Gu Jing ran to the living room and

Gu Jing ran to the living room and she laid on the sofa.

Gu Jing didn’t understand why her heart pounded. Clearly she held Zhen Lang’s body in the past so she didn’t need to worry he caught her red handed. She hit her head against the sofa a few times, but her heart pounded nonstop.

Gu Jing closed her eyes and she saw Zhen Lang’s seductive body on the bed. She shook her head but the image of his body didn’t go away.

Gu Jing sniffed her hand and she smelt Zhen Lang’s body scent combined with alcohol like a unique cologne.

Gu Jing lethargically got off the sofa. She saw the empty bottle of wine on the table and on the inside she cursed the black belly Zhen Lang – ‘You drank that much wine and you didn’t get a stomach ache. I wish you’ll get a stomach ulcer!’

Gu Jing’s stomach rumbled. She sat at the dining table and she ate the braised beef with mushrooms. She felt Zhen Lang was a master chef despite his black belly.

Zhen Lang cooked Gu Jing’s favourite dishes and she happily ate his delicious food. Suddenly she realised she didn’t hear anything from the bedroom. She suspected he planned another ambush so she put her chopsticks down and she sneaked to the bedroom.

Gu Jing poked her head through the bedroom door and she spied on Zhen Lang. He held his stomach and he groaned. His pale face looked at the glass of water on a bedside table.

Gu Jing stepped into the bedroom. ‘Mr Vet, what’s wrong?’

Zhen Lang leaned his back against the bedhead and he shook his head. ‘Do you want to sleep on the bed tonight? We can swap, I’ll sleep on the sofa.’

Gu Jing silently stepped toward the bed. At a close distance she saw sweat on Zhen Lang’s forehead and on his shirt.

‘You…’ Gu Jing said. She slowly inched closer the bed and she bit her lips. ‘Do you feel sick?’

‘I’m ok. Bring your bedsheet in here and I’ll go outside,’ Zhen Lang said weakly.

Gu Jing crawled onto the bed like a kitten. She put her hand on Zhen Lang’s hot forehead. ‘Mr Vet, who do you want to fool?’

The sweat on Zhen Lang’s forehead covered Gu Jing’s hand. She held his hand. ‘Are you sick?’

‘I’m ok. I drank too much but I didn’t eat anything. My stomach hurts. I want to find pain relief but I didn’t put any in my suitcase.’

Gu Jing panicked. She regretted she wished Zhen Lang had a stomach ulcer. ‘Let’s go to the hospital.’

Zhen Lang pinched Gu Jing’s chin. ‘I don’t need to go to the hospital. Can you get me a glass of warm water?’

Gu Jing jumped off the bed and she ran to the kitchen.

Zhen Lang heard a loud commotion from the kitchen and he smiled.

Gu Jing rushed back to the bedroom with a warm glass of water. She wrapped an arm around Zhen Lang’s shoulders and she held the warm glass of water for him.

In Gu Jing’s memories Zhen Lang was invincible and he didn’t own any weaknesses.

Zhen Lang drank a sip of warm water and he caressed Gu Jing’s cheek. ‘You didn’t eat dinner. Go and eat.’

‘Perhaps you’re right. You have a stomach ache because you didn’t eat dinner. I’ll go get dinner for you,’ Gu Jing said.

Gu Jing put the empty glass of water on the bedside table.

‘You don’t need to. It’s an occupational hazard. Sometimes I miss lunch and dinner during long surgeries. If I rest for a while I’ll be ok,’ Zhen Lang said.

‘Then… did I get you to drink too much wine and made you sick?’ Gu Jing asked softly.

Zhen Lang patted Gu Jing’s cheek. He pulled her closer to him and she sat on his legs. ‘My body is ok. I just need to rest for a while.’

Gu Jing gently rubbed Zhen Lang’s stomach and Zhen Lang smiled. ‘Little girl, you rubbing my stomach makes me think about our childhood.’

