I reckon I usually get up at about

I reckon I usually get up at about half past nine, in time for a lecture at ten. Lectures are not compulsory, so it is extremely tempting to stay asleep, but it isn’t really advisable. They do turn out to be very useful.

After lectures, I spend half an hour or so chasing books around the faculty library and swearing under my breath at the complicated but probably necessary shelving system. I then return to College feeling as though I have done a solid morning’s work when actually I have done nothing at all.

I spend far more time than I should having lunch in the bar, chatting to whoever happens to be there, doing the cross-word and putting music on the juke box.

The bar shuts at three, and by that time I have realized that if I don’t do at least five hours solid work then I will have to stay up all night trying to work out what philosophy actually is. At this point I adjourn either to my room or to the library to do some serious arranging of paper, making of tea and staring at the floor before finally (finally) getting some work done.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า ผมมักจะได้รับค่าที่ประมาณครึ่งที่ผ่านมาเก้า ในเวลาสำหรับการบรรยายที่สิบ บรรยายไม่ได้บังคับ เพื่อประทับมากที่จะนอนหลับอยู่ แต่ไม่แนะนำจริง ๆ พวกเขาเปิดออกเพื่อจะมีประโยชน์มากหลังจากบรรยาย ฉันใช้เวลาครึ่งชั่วโมง หรือดังนั้นไล่หนังสือรอบห้องสมุดคณะ และคำสาบานภายใต้ลมหายใจที่ซับซ้อนที่แต่ชั้นอาจจะจำเป็นระบบของฉัน แล้วย้อนกลับไปวิทยาลัยรู้สึกราวกับว่าผมทำทุกวันนี้แข็งของการทำงานเมื่อจริง ฉันได้ทำอะไรเลยผมใช้เวลามากขึ้นกว่าฉันควรมีอาหารกลางวันในแถบ สนทนากับใครก็ตามที่เกิดขึ้นจะมี ทำคำข้าม และการใส่เพลงในกล่อง jukeแถบปิด ที่สาม และเวลาที่ดิฉันรับรู้ว่า ถ้าฉันไม่ทำ ไม้อย่างน้อยห้าชั่วโมงทำงาน แล้วยังต้องใจทั้งคืนพยายามออกปรัชญาอะไรเป็นจริง จุดนี้ ผม adjourn ห้อง หรือไลบรารีจะทำการจัดเรียงบางอย่างร้ายแรงของกระดาษ การชา และจ้องมองที่พื้นก่อนสุดท้าย (สุดท้าย) ทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันคิดว่าฉันมักจะได้รับการขึ้นที่ประมาณ 09:30, ในเวลาสำหรับการบรรยายที่สิบ บรรยายไม่ได้บังคับดังนั้นจึงเป็นที่ดึงดูดมากที่จะอยู่หลับ แต่ก็ไม่แนะนำให้เลือกจริงๆ พวกเขาจะเปิดออกเพื่อจะมีประโยชน์มาก. หลังจากการบรรยายผมใช้เวลาครึ่งชั่วโมงหรือดังนั้นไล่หนังสือรอบ ๆ ห้องสมุดคณะและสาบานภายใต้ลมหายใจของฉันที่ซับซ้อน แต่อาจจำเป็นระบบเก็บเข้าลิ้นชัก จากนั้นผมก็กลับไปยังความรู้สึกวิทยาลัยราวกับว่าฉันได้ทำทำงานตอนเช้าของแข็งเมื่อที่จริงผมไม่ได้ทำอะไรที่ทุกคน. ฉันใช้เวลามากเกินกว่าที่ฉันควรจะมีอาหารกลางวันในแถบที่พูดกับใครก็ตามที่เกิดขึ้นจะมีการทำข้าม คำและเพลงวางบนกล่อง Juke ได้. บาร์ปิดที่สามและตามเวลาที่ฉันได้ตระหนักว่าถ้าผมไม่ทำอย่างน้อยห้าชั่วโมงการทำงานที่มั่นคงแล้วฉันจะต้องขึ้นอยู่ทุกคืนพยายามที่จะทำงานออกว่าปรัชญา เป็นจริง ณ จุดนี้ผมเลื่อนการอย่างใดอย่างหนึ่งไปที่ห้องของฉันหรือห้องสมุดที่จะทำบางอย่างการจัดกระดาษการทำชาและจ้องมองที่พื้นก่อนที่จะ (สุดท้าย) รับงานทำบางอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันว่า ฉันตื่นนอนเวลาประมาณครึ่งหนึ่งเก้าที่ผ่านมาในเวลาสำหรับการบรรยายที่ 10 การบรรยายจะไม่บังคับ ดังนั้น เป็นสิ่งดึงดูดให้หลับ แต่มันไม่สมควรจริงๆ พวกเขาจะเปิดออกเพื่อจะมีประโยชน์มากหลังจากการบรรยาย ผมใช้เวลาครึ่งชั่วโมงหรือดังนั้น ตามหนังสือรอบคณะ ห้องสมุด และ สาบานภายใต้ลมหายใจของฉันที่ซับซ้อน แต่คงต้องเก็บเข้าลิ้นชักระบบ จากนั้นผมก็กลับไปที่วิทยาลัยรู้สึกเหมือนว่าฉันได้ทำทึบ เช้าทำงานเมื่อที่จริงแล้วฉันไม่ได้ทำอะไรเลยฉันใช้จ่ายมากขึ้นเวลากว่าที่ฉันควร ทานอาหารเที่ยงกันในบาร์ การสนทนากับใครก็ตาม ต้องมีการทำครอสเวิร์ด และใส่เพลงใส่ในกล่องบาร์ปิดที่ 3 , และตามเวลาที่ผมได้ตระหนักว่าถ้าไม่ทำอย่างน้อย 5 ชั่วโมง งาน แล้วผมจะต้องอยู่ทั้งคืน พยายามที่จะทำงานออกปรัชญาอะไรจริง ๆ ณจุดนี้ผมเลื่อนไปทั้งห้อง หรือไปห้องสมุดเพื่อทำบางอย่างร้ายแรงจัดกระดาษ ทำให้ชาและมองพื้น ก่อนที่สุดท้าย ( สุดท้าย ) จะทำอะไรบ้าง