The jungle was alive again, full of

The jungle was alive again, full of the old tremorings and bird cries. Eckels turned slowly to regard the primeval garbage dump, that hill of nightmares and terror. After a long time, like a sleepwalker he shuffled out along the Path.
He returned, shuddering, five minutes later, his arms soaked and red to the elbows. He held out his hands. Each held a number of steel bullets. Then he fell. He lay where he fell, not moving.
"You didn't have to make him do that," said Lesperance.
"Didn't I? It's too early to tell." Travis nudged the still body. "He'll live. Next time he won't go hunting game like this. Okay." He jerked his thumb wearily at Lesperance. "Switch on. Let's go home."
1492. 1776. 1812.
They cleaned their hands and faces. They changed their caking shirts and pants. Eckels was up and around again, not speaking. Travis glared at him for a full ten minutes.
"Don't look at me," cried Eckels. "I haven't done anything."
"Who can tell?"
"Just ran off the Path, that's all, a little mud on my shoes-what do you want me to do-get down and pray?"
"We might need it. I'm warning you, Eckels, I might kill you yet. I've got my gun ready."
"I'm innocent. I've done nothing!"
1999.2000.2055.
The Machine stopped.
"Get out," said Travis.
The room was there as they had left it. But not the same as they had left it. The same man sat behind the same desk. But the same man did not quite sit behind the same desk. Travis looked around swiftly. "Everything okay here?" he snapped.
"Fine. Welcome home!"
Travis did not relax. He seemed to be looking through the one high window.
"Okay, Eckels, get out. Don't ever come back." Eckels could not move.
"You heard me," said Travis. "What're you staring at?"
Eckels stood smelling of the air, and there was a thing to the air, a chemical taint so subtle, so slight, that only a faint cry of his subliminal senses warned him it was there. The colors, white, gray, blue, orange, in the wall, in the furniture, in the sky beyond the window, were . . . were . . . . And there was a feel. His flesh twitched. His hands twitched. He stood drinking the oddness with the pores of his body. Somewhere, someone must have been screaming one of those whistles that only a dog can hear. His body screamed silence in return. Beyond this room, beyond this wall, beyond this man who was not quite the same man seated at this desk that was not quite the same desk . . . lay an entire world of streets and people. What sort of world it was now, there was no telling. He could feel them moving there, beyond the walls, almost, like so many chess pieces blown in a dry wind ....
But the immediate thing was the sign painted on the office wall, the same sign he had read earlier today on first entering. Somehow, the sign had changed:
TYME SEFARI INC.
SEFARIS TU ANY YEER EN THE PAST.
YU NAIM THE ANIMALL.
WEE TAEK YU THAIR.
YU SHOOT ITT.
Eckels felt himself fall into a chair. He fumbled crazily at the thick slime on his boots. He held up a clod of dirt, trembling, "No, it can't be. Not a little thing like that. No!"
Embedded in the mud, glistening green and gold and black, was a butterfly, very beautiful and very dead.
"Not a little thing like that! Not a butterfly!" cried Eckels.
It fell to the floor, an exquisite thing, a small thing that could upset balances and knock down a line of small dominoes and then big dominoes and then gigantic dominoes, all down the years across Time. Eckels' mind whirled. It couldn't change things. Killing one butterfly couldn't be that important! Could it?
His face was cold. His mouth trembled, asking: "Who - who won the presidential election yesterday?"
The man behind the desk laughed. "You joking? You know very well. Deutscher, of course! Who else? Not that fool weakling Keith. We got an iron man now, a man with guts!" The official stopped. "What's wrong?"
Eckels moaned. He dropped to his knees. He scrabbled at the golden butterfly with shaking fingers. "Can't we," he pleaded to the world, to himself, to the officials, to the Machine, "can't we take it back, can't we make it alive again? Can't we start over? Can't we-"
He did not move. Eyes shut, he waited, shivering. He heard Travis breathe loud in the room; he heard Travis shift his rifle, click the safety catch, and raise the weapon.
