In 1922, Gorky enrolled in the New

In 1922, Gorky enrolled in the New School of Design in Boston, eventually becoming a part-time instructor. During the early 1920s he was influenced by Impressionism, although later in the decade he produced works that were more postimpressionist. During this time he was living in New York and was influenced by Paul Cézanne. In 1925 he was asked by Edmund Greacen of the Grand Central Art Galleries to teach at the Grand Central School of Art; Gorky accepted and remained with them until 1931.[5] In 1927, Gorky met Ethel Kremer Schwabacher and developed a lifelong friendship. Schwabacher was his first biographer. Gorky said:

The stuff of thought is the seed of the artist. Dreams form the bristles of the artist's brush. As the eye functions as the brain's sentry, I communicate my innermost perceptions through the art, my worldview.[6]

In 1933, Arshile Gorky became one of the first artists to become employed by the Works Progress Administration Federal Art Project. This later came to include such artists as Alice Neel, Lee Krasner, Jackson Pollock, Diego Rivera and Mark Rothko.

Notable paintings from this time include Landscape in the Manner of Cézanne (1927) and Landscape, Staten Island (1927–1928). At the close of the 1920s and into the 1930s he experimented with cubism, eventually moving to surrealism. The painting illustrated above, The Artist and His Mother, (ca. 1926–1936) is a memorable, moving and innovative portrait. His The Artist and His Mother paintings are based on a childhood photograph taken in Van in which he is depicted standing beside his mother. Gorky made two versions; the other is in the National Gallery of Art Washington, DC.. The painting has been likened to Ingres for simplicity of line and smoothness, to Egyptian Funerary art for pose, to Cézanne for flat planar composition, to Picasso for form and color.[7]

Nighttime, Enigma, Nostalgia (1930–1934) is a series of complex works that characterize this phase of his painting. The canvas Portrait of Master Bill appears to depict Gorky's friend, Willem de Kooning. De Kooning said: "I met a lot of artists — but then I met Gorky... He had an extraordinary gift for hitting the nail on the head; remarkable. So I immediately attached myself to him and we became very good friends. It was nice to be foreigners meeting in some new place." [8][9][10] However recent publications contradict the claim that the painting is of de Kooning but is actually a portrait of a Swedish carpenter Gorky called Master Bill who did some work for him in exchange for Gorky giving him art lessons.[11]
When Gorky showed his new work to André Breton in the 1940s, after seeing the new paintings and in particular The Liver is the Cock's Comb, Breton declared the painting to be "one of the most important paintings made in America" and he stated that Gorky was a Surrealist, which was Breton's highest compliment.[12] The painting was shown in the Surrealists' final show at the Galérie Maeght in Paris in 1947.[13]

Michael Auping, a curator at the Modern Art Museum in Fort Worth, saw in the work a "taut sexual drama" combined with nostalgic allusions to Gorky's Armenian past.[14] The work in 1944 shows his emergence in the 1940s from the influence of Cézanne and Picasso into his own style, and is perhaps his greatest work.[15] It is over six feet high and eight feet wide, depicting "an abstract landscape filled with watery plumes of semi-transparent color that coalesce around spiky, thornlike shapes, painted in thin, sharp black lines, as if to suggest beaks and claws."[15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในค.ศ. 1922 กอร์กี้เข้าเรียนในโรงเรียนของการออกแบบใหม่ในเมืองบอสตัน เป็น อาจารย์ชั่วคราวในที่สุด ในระหว่างปี 1920 ก่อนเขาได้รับ โดยอิมเพรสชันนิซึม แม้ในภายหลังในทศวรรษเขาผลิตงานที่ postimpressionist เพิ่มเติม ในช่วงเวลานี้ เขาอยู่ในนิวยอร์ก และได้รับอิทธิพลจาก Paul Cézanne ใน 1925 ที่เขาถูกถาม โดย Edmund Greacen ของแกรนด์เซ็นทรัลศิลป์สอนในที่นี้แกรนด์เซ็นทรัลโรงเรียนศิลปะ กอร์กี้ยอมรับ และอยู่กับพวกเขาจนถึง 1931[5] ใน 1927 กอร์กี้พบ Ethel Kremer Schwabacher และพัฒนามิตรภาพรอง Schwabacher เป็นชีวประวัติของเขาครั้งแรก กอร์กี้กล่าวว่า:

คิดสิ่งเป็นเมล็ดพันธุ์ของศิลปิน ความฝันแบบ bristles แปรงของศิลปิน เป็นฟังก์ชันตาเป็นการกะพริบของสมอง สื่อสารรับรู้ก้นของฉันผ่านศิลปะ โลกทัศน์ของฉัน[6]

ในปี 1933 กอร์กี้ Arshile เป็นหนึ่งในศิลปินแรกจะกลายเป็นว่างานคืบหน้าบริหารสหพันธ์ศิลปะโครงการ ต่อมาจะรวมศิลปินเช่นเป็นอลิ Neel, Lee Krasner, Jackson Pollock ริเวอรา Diego และหมาย Rothko นั้น

