Tibetan LanguageTibetans have their

Tibetan Language

Tibetans have their own language, which is known as “bod-yig” in the Tibetan-inhabited areas with the meaning of “Tibetan language”. Tibetan language belongs to the Tibetan-Burman branch of the Sino-Tibetan language family. According to geographical divisions, it has three major local dialects: Weizang, Kang and Amdo. The first two dialects have their own tones in pronunciation while the latter don’t. Created in the early 7th century, the Tibetan language, a phonetic system of writing, was based on the writing system of the ancient Sanskrit language of India. Tibetan language consists of thirty consonant, four vowels, five inverted letters (for the renting of foreign words) and the punctuations. Sentences are written from right to the left. With two major written scripts namely the regular script and the cursive hand, Tibetan language is widely used in all areas inhabited by Tibetans. In 641 AD, Songtsen Gampo, a king in southern Tibet, married Wen chen Konjo of the Tang dynasty, which gave a boost to the development of the Tibetan culture. From the 10th century to the 16th century, the Tibetan culture developed dramatically. Throughout the centuries, the Tibetans bring to us not only the two well-known Buddhist master pieces, the Bka-gyur, and the Bstan-gyur, but also other great works on cadences, literature, philosophy, history, geography, arithmetic, calendar, medicine and so on.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาทิเบตชาวทิเบตมีภาษาของตนเอง ที่เรียกว่า "bod yig" ในพื้นที่ที่อาศัยอยู่ในทิเบตมีความหมายของ "ภาษาทิเบต" ภาษาทิเบตเป็นสาขาของตระกูลภาษาตระกูลทิเบตพม่า ตามการแบ่งเขตภูมิศาสตร์ มีสามภาษาท้องถิ่นสำคัญ: Weizang แกง และ Amdo ภาษาที่สองมีเสียงของตนเองในการออกเสียงในขณะที่หลังไม่ สร้างขึ้นในศตวรรษ 7 ต้น ภาษาทิเบต การเขียน ออกเสียงตามระบบการเขียนของภาษาสันสกฤตโบราณของอินเดีย ภาษาทิเบตประกอบด้วยสามสิบพยัญชนะ สระสี่ ห้ากลับจดหมาย (สำหรับการเช่าของคำต่างประเทศ) และ punctuations ที่ ประโยคที่เขียนจากขวาไปซ้าย มีสองหลักในการเขียนสคริปต์คือสคริปต์ปกติและมือบรรจง ภาษาทิเบตถูกใช้ในพื้นที่ที่อาศัยอยู่ โดยชาวทิเบต ในโฆษณา 641, Songtsen ซรอนซันกัมโป กษัตริย์ในทิเบตใต้ แต่งงานเฉินเหวิ Konjo ราชวงศ์ถัง ซึ่งทำให้เพิ่มการพัฒนาของวัฒนธรรมทิเบต จากศตวรรษที่ 10 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 16 วัฒนธรรมทิเบตพัฒนาอย่างมาก ตลอดทั้งศตวรรษ ชาวทิเบตที่นำมาให้เราไม่เพียงสองรู้จักพุทธหลักชิ้น Bka-gyur และ Bstan-gyur แต่ยังทำงานอื่นดีบน cadences วรรณคดี ปรัชญา ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ คณิตศาสตร์ ปฏิทิน การแพทย์และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาทิเบตทิเบตมีภาษาของตัวเองซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนาม "บีโอดี-yig" ในพื้นที่ทิเบตอาศัยอยู่ที่มีความหมายของ "ภาษาทิเบต" ภาษาทิเบตเป็นสาขาทิเบตพม่าของตระกูลภาษาจีนทิเบต ตามที่หน่วยงานทางภูมิศาสตร์ก็มีสามภาษาท้องถิ่นที่สำคัญ: Weizang คังและ Amdo สองคนแรกที่ท้องถิ่นมีโทนสีของตัวเองในการออกเสียงในขณะที่หลังไม่ ที่สร้างในช่วงต้นศตวรรษที่ 7 ภาษาทิเบตระบบการออกเสียงของการเขียนอยู่บนพื้นฐานของระบบการเขียนของภาษาสันสกฤตโบราณของอินเดีย ภาษาทิเบตประกอบด้วยพยัญชนะสามสิบสี่สระห้าตัวอักษรคว่ำ (สำหรับให้เช่าของคำต่างประเทศ) และเครื่องหมายวรรคตอน ประโยคที่ถูกเขียนจากขวาไปซ้าย ด้วยสองเขียนสคริปต์ที่สำคัญคือสคริปต์ปกติและมือเล่นหางภาษาทิเบตใช้กันอย่างแพร่หลายในทุกพื้นที่ที่อาศัยอยู่โดยชาวทิเบต ใน 641 AD, Songtsen Gampo กษัตริย์ในภาคใต้ของทิเบตเหวินเฉินแต่งงาน Konjo ของราชวงศ์ถังซึ่งทำให้เพิ่มการพัฒนาของวัฒนธรรมทิเบต จากศตวรรษที่ 10 ถึงศตวรรษที่ 16 วัฒนธรรมทิเบตการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ตลอดหลายศตวรรษที่ชาวทิเบตนำมาให้เราไม่เพียง แต่ทั้งสองรู้จักกันดีชิ้นหลักพุทธ BKA-gyur และ Bstan-gyur แต่ยังผลงานที่ดีอื่น ๆ ในกระดึบวรรณกรรมปรัชญาประวัติศาสตร์ภูมิศาสตร์คณิตศาสตร์ปฏิทิน การแพทย์และอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาธิเบตชาวทิเบตมีภาษาของตนเอง ซึ่งเรียกว่า " โอดียิก " ชาวทิเบตที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีความหมายของ " ภาษาธิเบต " ภาษาธิเบตเป็นทิเบต พม่า สาขาของชิโนธิเบตภาษาครอบครัว ตามหน่วยงานทางภูมิศาสตร์ มันมีสามภาษาท้องถิ่นหลัก : weizang คังไหว้พระ . สองภาษาแรกมีโทนเสียงของตัวเองในการออกเสียงในขณะที่หลังไม่สร้างขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ ภาษาธิเบต เป็นระบบการออกเสียงของการเขียนบนพื้นฐานของการเขียนระบบของโบราณภาษาสันสกฤตของอินเดีย ภาษาธิเบตเป็นสามสิบสี่ห้าตัวพยัญชนะ สระ ตัวอักษร ( สำหรับการเช่าของคำต่างประเทศ ) และการ . ประโยคที่เขียนจากขวาไปซ้าย กับสองสาขาเขียนบท คือ บททั่วไปและมือเล่นหาง ทิเบตภาษาถูกใช้อย่างกว้างขวางในทุกพื้นที่ที่อาศัยอยู่โดยชาวทิเบต . ในเรื่องโฆษณา ซงซัน กัมโป กษัตริย์ทิเบตในภาคใต้ , เหวินเฉินแต่งงานกับคอนโจแห่งราชวงศ์ถัง ซึ่งทำให้เพิ่มการพัฒนาของวัฒนธรรมชาวธิเบต จากศตวรรษที่ 10 ในศตวรรษที่ 16 , วัฒนธรรมทิเบตได้พัฒนาไปอย่างมาก ตลอดหลายศตวรรษ , ชาวทิเบตให้เราไม่เพียง แต่สองรู้จักกันดีพุทธต้นแบบชิ้น , bka gyur และ bstan gyur แต่ยังอื่น ๆที่ดีทำงานในจังหวะ วรรณคดี ปรัชญา ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ คณิตศาสตร์ ปฏิทิน , ยา และอื่น ๆ