Malaysia's most internationally rec

Malaysia's most internationally recognised limestone area, famed for its monstrous caves and stately pinnacles, is Mulu National Park in Sarawak. Although this is a protected area, there are many more areas that are not. And they are in great danger of disappearing.

Limestone has supplied us with many benefits, yet we remain indiscriminate in our quarrying and clearing activities. They form part of the natural world that is so critical to this planet's life support system, yet they receive so little protection and conservation.

Caves within the hills support bat populations vital for pollination and pest control. Some have underground river systems that help regulate the flow of water into the main rivers. These underground river systems become refugia for freshwater fauna during the dry season when streams above ground disappear completely whilst pools of water may still be present in the caves.

Limestone hills take a long time to form, but once gone, they are irreplaceable, and with them the entire ecosystem.

Apart from quarrying, limestone hills are also vulnerable to other threats. Among them are unsustainable agriculture practices such as burning and indiscriminate land clearing; mining for gold and antimony in limestone sites such as in Bau, Sarawak; building of temples, especially at ground-level caves in Pahang, Perak and Selangor; tourism development such as in Langkawi and Sarawak; and flooding related to hydroelectric dam construction as in Kelantan, Pahang and Terengganu.

Granting these limestone hills state park status would be ideal as most of them are on state land. Unless limestone hills are located in inaccessible and remote areas or lie within protected national parks, there are few laws to protect them.

In Peninsular Malaysia, limestone forest areas are estimated at 26,000ha, mostly concentrated in the northern states, and 50,000ha in Sabah and Sarawak. There are more than 300 scattered limestone outcrops in the peninsula. A number of these consist of limestone islands in the Langkawi archipelago, with major outcrops in Kelantan, Perlis, Kedah, Perak and northern Pahang. Many more are scattered in the lowlands of eastern Sabah and in southwest and northeast Sarawak.

Limestone forest areas are home to about 14% of the region's plant species, and of these, about 130 species are known to grow only in limestone areas and nowhere else. Many orchid species are ideally adapted to the harsh environment of limestone hills. However, some species, such as the white slipper orchid (Paphiopedilum niveum), are already in danger of extinction due to over-collection by horticulture enthusiasts.

Other than wild orchids, limestone areas with caves are also important to bats. These insect-eating bats consume tonnes of mosquitoes and moths, and this benefits us and our crops. The fruit bats also do us a great favour by pollinating trees, especially fruit trees, as well as providing their guano as an invaluable fertiliser.

Some reptiles and amphibians are also well adapted to living in caves. The cave racer, a cave-dwelling snake, is commonly encountered and feeds on bats. Freshwater turtles, such as the Asian leaf turtle, are a common resident in streams flowing through caves. Additionally, several invertebrates such as the cave cricket may only be found in caves.

What would help is having a long-term strategy for the use of limestone hills. These hills can be assessed for their biodiversity, cultural and recreational values. Those that rank highly could be protected while others that rank low in these aspects can be assigned to quarrying. It would be less damaging for certain hills to be written off completely for quarrying, than for indiscriminate quarrying activities here and there as is common in Perak.

