BackgroundActive range of motion tr

Background

Active range of motion trials are frequently used as a baseline for normalizing other data. However, previous research has not focused on methods utilized to achieve maximum active range of motion.

Methods

Twenty-seven males (age 20–38 years) participated in this study. Active hip extension in upright standing was compared to active lumbar extension with regards to degrees of total hip and spine extension obtained. Similarly, active spine rotation whereby participants attempted to constrain associated pelvis and hip rotation was compared to rotation trials in which the pelvis and hips were free to rotate concurrently. An infra-red motion capture system and associated software were used to capture movement and determine joint angles.

Findings

Results indicate that average degrees of hip extension did not differ between the two methods (p = 0.138), nor did either method result more frequently in the highest measurement. Spine extension values were significantly greater in the active spine extension manoeuvre compared to the associated back extension that occurred when participants were asked to actively extend their hip (p < 0.001). Average degrees of spine rotation were greater in the unconstrained trials: when concurrent hip and pelvis rotation were allowed to take place (p < 0.001). Of the 27 participants, 23 obtained maximum rotation during the unconstrained trials.

Interpretation

To obtain maximum active hip joint extension, both hip and back extension trials should be collected. Maximum spine rotation is more likely to occur when the pelvis and hips are unconstrained.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังใช้งานช่วงทดลองเคลื่อนไหวมักจะใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการ normalizing ข้อมูลอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ผลงานวิจัยได้มุ่งเน้นวิธีใช้ให้ช่วงใช้งานสูงสุดของการเคลื่อนไหววิธียี่สิบเจ็ดชาย (อายุ 20-38 ปี) เข้าร่วมในการศึกษานี้ ขยายสะโพกใช้งานอยู่ในสถานะตรงถูกเปรียบเทียบกับงานเอวขยายเกี่ยวกับองศาของสะโพกรวมและขยายกระดูกสันหลังได้ ในทำนองเดียวกัน การหมุนกระดูกสันหลังที่ใช้งานโดยผู้เรียนพยายามจำกัดเกี่ยวข้องเชิงกรานและสะโพกหมุนถูกเปรียบเทียบกับการทดลองหมุนที่กระดูกเชิงกรานและสะโพกมีอิสระที่จะหมุนพร้อมกัน มีระบบจับภาพเคลื่อนไหวอินฟราเรดและซอฟต์แวร์ที่เกี่ยวข้องถูกใช้เพื่อจับภาพการเคลื่อนไหว และกำหนดมุมมองร่วมผลการศึกษาผลระบุว่า เฉลี่ยองศาสะโพกขยายได้ไม่แตกต่างระหว่างสองวิธี (p = 0.138), หรือไม่วิธีการใดส่งผลให้บ่อยครั้งมากขึ้นในการวัดสูงสุด ค่าการขยายกระดูกสันหลังได้มากใน manoeuvre ขยายกระดูกสันหลังที่ใช้งานอยู่ที่เมื่อเปรียบเทียบกับนามสกุลหลังที่เกี่ยวข้องที่เกิดขึ้นเมื่อผู้เข้าร่วมขอให้กำลังขยายสะโพก (p < 0.001) องศาโดยเฉลี่ยของการหมุนของกระดูกสันหลังได้มากขึ้นในการทดลอง unconstrained: เมื่อสะโพกพร้อมกันและหมุนกระดูกเชิงกรานได้รับอนุญาตให้ใช้สถานที่ (p < 0.001) ของผู้เข้าร่วม 27, 23 ได้รับการหมุนสูงสุดในระหว่างการทดลอง unconstrainedการตีความการขอรับนามสกุลสูงสุดใช้งานสะโพก สะโพกและนามสกุลหลังการทดลองควรถูกรวบรวม การหมุนกระดูกสันหลังสูงสุดไม่น่าจะเกิดขึ้นเมื่อกระดูกเชิงกรานและสะโพก