ภาพบรรยากาศจากนี้รวมเวลานอนในลักษณะของ Cézanne (1927) และแนวนอน สเตเท่นไอแลนด์ (1927-1928) ณวันที่ปิด ของปี 1920 และ 1930 เขาเบื้องกับ cubism เป็น ในที่สุดย้ายไปลัทธิเหนือจริง ภาพเหนือ แม่พระ และศิลปินที่มีภาพประกอบ (ca. 1926 – 1936) เป็นภาพที่น่าจดจำ ย้าย และนวัตกรรม ภาพวาดที่ศิลปินและแม่พระของเขาขึ้นอยู่กับรูปถ่ายเด็กในตู้ที่เขาเป็นภาพที่ยืนข้างแม่ของเขา กอร์กี้ทำรุ่นสอง อื่น ๆ อยู่ในแกลเลอรี่ศิลปะวอชิงตัน DC แห่งชาติ... ภาพได้ถูก likened ให้กร์รายบรรทัดและราบรื่น การศิลปะอียิปต์ฟิวสำหรับก่อให้เกิด ให้ Cézanne ในองค์ประกอบระนาบแบน การปิสำหรับฟอร์มและสี[7]

เวลากลางคืน ปริศนา ความคิดถึง (1930-1934) เป็นชุดของงานซับซ้อนที่นี้ระยะของภาพวาดของเขา ผ้าแนวตั้งหลักเก็บเงินปรากฏขึ้นเพื่อ แสดงเพื่อนของกอร์กี้ วิลเล่ม de Kooning De Kooning กล่าวว่า: "ผมได้พบกับศิลปินมากมาย — แต่แล้ว ผมได้พบกับกอร์กี้... เขามีของขวัญพิเศษสำหรับตีเล็บบนหัว โดดเด่น ดังนั้นฉันทันทีกับตัวเขา และเราเป็นเพื่อนที่ดีมาก ดีถูกชาวต่างชาติในการประชุมในบางสถานที่ใหม่" [8][9][10] อย่างไรก็ตามล่าสิ่งขัดแย้งกับข้อเรียกร้องที่ภาพของ de Kooning แต่จริงภาพของกอร์กี้ช่างไม้สวีเดนเรียกว่าหลักสูตรที่ได้บางทำให้เขาดำรงกอร์กี้ให้เขาเรียนศิลปะ[11]
เมื่อกอร์กี้แสดงให้เห็นว่างานใหม่ของเขากับ André เบรตันในทศวรรษ 1940 โดย หลังจากได้เห็นภาพใหม่ และโดยเฉพาะที่ตับขนหัว เบรตอนประกาศจิตรกรรม "หนึ่งภาพสำคัญที่สุดในอเมริกา " และเขาระบุว่า กอร์กี้ Surrealist ที่ ซึ่งถูกเบรตันของสูงสุดสั่ง[12] ภาพที่แสดงในการแสดงของ Surrealists สุดท้ายที่ Galérie Maeght ในปารีสใน[13]

Michael Auping ภัณฑารักษ์ที่ในพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในฟอร์ตเวิร์ธ เห็นงาน "ตึงทางเพศละคร" รวม ด้วย allusions คิดถึงอดีตของกอร์กี้อาร์เมเนีย[14] 1944 งานแสดงของเขาเกิดขึ้นในทศวรรษ 1940 โดยจากอิทธิพล Cézanne และปิกัสโซในสไตล์ของเขาเอง และอาจจะเป็นงานของเขามากที่สุด[15] เป็นสูงกว่าหกฟุตและ 8 ฟุต แสดงให้เห็นถึง "แนวนามธรรมเต็มไป ด้วยเบิ้ลพลูมแฉะสีกึ่งโปร่งใสซึ่งรวม coalesce ทั่วร่าง spiky, thornlike ทาสีบาง คมเส้นสีดำ เป็นการแนะนำ beaks และเล็บ"[15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1922 กอร์กีลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนใหม่ของการออกแบบในบอสตัน , ในที่สุดก็กลายเป็นครูสอนนอกเวลา ในช่วงต้นปี ค.ศ. 1920 เขาได้รับอิทธิพลมาจากศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ แม้ว่าต่อมาในทศวรรษที่เขาผลิตงานที่ postimpressionist เพิ่มเติม ในเวลานี้เขาอยู่ในนิวยอร์กและได้รับอิทธิพลจากพอล เซซานน์ .1925 เขาถูกถามโดย เอ็ดมันด์ กรีเซนของแกรนด์เซ็นทรัลหอศิลป์ ไปสอนที่โรงเรียนกลางใหญ่ของศิลปะ กอร์กี ยอมรับ และยังคงอยู่กับพวกเขาจนกว่า 1931 . [ 5 ] 1927 , กอร์กีเจอเอเธล ครีเมอร์ schwabacher และพัฒนามิตรภาพยืนยาว schwabacher เป็นชีวประวัติของเขา กอร์กีกล่าวว่า :