Gu Jing laughed. She puffed her cheeks and she blew on Zhen Lang’s stomach. ‘Pain fly away. Zhen Lang don’t cry, Jing Jing will rub your pain away.’

Zhen Lang and Gu Jing laughed loudly.

‘When we were children, other children would bully you and I chased them away for you,’ Gu Jing said. She scoffed. ‘Then I had to comfort someone who cried and had a runny nose.’

Zhen Lang smiled and he pointed a finger at his cheek. ‘What else?’

Gu Jing kissed Zhen Lang’s cheeks. ‘Jing Jing kissed your pain away, you can’t cry anymore.’

‘What else?’ Zhen Lang asked.

Gu Jing wrapped her hands around Zhen Lang’s neck and she hugged him. ‘Jing Jing will protect Zhen Lang for the rest of your life, ok?’

Zhen Lang’s eyes shone brightly. ‘Ok.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Gu จิงวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นและเธอวางอยู่บนโซฟา. Gu จิงไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจของเธอโขลก เห็นได้ชัดว่าเธอถือร่างกาย Zhen หรั่งในอดีตดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเขาจับมือสีแดงของเธอ เธอตีหัวของเธอกับโซฟาไม่กี่ครั้ง แต่หัวใจของเธอโขลกดุ๊กดิ๊ก. Gu Jing ปิดตาของเธอและเธอเห็นร่างกายเสน่ห์ Zhen หลังสวนบนเตียง เธอส่ายหัวของเธอ แต่ภาพของร่างกายของเขาไม่ได้หายไป. Gu Jing ดมมือของเธอและเธอหลอมเหลวกลิ่นร่างกาย Zhen Lang รวมกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เช่นโคโลญจ์ที่ไม่ซ้ำกัน. Gu Jing สลบไสลได้ออกโซฟา เธอเห็นขวดเปล่าของไวน์บนโต๊ะและภายในที่เธอสาปแช่งท้องดำ Zhen หรั่ง - 'คุณดื่มไวน์มากและคุณไม่ได้รับอาการปวดท้อง ฉันหวังว่าคุณจะได้รับแผลในกระเพาะอาหาร! ' ท้อง Gu จิงคราง เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหารและเธอกินเนื้อตุ๋นกับเห็ด เธอรู้สึก Zhen หรั่งเป็นหัวหน้าพ่อครัวแม้จะมีหน้าท้องสีดำของเขา. Zhen Lang สุกอาหารจานโปรด Gu จิงและเธอมีความสุขกินอาหารอร่อย ๆ ของเขา ทันใดนั้นเธอรู้ว่าเธอไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยจากห้องนอน เธอสงสัยว่าเขาวางแผนซุ่มอื่นเพื่อที่เธอใส่ตะเกียบเธอลงและเธอแอบไปที่ห้องนอน. Gu Jing แหย่หัวของเธอผ่านประตูห้องนอนและเธอสอดแนม Zhen หรั่ง เขาจัดท้องของเขาและเขาคราง ใบหน้าขาวซีดของเขามองไปที่แก้วน้ำบนโต๊ะข้างเตียงที่. Gu Jing ก้าวเข้าไปในห้องนอน 'นายสัตวแพทย์อะไรผิดหรือเปล่า?' Zhen Lang พิงหลังของเขากับหัวเตียงและเขาส่ายหัว 'คุณต้องการที่จะนอนหลับอยู่บนเตียงคืนนี้? เราสามารถสลับฉันจะนอนหลับบนโซฟา. ' Gu Jing เงียบก้าวไปยังเตียง ในระยะทางที่ใกล้เธอเห็นเหงื่อบนหน้าผาก Zhen หรั่งและบนเสื้อของเขา. 