ความรู้สึกที่มีต่อวิชาภาษาอังกฤษ กา

ความรู้สึกที่มีต่อวิชาภาษาอังกฤษ
การเรียนวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาพื้นฐานในการเรียนการสอน นักเรียนต้องมีความเข้าใจในการเรียนและต้องสามารถอ่าน – เขียนภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้อง แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด สำหรับฉันแล้วคิดว่าวิชานี้เป็นวิชาที่ยากที่สุด สำหรับคนที่จบสายวิทย์ – คณิต มาอย่างฉัน เพราะฉันไม่แค่คิดว่าวิชาภาษาอังกฤษจะจำเป็นต่อชีวิตฉันเท่าไรนัก แต่แล้วฉันกลับคิดผิด เพราะคณะที่ฉันเรียนก็ต้องเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ไม่วาจะเป็นอังกฤษเพื่อการสื่อสาร อังกฤษธุรกิจ
การเรียนวิชาภาษาอังกฤษจึงยากสำหรับฉัน เพราะฉันกลับไม่มีพื้นฐานหรือความรู้ภาษาอังกฤษมากนักเมื่อเทียบกันเพื่อนในห้องแล้ว ฉันก็คงเป็นได้เพียงคนโง่คนหนึ่งเท่านั้น ที่อยากจะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ อยากจะเรียนจบมีอนาคตที่ดี แต่กลับไม่รู้เรื่องภาษอังกฤษเอาเสียเลย เมือถึงเวลาเรียนภาษาอังกฤษที่ไรใจของฉันก็หดหู่ทุกที พอพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์สอน พยายามทบทวนบทเรียนที่อาจารย์สั่ง ก็ทำให้ฉันเข้าใจขึ้นมาบ้าง แต่เมื่ออาจารย์เรียกชื่อของฉันหน้าชั้นเรียนเพื่อให้ฉันตอบคำถามที่อาจารย์ถาม ในตอนนั้นสมองของฉันกลับไม่สั่งการใดๆ ความรู้ที่ฉันเตรียมมากลับหายจากหัวสมองของฉันไปหมด ทำให้ฉันตอบคำถามของอาจารย์ไม่ได้ เพื่อนๆกลับพากันหัวเราะเยาะที่ฉันตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้ หลังจากนั้นมาฉันก็ภาวนาขออยากให้อาจารย์เรียกชื่อฉันอีก เพราะฉันไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก ฉันรู้ดีว่าฉันโง่และมันคงเป็นแบบนั้นตลอดไป
แต่เมื่อไม่นานมานี้ฉันค้นพบอนาคตของฉันซึ่งมันเป็นสิ่งเดียวที่กระตุ้นให้ฉันสนใจในภาษาอังกฤษนั้นอีกครั้ง แต่การที่ฉันจะเก่งได้นั้น ฉันต้องมีความสามารถ ความเข้าใจและตั้งใจในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ต้องมีการศึกษาด้วยตนเองมีการทบทวนบนเรียนนั้นอีกด้วย การเรียนภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่ไม่สนุกเอาเสียเลย เพราะเป็นสิ่งที่ยากสำหรับฉัน สิ่งที่สำคัญคือครูผู้สอนรายวิชานี้เป็นคนจริงจังในการสอน เล่นคือเล่น เรียนคือเรียน จึงทำให้ฉันเกร็งและกลัวทุกครั้งที่เข้าเรียนในรานวิชานี้ และฉันหวังว่าคงไม่เป็นแค่ฉันหรอกนิสิตคนอื่นๆก็คงรู้สึกเช่นเดียวกันกับฉัน แต่เวลาเรียนฉันคิดว่าฉันก็เป็นคนหนึ่งที่พอจะเข้าใจในเรื่องที่อาจารย์สอนได้เกิบทั้งหมด ด้วยความที่อาจารย์เป็นคนจริงจังเลยทำให้ฉันต้องเข้าใจบทเรียนให้เร็วขึ้น เพราะกลัวตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้ แต่บางครั้งฉันอาจไม่เข้าใจในสิ่งที่อาจารย์สอน ฉันก็มีสิทธ์ที่จะถามเพื่อความเข้าใจและอาจารย์ก็สามารถอธิบายให้ฉันและนิสิตคนอื่นเข้าใจได้อย่างชัดเจน และไม่แสดงท่าทีที่ไม่เหมาะสมต่อผู้เรียนนี่คือจุดที่ฉันชอบ เพราะลึกๆแล้วอาจารย์ก็เป็นคนใจดี น่ารัก
