To comply with him, to obey him, it

To comply with him, to obey him, it seemed to have already become intuitive. An instinct, so natural that it seemed have been carved into one’s flesh and blood.

To resist His Highness Prince Jin required a great deal of courage.

Ling Feng bit his lip. Furious, he closed his mouth and stood aside.

Since ancient times, beautiful women have been the source of numerous calamities! The ancients were right in this regard, they didn’t deceive me! Lin Feng’s eyes were bloodshot, and both of his hands were clenched into fists. With his eyes as cold as ice, he heartlessly stared at Su Luo.

Nangong Liuyun stuffed the dagger into Su Luo’s hand, his laugh which was like a soft cloud and a gentle wind in the clear sky, it was also flirtatious and threatening. His finger pointed at his own chest, and he softly coaxed her: “Come, stab here, stabbing here will let you vent your anger. Be obedient.”

His facial expression was unperturbed and lacked any emotion. His hands unyieldingly detained Su Luo’s hand, not allowing any room for resistance.

Su Luo was both scared and angry, and involuntarily cried out. “Nangong Liuyun, enough! Seriously enough! Quickly stay your hands!”

Nangong Liuyun, with a deathly tight grip, held her hand. The corner of his mouth rose as he laughed in a flirtatious and enticing manner, tranquil and intoxicating like the cherry blossoms in March. He wouldn’t let her refuse, gripping the wrist of her hand that held the dagger, the blade tip was directed towards his own heart.

“You know, when I, Nangong Liuyun, do things, there has never been a person who would dare utter half a sentence of criticism, and I have also never cared about other people’s opinions. However, you, Su Luo, are an exception.” Nangong gripped her hand securely, his eyes gave off an ice-cold aura, “You can retaliate. Come. Come, vent your anger.”

Nangong Liuyun’s pitch-black eyes stared at her, looking deep into her eyes. He took her hands, with the dagger blade tip aimed towards his own heart, and positioned it at the most fatal point.

No matter how high your martial skill was, the heart was always the the most fatal location. With one knife stab at it, even the most powerful martial arts expert will die.

He tightly clutched her hand. His demeanor was calm, his expression blank, drawing nearer bit by bit. He was very overbearing, forcing her to kill him.

Su Luo repeatedly shook her head, and she did everything to pry away her hands from his hold. She was mouthing I’m sorry, I’m sorry that I treated you badly, I’m sorry… Su Luo’s heart repeated these ‘I’m sorry’s’ ten thousand times, but she was unable to speak a single word.