'คุณ ... ' Gu จิงกล่าวว่า เธอค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้เตียงและเธอกัดริมฝีปากของเธอ 'คุณรู้สึกป่วย?' 'ฉันตกลง นำผ้าปูที่นอนของคุณที่นี่และฉันจะออกไปข้างนอก 'Zhen หรั่งกล่าวอย่างอ่อน. Gu Jing รวบรวมข้อมูลบนเตียงเหมือนลูกแมว เธอเอามือของเธอบนหน้าผากร้อน Zhen หลังสวน 'นายสัตวแพทย์ที่คุณต้องการที่จะหลอก?' เหงื่อบนหน้าผาก Zhen หลังสวนปกคลุมมือ Gu จิง เธอจับมือของเขา 'คุณป่วย?' 'ฉันตกลง ฉันดื่มมากเกินไป แต่ผมไม่ได้กินอะไร ท้องของฉันเจ็บ ฉันต้องการที่จะหาการบรรเทาอาการปวด แต่ผมไม่ได้ใส่ในกระเป๋าเดินทางของฉัน. ' Gu Jing ตื่นตระหนก เธอรู้สึกเสียใจที่เธออยาก Zhen หรั่งมีแผลในกระเพาะอาหาร 'Let' s ไปโรงพยาบาล. Zhen Lang บีบคาง Gu จิง "ผมไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล คุณสามารถได้รับฉันแก้วน้ำอุ่นหรือไม่? ' Gu Jing กระโดดลงจากเตียงและเธอวิ่งไปที่ห้องครัว. Zhen Lang ได้ยินเสียงโกลาหลดังมาจากห้องครัวและเขายิ้ม. Gu จิงรีบวิ่งกลับไปที่ห้องนอนกับแก้วที่อบอุ่นของน้ำ . เธอห่อแขนรอบไหล่ Zhen หลังสวนและเธอถือแก้วอุ่นน้ำสำหรับเขา. ในความทรงจำ Gu จิง Zhen หรั่งเป็นอยู่ยงคงกระพันและเขาไม่ได้เป็นเจ้าของจุดอ่อนใด ๆ . Zhen Lang ดื่มจิบน้ำอุ่นและเขาลูบแก้ม Gu จิง . 'คุณไม่ได้กินอาหารเย็น ไปกิน. ' ' บางทีคุณขวา คุณมีอาการปวดท้องเพราะคุณไม่ได้กินอาหารเย็น ฉันจะไปรับฟรีอาหารค่ำสำหรับคุณ 'Gu จิงกล่าวว่า. Gu Jing ใส่แก้วเปล่าของน้ำบนโต๊ะข้างเตียง. ' คุณไม่จำเป็นต้อง มันเป็นอันตรายต่อการประกอบอาชีพ บางครั้งฉันคิดถึงกลางวันและอาหารเย็นในระหว่างการผ่าตัดนาน ถ้าผมส่วนที่เหลือในขณะที่ฉันจะตกลง 'Zhen หรั่งกล่าวว่า. ' แล้ว ... ฉันไม่ได้รับคุณจะดื่มไวน์มากเกินไปและทำให้คุณป่วย? Gu Jing ถามเบา ๆ . Zhen แลงตบแก้ม Gu จิง เขาดึงเธอใกล้ชิดกับเขาและเธอนั่งอยู่บนขาของเขา 'ร่างกายของฉันคือตกลง ฉันเพียงแค่ต้องการที่จะพักผ่อนในขณะที่. ' Gu จิงเบา ๆ ลูบท้อง Zhen หรั่งและ Zhen แลงยิ้ม 'สาวน้อยคุณถูท้องของฉันทำให้ฉันคิดเกี่ยวกับวัยเด็กของเรา.' Gu Jing หัวเราะ เธอป่องแก้มของเธอและเธอพัดบนท้อง Zhen หลังสวน 'ปวดบินหนีไป Zhen หรั่งไม่ร้องไห้จิงจิงจะถูอาการปวดของคุณออกไป. Zhen หรั่งและ Gu Jing หัวเราะเสียงดัง. 