Anacker emphasizes that Vasubandhu

Anacker emphasizes that Vasubandhu sets up several provisional constructs, in
the opening lines of his works, only to dissolve them at the end (2002, 2–3). ―Perceptiononly‖
is not to be taken as an ultimate affirmation of consciousness, but as a device for
experiencing emptiness, by reminding ourselves that whatever we perceive is, and can
only ever be, our perception. Lest we become attached to ―perception-only‖ Vasubandhu
warns us that this idea too, is just that, an idea. Similarly, claiming that our experience is
like an illusion is not to be taken as implying the nonexistence of external reality.
Ultimately, neither Vasubandhu nor Asaṅga wanted to assert existence or nonexistence,
and therefore, the questions of whether they affirm or negate the external world or the
mind seem to be completely misplaced. Perhaps to these questions, the brothers might
have responded in the same way as the Buddha, that is, by refusing to respond. Our
insistence on wanting an answer points to our tendency to view things dualistically, to
conceive of reality always in terms of existence and nonexistence. Yet, if ultimately
reality is a non-conceptual, nondual, ineffable state, then clearly all questions about what
exists and what does not exist are irrelevant.

To conclude, it might be said that, contrary to many interpretations, this reading
of Mahāyāna philosophy has not found any irreconcilable differences between the
Madhyamaka and Yogācāra. A standard Tibetan position, in this respect, regards
Nāgārjuna as exemplifying the highest philosophical understanding, while the Yogācāra
is held supreme in terms of instruction for meditation. This makes perfect sense, of
course, considering that the Yogācāra‘s stated purpose is to set out the path, while
Nāgārjuna‘s was to refute wrong views.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Anacker เน้นว่า Vasubandhu ตั้งหลายโครงสร้างชั่วคราว ในบรรทัดที่ยกมาผลงานของเขา เฉพาะการละลายพวกเขาท้าย (2002, 2-3) ―Perceptiononly‖ไม่มีการนำ เป็นการยืนยันที่ดีที่สุดของสติ แต่ เป็นอุปกรณ์สำหรับพบความว่างเปล่า โดยการเตือนตนเองว่า สิ่งที่เราสังเกต และสามารถเท่านั้น เรารับรู้ เกรงว่าเราจะแนบ Vasubandhu ―perception-only‖เตือนเราว่า ความคิดนี้มากเกินไป ก็เป็นแบบนั้น ความคิด ในทำนองเดียวกัน อ้างว่า เป็นประสบการณ์ของเราเหมือนภาพลวงตามีได้ไม่ควร nonexistence implying เป็นของความเป็นจริงภายนอกสุด ใช่ Vasubandhu หรือ Asaṅga ต้องการยืนยันรูปดำรงอยู่หรือ nonexistenceดังนั้น คำถามที่ว่าจะรับรอง หรือยกเลิกโลกภายนอกและหรือจิตใจดูเหมือนจะสมบูรณ์เรา บางทีคำถามเหล่านี้ พี่น้องอาจตอบสนองในแบบเดียวกับพระพุทธเจ้า นั่นคือ โดยปฏิเสธที่จะตอบ ของเราinsistence บนคำตอบต้องไปแนวโน้มของเราเพื่อดูสิ่ง dualistically การตั้งครรภ์ของความเป็นจริงเสมอในการดำรงอยู่และ nonexistence ยัง ถ้าในที่สุดความเป็นจริงที่ไม่ใช่แนวคิด nondual, ineffable รัฐ แล้วชัดเจนทุกคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่มีอยู่และสิ่งไม่มีความเกี่ยวข้องกันเพื่อสรุป มันอาจจะกล่าวได้ว่า ขัดกับการตีความมากมาย อ่านนี้ของมหายานมีร่วมกัน ปรัชญาไม่พบความแตกต่าง irreconcilable ระหว่างการมัธยมกะและ Yogācāra พิจารณาตำแหน่งทิเบตมาตรฐาน ในนี้Nāgārjuna เป็น exemplifying เข้าใจปรัชญาสูง ในขณะ Yogācāraจะขึ้นสูงสุดในรูปแบบของคำสั่งสำหรับการทำสมาธิ นี้ทำให้รู้สึกสมบูรณ์ ของหลักสูตร พิจารณาว่า การ Yogācāra ของระบุวัตถุประสงค์คือการ กำหนดเส้นทาง ในขณะที่ของ Nāgārjuna โต้มุมมองไม่ถูกต้องได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Anacker
สายการเปิดการทำงานของเขาเท่านั้นที่จะละลายพวกเขาในตอนท้าย - 3) -
ไม่ได้ที่จะนำมาเป็นการยืนยันที่ดีที่สุดของการมีสติ แต่เป็นอุปกรณ์สำหรับการ
ประสบความว่างเปล่าด้วยการเตือนตัวเองว่าสิ่งที่เรารับรู้เป็นและสามารถ
เท่านั้นที่เคยจะรับรู้ของเรา เกรงว่าเราจะกลายเป็นที่แนบมากับ - only‖ Vasubandhu
เตือนเราว่าความคิดนี้ก็เป็นเพียงที่ความคิด ในทำนองเดียวกันอ้างว่าประสบการณ์ของเราเป็น
เหมือนภาพลวงตาไม่ได้ที่จะนำมาเป็นนัยว่า
ในท้ายที่สุดไม่ n GA
และดังนั้นคำถามที่ว่าพวกเขายืนยันหรือปฏิเสธ โลกภายนอกหรือ
จิตใจดูเหมือนจะหายไปอย่างสมบูรณ์ บางทีคำถามเหล่านี้พี่น้องอาจจะ
มีการตอบสนองในทางเดียวกันว่าเป็นพระพุทธรูปที่เป็นโดยปฏิเสธที่จะตอบสนอง เรา
ยืนยันในจุดที่ต้องการคำตอบที่แนวโน้มของเราที่จะดูสิ่ง
ตั้งครรภ์ของความเป็นจริงเสมอในแง่ของการดำรงอยู่และ แต่ถ้าในที่สุด
ความจริงก็คือไม่ใช่แนวคิด
มีอยู่และสิ่งที่ไม่ได้มีอยู่ไม่เกี่ยวข้องสรุปแล้วอาจกล่าวได้ว่าตรงกันข้ามกับการตีความหลายอ่านนี้ของ ā และā na Madhyamaka ā คā RA ตำแหน่งทิเบตมาตรฐานในแง่นี้นับถือไม่มีā กรัมā rjuna ā คā RA จะจัดขึ้นสูงสุดในแง่ของการเรียนการสอนสำหรับการทำสมาธิ นี้จะทำให้ความรู้สึกที่สมบูรณ์แบบของหลักสูตรพิจารณาว่า ā คā RA ' วัตถุประสงค์ที่กำหนดไว้คือการกำหนดเส้นทางออกในขณะที่ยังไม่มีā กรัมā rjuna ' ก็คือจะลบล้างมุมมองที่ไม่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

