Sense of smell Certainly the most c

Sense of smell Certainly the most celebrated anatomical feature of the pig is its snout, the disc-like movable tip of the muzzle that incorporates the central part of the upper lip. The snout is supported by the rostral bone - a structure unique to the pig (Dyce et al., 2010). Olfactory cells, present in the nasal epithelium, convert incoming odor molecules into electrical signals, which are then transmitted via the olfactory nerve to the brain. In addition, the vomeronasal organ, located in the upper air passages, contains receptors that have access to the central nervous system through the accessory olfactory bulb. The sense of smell develops early in pigs and is important to survival because piglets are very mobile at birth. They can and need to follow chemical cues learned earlier in life, e.g., the odor of their mother. Morrow-Tesch and McGlone (1990) demonstrated that piglets preferred sow fecal odors and did not prefer to be near novel odors (orange and banana odors). Campbell (1976) fed sows a flavored diet during lactation and fed piglets the same flavor diet at weaning. When given no alternative diet, weaned pigs from dams that had eaten the flavored diet ate more feed in the 2 weeks post weaning compared to those that had not been exposed to the flavor. Pigs have a highly sensitive sense of smell relative to other animals. Feral pigs use their sense of smell to find food, detect potential predators or prey, and mark territory. In one experiment, sows learned to distinguish between otherwise identical cards that they had previously touched or not touched. The odor they deposited in this way was still perceptible to them after several hours and even after the cards were washed (Signoret et al., 1975). Pigs

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หอมกลิ่นแน่นอนคุณเฉลิมฉลองสุดกายวิภาคลักษณะของหมูเป็นของ snout คำแนะนำสามารถดิสก์เหมือนปากกระบอกปืนที่ส่วนกลางของปากบน Snout ได้รับการสนับสนุน โดย rostral กระดูก - โครงสร้างเฉพาะหมู (ไดซ์ et al., 2010) สมานเซลล์ ใน epithelium โพรงจมูก แปลงโมเลกุลกลิ่นเข้ามาเป็นสัญญาณไฟฟ้า ที่แล้วส่งผ่านเส้นประสาทรับกลิ่นไปสมอง นอกจากนี้ อวัยวะ vomeronasal ตั้งอยู่ในทางเดินอากาศด้านบน ประกอบด้วย receptors ที่สามารถเข้าถึงระบบประสาทส่วนกลางผ่านกระเปาะรับกลิ่นเสริม หอมกลิ่นพัฒนาในสุกรช่วง และจะต้องอยู่รอดเนื่องจากทรูดมากเคลื่อนที่เกิด พวกเขาสามารถ และต้องทำตามสัญลักษณ์เคมีเรียนรู้ก่อนหน้านี้ในชีวิต เช่น กลิ่นของแม่ Tesch เหล่า และรับ (1990) แสดงว่า ทรูดเสา fecal กลิ่นที่ต้องการ และไม่ได้ไม่ชอบใกล้นวนิยายกลิ่น (กลิ่นส้มและกล้วย) Campbell (1976) เลี้ยง sows flavored อาหารในด้านการให้นม และอาหารอาหารรสชาติเดียวกันที่ weaning ทรูด เมื่อไม่มีอาหารอื่น สุกรหย่านมถึงจากเขื่อนที่ได้รับประทานอาหาร flavored กินอาหารเพิ่มมากขึ้นใน 2 สัปดาห์การ weaning ลงเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีการสัมผัสกับรสชาติ สุกรมีความไวสูงกลิ่นเทียบกับสัตว์อื่น ๆ Feral สุกรใช้กลิ่นอาหาร ตรวจสอบอาจล่าหรือเหยื่อ และทำเครื่องหมายเขตแดน ในการทดลองหนึ่ง sows เรียนรู้เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างบัตรเหมือนอย่างที่พวกเขาได้เคย สัมผัส หรือไม่สัมผัส กลิ่นที่จะฝากเงินในวิธีนี้ถูก perceptible ยังคงไปหลายชั่วโมงหลังจาก