แต่ติดตรงที่อาจารย์ชอบสอนแบบที่ทำให้ฉันเกร็ง จึงทำให้ฉันไม่ค่อยชอบวิชานี้เท่าไร แต่ด้วยวิชานี้สำคัญฉันจึงต้องตั้งใจเรียน ฝึกทำการบ้านถึงแม้จะไม่ถูกก็ตาม แต่ฉันเชื่อว่าการที่เราได้ฝึกไปเรื่อยๆฉันก็อาจจะเก่งเหมือนคนอื่นก็ได้ และอาจจะชอบวิชานี้ขึ้นด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสามารถรู้สึกที่มีต่อวิชาภาษาอังกฤษ
หัวเรื่อง: การเรียนวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาพื้นฐานในห้างหุ้นส่วนจำกัดหัวเรื่อง: การเรียนหัวเรื่อง: การสอนนักเรียนเป็นคุณต้องมีความสามารถเข้าใจในห้างหุ้นส่วนจำกัดหัวเรื่อง: การเรียนและคุณต้องด้านอ่าน - เขียนภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้อง แต่ มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดสำหรับ ฉันแล้วคิดว่าวิชานี้เป็นวิชา ที่ยากที่สุดสำหรับคนที่จบสายวิทย์ - คณิตมาอย่างฉันเพราะฉันไม่แค่ คิดว่าวิชาภาษาอังกฤษจะจำเป็นต่อชีวิตฉันเท่าไรนัก แต่แล้วฉันกลับคิดผิดเพราะคณะที่ฉันเรียนก็ คุณต้องเรียนวิชาภาษาอังกฤษไม่วาจะเป็นอังกฤษเพื่อหัวเรื่อง: การสื่อสารอังกฤษธุรกิจ
หัวเรื่อง: การเรียนวิชาภาษาอังกฤษจึงยากสำหรับฉันเพราะฉันกลับไม่มีพื้นฐานหรือความสามารถรู้ภาษาอังกฤษมากนักเมื่อเทียบกันเชิ้ตในห้างหุ้นส่วนจำกัดห้องแล้วฉันก็คงเป็นได้เพียงของคุณคน โง่คนหนึ่งเท่านั้นที่อยากจะเรียน รู้ภาษาอังกฤษอยากจะเรียนจบมีอนาคตที่ดี แต่กลับไม่รู้เรื่องภาษอังกฤษเอาเสียเลยเมือถึงเวลาเรียนภาษาอังกฤษที่ไรใจของฉันก็หดหู่ทุกทีพอพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์ สอนพยายามทบทวนบทเรียนที่อาจารย์สั่งก็ ทำให้ฉันเข้าใจขึ้นมาบ้าง แต่เมื่ออาจารย์เรียกชื่อของฉันหน้าชั้นเรียนเพื่อให้ฉันตอบคำถามที่อาจารย์ถามในตอนนั้นสมองของฉันกลับไม่สั่งการใด ๆ ความรู้ที่ฉันเตรียมมา กลับหายจากหัวสมองของฉันไป หมดทำให้ฉันตอบคำถามของอาจารย์ไม่ได้เพื่อน ๆ กลับพากันหัวเราะเยาะที่ฉันตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้หลังจากนั้นมาฉันก็ภาวนาขออยากให้อาจารย์เรียกชื่อฉันอีกเพราะฉันไม่อยากให้ เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีกฉันรู้ดีว่าได้ฉันโง่ตั้งขึ้นและมันคงเป็นแบบนั้นตลอดไป
แต่เมื่อไม่นานมานี้ฉันค้นพบอนาคตของฉันซึ่งมันเป็นสิ่งเดียวที่กระตุ้นให้ฉันสนใจในห้างหุ้นส่วนจำกัดภาษาอังกฤษนั้นอีกครั้ง แต่หัวเรื่อง: การ ที่ฉันจะเก่งได้นั้นฉันต้อง มีความสามารถความเข้าใจและตั้งใจในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษต้องมีการศึกษาด้วยตนเองมีการทบทวนบนเรียนนั้นอีกด้วยการเรียนภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่ไม่สนุกเอาเสียเลยเพราะเป็นสิ่ง ที่ยากสำหรับฉันสิ่งที่สำคัญคือ ครูผู้สอนรายวิชานี้เป็นคนจริงจังในการสอนเล่นคือเล่นเรียนคือเรียนจึงทำให้ฉันเกร็งและกลัวทุกครั้งที่เข้าเรียนในรานวิชานี้และฉันหวังว่าคงไม่เป็นแค่ฉันหรอก นิสิตคนอื่น ๆ ก็คงรู้สึกเช่น เดียวกันกับฉัน