However, Nangong Liuyun turned a deaf ear, and just laughed indifferently. His smile was like the fireworks in March, gorgeous yet lonely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อให้สอดคล้องกับเขา ฟังเขา มันดูเหมือนได้กลายเป็นง่าย มีสัญชาตญาณ เป็นธรรมชาติที่มีการแกะสลักของเนื้อและเลือดเพื่อต่อต้านพระเจ้าชาย Jin ต้องการความกล้าหาญLing Feng บิตริมฝีปากของเขา โกรธ เขาปิดปากของเขา และยืนอยู่ข้าง ๆตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้หญิงที่สวยงามมีแหล่งที่มาของภัยพิบัติมากมาย แอนเชียนส์ถูกในเรื่องนี้ พวกเขาไม่ได้หลอกลวงฉัน ตาลิน Feng ได้ bloodshot และมือของเขาทั้งสองถูกกัดลงในหมัด ตาของเขาเย็นเป็นน้ำแข็ง เขา heartlessly จ้องไปที่ลู SuNangong Liuyun ยัดกริชมือ Su ลู เขาหัวเราะซึ่งเมฆอ่อนและลมอ่อนโยนในท้องฟ้า มันก็ยังเจ้าชู้ และคุกคาม นิ้วเขาชี้ที่หน้าอกของเขาเอง และเขาเบา ๆ coaxed เธอ: "มา ทิ่มแทงนี่ที่นี่ ให้คุณระบายความโกรธขึ้น จะเชื่อฟัง"เขาแสดงออกหน้ารับมอบหมาย และขาดอารมณ์ใด ๆ มือของเขา unyieldingly ยึดมือ Su ลู ไม่ทำให้ห้องมีความต้านทานSu ลูมีทั้งกลัว และ โกรธ สถานทูล "Nangong Liuyun พอ อย่างจริงจังพอ รวดเร็วพักมือของคุณ"Nangong Liuyun พร้อมกับมั่น จัดมือของเธอ มุมปากของเขาดอกกุหลาบเขาหัวเราะเจ้าชู้ และล่อลวง โดย เงียบ และทำให้มึนเมาเช่นซากุระบานในเดือนมีนาคม เขาจะไม่ปล่อยให้เธอปฏิเสธ จับข้อมือฝ่ามือถือกริช ปลายใบกำกับต่อหัวใจของตัวเอง“You know, when I, Nangong Liuyun, do things, there has never been a person who would dare utter half a sentence of criticism, and I have also never cared about other people’s opinions. However, you, Su Luo, are an exception.” Nangong gripped her hand securely, his eyes gave off an ice-cold aura, “You can retaliate. Come. Come, vent your anger.”Nangong Liuyun’s pitch-black eyes stared at her, looking deep into her eyes. He took her hands, with the dagger blade tip aimed towards his own heart, and positioned it at the most fatal point.No matter how high your martial skill was, the heart was always the the most fatal location. With one knife stab at it, even the most powerful martial arts expert will die.He tightly clutched her hand. His demeanor was calm, his expression blank, drawing nearer bit by bit. He was very overbearing, forcing her to kill him.Su Luo repeatedly shook her head, and she did everything to pry away her hands from his hold. She was mouthing I’m sorry, I’m sorry that I treated you badly, I’m sorry… Su Luo’s heart repeated these ‘I’m sorry’s’ ten thousand times, but she was unable to speak a single word.However, Nangong Liuyun turned a deaf