The Wife of Bath's Tale (Middle Eng

The Wife of Bath's Tale (Middle English: the Tale of the Wyf of Bathe) is among the best-known of Geoffrey Chaucer's Canterbury Tales. It provides insight into the role of women in the Late Middle Ages and was probably of interest to Chaucer himself, for the character is one of his most developed ones, with her Prologue twice as long as her Tale. He also goes so far as to describe two sets of clothing for her in his General Prologue. She holds her own among the bickering pilgrims, and evidence in the manuscripts suggests that although she was first assigned a different, plainer tale—perhaps the one told by the Shipman—she received her present tale as her significance increased. She calls herself both Alyson and Alys in the prologue, but to confuse matters these are also the names of her 'gossib' (a close friend or gossip), whom she mentions several times, as well as many female characters throughout The Canterbury Tales.

The tale is often regarded as the first of the so-called "marriage group" of tales, which includes the Clerk's, the Merchant's and the Franklin's tales. But some scholars contest this grouping, first proposed by Chaucer scholar Eleanor Prescott Hammond and subsequently elaborated by George Lyman Kittredge, not least because the later tales of Melibee and the Nun's Priest also discuss this theme.[1] A separation between tales that deal with moral issues and ones that deal with magical issues, as the Wife of Bath's does, is favoured by some scholars.

The tale is an example of the "loathly lady" motif, the oldest examples of which are the medieval Irish sovereignty myths such as Niall of the Nine Hostages. In the medieval poem The Wedding of Sir Gawain and Dame Ragnelle, Arthur's nephew Gawain goes on a nearly identical quest to discover what women truly want after he errs in a land dispute, although, by incomparison, he never stooped to despoliation or plunder, unlike the unnamed knight who deflowered the woman. By tradition, any knight or noble found guilty of such a transgression (abuse of power), might be stripped of his name, heraldic title and rights, and possibly even executed.