unconstrained ขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลังช่วงของการทดลองใช้งานการเคลื่อนไหวมักมีการใช้เป็นพื้นฐานสำหรับ normalizing ข้อมูลอื่น ๆ อย่างไรก็ตามการวิจัยก่อนหน้านี้ยังไม่ได้มุ่งเน้นไปที่วิธีการใช้เพื่อให้เกิดการใช้งานช่วงสูงสุดของการเคลื่อนไหว. วิธียี่สิบเจ็ดเพศชาย (อายุ 20-38 ปี) มีส่วนร่วมในการศึกษาครั้งนี้ ขยายสะโพกใช้งานในการยืนตรงเมื่อเทียบกับการขยายเอวที่ใช้งานกับเรื่องที่เกี่ยวกับองศาจากทั้งหมดสะโพกและกระดูกสันหลังส่วนขยายได้ ในทำนองเดียวกันการหมุนกระดูกสันหลังที่ใช้งานโดยผู้เข้าร่วมการพยายามที่จะ จำกัด การเชื่อมโยงกระดูกเชิงกรานและสะโพกหมุนเมื่อเทียบกับการทดลองหมุนที่กระดูกเชิงกรานและสะโพกมีอิสระที่จะหมุนไปพร้อม ๆ กัน ระบบจับการเคลื่อนไหวอินฟาเรดและซอฟต์แวร์ที่เกี่ยวข้องถูกนำมาใช้ในการจับภาพการเคลื่อนไหวและการตรวจสอบร่วมกันในมุม. ผลการวิจัยผลการวิจัยพบว่าองศาเฉลี่ยของการขยายสะโพกไม่แตกต่างกันระหว่างสองวิธี (p = 0.138) หรือทำอย่างใดอย่างหนึ่งผลวิธีบ่อยครั้งมากขึ้นใน การวัดสูงสุด ค่าขยายกระดูกสันหลังอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในการซ้อมรบขยายกระดูกสันหลังที่ใช้งานเมื่อเทียบกับการขยายการเชื่อมโยงกลับไปที่เกิดขึ้นเมื่อผู้เข้าร่วมถูกถามไปอย่างแข็งขันขยายสะโพกของพวกเขา (p <0.001) องศาเฉลี่ยของการหมุนกระดูกสันหลังมีมากขึ้นในการทดลองไม่มีข้อ จำกัด : เมื่อสะโพกกระดูกเชิงกรานพร้อมกันและหมุนได้รับอนุญาตให้ใช้สถานที่ (p <0.001) ของผู้เข้าร่วม 27, 23 ได้รับการหมุนสูงสุดในระหว่างการทดลองไม่มีข้อ จำกัด . ตีความการขอรับสะโพกที่ใช้งานร่วมกันขยายสูงสุดทั้งสะโพกและหลังการทดลองขยายควรจะเก็บ หมุนกระดูกสันหลังสูงสุดคือมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นเมื่อกระดูกเชิงกรานและสะโพกมีข้อ จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังช่วงการใช้งานของการทดลองเคลื่อนไหวมักใช้เป็นฐานสำหรับ normalizing ข้อมูลอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม การวิจัยก่อนหน้าได้ไม่เน้นวิธีการที่ใช้เพื่อให้บรรลุผลสูงสุดใช้งานช่วงของการเคลื่อนไหววิธีการยี่สิบเจ็ดคน ( อายุ 20 – 35 ปี ) เข้าร่วมในการศึกษานี้ การ ใช้ งาน ใน ยืนตรงสะโพก เปรียบเทียบกับการใช้เอวถึงสะโพกและกระดูกสันหลังองศารวมนามสกุลได้ ในทํานองเดียวกัน โดยผู้เข้าร่วมงานกระดูกสันหลังหมุนพยายามฝืนที่กระดูกเชิงกรานและสะโพกหมุนเทียบกับการหมุนการทดลองที่กระดูกเชิงกรานและสะโพกเป็นฟรีหมุนพร้อม เป็นอินฟราเรดการจับการเคลื่อนไหวระบบและซอฟต์แวร์ที่เกี่ยวข้องที่ใช้จับภาพเคลื่อนไหวและหามุมร่วมกันข้อมูลผลการวิจัย พบว่า ระดับเฉลี่ยของสะโพกขยาย ไม่แตกต่างกันระหว่างสองวิธี ( P = 0.138 ) หรือได้ผลด้วยวิธีบ่อยมากขึ้นในการวัดสูงสุด กระดูกสันหลังส่งเสริมค่านิยมอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในการใช้งานกระดูกสันหลังการหลบหลีกเมื่อเทียบกับที่เกี่ยวข้องกลับนามสกุลที่เกิดขึ้นเมื่อผู้เข้าร่วมถูกขอให้อย่างแข็งขันขยายสะโพก ( P < 0.001 ) องศาของการหมุนเฉลี่ยกระดูกสันหลังมีมากในการทดลองซึ่งไม่มีเงื่อนไข : เมื่อการหมุนสะโพก และเชิงกราน ได้รับการอนุญาตให้ใช้สถานที่ ( p < 0.001 ) ของ 27 จำนวน 23 ได้รับการหมุนสูงสุดในระหว่างการทดลองซึ่งไม่มีเงื่อนไขการตีความเพื่อให้ได้สูงสุดใช้งานข้อต่อสะโพกขยาย ทั้งสะโพกและหลังการทดลองขยายที่ควรเก็บ การหมุนกระดูกสันหลังสูงสุดมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นเมื่อกระดูกเชิงกรานและสะโพกซึ่งไม่มีเงื่อนไข