If limestone formations and their ecosystems are to survive, there needs to be more awareness about their importance among the public and state authorities to support their conservation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่หินปูนที่ยอมรับในระดับสากลมากที่สุดของมาเลเซีย ชื่อเสียงถ้ำมหึมาและอาบ pinnacles เป็นอุทยานแห่งชาติ มูลูในซาราวัก แม้ว่านี้เป็นตั้งป้องกัน มีพื้นที่เพิ่มเติมมากมายที่ไม่ได้ และพวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายของการหายไปหินปูนได้ให้เรา มีประโยชน์มาก แต่เรายังคงตามอำเภอใจของเราเหมืองหินและล้างกิจกรรม พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของโลกที่สำคัญเพื่อให้ระบบสนับสนุนชีวิตของโลกนี้ แต่พวกเขาได้รับการอนุรักษ์และป้องกันน้อยมาก ถ้ำภายในเขาสนับสนุนประชากรค้างคาวสำหรับผสมเกสรและแมลง บางส่วนมีแม่น้ำใต้ดินระบบที่ช่วยควบคุมการไหลของน้ำในแม่น้ำสายหลัก ระบบน้ำใต้ดินเหล่านี้กลายเป็น refugia สำหรับสัตว์น้ำช่วงฤดูแล้งเมื่อกระแสดินหายไปอย่างสมบูรณ์ในขณะที่สระน้ำอาจยังคงมีอยู่ในถ้ำ ภูเขาหินปูนที่ใช้เวลานานแบบฟอร์ม แต่เมื่อไป พวกเขาจะไม่สามารถถูก แทน และด้วยระบบนิเวศทั้งหมดนอกจากหิน ภูเขาหินปูนยังเสี่ยงต่อการคุกคามอื่น ๆ เขามีเกษตรไม่ปฏิบัติเช่นการเขียนและการส่งมอบที่ดินตามอำเภอใจ เหมืองแร่ทองคำและพลวงในหินปูนสถานเช่นบัว ซาราวัก สร้างวัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับพื้นดินถ้ำในปาฮัง Perak และสลัง งอร์ เช่นในลังกาวีและซาราวัก พัฒนาการท่องเที่ยว และน้ำท่วมที่เกี่ยวข้องกับการสร้างเขื่อนวรรษ์ในกลันตัน ปาหัง และตรังกานูสิทธิเหล่านี้สถานะสวนภูเขาหินปูนจะเหมาะเป็นส่วนใหญ่อยู่ในที่ดินของรัฐ นอกจากภูเขาหินปูนตั้งอยู่ในพื้นที่ไม่สามารถเข้าถึง และระยะไกลหรืออยู่ภายในอุทยานแห่งชาติได้รับการป้องกัน มีบางกฎหมายเพื่อปกป้องพวกเขาในมาเลเซีย มีประเมินพื้นที่ป่าเขาหินปูนที่ 26, 000ha เข้มข้นส่วนใหญ่ในอเมริกาเหนือ และ 50, 000ha ในซาบาห์และซาราวัก มีก้อนหินปูนกระจายมากกว่า 300 ในคาบสมุทร ตัวเลขเหล่านี้ประกอบด้วยเกาะในหมู่เกาะลังกาวี ก้อนใหญ่ในกลันตัน ซี เคดาห์ Perak และปาหังภาคเหนือ มากจะกระจายอยู่ ในเขตตะวันออกซาบาห์ และซาราวักตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้พื้นที่ป่าเขาหินปูนอยู่ประมาณ 14% ของพันธุ์พืชของภูมิภาค และเหล่านี้ 130 ชนิดจะเรียกว่าการเติบโต ในพื้นที่หินปูนเท่านั้น และไม่มีที่ไหนอื่น กล้วยไม้หลายสายพันธุ์มีอย่างกลมเพื่อสภาพแวดล้อมของภูเขาหินปูน อย่างไรก็ตาม พันธุ์ เช่นกล้วยไม้รองเท้าแตะสีขาว (รองเท้านารีขาวสตูล), มีอยู่ในอันตรายของการสูญเสียเนื่องจากคอลเลกชันเกินโดยผู้ที่ชื่นชอบพืชสวนไม่ใช่กล้วยไม้ป่า พื้นที่หินปูนที่ มีถ้ำก็สำคัญค้างคาว