แต่เวลาเรียนฉันคิดว่าฉันก็เป็นคนหนึ่งที่พอจะเข้าใจในเรื่องที่อาจารย์สอนได้เกิบทั้งหมดด้วยความที่อาจารย์เป็นคนจริงจังเลยทำให้ฉันต้องเข้าใจบทเรียนให้เร็วขึ้น เพราะกลัวตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้ แต่ บางครั้งฉันอาจไม่เข้าใจในสิ่งที่อาจารย์สอนฉันก็มีสิทธ์ที่จะถามเพื่อความเข้าใจและอาจารย์ก็สามารถอธิบายให้ฉันและนิสิตคนอื่นเข้าใจได้อย่างชัดเจนและไม่แสดงท่าทีที่ไม่ เหมาะสมต่อคุณผู้เรียนนี่คือจุดที่ฉันชอบเพราะลึก ๆ แล้วอาจารย์ก็เป็นของคุณคนใจดีน่ารัก
แต่ติดตรงที่อาจารย์ชอบสอนแบบที่ทำให้ฉันเกร็งจึงทำให้ฉันไม่ค่อยชอบวิชานี้เท่าไร แต่ด้วยวิชานี้สำคัญฉันจึงคุณต้องตั้งใจ เรียนฝึกทำการบ้านถึงแม้จะไม่ถูก ก็ตาม แต่ฉันเชื่อว่าการที่เราได้ฝึกไปเรื่อย ๆ ฉันก็อาจจะเก่งเหมือนคนอื่นก็ได้และอาจจะชอบวิชานี้ขึ้นด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้สึกที่มีต่อวิชาภาษาอังกฤษการเรียนวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาพื้นฐานในการเรียนการสอนนักเรียนต้องมีความเข้าใจในการเรียนและต้องสามารถอ่าน–เขียนภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้องแต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดสำหรับฉันแล้วคิดว่าวิชานี้เป็นวิชาที่ยากที่สุดสำหรับคนที่จบสายวิทย์–คณิตมาอย่างฉันเพ ราะฉันไม่แค่คิดว่าวิชาภาษาอังกฤษจะจำเป็นต่อชีวิตฉันเท่าไรนักแต่แล้วฉันกลับคิดผิดเพราะคณะที่ฉันเรียนก็ต้องเรียนวิชาภาษาอังกฤษไม่วาจะเป็นอังกฤษเพื่อการสื่อสารอังกฤษธุรกิจการเรียนวิชาภาษาอังกฤษจึงยากสำหรับฉันเพราะฉันกลับไม่มีพื้นฐานหรือความรู้ภาษาอังกฤษมากนักเมื่อเทียบกันเพื่อนในห้องแล้วฉันก็คงเป็นได้เพียงคนโง่คนหนึ่งเท่านั้นที่อยากจะเรียนรู้ภาษาอังกฤษอยากจะเรียนจบมีอนาคตที่ดีแต่กลับไม่รู้เรื่องภาษอังกฤษเอาเสียเลยจะ มือถึงเวลาเรียนภาษาอังกฤษที่ไรใจของฉันก็หดหู่ทุกทีพอพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์สอนพยายามทบทวนบทเรียนที่อาจารย์สั่งก็ทำให้ฉันเข้าใจขึ้นมาบ้างแต่เมื่ออาจารย์เรียกชื่อของฉันหน้าชั้นเรียนเพื่อให้ฉันตอบคำถามที่อาจารย์ถามในตอนนั้นสมองของฉันกลับไม่ สั่งการใดๆความรู้ที่ฉันเตรียมมากลับหายจากหัวสมองของฉันไปหมดทำให้ฉันตอบคำถามของอาจารย์ไม่ได้เพื่อนๆกลับพากันหัวเราะเยาะที่ฉันตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้หลังจากนั้นมาฉันก็ภาวนาขออยากให้อาจารย์เรียกชื่อฉันอีกเพราะฉันไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีกฉัน รู้ดีว่าฉันโง่และมันคงเป็นแบบนั้นตลอดไปแต่เมื่อไม่นานมานี้ฉันค้นพบอนาคตของฉันซึ่งมันเป็นสิ่งเดียวที่กระตุ้นให้ฉันสนใจในภาษาอังกฤษนั้นอีกครั้งแต่การที่ฉันจะเก่งได้นั้นฉันต้องมีความสามารถความเข้าใจและตั้งใจในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษต้องมีการศึกษาด้วยตนเองมีการทบทวนบนเรียนนั้นอีกด้วยการเรียนภ าษาอังกฤษเป็นสิ่งที่ไม่สนุกเอาเสียเลยเพราะเป็นสิ่งที่ยากสำหรับฉันสิ่งที่สำคัญคือครูผู้สอนรายวิชานี้เป็นคนจริงจังในการสอนเล่นคือเล่นเรียนคือเรียนจึงทำให้ฉันเกร็งและกลัวทุกครั้งท