Screens are borders which divide us

Screens are borders which divide us from another world. That parallel world is even less linear than ours: time is compressed, expanded, reordered, reversed; places and spaces are superimposed, manipulated, independently resized. This “processed” reality creates a sort of counterpoint to our actual world, and our life is often played in the middle. “Face” is a sculptural multimedia installation at the borderline between the real, the fake and the virtual realms, and it tries to isolate and analyze the loss of time-consciousness of social-media users. A human being is staring at a computer, but the interaction between the user and the machine is subverted: the monitor is not the carrier of information, instead it projects a continuously updated Facebook profile on the face of the user

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้าจอมีเส้นขอบที่เราแบ่งจากโลกอื่น โลกคู่ขนานที่เป็นเส้นตรงแม้แต่น้อยกว่าเรา: เวลาจะถูกบีบอัด ขยาย ประมวล ย้อนกลับ สถานและช่องว่างวางซ้อนอยู่ จัดการ ปรับขนาดได้อย่างอิสระ ความเป็นจริง "ประมวลผล" นี้สร้างการจัดเรียงของ counterpoint เพื่อโลกของเราจริง และชีวิตของเรามักจะเล่นตรงกลาง "ใบหน้า" เป็นการติดตั้งมัลติมีเดียรูปที่เส้นขอบ ระหว่างจริง ปลอมอาณาจักรเสมือน และพยายามแยก และวิเคราะห์การสูญเสียของเวลาสำนึกของผู้ใช้สื่อสังคม มนุษย์จ้องคอมพิวเตอร์ แต่การโต้ตอบระหว่างผู้ใช้และเครื่องเป็น subverted: จอภาพไม่ใช่ผู้ขนส่งของข้อมูล แต่ มันโครงการโพรไฟล์ Facebook ปรับปรุงอย่างต่อเนื่องบนใบหน้าของผู้ใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้าจอมีพรมแดนที่แบ่งเราจากโลกอื่น โลกคู่ขนานที่เป็นเชิงเส้นแม้น้อยกว่าของเรา: เวลาที่ถูกบีบอัดขยายตับแลบกลับ; สถานที่และช่องว่างที่มีการซ้อนทับ, การจัดการ, การปรับขนาดได้อย่างอิสระ "การประมวลผล" ความจริงจะสร้างการเรียงลำดับของความแตกต่างที่เกิดขึ้นจริงกับโลกของเราและชีวิตของเรามักจะเล่นอยู่ตรงกลาง "ใบหน้า" คือการติดตั้งประติมากรรมมัลติมีเดียที่เส้นเขตแดนระหว่างจริงปลอมและอาณาจักรที่เสมือนจริงและก็พยายามที่จะแยกและวิเคราะห์การสูญเสียเวลาจิตสำนึกของผู้ใช้สื่อสังคมที่ มนุษย์จะจ้องมองที่คอมพิวเตอร์ แต่การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ใช้และเครื่องจะถูกล้มเลิกไป: จอแสดงผลไม่ได้เป็นผู้ให้บริการข้อมูลแทนที่จะโครงการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องโปรไฟล์ Facebook บนใบหน้าของผู้ใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้าจอเป็นเส้นขอบที่แยกเราจากโลกอื่น ที่โลกคู่ขนานคือแม้แต่น้อยเส้นกว่าเราเวลาถูกบีบอัด , ขยาย , จัดลำดับใหม่ กลับ ; สถานที่และพื้นที่ซ้อนทับจะจัดการอย่างอิสระปรับขนาด " ประมวลผล " ความเป็นจริงสร้างการจัดเรียงของ counterpoint โลกที่แท้จริงของเราและชีวิตของเรามักจะมีการเล่นในช่วงกลาง" หน้า " เป็นประติมากรรมสื่อประสมการติดตั้งที่ก้ำกึ่งระหว่าง จริง ปลอม และอาณาจักรเสมือนและมันพยายามที่จะแยกและวิเคราะห์การสูญเสียเวลาที่จิตสำนึกของผู้ใช้สื่อสังคม มนุษย์จ้องมองคอมพิวเตอร์ แต่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ใช้และเครื่องเป็น subverted : จอภาพไม่ได้เป็นผู้ให้บริการข้อมูลแทนที่จะโครงการการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง Facebook รายละเอียดบนใบหน้าของผู้ใช้