gaze to the mouth of speakers (Lewk

gaze to the mouth of speakers (Lewkowicz & Hansen-Tift, 2012) and at 6 months may use visual cues to help establish phonemic categories (Teinonen, Aslin, Alku, & Csibra, 2008). There is evidence that infants show early sensitivity to cross-modal matches and over the first year of life are vigilant to visual cues, possibly indicative of an active role in the development of speech perception. It is important to note, however, that the cross-modal integration of speech stimuli may not be as consistent or mandatory as it is for adults (Desjardins & Werker, 2004). Research with children has consistently shown that they are less influenced than adults are by visual speech cues (Massaro, 1984), although the pattern of observed change over development seems to depend on the nature of the task adopted. In some studies, children aged 5 to 6 years have, surprisingly, been largely uninfluenced by visual speech. For example, in a sentence perception task, this age group failed to use visual cues to obtain a release from informational masking (Wightman, Kistler, & Brungart, 2006), nor did they show sensitivity to the McGurk effect (Tremblay et al., 2007). In both these studies, a gradual increase in sensitivity was observed into the adolescent years. For single-word perception, Ross et al. (2011) found a benefit of visual cues for 5-year-olds with this benefit again increasing through adolescence. These changes over childhood are driven in part by experience with speech production (Desjardins, Rogers, & Werker, 1997) as well as perceptual experience with language-specific cross-modal matches, resulting in perceptual narrowing (Pons, Lewkowicz, SotoFaraco, & Sebastián-Gallés, 2009). Gradual behavioral maturation fits with what is known about the late development of superior temporal regions (Gogtay et al., 2004), crucial for both speech perception and cross-modal integration, and studies of neurophysiological responses to audiovisual speech in TD children (Dick, Solodkin, & Small, 2010; Knowland, Mercure, Karmiloff-Smith, Dick, & Thomas, 2014).addition of auditory noise than typical control groups for whom noise resulted in more visually influenced responses (Meronen et al., 2013). If children with LLI are less likely or less able to integrate across modalities, this may either be due to a difficulty with cross-modal integration more broadly or with the extraction of phonetic information in any modality. This is in contrast with children with peripheral hearing loss or auditory neuropathy, who are known to use visual speech cues to good effect

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มองปาก ของลำโพง (Lewkowicz & แฮนเซน-Tift, 2012) และ ใน 6 เดือนอาจใช้พรรณนาเพื่อช่วยสร้างสัทศาสตร์ให้ประเภท (Teinonen, Aslin, Alku, & Csibra, 2008) มีหลักฐานว่า ทารกแสดงความไวต้นตรงกันข้ามคำกริยา และช่วงแรก ปีของชีวิตระมัดระวังการพรรณนา อาจจะบ่งบอกถึงความมีบทบาทในการพัฒนาของการรับรู้เสียง มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องหมายเหตุ อย่างไรก็ตาม ว่า การรวมคำกริยาข้ามสิ่งเร้าเสียงอาจไม่สอดคล้องกัน หรือบังคับมันเป็นผู้ใหญ่ (Desjardins & Werker, 2004) งานวิจัยกับเด็กได้อย่างต่อเนื่องแสดงว่า