Ritualistic cannibalism is frowned

Ritualistic cannibalism is frowned upon by most cultures; however it plays an integral part of those cultures that do practice it. In many ways, the act has been a traditional custom representing their values and belief system for hundreds and perhaps thousands of years. However, with the fear of disease, which has the possibility of extinguishing cultures permanently, tribes are forced to find away around their practices and possibly incorporate a more symbolic and less literal form of ritual.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กินกันพิธีกรรมเป็นขมวดคิ้ววัฒนธรรมมากที่สุด แต่มันเล่นเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของผู้ที่ทำปฏิบัติมัน ในหลาย ๆ การกระทำที่ได้รับการกำหนดเองแบบดั้งเดิมที่เป็นตัวแทนของค่านิยมและระบบความเชื่อของพวกเขาสำหรับหลายร้อยและบางทีอาจจะเป็นพัน ๆ ปี แต่ด้วยความกลัวของโรคซึ่งมีความเป็นไปได้ของวัฒนธรรมดับอย่างถาวรชนเผ่าที่ถูกบังคับให้ออกไปหารอบที่พวกเขาปฏิบัติและอาจจะรวมกันเป็นรูปแบบมากขึ้นสัญลักษณ์และตัวอักษรน้อยของพิธีกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่า cannibalism เป็น frowned เมื่อวัฒนธรรมมากที่สุด อย่างไรก็ตาม มันสามารถเล่นเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่ปฏิบัติ ในหลาย ๆ บัญญัติได้รับการแทนค่าและระบบความเชื่อหลายร้อยและหลักพันบางทีปีของพวกเขาเองแบบดั้งเดิม อย่างไรก็ตาม ด้วยความหวาดกลัวโรค ซึ่งมีความเป็นไปได้ของ extinguishing วัฒนธรรมอย่างถาวร ชนเผ่าถูกบังคับให้ค้นหาจากสถานปฏิบัติการ และอาจจะรวมแบบน้อยอักษร และเพิ่มสัญลักษณ์ของพิธีกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กินเนื้อพวกเดียวกันเองเกี่ยวกับพิธีกรรมเป็นขมวดคิ้วตามวัฒนธรรมจำนวนมากแต่ถึงอย่างไรก็ตามสามารถเล่นเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่ทำได้แต่การปฏิบัติ ในหลายๆวิธีด้วยกันการกระทำที่ได้รับการกำหนดเองแบบดั้งเดิมที่แสดงถึงระบบความเชื่อและค่านิยมของพวกเขาเป็นเวลาหลายร้อยและอาจจะหลายพันปี แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังพร้อมด้วยความกลัวของโรคซึ่งมีความเป็นไปได้ที่การดับไฟเองได้เมื่อติดไฟทางวัฒนธรรมอย่างถาวรตระกูลจะถูกบังคับให้ค้นหาอยู่ห่างออกไปในแนวปฏิบัติโดยรอบและเป็นไปได้ว่าอาจเป็นของตนมีมากยิ่งขึ้นและเป็นสัญลักษณ์น้อยตามตัวอักษรของพิธีกรรม