และแม้หลัง จากที่บัตรถูกล้าง (Signoret et al., 1975) สุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกของกลิ่นแน่นอนคุณลักษณะทางกายวิภาคมีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดของหมูคือจมูกของแผ่นเหมือนเคล็ดลับที่สามารถเคลื่อนย้ายของปากกระบอกปืนที่ประกอบด้วยภาคกลางของริมฝีปากบน จมูกได้รับการสนับสนุนจากกระดูก rostral - โครงสร้างที่ไม่ซ้ำกับหมู (. ไดซ์ et al, 2010) เซลล์จมูกอยู่ในเยื่อบุผิวจมูก, แปลงโมเลกุลของกลิ่นที่เข้ามาเป็นสัญญาณไฟฟ้าซึ่งจะถูกส่งจากนั้นผ่านทางเส้นประสาทการดมกลิ่นไปยังสมอง นอกจากนี้อวัยวะ vomeronasal ตั้งอยู่ในทางเดินของอากาศบนมีตัวรับที่มีการเข้าถึงระบบประสาทส่วนกลางผ่านจมูกหลอดอุปกรณ์เสริม ความรู้สึกของกลิ่นพัฒนาในช่วงต้นหมูและมีความสำคัญต่อการอยู่รอดเพราะลูกสุกรที่มีโทรศัพท์มือถือมากที่เกิด พวกเขาสามารถและต้องปฏิบัติตามการชี้นำทางเคมีได้เรียนรู้ก่อนในชีวิตเช่นกลิ่นของแม่ของพวกเขา มอร์โรว์-Tesch และแมคโกลน (1990) แสดงให้เห็นว่าลูกสุกรที่ต้องการกลิ่นอุจจาระสุกรและไม่ชอบที่จะอยู่ใกล้กลิ่นนวนิยาย (กลิ่นสีส้มและกล้วย) แคมป์เบล (1976) ที่เลี้ยงสุกรเป็นอาหารที่ปรุงแต่งในช่วงให้นมลูกสุกรและเลี้ยงอาหารรสชาติเดียวกันในหย่านม เมื่อได้รับอาหารที่ไม่มีทางเลือกสุกรหย่านมจากเขื่อนที่ได้กินอาหารรสกินอาหารมากขึ้นใน 2 สัปดาห์ที่โพสต์หย่านมเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้รับการสัมผัสกับรสชาติ สุกรมีความรู้สึกที่มีความไวสูงในการดมกลิ่นเทียบกับสัตว์อื่น ๆ หมูดุร้ายใช้ความรู้สึกของกลิ่นที่จะหาอาหารตรวจสอบที่มีศักยภาพหรือล่าเหยื่อและดินแดนที่ทำเครื่องหมาย หนึ่งในการทดสอบสุกรเรียนรู้ที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างการ์ดอื่นเหมือนกันว่าพวกเขาได้สัมผัสมาก่อนหน้านี้หรือไม่ได้สัมผัส กลิ่นที่พวกเขาฝากไว้ในลักษณะนี้ก็ยังคงเข้าใจกับพวกเขาหลังจากหลายชั่วโมงและแม้หลังจากที่การ์ดถูกล้าง (Signoret et al., 1975) สุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้สึกของกลิ่นแน่นอนลักษณะทางกายวิภาคที่โด่งดังที่สุดของหมูเป็นพวย แผ่นดิสก์ เช่นปลายเคลื่อนที่ของปากกระบอกปืนที่ประกอบด้วยส่วนกลางของริมฝีปากบน จมูกได้รับการสนับสนุนโดยเฉพาะโครงสร้างย่อย กระดูกหมู ( ไดซ์ et al . , 2010 ) ลแฟกทอรีเซลล์ ปัจจุบัน ในเยื่อบุจมูก กลิ่นที่เข้ามาในแปลงโมเลกุล สัญญาณไฟฟ้าซึ่งจะส่งผ่านทางเส้นประสาท olfactory ไปยังสมอง นอกจากนี้ อวัยวะ vomeronasal ตั้งอยู่ในทางเดินอากาศด้านบน มีตัวรับที่สามารถเข้าถึงไปยังระบบประสาทส่วนกลางผ่านหลอดไฟ คือ อุปกรณ์เสริม ความรู้สึกของกลิ่นได้พัฒนาต้นในสุกรและสุกรเป็นสิ่งสำคัญเพื่อความอยู่รอด เพราะเป็นมือถือที่กำเนิดที่พวกเขาสามารถ และต้องทำตามคิวเรียนเคมีก่อนในชีวิต เช่น กลิ่นของแม่ และพรุ่งนี้ tesch เมิ่กโลน ( 1990 ) พบว่า ลูกสุกรที่ต้องการหว่านกลิ่นอุจจาระ และไม่ได้ชอบที่จะอยู่ใกล้ๆ กลิ่นใหม่ ( ส้มและกลิ่นกล้วย ) แคมป์เบลล์ ( 1976 ) เลี้ยงสุกรเป็นรสอาหารในนม และอาหารรสเดียวกันอาหารลูกสุกรที่หย่านม เมื่อได้รับ ไม่เลือกอาหารสุกรหย่านมจากเขื่อนที่ได้กินรสอาหารกินอาหารมากขึ้นในช่วง 2 สัปดาห์หลังหย่านมเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่เคยสัมผัสกับรส หมูมีความรู้สึกอ่อนไหวสูงของกลิ่นเมื่อเทียบกับสัตว์อื่น ๆ หมูเถื่อน ใช้ความรู้สึกของกลิ่นเพื่อค้นหาอาหาร ตรวจหาศักยภาพหรือล่าเหยื่อ และ มาร์ค ดินแดน ในการทดลองแม่ได้เรียนรู้ที่จะแยกแยะระหว่างการ์ดอย่างอื่นเหมือนกันที่พวกเขาได้เคยสัมผัสหรือไม่สัมผัส กลิ่นที่เขาฝากไว้ในลักษณะนี้ยังสำเหนียกได้หลังจากหลายชั่วโมงหลังจากที่การ์ดถูกล้าง ( signoret et al . , 1975 ) หมู