พวกเขาได้รับอิทธิพลกว่าผู้ใหญ่ โดยสัญลักษณ์ภาพเสียง (แมสซาโร 1984), แม้ว่ารูปแบบของการเปลี่ยนแปลงพัฒนาตามสังเกตดูเหมือนว่าจะ ขึ้นกับลักษณะของงานที่นำมาใช้น้อย ในบางการศึกษา เด็กอายุ 5-6 ปีมี น่าแปลก ถูกส่วนใหญ่ชักจูง โดยภาพเสียง เช่น ในการรับรู้งานประโยค วัยนี้ไม่สามารถใช้สิ่งแสดงเพื่อขอรับการปลดปล่อยจากกาวให้ข้อมูล (ไวท์แมน Kistler, & Brungart, 2006), หรือพวกเขาไม่แสดงความไวต่อผลกระทบ McGurk (Tremblay et al. 2007) ในทั้งสองการศึกษาเหล่านี้ การเพิ่ม gradual ในความไวพบว่า ในปีแรกรุ่น สำหรับการรับรู้คำ รอสส์ et al. (2011) พบประโยชน์ของการพรรณนาสำหรับ 5 ขวบกับสวัสดิการนี้เพิ่มขึ้นอีก ผ่านวัย เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ผ่านวัยเด็กจะขับเคลื่อนส่วนหนึ่ง ด้วยประสบการณ์การผลิตเสียง (Desjardins, Rogers, & Werker, 1997) และประสบการณ์การรับรู้ตรงกันข้ามคำกริยาเฉพาะภาษา ส่งผลให้รับรู้จำกัดให้แคบลง (ย่อ Lewkowicz, SotoFaraco และเซบาสเตียน Gallés, 2009) การเจริญเติบโตพฤติกรรมทีละน้อยเหมาะกับสิ่งที่รู้จักกันเกี่ยวกับการพัฒนาล่าช้ากว่าภูมิภาคขมับ (Gogtay et al. 2004), สำคัญทั้งการรับรู้เสียง และรวมคำกริยาข้าม และศึกษาการตอบสนองเสียงโสตในเด็ก TD (กระเจี๊ยว Solodkin และขนาด เล็ก 2010 ปรากฏ Knowland เมอร์เคียว Karmiloff-สมิ ธ กระเจี๊ยว และโท มัส 2014) .addition ของเสียงหูมากกว่ากลุ่มควบคุมทั่วไปที่เสียงส่งผลให้เพิ่มเติมด้วยภาพอิทธิพลการตอบสนอง (Meronen et al. 2013) ถ้าเด็ก มีข้อน้อยมาก หรือน้อยสามารถรวมทั้งรังสี นี้อาจมอง ได้เนื่องจากปัญหากับคำกริยาข้ามรวมอย่างกว้างขวางขึ้น หรือการสกัดข้อมูลการออกเสียงในกิริยาใด ๆ นี่คือสีเด็ก ๆ กับยินต่อพ่วงหรือเส้นประสาทหูส่วนปลาย เรียกใช้สัญลักษณ์ภาพเสียงจะผลดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จ้องมองไปที่ปากของลำโพง (Lewkowicz & แฮนเซน-Tift 2012) และใน 6 เดือนอาจจะใช้ตัวชี้นำภาพที่จะช่วยสร้างหมวดหมู่สัทศาสตร์ (Teinonen, Aslin, Alku และ Csibra 2008) มีหลักฐานว่าทารกแสดงความไวก่อนที่จะตรงกับข้ามกิริยาและในช่วงปีแรกของชีวิตมีความระมัดระวังในการชี้นำภาพอาจจะแสดงให้เห็นถึงบทบาทที่สำคัญในการพัฒนาของการรับรู้คำพูดเป็น มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบ แต่ที่บูรณาการข้ามกิริยาของสิ่งเร้าคำพูดอาจจะไม่สอดคล้องหรือบังคับมันเป็นสำหรับผู้ใหญ่ (จาร์แดงส์ & Werker, 2004) งานวิจัยที่มีเด็กได้แสดงให้เห็นอย่างต่อเนื่องว่าพวกเขาได้รับอิทธิพลน้อยกว่าผู้ใหญ่โดยยึดถือคำพูดภาพ (Massaro 1984) แม้ว่ารูปแบบของการเปลี่ยนแปลงที่สังเกตในช่วงการพัฒนาที่ดูเหมือนว่าจะขึ้นอยู่กับลักษณะของงานที่นำมาใช้ ในการศึกษาบางส่วนเด็กอายุ 5-6 ปีได้แปลกใจรับไม่ถูกชักจูงโดยส่วนใหญ่คำพูดภาพ ยกตัวอย่างเช่นในงานประโยคการรับรู้กลุ่มอายุนี้ล้มเหลวในการใช้ตัวชี้นำภาพที่จะได้รับการปล่อยตัวจากกำบังข้อมูล (ไวท์แมน Kistler และ Brungart, 2006) และไม่ได้พวกเขาแสดงความไวต่อผล McGurk (Tremblay et al., 2007) ทั้งในการศึกษาเหล่านี้ค่อยๆเพิ่มขึ้นในความไวเป็นที่สังเกตเข้ามาในวัยรุ่นปี สำหรับการรับรู้คำเดียวรอสส์, et al (2011) พบว่าผลประโยชน์ของตัวชี้นำภาพสำหรับ 5 ปี olds กับผลประโยชน์นี้อีกครั้งเพิ่มวัยรุ่นผ่าน การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในช่วงวัยเด็กจะขับเคลื่อนในส่วนของประสบการณ์กับการผลิตการพูด (จาร์แดงส์โรเจอร์สและ Werker, 1997) เช่นเดียวกับประสบการณ์การรับรู้ด้วยภาษาเฉพาะการแข่งขันข้ามกิริยาที่เกิดขึ้นในการกวดขันการรับรู้ (แย่ Lewkowicz, SotoFaraco และเซบาสเตียน -Gallés 2009) ค่อยๆเจริญเติบโตพฤติกรรมเหมาะกับสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับการพัฒนาในช่วงปลายของภูมิภาคชั่วคราว