There was a sound of thunder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่ามีชีวิตอยู่อีก เต็ม tremorings เก่าและเสียงร้องของนก Eckels เปิดช้าถือถ่ายโอนข้อมูลขยะที่นี่ ที่เขาฝันร้ายและความหวาดกลัว หลังจากเป็นเวลานาน เช่นละเมอที่ เขาสับออกไปตามเส้นทางเขากลับ ตัว 5 นาทีภายหลัง แขนของเขาเปี่ยมล้นไปด้วย และสีแดงการแต่งตัว เขาจัดหามือของเขา ละจัดจำนวนกระสุนเหล็ก แล้วเขาล้ม เขาวางที่เขาตก ไม่เคลื่อนไหว"คุณไม่จำเป็นต้องให้เขาทำเช่นนั้น กล่าวว่า Lesperance"ไม่ได้ฉันหรือไม่ ได้เกินไปก่อนจะบอก" ทราวิส nudged ร่างกายยังคง "เขาจะอาศัยอยู่ ครั้งต่อไปจะไม่ไปล่าสัตว์เกมนี้ ดี" เขา jerked นิ้วหัวแม่มือของเขาที่ Lesperance งาน "สลับบน ลองไปบ้าน"1492. 1776 1812พวกเขาทำความสะอาดมือและใบหน้าของพวกเขา พวกเขาเปลี่ยนเสื้อและกางเกงของ caking Eckels ได้สถานที่ สำคัญขึ้นอีกครั้ง ไม่พูด ทราวิส glared ว่า 10 นาทีเต็ม"อย่ามองฉัน ร้อง Eckels "ฉันไม่ได้ทำอะไร""ที่สามารถบอกได้หรือไม่""เพียงแค่วิ่งออกเส้นทาง ที่เป็น โคลนเล็กน้อยในการทำรองเท้าอะไรของฉันต้องฉัน ได้ทำลง และอธิษฐาน""เราอาจต้องการ ฉันเตือนคุณ Eckels ฉันอาจฆ่าคุณได้ ฉันมีปืนของฉันพร้อม""ฉันบริสุทธิ์ ฉันได้ทำอะไร"1999.2000.2055เครื่องหยุดทำงาน"ได้," กล่าวว่า ทราวิสมีห้องพักพวกเขาได้ทิ้ง แต่ไม่เหมือนกับที่พวกเขาได้จากไป คนเดียวนั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน แต่คนเดียวได้ไม่มากนั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน ทราวิสมองรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว "ทุกอย่างโอเควันนี่" เขาจัดชิด"ดี ยินดีต้อนรับบ้าน"ไม่ได้ผ่อนทราวิส เขาดูเหมือนมองผ่านหน้าต่างสูงหนึ่ง"เค Eckels ได้รับออก ไม่เคยกลับมา" ไม่สามารถย้าย Eckels"คุณได้ยินฉัน กล่าวว่า ทราวิส "สิ่งที่กำลังคุณจ้อง"Eckels ยืนหอมของอากาศ และอากาศ taint เคมีละเอียดดังนั้น ดังนั้นเล็ก น้อย ว่า เฉพาะการประกอบมัวของความรู้สึกของเขาซึ่งเตือนเขาก็มีสิ่งมี สี สีขาว สีเทา สีน้ำเงิน สี ส้ม ผนัง เฟอร์นิเจอร์ ฟ้าเหนือหน้าต่าง ถูก...ถูก... และมีความรู้สึก เนื้อของเขา twitched มือของเขา twitched เขายืนดื่ม oddness กับรูขุมขนของร่างกายของเขา ที่ใดที่หนึ่ง คนต้องมีการกรีดร้องนกหวีดที่เฉพาะสุนัขสามารถได้ยินเสียงอย่างใดอย่างหนึ่ง ร่างกายของเขากรีดร้องเงียบกลับ นอกเหนือจากห้องนี้ นอกเหนือจากนี้ผนัง นอกเหนือจากนี้คนไม่มากคนเดียวที่นั่งที่โต๊ะนี้ไม่ค่อนข้างเดียวโต๊ะ...วางเป็นทั้งโลกของถนนและคน จัดเรียงแบบใดของโลกก็ตอนนี้ มีไม่บอก เขาอาจรู้สึกย้ายมี นอกเหนือจากกำแพง เกือบ เช่นตัวหมากรุกมากเป่าในลมแห้ง...