The English word adverb derives (th

The English word adverb derives (through French) from Latin adverbium, from ad- ("to"), verbum ("word", "verb"), and the nominal suffix -ium. The term implies that the principal function of adverbs is to act as modifiers of verbs or verb phrases.[1] An adverb used in this way may provide information about the manner, place, time, frequency, certainty, or other circumstances of the activity denoted by the verb or verb phrase. Some

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำกริยาวิเศษณ์คำภาษาอังกฤษมา (ผ่านฝรั่งเศส) จาก adverbium ติ จากโฆษณา- ("จะ"), verbum ("คำ" "กริยา"), และการว่ายอมคำต่อท้าย - ium คำหมายถึงว่า หน้าที่หลักของคำนามจะทำหน้าที่เป็นคำวิเศษณ์ของคำกริยาหรือกริยาวลี [1] เป็นคำกริยาวิเศษณ์ที่ใช้ในวิธีนี้อาจให้ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะ สถานที่ เวลา ความถี่ แน่นอน หรือสถานการณ์อื่น ๆ ของกิจกรรมสามารถบุจากคำกริยาหรือกริยาวลี บาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำภาษาอังกฤษคำวิเศษณ์บุคลากร (ผ่านฝรั่งเศส) จาก adverbium ละตินจากปรับแก้ ("จะ") Verbum ("คำว่า" "คำกริยา") และต่อท้ายชื่อ -ium คำที่แสดงให้เห็นว่าฟังก์ชั่นหลักของคำวิเศษณ์คือการทำหน้าที่เป็นปรับเปลี่ยนคำกริยาหรือวลีกริยา. [1] เป็นคำวิเศษณ์ใช้วิธีนี้อาจให้ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะที่, สถานที่, เวลาความถี่แน่นอนหรือกรณีอื่น ๆ ของกิจกรรม เขียนแทนด้วยคำกริยาคำกริยาหรือวลี บางคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำวิเศษณ์คำภาษาอังกฤษมา ( จากฝรั่งเศส ) มาจากภาษาละติน adverbium จากโฆษณา - ( " " ) ( " verbum คำ " , " กริยา " ) และระบุต่อท้าย - ium . บางคําว่า หน้าที่หลักของคำวิเศษณ์คือ แสดงเป็น กริยา หรือวิเศษณ์วลีคำกริยา [ 1 ] เป็นคำวิเศษณ์ที่ใช้ในวิธีนี้อาจให้ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะ , สถานที่ , เวลา , ความถี่ , ความแน่นอนหรืออื่น ๆในกรณีของกิจกรรมแทน โดยคำหรือวลีคำกริยา บาง