ear, and just laughed indifferently. His smile was like the fireworks in March, gorgeous yet lonely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อให้สอดคล้องกับเขาจะเชื่อฟังเขาก็ดูเหมือนจะมีอยู่แล้วกลายเป็นที่ใช้งานง่าย สัญชาตญาณดังนั้นธรรมชาติที่ดูเหมือนได้รับการแกะสลักเข้าไปในเนื้อของคนและเลือด. เพื่อต่อต้านการเสด็จเจ้าชายจินต้องมีการจัดการที่ดีของความกล้าหาญ. หลิงฮกัดริมฝีปากของเขา โกรธเขาปิดปากของเขายืนอยู่กัน. ตั้งแต่สมัยโบราณผู้หญิงสวยได้รับแหล่งที่มาของภัยพิบัติมากมาย! สมัยก่อนมีสิทธิ์ในเรื่องนี้พวกเขาไม่ได้หลอกฉัน! ดวงตาหลินฮของคนเปื้อนเลือดและมือทั้งสองข้างของเขาถูกกำแน่นเข้าไปหมัด ด้วยดวงตาของเขาเย็นเป็นน้ำแข็งเขาเหี้ยมเกรียมจ้องที่ซู Luo. Nangong Liuyun ยัดกริชในมือซู Luo ของหัวเราะของเขาซึ่งเป็นเหมือนเมฆนุ่มและลมพัดในฟ้าใสมันก็เป็นคนเจ้าชู้และขู่ นิ้วมือของเขาชี้ไปที่หน้าอกของเขาเองและเขาเบา ๆ เกลี้ยกล่อมเธอ: "มาที่นี่แทงแทงที่นี่จะช่วยให้คุณระบายความโกรธของคุณ จะเชื่อฟัง. " การแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็ใจเย็น ๆ และขาดอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ มือของเขาถูกคุมขังที่ไม่ยอมอ่อนข้อมือซู Luo ของการไม่อนุญาตให้ห้องใดสำหรับความต้านทาน. ซู Luo เป็นทั้งกลัวและโกรธและไม่ได้ตั้งใจร้องออกมา "Nangong Liuyun, พอ! อย่างจริงจังพอ! ได้อย่างรวดเร็วอยู่ในมือของคุณ! " Nangong Liuyun กับแน่นเหมือนคนตายที่จัดขึ้นที่มือของเธอ ที่มุมปากของเขาเพิ่มขึ้นในขณะที่เขาหัวเราะในลักษณะที่เจ้าชู้และล่อลวงที่เงียบสงบและทำให้มึนเมาเช่นดอกซากุระมีนาคม เขาจะไม่ปล่อยให้เธอปฏิเสธจับข้อมือจากมือของเธอที่จัดขึ้นกริชที่ปลายใบมีดได้โดยตรงต่อหัวใจของเขาเอง. "คุณรู้ว่าเมื่อผม Nangong Liuyun ทำสิ่งที่ไม่เคยมีคนที่จะ กล้าครึ่งประโยคที่สุดของการวิจารณ์และผมก็ยังไม่เคยได้รับการดูแลเกี่ยวกับความคิดเห็นของคนอื่น ๆ อย่างไรก็ตามคุณซู Luo, เป็นข้อยกเว้น. "Nangong จับมือของเธอปลอดภัยดวงตาของเขาให้ออกกลิ่นอายเย็น" คุณสามารถตอบโต้ มา. มาระบายความโกรธของคุณ. " Nangong Liuyun ตาดำมืดจ้องมองมาที่เธอมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาเอามือของเธอด้วยปลายกริชใบเล็งไปยังหัวใจของเขาเองและตำแหน่งที่มันที่จุดร้ายแรงที่สุด. ไม่ว่าสูงทักษะการต่อสู้ของคุณเป็นหัวใจเสมอสถานที่ร้ายแรงที่สุด ด้วยมีดแทงหนึ่งที่มันแม้จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้จะตาย. เขาแน่นกำมือของเธอ พฤติกรรมของเขาคือความสงบ, การแสดงออกของเขาว่างเปล่า, การวาดภาพบิตโดยบิตใกล้ชิด เขาเป็นคนที่เอาแต่ใจมากบังคับให้เธอฆ่าเขา. ซู Luo ซ้ำ ๆ ส่ายหัวของเธอและเธอทำทุกอย่างที่จะแงะออกไปจากมือของเธอถือของเขา เธอได้รับการถ่ายทอดฉันขอโทษฉันขอโทษที่ฉันได้รับการรักษาคุณไม่ดีฉันขอโทษ ... หัวใจของซู Luo ซ้ำเหล่านี้ฉันเสียใจ 