แต่สิ่งทันทีเครื่องหมายบนผนังสำนักงาน เครื่องหมายเหมือนกับได้อ่านก่อนหน้าวันนี้เข้าแรก อย่างใด หมายมีการเปลี่ยนแปลง:TYME SEFARI อิงค์ทู SEFARIS EN YEER ใด ๆ ผ่านมายู NAIM ANIMALLเทควนวียู THAIRยูยิงมิEckels รู้สึกว่าตัวเองตกเป็นเก้าอี้ เขา fumbled crazily ที่น้ำเมือกหนาบนรองเท้าของเขา เขาขึ้นค่า clod ของสกปรก ตะลึงงัน "ไม่มี มันไม่ได้ ไม่เป็นสิ่งเล็กน้อยเช่นนั้น ไม่"ฝังในโคลน ประกายเขียว และทอง และ ดำ ได้ผีเสื้อ สวยงามมาก และตายมาก"ไม่เป็นสิ่งเล็กน้อยเช่นนั้น ไม่ผีเสื้อ "ร้อง Eckelsมันตกพื้น สิ่งที่สวยงาม สิ่งเล็ก ๆ ที่อาจอารมณ์เสียดุล และเคาะลงบรรทัดกลุ่มเล็ก และกลุ่มใหญ่แล้ว แต้มแล้วยักษ์ ลงปีตลอดเวลาทั้งหมด ใจของ Eckels whirled มันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่ง ฆ่าผีเสื้อหนึ่งไม่ถูกที่สำคัญ ได้หรือไม่ใบหน้าของเขาถูกน้ำเย็น ปากของเขา trembled ถาม: " - ผู้ที่ชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีเมื่อวาน? "คนข้างหลังโต๊ะหัวเราะ "คุณล้อเล่นหรือไม่ คุณรู้จักดี Deutscher แน่นอน ใครบ้าง ไม่ว่าคนโง่อ่อนแอคีธ เราได้เป็นคนเหล็กตอนนี้ คนที่ มีกึ๋น" หยุดอย่างเป็นทางการ คืออะไรผิด"Eckels moaned เขาลดลงถึงหัวเข่าของเขา เขา scrabbled ที่ผีเสื้อทองด้วยการสั่นนิ้วมือ "ไม่เรา เขา pleaded กับโลก ตนเอง การเจ้าหน้าที่ เครื่อง, " ไม่สามารถเรานำมันกลับ ไม่เราทำให้มันมีชีวิตอยู่อีกหรือไม่ เราไม่สามารถเริ่มต้นใหม่หรือไม่ ไม่เรา- "เขาก็ไม่ย้าย ปิดตา เขา รอ สั่น เขาได้ยินทราวิสหายใจเสียงดังในห้อง เขาได้ยินทราวิสกะปืนเขา คลิจับความปลอดภัย และเพิ่มอาวุธมีเสียงฟ้าร้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป่ายังมีชีวิตอยู่อีกครั้งเต็มรูปแบบของ tremorings เก่าและเสียงร้องของนก Eckels หันช้าไปถือว่ากองขยะดึกดำบรรพ์เนินเขาของฝันร้ายและความหวาดกลัวว่า หลังจากที่เวลานานเช่นเขาเดินละเมอเดินออกไปตามเส้นทาง.
เขากลับตัวสั่นห้านาทีต่อมาแขนของเขาแช่และสีแดงที่จะข้อศอก เขายื่นออกมามือของเขา ที่จัดขึ้นในแต่ละจำนวนกระสุนเหล็ก จากนั้นเขาก็ลดลง เขานอนที่เขาลดลงไม่ได้เคลื่อนย้าย.
"คุณไม่ได้มีเพื่อให้เขาทำอย่างนั้น" Lesperance กล่าว.
"ฉันไม่ได้มันยังเร็วเกินไปที่จะบอก." เทรวิสสะกิดร่างกายยังคง "เขาจะมีชีวิตอยู่. ครั้งต่อไปเขาจะไม่ไปล่าสัตว์เกมเช่นนี้. โอเค." เขากระชากนิ้วหัวแม่มือของเขาเบื่อหน่ายที่ Lesperance "สวิทช์บน. ขอกลับบ้าน."
1492 1776 1812
พวกเขาทำความสะอาดมือและใบหน้าของพวกเขา พวกเขาเปลี่ยนเสื้อ caking และกางเกงของพวกเขา Eckels ขึ้นและรอบอีกครั้งไม่พูด เทรวิสจ้องหน้าเขาเต็มสิบนาที.
"อย่ามองมาที่ผม" ร้องไห้ Eckels "ผมยังไม่ได้ทำอะไร."
"ใครสามารถบอกได้?"
"เพียงแค่วิ่งออกเส้นทางนั่นคือทั้งหมดที่เป็นโคลนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันรองเท้าทำในสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันทำลงและอธิษฐาน?"
"เราอาจจำเป็นต้อง มัน. ฉันเตือนคุณ Eckels ผมอาจฆ่าคุณยัง. ฉันมีปืนพร้อม. "" ผมบริสุทธิ์. ฉันได้ทำอะไร! "1999.2000.2055. เครื่องหยุด." รับออก กล่าวว่า "เทรวิส. ห้องพักอยู่ที่นั่นขณะที่พวกเขาทิ้งมันไว้ แต่ไม่ได้เช่นเดียวกับที่พวกเขาได้ทิ้งมัน ชายคนเดียวนั่งอยู่หลังโต๊ะเดียวกัน แต่คนเดียวกันไม่ได้ค่อนข้างนั่งอยู่หลังโต๊ะเดียวกัน เทรวิสมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว "ทุกอย่างโอเคที่นี่?" เขาตะคอก. "ดี. ยินดีต้อนรับกลับบ้าน!" เทรวิสไม่ได้ผ่อนคลาย ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับการมองผ่านหน้าต่างสูง. "โอเค Eckels ได้รับการออก. ไม่เคยกลับมา." Eckels ไม่สามารถย้าย. "คุณได้ยินฉัน" ทราวิสกล่าวว่า "What're คุณจ้องมองที่?" Eckels ยืนกลิ่นของอากาศและมีสิ่งที่ไปในอากาศเป็นโรคทางเคมีเพื่อให้ลึกซึ้งเล็กน้อยเพื่อที่เพียงหนทางลมอ่อนของความรู้สึกของเขาเตือนเขาก็มี สี, สีขาว, สีเทา, สีฟ้า, สีส้ม, สีในผนังในเฟอร์นิเจอร์ในท้องฟ้าเกินหน้าต่างได้ . . เป็น . . . และมีความรู้สึก เนื้อของเขากระตุก มือของเขากระตุก เขายืนดื่มความไม่ชอบมาพากลที่มีรูขุมขนของร่างกายของเขา บางคนต้องได้รับการกรีดร้องหนึ่งนกหวีดผู้ที่เพียงสุนัขสามารถได้ยิน ร่างของเขากรีดร้องเงียบในทางกลับกัน นอกเหนือจากห้องนี้เกินกว่ากำแพงนี้เกินกว่าคนที่ไม่ได้ค่อนข้างคนคนเดียวกันนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานที่ไม่ได้ค่อนข้างโต๊ะเดียวกันนี้ . . วางทั้งโลกของถนนและผู้คน สิ่งที่จัดเรียงของโลกตอนนี้มันก็มีบอกไม่มี เขารู้สึกว่าพวกเขาย้ายไปที่นั่นเกินกว่ากำแพงเกือบเหมือนหมากจำนวนมากดังนั้นในการเป่าลมแห้ง .... แต่สิ่งที่เป็นสัญญาณทันทีวาดบนผนังสำนักงานสัญญาณเดียวกับที่เขาเคยอ่านก่อนหน้านี้ในวันนี้เป็นครั้งแรก เข้า อย่างใดสัญญาณที่มีการเปลี่ยนแปลง:. Tyme SEFARI INC SEFARIS TU ใด Yeer EN อดีต. YU NAIM ANIMALL. WEE แตก YU thair. YU ยิง ITT. Eckels รู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในเก้าอี้ เขาล้วงบ้าบอที่เมือกหนาในรองเท้าของเขา เขาจัดขึ้นปั้นของสิ่งสกปรกที่ตัวสั่น "ไม่มีก็ไม่สามารถ. ไม่ได้เป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ต้องการที่. ไม่!" ที่ฝังอยู่ในโคลนวาววับสีเขียวและสีทองและสีดำเป็นผีเสื้อที่สวยงามมากและตายมาก . "ไม่ได้เป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนั้น! ไม่ผีเสื้อ" ร้องไห้ Eckels. มันลดลงไปกองกับพื้นเป็นสิ่งที่สวยงามเป็นสิ่งเล็ก ๆ ที่อาจทำให้เสียยอดคงเหลือและเคาะลงเส้นของแต้มเล็ก ๆ แล้วแต้มขนาดใหญ่และขนาดยักษ์แล้วแต้มทั้งหมดลงปีข้ามเวลา Eckels 'ใจหมุน มันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ฆ่าผีเสื้อไม่สามารถเป็นสิ่งที่สำคัญที่! สามารถมันได้หรือไม่ใบหน้าของเขาหนาว ปากของเขาสั่นถาม: "ใคร - ใครจะชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีเมื่อวานนี้?" คนที่อยู่เบื้องหลังโต๊ะหัวเราะ "คุณล้อเล่นหรือไม่คุณรู้ดี. ดอยแน่นอน! ใคร? ไม่ว่าคนโง่คนอ่อนแอคี ธ . เรามีคนเหล็กตอนนี้คนที่มีความกล้า!" อย่างเป็นทางการหยุด "เกิดอะไรขึ้น" Eckels คราง เขาลดลงไปที่หัวเข่าของเขา เขา scrabbled ที่ผีเสื้อสีทองด้วยมือสั่น "เราไม่สามารถ" เขาสารภาพไปทั่วโลกกับตัวเองให้กับเจ้าหน้าที่เพื่อให้เครื่อง "เราไม่สามารถเอามันกลับมาเราไม่สามารถทำให้มันมีชีวิตอยู่อีกครั้งหรือไม่เราไม่สามารถเริ่มต้น? สามารถ 'เสื้อ we- "เขาไม่ได้ย้าย ปิดตาเขารอสั่น เขาได้ยินเสียงหายใจดังเทรวิสในห้องพัก; เขาได้ยินเสียงเทรวิสเปลี่ยนปืนคลิกจับความปลอดภัยและเพิ่มอาวุธ. ไม่มีเสียงฟ้าร้องเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป่าที่ยังมีชีวิตอยู่อีกเต็มรูปแบบของ tremorings เก่าและเสียงร้องของนก eckels ค่อยๆ หันมาเห็นทิ้งขยะแต่บรรพกาล ที่เนินเขาแห่งฝันร้ายและความหวาดกลัว หลังจากที่เวลานาน เหมือนละเมอเขาสับออกตามเส้นทาง
เขากลับมา ตัวสั่น ห้านาทีต่อมา แขนของเขาเปียกโชก และสีแดงกับข้อศอก เขาจัดมือของเขา แต่ละจัดขึ้นจำนวนของกระสุนเหล็ก แล้วเขาก็ล้มลงเขานอนที่เขาล้ม ไม่ย้าย .
" คุณไม่ต้องให้เขาทำ ที่กล่าวว่า " lesperance .
" ไม่ใช่เหรอ มันเร็วเกินไปที่จะบอก " เทร nudged ยังร่างกาย เขาจะอยู่ได้ คราวหน้าเขาจะไม่ไปล่าสัตว์เกมแบบนี้ โอเค เขาสะบัดนิ้วหัวแม่มือของเขาอิดโรยที่ lesperance ” สลับบน กลับบ้านกันเถอะ "
1 . 1776 . 1812 .
พวกเขาทำความสะอาดมือและใบหน้า พวกเขาเปลี่ยน caking เสื้อและกางเกงeckels ก็ขึ้นอีก ไม่พูด ทราวิส ถลึงตาใส่เขาสักสิบนาทีเต็ม .
" อย่ามองผม " ร้องไห้ " eckels . ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย "
" ใครบอกได้ ? "
" ก็วิ่งออกนอกเส้นทาง ทั้งหมด เล็กน้อย โคลนบนรองเท้าของฉัน นายต้องการให้ฉันทำอะไรลงไปและอธิษฐาน ?
" เราอาจต้องใช้มัน ฉันขอเตือนคุณ eckels ผมอาจจะฆ่าคุณ ผมได้ปืนพร้อม . "
" ผมบริสุทธิ์ ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย !"

1999.2000.2055 . เครื่องหยุด .
" ออกมากล่าวว่า " ทราวิส
ห้องมีเช่นที่พวกเขาเหลืออยู่ แต่ไม่เหมือนกับที่พวกเขาเหลืออยู่ ผู้ชายคนเดิมนั่งอยู่หลังโต๊ะเดียวกัน แต่คนไม่ค่อยนั่งกันหลังโต๊ะเดียวกัน ทราวิส มองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว " ทุกอย่างโอเคนะ ? เขา snapped .
" ก็ได้ ยินดีต้อนรับกลับบ้าน "
ทราวิส ไม่ผ่อนคลาย ดูเหมือนเขาจะมองผ่านหนึ่งสูงหน้าต่าง
" โอเค eckels ออกไป อย่ามา " eckels ไม่สามารถย้าย .