Superior (Gogta​​y et al., 2004) สิ่งสำคัญสำหรับทั้งการรับรู้คำพูดและบูรณาการข้ามกิริยาและการศึกษาของการตอบสนอง neurophysiological ที่จะพูดภาพและเสียงในเด็ก TD (ดิ๊ก Solodkin และขนาดเล็ก 2010. Knowland เมอร์เคียว Karmiloff สมิ ธ ดิ๊กและโทมัส 2014) .addition ของเสียงหูกว่ากลุ่มควบคุมโดยทั่วไปสำหรับผู้ที่เสียงส่งผลให้การตอบสนองที่มีอิทธิพลต่อสายตามากขึ้น (Meronen et al, 2013) หากเด็กที่มี LLI มีแนวโน้มน้อยลงหรือไม่สามารถที่จะบูรณาการทั่วรังสีนี้อย่างใดอย่างหนึ่งอาจจะเป็นเพราะความยากลำบากกับการบูรณาการข้ามกิริยาขึ้นในวงกว้างหรือมีการสกัดของข้อมูลการออกเสียงในกิริยาใด ๆ นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับเด็กที่มีความสูญเสียการได้ยินอุปกรณ์ต่อพ่วงหรือเส้นประสาทหูที่เป็นที่รู้จักใช้คำพูดชี้นำภาพเพื่อผลดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จ้องมองที่ปากของลำโพง ( lewkowicz & แฮนเซนทิฟต์ , 2012 ) และ 6 เดือนอาจจะใช้ตัวชี้นำภาพเพื่อช่วยสร้างหมวดหมู่เปรียบเทียบ ( teinonen aslin alku , , , และ csibra , 2008 ) มีหลักฐานยืนยันว่าทารกให้เร็วไวเพื่อข้ามการการแข่งขันและผ่านปีแรกของชีวิต อย่างให้คิวภาพ อาจจะแสดงให้เห็นถึงบทบาทในการพัฒนาของการรับรู้เสียง มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบ แต่ที่กางเขนแบบบูรณาการในการพูด โดยอาจจะสอดคล้องหรือบังคับมันเป็นสำหรับผู้ใหญ่ ( desjardins & werker , 2004 ) การวิจัยอย่างต่อเนื่องกับเด็กได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีอิทธิพลน้อยกว่าผู้ใหญ่ โดยคิวการพูดภาพ ( มัซซาโร่ , 1984 ) , แม้ว่ารูปแบบที่สังเกตการพัฒนาดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ขึ้นอยู่กับลักษณะของงานที่ใช้ ในบางการศึกษา เด็กอายุ 5 ถึง 6 ปี จู่ ๆ ส่วนใหญ่ได้รับ uninfluenced โดยภาพการพูด ตัวอย่างเช่น ในประโยคการรับรู้งานกลุ่มนี้ล้มเหลวที่จะใช้ตัวชี้นำภาพได้รับการปลดปล่อยจากข้อมูล masking ( ไวท์แมนวาล์วทองเหลืองและ brungart , 2006 ) , หรือพวกเขาแสดงความไวต่อเมิ่กเกิร์ก ( ผล เทรมเบลย์ et al . , 2007 ) ทั้งในการศึกษาเหล่านี้ค่อยๆเพิ่มขึ้นในความไวสูงในปีวัยรุ่น สำหรับการรับรู้ความหมายของคำ , Ross et al . ( 2011 ) พบว่าประโยชน์ของคิวภาพสำหรับเด็กห้าขวบกับประโยชน์อีกครั้งเพิ่มผ่านวัยรุ่น การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้กว่าในวัยเด็กกำลังขับเคลื่อนในส่วนของประสบการณ์การผลิตการพูด ( desjardins โรเจอร์ และ werker , 1997 ) รวมทั้งประสบการณ์ที่รับรู้กับข้ามภาษาเฉพาะรูปแบบการแข่งขัน ส่งผลให้รับรู้ ( Pons lewkowicz sotofaraco , , , และ sebasti . kgm n-gall é s , 2009 ) เป็นพฤติกรรมที่ค่อยๆพอดีกับสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับการพัฒนาสายของภูมิภาค และที่เหนือกว่า ( gogtay et al . , 2004 ) ที่สำคัญ ทั้งการพูด การรับรู้และการบูรณาการข้าม และศึกษาการตอบสนองต่อเสียงในโสต neurophysiological TD เด็ก ( ดิ๊ก solodkin และขนาดเล็ก , 2010 ; Knighten จาก เมอร์เคียว karmiloff กระเจี๊ยว , สมิธ และโทมัส , 2014 ) เพิ่มเสียงบรรยายมากกว่ากลุ่มควบคุมปกติที่เสียง ส่งผลให้สายตาที่มีอิทธิพลต่อการตอบสนอง ( meronen et al . , 2013 ) ถ้าเด็กที่มีโอกาสน้อย หรือ ลแ ไอจะได้น้อยกว่าที่จะรวมในรูปแบบนี้ อาจเป็นเพราะความยากกับข้ามการบูรณาการมากขึ้น หรือด้วยการสกัดข้อมูลในใด ๆของการออกเสียงว่า . นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับเด็กที่มีการสูญเสียการได้ยินหรือเสียงและอุปกรณ์ต่อพ่วงที่เป็นที่รู้จักที่จะใช้ตัวชี้นำภาพและคำพูดเพื่อผลที่ดี