ค้างคาวที่กินแมลงเหล่านี้ใช้ตันของยุงและแมลงเม่า และนี้ประโยชน์เราและพืชผลของเรา ค้างคาวผลไม้ยังทำเราช่วยดี โดย pollinating ต้นไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้นไม้ รวมทั้งให้ guano เป็นปุ๋ยที่ล้ำค่าของพวกเขาสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์บางอย่างมีทั้งปรับอยู่ในถ้ำ ถ้ำแข่ง งูถ้ำที่อยู่อาศัย ที่พบบ่อย และกินค้างคาว เต่าน้ำจืด เช่นเต่าใบไม้ มีผู้อาศัยอยู่ในลำธารที่ไหลผ่านถ้ำทั่วไป นอกจากนี้ มีหลายเช่นคริกเก็ตถ้ำอาจพบเฉพาะในถ้ำ สิ่งที่จะช่วยให้มีกลยุทธ์ระยะยาวสำหรับการใช้งานของภูเขาหินปูน เขาเหล่านี้สามารถประเมินความหลากหลายทางชีวภาพ ค่า เข้า ผู้ที่ระดับสูงอาจได้รับการป้องกันขณะที่คนอื่นว่า ยศต่ำในด้านเหล่านี้สามารถกำหนดให้เหมืองหิน มันจะให้น้อยกว่าความเสียหายบางเนินการเขียนปิดอย่างสมบูรณ์สำหรับเหมืองหิน มากกว่าตามอำเภอใจเหมืองหินกิจกรรมไม่เป็นอยู่ทั่วไปใน Perakถ้าปูนและระบบนิเวศของตนเพื่อความ อยู่รอด ต้องมี ความสำคัญระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐ และสาธารณะเพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์ความรู้เพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่หินปูนมาเลเซียส่วนใหญ่ยอมรับในระดับสากลมีชื่อเสียงสำหรับถ้ำมหึมาและยอดแหลมโอฬารเป็น Mulu National Park ในรัฐซาราวัก แม้ว่านี่จะเป็นพื้นที่คุ้มครองมีพื้นที่อื่น ๆ อีกมากมายที่ไม่ได้ และพวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายจากการหายไป. หินปูนได้ให้เราด้วยประโยชน์มากมาย แต่เรายังคงอยู่ในการพิจารณาในการระเบิดหินและสำนักหักบัญชีกิจกรรมของเรา พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของโลกที่ให้ความสำคัญต่อระบบสนับสนุนชีวิตของดาวเคราะห์ดวงนี้พวกเขาก็ยังได้รับการคุ้มครองเล็ก ๆ น้อย ๆ และการอนุรักษ์. ถ้ำภายในสนับสนุน Hills ประชากรค้างคาวสำคัญสำหรับการผสมเกสรและการควบคุมศัตรูพืช บางคนมีระบบแม่น้ำใต้ดินที่ช่วยควบคุมการไหลของน้ำเข้ามาในแม่น้ำหลัก เหล่านี้ระบบแม่น้ำใต้ดินกลายเป็น refugia สำหรับสัตว์น้ำจืดในช่วงฤดูแล้งเมื่อลำธารเหนือพื้นดินหายไปอย่างสมบูรณ์ขณะที่สระว่ายน้ำอาจจะยังคงอยู่ในถ้ำ. ภูเขาหินปูนใช้เวลานานในรูปแบบ แต่ไปครั้งเดียวที่พวกเขาจะไม่สามารถถูกแทนที่และมี พวกเขาระบบนิเวศทั้งหมด. นอกเหนือจากหินภูเขาหินปูนนอกจากนี้ยังเสี่ยงต่อภัยคุกคามอื่น ๆ ในหมู่พวกเขามีการปฏิบัติเกษตรกรรมยั่งยืนเช่นการเผาไหม้และสำนักหักบัญชีที่ดินตามอำเภอใจ; การทำเหมืองแร่ทองคำและแร่พลวงในเว็บไซต์เช่นหินปูนใน Bau ซาราวัก; อาคารของวัดโดยเฉพาะที่ถ้ำระดับพื้นดินในหังเประและสลังงอ; การพัฒนาการท่องเที่ยวเช่นในลังกาวีและซาราวัก; และน้ำท่วมที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างเขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำในขณะที่รัฐกลันตันตรังกานูและรัฐปาหัง. การให้สถานะภูเขาหินปูน