโนโลยีใหม่นี้ยังมีอิทธิพลต่อการพัฒนาศิลปะการติดตั้งใน VIDEO โดยเฉพาะและฟิล์มที่ศิลปินหลายคนจ้างและการล้มล้างการประชุมของประสบการณ์ในโรงภาพยนตร์ในแง่ของการใช้งานของพื้นที่การเล่าเรื่องและการสู้รบกับผู้ชม การพัฒนาล่าสุดใน DIGITAL เทคโนโลยีความเป็นจริงเสมือนและอินเทอร์เน็ตเป็นพื้นที่เสมือนมีการขยายสาขาของศิลปะการติดตั้ง ศิลปะการติดตั้งยังคงมีรูปร่างและได้รับอิทธิพลจากการพัฒนาในด้านอื่น ๆ และสาขาวิชา องค์ประกอบ performative ศิลปะการติดตั้งได้รับอิทธิพลจากการพัฒนาในละครเปรี้ยวจี๊ดและการเต้นรำและในทำนองเดียวกันการพัฒนาในสถาปัตยกรรมและการออกแบบตกแต่งภายในอย่างต่อเนื่องเพื่อแจ้งการพิจารณาของการใช้งานและการกำหนดพื้นที่รัฐและเอกชน. ประสบการณ์ของผู้ชมโดยตรงของงานศิลปะคือ กลางในการก่อให้เกิดศิลปะการติดตั้งยังแสดงศิลปะการติดตั้งมักจะเป็นชั่วคราว เอกสารของงานศิลปะอาจจะเป็นเพียงหลักฐานของการดำรงอยู่ของตนและในบางกรณีก็อาจจะหมายถึงแต่เพียงผู้เดียวโดยที่ผู้ชมมีส่วนร่วมกับงานศิลปะ ลักษณะชั่วคราวและยั่งยืนของการติดตั้งมากศิลปะยังนำเสนอความท้าทายให้กับตลาดศิลปะเพื่อ commodify และขายเช่นงานศิลปะนั้นเอกสารอาจจะมาเพื่อเป็นตัวแทนของงานศิลปะและดังนั้นมันอาจจะได้รับมูลค่าการค้าในสิทธิของตนเอง อย่างเท่าเทียมกันในลักษณะชั่วคราวศิลปะการติดตั้งมีความท้าทายมากในพิพิธภัณฑ์และหอศิลป์ในการจัดเก็บและอนุรักษ์งานดังกล่าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำงานที่ใช้เทคโนโลยีที่ล้าสมัยที่อาจเกิดขึ้นหรือวัสดุที่ย่อยสลายได้ ถึงแม้ว่าจะมีความท้าทายศิลปะการติดตั้งยังคงที่จะซื้อและเก็บรวบรวมโดยประชาชนและนักสะสมเอกชนและสถาบันการศึกษามักจะเกิดในงบการเงินรวมของชั่วคราวที่ทำงานหรือชั่วคราว มากกว่าที่เอื้อต่อการ decommodification ของงานศิลปะเงื่อนไขวัสดุศิลปะการติดตั้งมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงในการแสดงผลการซื้อการว่าจ้างและนโยบายการอนุรักษ์การแสดงสถาบันทำให้พวกเขาที่จะรองรับเฉพาะตัวของการปฏิบัติดังกล่าว. ศิลปะการติดตั้งระยะเป็นวงกว้างและ ทั้งหมดที่ครอบคลุมและความชุกของมันและเป็นศูนย์กลางในศิลปะร่วมสมัยจะเห็นบางอย่างที่จะแนะนำให้ใกล้เข้ามาของการตาย; แต่ศิลปินที่ยังคงที่จะจ้างงานและปรับกลยุทธ์ในการติดตั้ง. เก่งกาจและความยืดหยุ่นของมันเป็นรูปแบบของการผลิตและการแสดงผลและของความสามารถในการแก้ไขปัญหาของทั้งสองศิลปินและผู้ชมให้แน่ใจว่ามันยังคงเป็นรูปแบบที่ถูกต้องตามกฎหมายและมีความเกี่ยวข้องร่วมสมัยการปฏิบัติศิลปะ. เมื่อคลื่น Duchamp พยายามที่จะวาง 'readymades' ของเขาในแกลเลอรี่ในปี1917 เขามีผลกล่าวว่าการวิพากษ์วิจารณ์สถาบันของการแสดงเป็นส่วนที่จำเป็นของart.26 ปัสสาวะที่ถูกถือว่าเป็นน้ำพุในที่สุดการเปลี่ยนแปลงจากเต้าเสียบประปาเพื่อแท่นแกลลอรี่และอื่น ๆ ถูกยกคำถาม: อะไรคือสิ่งที่ชีวิตประจำวัน? เป็นศิลปะคืออะไร? ที่ตัดสินใจคำถามเหล่านี้ถือกำเนิด 27? ของศิลปะการติดตั้งควบคุมคำถามเหล่านี้เป็น: เป็นเรื่องจริงคืออะไร? อะไรคือสิ่งที่เป็นตัวแทน? เป็นผลให้แง่จำนวนมากได้ถูกนำมาใช้กับงานศิลปะติดตั้ง- ประเภทเหตุการณ์สภาพแวดล้อมการแทรกแซง, เว็บไซต์, พื้นที่, กลาง, การชุมนุม, ชุดจำลองการก่อสร้าง