'เมื่อเราเป็นเด็กเด็กคนอื่น ๆ จะพาลคุณและฉันไล่พวกเขาออกไปสำหรับคุณ' Gu จิงกล่าวว่า เธอเย้ยหยัน 'จากนั้นผมต้องปลอบใจคนที่ร้องไห้และมีอาการน้ำมูกไหล. Zhen แลงยิ้มและเขาชี้นิ้วที่แก้มของเขา 'อะไรอีก?' Gu Jing จูบแก้ม Zhen หลังสวน 'จิงจิงจูบอาการปวดของคุณไปคุณจะไม่สามารถร้องไห้อีกต่อไป.' 'อะไรอีก? Zhen Lang ถาม. Gu Jing ห่อมือของเธอรอบคอ Zhen หลังสวนและเธอกอดเขา 'จิงจิงจะปกป้อง Zhen Lang สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของคุณ, OK?' ตา Zhen หลังสวนส่องสดใส 'ตกลง.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กูจิง วิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น เธอนอนอยู่บนโซฟากูจิง ไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจเธอโขลก . เห็นได้ชัดว่า เธอกอดร่างจินหลางในอดีต ดังนั้นเธอไม่ต้องเป็นห่วง เขาจับเธอได้แล้ว ศีรษะเธอกระแทกกับโซฟา ไม่กี่ครั้ง แต่จิตใจของเธอโขลกไม่หยุดเลยกูจิงหลับตาแล้วก็เห็น จินหลางเย้ายวนร่างบนเตียง เธอส่ายหน้าแต่ภาพลักษณ์ของร่างกายของเขาไม่ได้ไปกูจิงดมมือของเธอและเธอก็เป็นเจิ้นลางร่างรวมกับแอลกอฮอล์ เช่น กลิ่นโคโลญที่ไม่ซ้ำกันกูจิงซมออกจากโซฟา เธอเห็นขวดไวน์บนโต๊ะ และภายในเธอสาปแช่งสีดำท้องจินหลาง– " คุณดื่มไวน์มากและคุณไม่ได้ปวดท้อง ฉันหวังว่าคุณจะได้รับเป็นแผลในกระเพาะอาหาร ! "กูจิงกระเพาะส่งเสียงดังออกมา เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เธอกินเนื้อตุ๋นเห็ดหอม เธอรู้สึกว่าจินหลางเป็นเชฟใหญ่แม้จะมีสีดำท้องของเขาจินหลางปรุงกูจิงที่ชื่นชอบอาหารและเธอมีความสุข กิน อาหารอร่อยของเขา จู่ๆ เธอก็ตระหนักว่าเธอไม่ได้ยินเสียงอะไรจากในห้องนอน เธอสงสัยว่าเขาวางแผนซุ่มโจมตีอีก เธอจึงวางตะเกียบลง เธอแอบไปที่ห้องนอนกูจิงชะโงกศีรษะผ่านประตูห้องนอน หล่อนมองดูจินแลง เขาจับท้องของเขาและเขาคราง . ใบหน้าซีดๆของเขามองแก้วน้ำบนโต๊ะหัวเตียงกูจิงก้าวเข้าไปในห้องนอน " นายสัตว์แพทย์ , เกิดอะไรขึ้น ? "จินหลางเอนหลังพิงกับหัวเตียง เขาส่ายหน้า " อยากนอนบนเตียงคืนนี้ ? เราสามารถสลับ ผมจะนอนบนโซฟา . . .กูจิงๆ ก้าวไปที่เตียง ที่ระยะทางใกล้ เธอเห็นเหงื่อบนหน้าผากของจินหลางและบนเสื้อของเขา" คุณ . . . . . . . กูจิงกล่าวว่า หล่อนค่อยๆ นิ้วใกล้เตียงเธอกัดริมฝีปาก คุณรู้สึกไม่สบายเหรอ ? "" ฉันโอเค นำผ้าปูที่นอนของคุณที่นี่และผมจะไปข้างนอก " เจิน Lang กล่าวอย่างอ่อน .