State Park เหล่านี้จะเหมาะเป็นส่วนใหญ่ของพวกเขาอยู่ในที่ดินของรัฐ เว้นแต่ภูเขาหินปูนตั้งอยู่ในพื้นที่ไม่สามารถเข้าถึงและระยะไกลหรืออยู่ภายในสวนสาธารณะแห่งชาติที่มีการป้องกันมีกฎหมายบางอย่างเพื่อปกป้องพวกเขา. ในคาบสมุทรมาเลเซีย, พื้นที่ป่าหินปูนอยู่ที่ประมาณ 26,000ha เข้มข้นส่วนใหญ่อยู่ในภาคเหนือของรัฐและ 50,000ha ในรัฐซาบาห์ และรัฐซาราวัก มีอยู่มากกว่า 300 ก้อนหินปูนกระจายอยู่ในคาบสมุทรที่มี จำนวนของเหล่านี้ประกอบด้วยเกาะหินปูนในหมู่เกาะลังกาวีกับก้อนหินที่สำคัญในรัฐกลันตันปะลิสไทรบุรีเประและภาคเหนือของรัฐปาหัง อื่น ๆ อีกมากมายกระจายอยู่ในที่ราบลุ่มทางตะวันออกของรัฐซาบาห์และในทิศตะวันตกเฉียงใต้และภาคตะวันออกเฉียงเหนือของรัฐซาราวัก. พื้นที่ป่าหินปูนจะกลับบ้านไปประมาณ 14% ของภูมิภาคพันธุ์พืชและในจำนวนนี้ประมาณ 130 สายพันธุ์ที่เป็นที่รู้จักกันที่จะเติบโตเฉพาะในพื้นที่หินปูนและไม่มีที่อื่น . สายพันธุ์กล้วยไม้หลายคนจะปรับความนึกคิดกับสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของภูเขาหินปูน แต่บางชนิดเช่นรองเท้าแตะสีขาวออร์คิด (รองเท้านารี niveum) มีอยู่แล้วในอันตรายใกล้สูญพันธุ์เนื่องจากเกินคอลเลกชันโดยผู้ที่ชื่นชอบสวน. นอกเหนือจากกล้วยไม้ป่าพื้นที่หินปูนถ้ำยังมีความสำคัญที่จะค้างคาว เหล่านี้ค้างคาวกินแมลงกินตันของยุงและแมลงเม่าและนี้เป็นประโยชน์เราและพืชของเรา ค้างคาวผลไม้ยังทำเราโปรดปรานที่ดีโดยการผสมเกสรต้นไม้โดยเฉพาะไม้ผลเช่นเดียวกับการให้บริการของพวกเขาเป็นค้างคาวเป็นปุ๋ยที่ทรงคุณค่า. สัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำบางคนยังมีการปรับตัวให้เข้าอาศัยอยู่ในถ้ำ แข่งถ้ำงูถ้ำที่อยู่อาศัยพบทั่วไปและฟีดเกี่ยวกับค้างคาว เต่าน้ำจืดเช่นเต่าใบเอเชียเป็นผู้มีถิ่นที่อยู่ร่วมกันในลำธารที่ไหลผ่านถ้ำ นอกจากนี้หลายสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังเช่นจิ้งหรีดถ้ำอาจจะพบได้เฉพาะในถ้ำ. สิ่งที่จะช่วยได้ก็คือการมีกลยุทธ์ระยะยาวสำหรับการใช้งานของภูเขาหินปูน เนินเขาเหล่านี้สามารถประเมินความหลากหลายทางชีวภาพของพวกเขาทางวัฒนธรรมและค่านิยมที่พักผ่อนหย่อนใจ ผู้ที่อันดับสูงจะได้รับการคุ้มครองในขณะที่คนอื่น ๆ ที่มีอันดับต่ำในด้านเหล่านี้สามารถกำหนดให้เหมืองหิน มันจะสร้างความเสียหายน้อยสำหรับภูเขาบางอย่างที่จะเขียนออกมาอย่างสมบูรณ์สำหรับการระเบิดหินกว่าสำหรับกิจกรรมการระเบิดหินตามอำเภอใจที่นี่และมีฐานะเป็นเรื่องธรรมดาในเประ. ถ้าหินปูนและระบบนิเวศของพวกเขาที่จะอยู่รอดจำเป็นต้องมีความตระหนักมากขึ้นเกี่ยวกับความสำคัญของพวกเขาในหมู่ ประชาชนและเจ้าหน้าที่ของรัฐในการสนับสนุนการอนุรักษ์ของพวกเขา