Who would have thought it, but Who

Who would have thought it, but Who would mind because today I stand with my own shin. Do not let anyone eat I would like to know as well. If I were alone, it was the time I had to make a "hard" work, I'll sleep with the husband to "fully" Look Who's floorplan, I do not mind a damn what nonsense mouth a little tea. The "ridiculous" usually work in it. Most were happy with him, and I never bothered with the locals. I do not want anything massively But with the growth of the brain does not grow. Not recognize it was a good dialogue going, it's only because I know that people like me a lot. And people who do not like I have a lot in common, nothing more, no need to wait for the destiny of a page on it. I now see you as enough ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใครจะคิดได้ แต่ที่จะคิด เพราะวันนี้ผมยืนกับชินของตัวเอง อย่าปล่อยให้คนกินอยากรู้เช่นกัน ถ้าผมได้คนเดียว มันเป็นเวลาที่ผมจะทำงาน "หนัก" ฉันจะนอนกับสามีเพื่อ floorplan "เต็ม" ลักษณะที่เป็น ฉันไม่สนใจไอ้เหลวไหลอะไรปากชาเล็กน้อย "ขบขัน" มักจะทำงานใน ส่วนใหญ่มีความสุขกับเขา และฉันไม่เคย bothered กับชาวบ้าน ไม่ต้องทำอะไรอย่างหนาแน่น แต่ ด้วยการเติบโตของสมองไม่เจริญเติบโต ไม่รู้จักก็ดีพูดคุยกันไป มันเป็น เพราะฉันรู้ว่า คนชอบฉันมาก คนที่ทำไม่เหมือนฉันมีมากมายในทั่วไป ไม่มีอะไรเพิ่มเติม และไม่จำเป็นต้องรอชะตากรรมของหน้านั้น ตอนนี้เห็นคุณเป็นพอ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใครจะมีความคิดว่ามัน แต่ใครจะทราบเพราะวันนี้ผมยืนอยู่ได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง อย่าให้ใครกินฉันอยากจะรู้เช่นกัน ถ้าฉันเป็นคนเดียวมันเป็นเวลาที่ฉันต้องทำ "ยาก" งานที่ฉันจะนอนกับสามีที่ "เต็ม" ดูใครแขวะผมไม่ทราบครับว่าเรื่องไร้สาระปากชาเล็ก ๆ น้อย ๆ "ไร้สาระ" มักจะทำงานในนั้น ส่วนใหญ่มีความสุขกับเขาและฉันไม่เคยใส่ใจกับชาวบ้าน ฉันไม่ต้องการอะไรอย่างหนาแน่น แต่ด้วยการเจริญเติบโตของสมองที่ไม่เติบโต ไม่รับรู้ว่ามันเป็นบทสนทนาที่ดีไปก็เพียงเพราะฉันรู้ว่าคนชอบฉันมาก และคนที่ไม่ชอบฉันมีจำนวนมากในการร่วมกันไม่มีอะไรมากขึ้นจำเป็นต้องรอให้โชคชะตาของหน้ามันไม่มี ตอนนี้ผมเห็นว่าคุณเป็นพอ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใครจะคิด แต่ใครจะคิด เพราะวันนี้ฉันยืนกับชินของฉันเอง อย่าให้ใครกิน อยากทราบเช่นกัน ถ้าฉันเป็นคนเดียว มันเป็นช่วงเวลาที่ผมจะต้อง " ขยัน " ผมจะนอนกับสามี " อย่าง " ดูสิ ใครแขวะ ผมไม่คิดเลยว่าไร้สาระปากชาน้อย " ไร้สาระ " มักจะทำงานใน ส่วนใหญ่ มีความสุขกับเขาและผมไม่เคยใส่ใจกับคนในท้องถิ่น ผมไม่ได้ต้องการอะไรมาก แต่ด้วยการเติบโตของ สมองไม่โต ไม่รู้จักดีเจรจาต่อไป เพราะผมรู้ว่าคนชอบผมมาก และคนที่ไม่ได้ชอบฉันมากเหมือนกัน ไม่มีอะไรมาก ไม่ต้องรอโชคชะตาของหน้านั้น ตอนนี้ผมเห็นคุณเป็นพอ . . . . . .