กูจิงคลานบนเตียงเหมือนลูกแมว เธอจับของจินหลางร้อนบริเวณหน้าผาก " นายสัตว์แพทย์ ใครอยากโง่ ? "เหงื่อบนหน้าผากของจินหลางครอบคลุมของกูจิงมือ เธอจับมือของเขา " เธอไม่สบายเหรอ "" ฉันโอเค ผมดื่มมากเกินไป แต่ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย ฉันปวดท้อง ฉันต้องการที่จะหาบรรเทาความเจ็บปวด แต่ผมไม่ได้ใส่ในกระเป๋าเดินทางของฉันกูจิงตกใจ เธอเสียใจที่เธอหวังเจิ้นหลางมีแผลในกระเพาะอาหาร " ไปโรงพยาบาลกันเถอะ .จินหลางหยิกกูจิงคาง " ฉันไม่ต้องการไปโรงพยาบาล คุณสามารถเอาน้ำอุ่นแก้ว "กูจิง กระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ห้องครัวจินหลางได้ยินเอะอะดังมาจากห้องครัว และเขาก็ยิ้มกูจิงวิ่งกลับไปที่ห้องนอนด้วยแก้วอุ่นน้ำ เธอห่อแขนรอบไหล่ของจินหลาง เธอถือแก้วอุ่นน้ำให้เขาในความทรงจำกูจิงจินหลางคืออยู่ยงคงกระพันและเขาไม่ได้มีจุดอ่อนจินหลางดื่มจิบน้ำอุ่นและเขาลูบกูจิง แก้ม คุณยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย ไปกิน . . .บางทีคุณพูดถูก คุณปวดท้องเพราะคุณยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย ผมจะออกไปดินเนอร์ให้คุณ " กูจิงกล่าวว่ากูจิงใส่แก้วที่ว่างเปล่าของน้ำบนโต๊ะข้างเตียง ." ไม่ต้องหรอก มันเป็นอาชีพที่มีความเสี่ยง บางครั้งฉันคิดถึงอาหารกลางวันและอาหารเย็นในช่วงผ่าตัด ถ้าพักสักครู่ผมจะโอเค " จินหลางกล่าว" งั้น . . . . . . . ฉันคิดว่าเธอดื่มไวน์มากเกินไป และทำให้คุณป่วย ? " กูจิงถามอย่างนุ่มนวลจินหลางลูบหัวกูจิง แก้ม เขาดึงเธอเข้าไปใกล้เขา และ เธอนั่งบนขาของเขา ร่างกายของฉันได้ ฉันแค่อยากพักสักครู่ .กูจิงค่อย ๆลูบท้องของเจินเจิน Lang Lang และยิ้ม " สาวน้อย เธอลูบท้องของฉัน ทำให้ฉันนึกถึงวัยเด็กของเรา’กูจิง หัวเราะ นางพองแก้มของเธอ และเธอก็เป็นเจิ้นลางท้อง " ความเจ็บปวดบินออกไป จินหลางไม่ร้องไห้ จิง จิง จะถูความเจ็บปวดของคุณ .จินหลางและกูจิง หัวเราะเสียงดังเมื่อเราเป็นเด็ก เด็กคนอื่นจะรังแกเธอและไล่พวกเขาออกไปสำหรับคุณ กูจิ่งกล่าวว่า เธอไม่เชื่อ . " งั้นฉันต้องปลอบคนที่ร้องไห้ และมีน้ำมูกไหล’จินหลางยิ้มและเขาก็ชี้มาที่แก้มของเขา " มีอะไรอีก ? "กูจิงจูบของจินหลางแก้ม " จิงจิงจูบความเจ็บปวดของเธอไป เธอจะไม่ร้องไห้อีก . . ." มีอะไรอีก ? " จินหลางถามกูจิงๆ ห่อมือของจินหลางคอ เธอกอดเขา " จิงจิงจะปกป้องจินหลางสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของคุณ โอเค ? "ของจินหลางตาส่องแสงเจิดจ้า " " โอเค