" คุณได้ยินฉัน " กล่าวว่าทราวิส " มองอะไร ?
eckels ยืนดมกลิ่นในอากาศ และมีสิ่งอากาศ , สารเคมีมัวหมองแล้ว ละเอียด ดังนั้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่ร้องไห้จะรู้สึกอ่อนของเขาเตือนเขาก็มี สี ขาว , เทา , น้ำเงิน , ส้ม , ผนัง , เฟอร์นิเจอร์ในท้องฟ้าเหนือหน้าต่างเป็น . . . . . . . เป็น . . . . . . . และมันรู้สึกยังไง เนื้อของเขากระตุก มือของเขากระตุก เขายืนดื่มความประหลาดกับรูขุมขนของร่างกายของเขา บางแห่ง บางคนต้องได้รับเสียงกรีดร้องพวกนกหวีดที่สุนัขสามารถได้ยิน ร่างกายของเขากรีดร้องความเงียบกลับมา นอกจากในห้องนี้ นอกกำแพงนี้นอกจากคนที่กำลังไม่เหมือนเดิม ผู้ชายนั่งอยู่ที่โต๊ะนี้มันไม่เหมือนเดิม โต๊ะ . . . . . . . วางโลกทั้งหมดของถนนและผู้คน สิ่งที่จัดเรียงของโลกมันไม่มีบอก เขาอาจรู้สึกว่าพวกเขาย้ายมี กำแพง , เกือบ , เช่นชิ้นหมากรุกมากมายปลิวลมแห้ง . . . . . . .
แต่สิ่งที่ได้ทันทีสมัครทาสีผนังในสำนักงาน ,เหมือนกันสัญญาณเขาได้อ่านเมื่อเช้าก่อนเข้า อย่างไรก็ตาม สัญญาณมีการเปลี่ยนแปลง :
tyme sefari อิงค์
sefaris ตูใด yeer en ที่ผ่านมา ยู naim ที่ animall
.
วีเทค ยู thair .
ยูยิง ITT .
eckels รู้สึกว่าตัวเองตกเก้าอี้ เขา fumbled บ้าบอที่เมือกหนาในรองเท้าของเขา เขาหยิบก้อนดินของสิ่งสกปรก , สั่น , " ไม่ , มันเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆน้อย ๆแบบนี้ ไม่ !
ฝังตัวอยู่ในโคลนวิบวับสีเขียวและสีทองและสีดำ เป็นผีเสื้อ สวยงามมาก และตายสนิท .
" ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆน้อย ๆแบบนี้ ไม่ได้เป็นผีเสื้อ ! ร้องไห้ eckels .
มันล้มลงกับพื้น เป็นสิ่งที่สวยงาม ที่อาจจะทำให้เสียสมดุลเล็กน้อย และเคาะลงในบรรทัดของแต้มแล้วแต้มใหญ่เล็กและขนาดใหญ่แต้ม , หมดปีทั่วเวลา eckels ' จิตใจ Whirled .มันไม่สามารถเปลี่ยนมันได้ ฆ่าผีเสื้อตัวหนึ่ง ไม่ได้เป็นสิ่งสำคัญ ได้ยังไง
หน้าหนาว ปากก็ถาม " ใคร - ใครชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีเมื่อวานนี้ ?
คนหลังโต๊ะหัวเราะ " คุณล้อเล่นใช่มั้ย คุณก็รู้ดี deutscher แน่นอน ! ใครอีก ? ไม่โง่ อ่อนแอ คีธ เรามีเหล็กตอนนี้ ผู้ชายที่กล้า ! เจ้าหน้าที่หยุด” เกิดอะไรขึ้น ? "
eckels ครวญ เขาลดลงไปที่หัวเข่าของเขา เขา scrabbled ที่ผีเสื้อสีทองกับสั่นนิ้ว " . เราไม่สามารถ " เขาอ้อนวอนต่อโลก กับตัวเอง ให้กับเจ้าหน้าที่ เพื่อเครื่อง " เราจะไม่ใช้มัน กลับ เราไม่ทำให้มันมีชีวิตอีกครั้ง ? เราไม่สามารถเริ่มต้น ? เราไม่ได้ -
เขาไม่ได้ย้าย ตาปิด เขารอ ตัวสั่น เขาได้ยินว่าทราวิส หายใจดังในห้อง เขาได้ยินว่าทราวิส กะปืนของเขาคลิกความปลอดภัยจับ และเพิ่มอาวุธ
มีเสียงของฟ้าร้อง