anacker เน้นว พันธุตั้งหลายโครงสร้างชั่วคราวใน
สายเปิดงานของเขาเท่านั้นที่ละลายได้ในตอนท้าย ( 2002 , 2 – 3 ) ผมอยาก perceptiononly ‖
เป็นการถ่ายเป็นการสัตยาบันสูงสุดของจิต แต่เป็นอุปกรณ์สำหรับ
พบความว่างเปล่า ด้วยการเตือนตนเองว่าสิ่งที่เรารับรู้ และสามารถ
เท่านั้นที่เคยเป็น การรับรู้ของเรามิฉะนั้นเราจะกลายเป็นที่แนบมากับการรับรู้เท่านั้น ผมอยาก‖ว พันธุ
เตือนเราว่า ความคิดนี้ก็เป็นแค่ ความคิด โดยอ้างว่าประสบการณ์ของเรา
เหมือนภาพลวงตา ไม่ควรนำมาเป็นหมายถึงการขาดของความเป็นจริงภายนอก
ในที่สุด และอาสาว พันธุ หรือṅ GA ต้องการยืนยันตัวตนหรือการสะกดคำ
, และดังนั้นคำถามว่าพวกเขาจะยืนยันหรือปฏิเสธโลกภายนอก หรือจิตที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์ ถูกใส่ผิดที่ บางทีคำถามเหล่านี้ พี่น้องอาจ
มีการตอบสนองในลักษณะเดียวกับพระพุทธเจ้า นั่นคือ โดยปฏิเสธที่จะตอบ การเรียกร้องของเรา
ต้องการคะแนนคำตอบแนวโน้มของเราเพื่อดูสิ่งที่ dualistically

, ประดิษฐ์ของความเป็นจริงเสมอในแง่ของการดำรงอยู่และการสะกดคำ .แต่ถ้าท้ายที่สุด
ความจริงคือไม่มีแนวคิด nondual สุด , รัฐแล้วอย่างชัดเจน คำถามทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่
มีอยู่และสิ่งที่ไม่มีตัวตนไม่เกี่ยวข้อง .

สรุปแล้วอาจจะกล่าวได้ว่า ขัดต่อการตีความมากมาย นี่อ่าน
ของอุบาสกอุบาสกนาปรัชญามี Y Mah ไม่พบความแตกต่างเข้ากันไม่ได้ระหว่างนิกายมาธยมิกะ และใช่อุบาสกอุบาสก
C รา ตำแหน่งทิเบตมาตรฐาน ในส่วนนี้ขอแสดงความนับถือ
n G rjuna อุบาสกอุบาสกเป็นยกตัวอย่างความเข้าใจปรัชญาสูงสุดในขณะที่ยอคอุบาสกอุบาสก C รา
จัดขึ้นสูงสุดในแง่ของการสอนสมาธิ มันทำให้ความรู้สึกที่สมบูรณ์แบบของ
หลักสูตร พิจารณาว่า ใช่อุบาสกอุบาสก C รา ระบุวัตถุประสงค์ในการกำหนดเส้นทาง , ในขณะที่
n G rjuna อุบาสกอุบาสกได้โต้แย้งความเห็นผิด .