Some have theorised that the Wife's tale may have been written to ease Chaucer's guilty conscience. It is recorded that in 1380 associates of Chaucer stood surety for an amount equal to half his yearly salary for a charge brought by Cecily Champaign for "de rapto," rape or abduction; the same view has been taken of his Legend of Good Women, which Chaucer himself describes as a penance.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The Wife of Bath's Tale (Middle English: the Tale of the Wyf of Bathe) is among the best-known of Geoffrey Chaucer's Canterbury Tales. It provides insight into the role of women in the Late Middle Ages and was probably of interest to Chaucer himself, for the character is one of his most developed ones, with her Prologue twice as long as her Tale. He also goes so far as to describe two sets of clothing for her in his General Prologue. She holds her own among the bickering pilgrims, and evidence in the manuscripts suggests that although she was first assigned a different, plainer tale—perhaps the one told by the Shipman—she received her present tale as her significance increased. She calls herself both Alyson and Alys in the prologue, but to confuse matters these are also the names of her 'gossib' (a close friend or gossip), whom she mentions several times, as well as many female characters throughout The Canterbury Tales.The tale is often regarded as the first of the so-called "marriage group" of tales, which includes the Clerk's, the Merchant's and the Franklin's tales. But some scholars contest this grouping, first proposed by Chaucer scholar Eleanor Prescott Hammond and subsequently elaborated by George Lyman Kittredge, not least because the later tales of Melibee and the Nun's Priest also discuss this theme.[1] A separation between tales that deal with moral issues and ones that deal with magical issues, as the Wife of Bath's does, is favoured by some scholars.เรื่องราวคือ ตัวอย่างของแปลน "loathly เลดี้" ตัวอย่างที่เก่าแก่ซึ่งเป็นตำนานยุคกลางอธิปไตยไอริชเช่น Niall 9 ควบคุม ในยุคกลางกลอนงานแต่งงานของกาเวนเซอร์และ Ragnelle ม หลานของ Arthur กาเวนไปในเกือบเหมือนค้นพบอะไรผู้หญิงอย่างแท้จริงต้องหลังพลั้งในข้อพิพาทที่ดิน แม้ว่า โดย incomparison เขาไม่เคย stooped ไป despoliation หรือปล้นสะดม ไม่เหมือนที่ชื่ออัศวินผู้ deflowered หญิง โดยประเพณี อัศวินหรือตระกูลใดพบว่ามีความผิดดังกล่าวการนั้น (ขึ้น), อาจจะปล้นของเขาชื่อ ชื่อ heraldic และสิทธิ และอาจจะดำเนินบาง theorised ว่าเรื่องของภรรยาอาจถูกเขียนเพื่อความสะดวกของ Chaucer ผิดมโนธรรม บันทึกไว้ว่า ในสมาคม 1380 ของ Chaucer ยืน surety เป็นระยะเท่ากับครึ่งปีเงินเดือนของเขาสำหรับค่าธรรมเนียมนำ โดย Cecily แชมเพนสำหรับ "เด rapto การข่มขืนหรือการลักพาตัว นำเขาตำนานของดีผู้หญิง Chaucer ซึ่งดูเหมือนตัวเองอธิบายเป็น penance[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภรรยาของอ่างอาบน้ำเล่า ( ภาษาอังกฤษยุคกลาง : เรื่องราวของ wyf ของอาบน้ำ ) เป็นหนึ่งในที่มีชื่อเสียงของเจฟฟรีย์ชอเซอร์ Canterbury Tales . มีความเข้าใจในบทบาทของผู้หญิงในปลายยุคกลางและอาจจะสนใจของชอเซอร์สำหรับตัวละครตัวเองเป็นหนึ่งในคนที่เขาพัฒนามากที่สุด ด้วยการเปิดฉากเธอสองครั้งตราบเท่าที่เรื่องราวของเธอเขายังไปไกลเท่าที่อธิบายสองชุดเสื้อผ้าของเธอในบทนำทั่วไปของเขา เธอถือของตัวเองท่ามกลางการโต้เถียงผู้แสวงบุญ และหลักฐานในต้นฉบับชี้ให้เห็นว่า ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนแรกที่ได้รับแตกต่างกัน จำเรื่องหนึ่งอาจจะบอกโดยเธอได้รับของขวัญเป็นกลาสีเรื่องราวความสำคัญของเธอเพิ่มขึ้น เธอเรียกตัวเองและทั้งอลิสันอลิสในโหมโรงแต่สับสนเรื่องเหล่านี้ยังเป็นชื่อของ gossib ของเธอ ' ' ( เพื่อนสนิทหรือนินทา ) ซึ่งเธอได้กล่าวถึงหลายครั้งตัวละครหญิง รวมทั้งหลายแห่ง Canterbury Tales .

เรื่องมันมักจะถือว่าเป็นครั้งแรกของสิ่งที่เรียกว่า " การแต่งงานของกลุ่ม " นิทาน ซึ่งรวมถึงการเป็นเสมียน , พ่อค้า และ แฟรงคลินเป็นนิทาน แต่นักวิชาการบางคนประกวดกลุ่มนี้แรกที่เสนอโดยนักวิชาการ เอเลนอร์ เพรสคอตต์ แฮมมอนด์ชอเซอร์และต่อมา elaborated โดยจอร์จไลแมนคิตทรีดจ์ไม่น้อยเพราะต่อมานิทานของ melibee ของแม่ชีและพระ ยังกล่าวถึงหัวข้อนี้ [ 1 ] การแยกระหว่างเรื่องเล่าที่จัดการกับปัญหาจริยธรรม และคนที่จัดการกับปัญหาขลังเป็นภรรยาของอ่างอาบน้ำก็ไม่เป็นที่ชื่นชอบโดยนักวิชาการบางคน

เรื่องราวที่เป็นตัวอย่างของ " อย่างไม่เต็มใจ เลดี้ " รูปแบบ , ตัวอย่างที่เก่าแก่ที่สุดของซึ่งมีอำนาจอธิปไตยในยุคกลาง ตำนานไอริชเช่นการแสดงของเก้าตัวประกัน ในบทกวีในยุคกลางงานแต่งงานของเซอร์กาเวนและ Dame ragnelle อาเธอร์ หลานชายกาเวนไปเควสเกือบเหมือนค้นพบสิ่งที่ผู้หญิงต้องการจริงๆ หลังจากที่เขา errs ในที่ดินพิพาท แม้เทียบด้วย ,