เรื่องของความคิด คือ เมล็ดพันธุ์ของศิลปินฝันรูปขนแปรงของแปรงของศิลปิน เป็นตา มีหน้าที่เป็นยามของสมอง ผมสื่อสารความรู้สึกข้างในของฉันผ่านศิลปะ โลกทัศน์ของฉัน [ 6 ]

ใน 1933 ร์ชีล กอร์กี กลายเป็นหนึ่งในศิลปินที่แรกเป็นลูกจ้างโดยผลงานคืบหน้าการบริหารสหพันธ์ศิลปะโครงการ นี้ต่อมารวมถึงศิลปินเช่นอลิซ นีลลีแครสเนอร์ แจ็คสันพอลล็อกDiego Rivera และมาร์ค รอธโก

ชื่นชมภาพวาดจากเวลารวมภูมิทัศน์ในลักษณะของเซซานน์ ( 1927 ) และภูมิทัศน์เกาะสตาเตน ( 2470 - 2471 ) ที่ใกล้ชิดของปี 1920 และ 1930 เขาทดลองกับบาศกนิยม ในที่สุดย้ายไปป้ายสี . ภาพวาดภาพประกอบข้างต้น ศิลปินและแม่ของเขา ( ประมาณ 1926 – 1936 ) เป็นที่น่าจดจำ การย้าย และภาพใหม่ศิลปินภาพวาดของเขาและแม่ของเขาอยู่ในวัยเด็ก ภาพที่ถ่ายในรถตู้ที่เขาเป็นภาพที่ยืนอยู่ข้างๆแม่ของเขา กอร์กีทำให้สองรุ่น อื่น ๆ ในหอศิลป์แห่งชาติ วอชิงตัน ดีซี . . . ภาพวาดที่ได้รับการเปรียบกับโซลูชั่นสำหรับความเรียบง่ายของบรรทัดและเรียบเนียนเพื่อศิลปะศพอียิปต์ก่อให้เกิดการ zanne é c สำหรับองค์ประกอบระนาบแบนกับโซ่สำหรับรูปทรงและสี [ 7 ]

ตอนกลางคืน , ปริศนา , คิดถึง ( 1930 – 1934 ) เป็นชุดของลักษณะงานที่ซับซ้อนขั้นตอนของภาพวาดของเขานี้ ผ้าใบแนวของอาจารย์ปรากฏรายการเพื่อแสดงถึงเพื่อนกอร์กี , วิลเลม เดอ คูนิง . เดอ คูนิงกล่าวว่า : " ฉันพบมากของศิลปิน แต่แล้วฉันก็เจอกับ กอร์กี้ . . . . . . . เขาได้รับของขวัญสุดพิเศษ สำหรับตีเล็บบนหัว ที่ไม่ธรรมดาดังนั้นผมเลยแนบตัวเองกับเขา และเราก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีมาก ดีใจที่เป็นชาวต่างชาติในบางสถานที่ประชุมใหม่ . " [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] แต่สิ่งพิมพ์ล่าสุดขัดแย้งกับอ้างว่า ภาพวาดของคูนนิ่ง แต่จริงๆแล้วเป็นภาพเหมือนของสวีเดนช่างไม้กอร์กีเรียกว่ามาสเตอร์บิล ใครทำงานให้กับเขา เพื่อแลกกับ กอร์กี้ให้บทเรียนศิลปะ . 11 ]
เมื่อมีงานใหม่ของเขาไปยัง Gorky อังเดร เบรตัน ในยุค หลังจากเห็นภาพใหม่ และโดยเฉพาะในตับ หวีของไก่ เบรตันประกาศภาพเป็น " หนึ่งของภาพวาดที่สำคัญที่สุดในสหรัฐอเมริกา " และเขากล่าวว่า กอร์กี้เป็น Surrealist ซึ่งเบรตันสูงสุดนะ[ 12 ] เป็นภาพแสดงใน surrealists ' สุดท้ายแสดงที่สาวและริเอะ maeght ในปารีสในปี 1947 [ 13 ]

ไมเคิล auping , ภัณฑารักษ์ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ใน Fort Worth , เห็นในงาน " ตึงทางเพศละคร " รวมกับความคิดถึงพาดพิงถึงอดีตอาร์เมเนียกอร์กีอยู่ . 14 ) งานใน 1944 แสดงวิวัฒนาการในยุค 40 จากอิทธิพลของเซซานน์และปิกัสโซ่ในสไตล์ของเขาเองและบางที งานของเขามากที่สุด . [ 15 ] เป็นกว่าหกฟุตและ 8 ฟุตกว้าง , ภาพวาด " นามธรรมภูมิทัศน์ที่เต็มไปด้วยน้ำขนนกของกึ่งโปร่งใสสีรวมตัวรอบๆแหลมคม รูปร่าง thornlike , ทาสีในบางเส้นดำคม เช่นถ้าจะแนะนำว่า จงอยปากและกรงเล็บ " [ 15 ]