นี้บ่งชี้ว่าการทำความเข้าใจรูปแบบของรูปแบบศิลปะที่มีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าการอธิษฐานประวัติศาสตร์ของสื่อการปฏิบัติที่สามารถอธิบาย ความแตกต่างของประเภทศิลปะมีการเชื่อมโยงอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงในสังคมเศรษฐกิจบริบททางภูมิศาสตร์และเสมือนจริงของวิธีการที่ศิลปะจะอ่านประสบการณ์และhistoricised ผ่านคอลเลกชัน, การจัดนิทรรศการและเอกสาร. ในอายุที่กำหนดโดยกรอบความคิดของการเคลื่อนไหวเมื่อมีศักยภาพในการเดินทางที่ดูเหมือนว่าตลอดไปใช้ได้อย่างกว้างขวางศิลปินเร่ร่อนมากขึ้นและเสมือนการเดินทางอีกครั้งลักษณะภูมิศาสตร์ของเครือข่ายทางสังคมต้องการให้ทางกายภาพพื้นที่ที่ครุ่นคิดคาดคั้นและมีส่วนร่วมspectatorship สามารถเกิดขึ้นได้อย่างต่อเนื่องเป็นอย่างยิ่ง เรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่ายศิลปะเป็นคำกว้างที่ใช้กับช่วงของศิลปะฝึก
ซึ่งเกี่ยวข้องกับการติดตั้งหรือการกำหนดค่าของวัตถุในพื้นที่ที่
รวมของวัตถุและพื้นที่ประกอบด้วยงานศิลปะ ศิลปะการจัดวางเป็น
วิถีการผลิตและการแสดงผลของงานศิลปะมากกว่าการเคลื่อนไหวหรือลักษณะ การติดตั้งสามารถประกอบด้วย
ศิลปะแบบดั้งเดิมและสื่อที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมเช่น
จิตรกรรม ประติมากรรมreadymades พบวัตถุรูปวาดและ
ข้อความ ขึ้นอยู่กับจำนวนของวัตถุและธรรมชาติของจอแสดงผล
เป็นติดตั้งสามารถช่วงจากรกให้น้อยที่สุด ประสบการณ์สำหรับ
ตัวแสดงศิลปะการติดตั้งจะแตกต่างจากแบบดั้งเดิมมากขึ้นเช่นการวาดภาพ
งานศิลปะ ซึ่งมักจะมองจากจุดอ้างอิงเดียว การติดตั้ง
ศิลปะต้องมีงานหมั้น งาน ดู กับงานศิลปะ นี้อาจเกี่ยวข้องกับตัวแสดง
เข้าสู่พื้นที่ของงานศิลปะและการโต้ตอบ
กับงานศิลปะ โดยการป้อนลงในช่องว่าง ผู้ดูการแข่งขันงานศิลปะ
จากหลายจุดของมุมมองมากกว่า จากมุมมองเดียวมากขึ้นโดยทั่วไป
เกี่ยวข้องกับการมองภาพวาด ศิลปะจัดวางอาจมีส่วนร่วมหรือ
หลายทั้งหมดของความรู้สึก - สัมผัส เสียง และกลิ่น - มากกว่าแค่ภาพหรือแสง
นึก ค่ายศิลปะยัง foregrounds ประสบการณ์และการสื่อสารผ่าน
การผลิตเสร็จศิลปะวัตถุ .
ศิลปะการจัดวางเป็นลักษณะโดยการเว็บไซต์หรือพื้นที่
ของจอแสดงผลในงานศิลปะ ในบางกรณีเว็บไซต์หรือสถานที่ของ
เป็นองค์ประกอบภายในและไม่ต่อรองของงาน การย้ายงาน หรือสร้างเว็บไซต์
อีก จะถือเป็นการทำลายของที่มีอยู่
และการสร้างสรรค์งานใหม่ ซึ่งอาจขัดความตั้งใจของศิลปิน
ศิลปะการติดตั้งชนิดนี้เรียกว่าเฉพาะ , ที่สร้างของ
งานศิลปะที่เกี่ยวข้องกับและโดยบนเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจง .ศิลปินหลายคนสร้างผลงานศิลปะจัดวาง กําหนดเงื่อนไข
และให้คำแนะนำรายละเอียดเกี่ยวกับ
การติดตั้งงานศิลปะ เช่น ระบุว่ามันสามารถ
ติดตั้งสิ่งที่วัสดุที่จะใช้ , และไม่ว่าจะสามารถติดตั้งใหม่ใน
เดียวกันหรือเว็บไซต์อื่น ๆใด ๆ .
ในขณะที่เว็บไซต์เป็นส่วนประกอบ ศูนย์กลางของศิลปะการติดตั้ง ในบางกรณี
มันอาจจะไม่ได้เป็นเฉพาะกับงานศิลปะ ดังนั้นงานศิลปะสามารถ reconfigured
หรือประกอบในเว็บไซต์ที่คล้ายกันอื่น ๆหรือเป็นในของที่มีอยู่
ในรองรับรัฐหรือรัฐ ภายใต้เงื่อนไขของศิลปิน ตัวอย่างเช่น การติดตั้งอาจจะประกอบและ

เป็นแกลเลอรี่ต่าง ๆภายในจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ศิลปะหรือในบริบทนอกพิพิธภัณฑ์ เช่นพื้นที่สาธารณะหรือ