'หมื่นครั้ง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะพูดคำเดียว. อย่างไรก็ตาม Nangong Liuyun เปิดหูและเพียงแค่หัวเราะเอาใจใส่ รอยยิ้มของเขาเป็นเหมือนดอกไม้ไฟในเดือนมีนาคมที่งดงามยังเหงา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อให้สอดคล้องกับเขา เชื่อฟังเขา มันได้กลายเป็นง่าย สัญชาตญาณ ดังนั้น ธรรมชาติที่ดูเหมือนจะถูกแกะสลักเป็นหนึ่งเนื้อและเลือดที่จะต่อต้านองค์ชายจินต้องจัดการที่ดีของความกล้าหาญหลิงฟงกัดริมฝีปากของเขา โกรธมาก เขาปิดปากของเขาและยืนอยู่ข้างๆตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้หญิงที่สวยงามมีแหล่งที่มาของภัยพิบัติมากมาย ! คนโบราณอยู่ในเรื่องนี้ เขาไม่ได้หลอกฉัน ของหลินฟง ดวงตาแดงก่ำ และทั้งสองมือของเขากำเป็นกำปั้น ด้วยสายตาเย็นเหมือนน้ำแข็ง เขาเลือดเย็นจ้องซูหลอ .นังก๊อก liuyun ยัดมีดสั้นในมือของซูลู หัวเราะของเขาซึ่งเป็นเหมือนเมฆที่อ่อนนุ่ม และสายลมอ่อนโยนในท้องฟ้าชัดเจน มันยังเจ้าชู้และข่มขู่ นิ้วของเขาชี้ไปที่หน้าอกของเขาเอง และเขาเบา ๆหว่านล้อมเธอ : " มา แทงมาแทงที่นี่จะช่วยให้คุณระบายความโกรธของคุณ ว่านอนสอนง่าย "สีหน้าของเขาเพื่อสะดวกและขาดอารมณ์ใด ๆ มือของเขาอย่างเด็ดเดี่ยว กักตัวของซู หลัว มือไม่อนุญาตให้ห้องสำหรับความต้านทานซู หลัว ทั้งกลัวและโกรธ และรัวร้องขึ้น " นังก๊อก liuyun พอแล้ว ! จริงๆแล้ว รวดเร็วอยู่ในมือของคุณ ! "นังก๊อก liuyun กับเค้าจับแน่นกุมมือเธอ มุมปากของเขาเป็นดอกกุหลาบ เขาหัวเราะในท่าทางเจ้าชู้และล่อลวง , ทำให้มึนเมาและเงียบสงบเหมือนดอกซากุระในเดือนมีนาคม เขาไม่ยอมให้ปฏิเสธเธอ จับข้อมือของเธอ มือที่ถือกริช , ดาบปลายได้โดยตรงต่อจิตใจของเขาเอง" คุณจะรู้ว่าเมื่อฉัน นังก๊อก liuyun ทำสิ่งที่ ไม่เคยมีใครกล้าพูดอีกประโยคของการวิจารณ์ และผมก็ไม่เคยสนใจในความคิดของคนอื่น อย่างไรก็ตาม คุณ ซู ลู เป็นข้อยกเว้น " นังก๊อก จับมือเธอปลอดภัย ดวงตาของเขาให้ปิดเย็น ร่า " คุณสามารถตอบโต้ มา มา , ระบายความโกรธของคุณก็นังก๊อก liuyun สีดำ ตาจ้องที่เธอ มองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาจับมือเธอด้วย ปลายใบกริช มุ่งสู่จิตใจของเขาเอง และได้วางมันในจุดที่อันตรายที่สุดไม่ว่าทักษะสูงการต่อสู้ของท่านคือ หัวใจก็ร้ายแรงที่สุดที่ตั้ง ด้วยมีดแทงเลย แม้แต่ที่มีประสิทธิภาพที่สุดศิลปะการต่อสู้ผู้เชี่ยวชาญจะตายเขากุมไว้แน่น มือของเธอ ท่าทางของเขาสงบ สีหน้าว่างเปล่า ก้าวเข้ามาใกล้ทีละนิด เขาหยิ่งยโสมาก , บังคับให้เธอฆ่าเขาซู หลัว ๆส่ายหน้า เธอทำทุกอย่างเพื่อจะแงะออกมาจากมือของเธอถือของเขา เธอนั่งฉันขอโทษ ฉันขอโทษที่ทำไม่ดีกับคุณ ผมขอโทษ . . . . . หัวใจของ ซู ลู ซ้ำเหล่านี้ " ฉันขอโทษ " หมื่นครั้ง แต่เธอไม่สามารถที่จะพูดแม้แต่คำเดียวแต่นังก๊อก liuyun เปิดหูคนหูหนวก และหัวเราะเยาะ ไม่แตกต่างกัน รอยยิ้มของเขาเป็นเหมือนพลุในเดือนมีนาคมที่งดงามยังเหงา