Wednesday was gloomy and it was alr

Wednesday was gloomy and it was already one past thirty, she left for a short seminar. I was waiting outside the seminar room jotting down few lines.

Few minutes before the inception of afternoon there was a torrential rainfall. It rained cats and dogs; water gushed down the drainage lines. Window panes were clouded. It was warm and damp, moist and gloomy. The temperature outside was high enough to vaporize almost every droplet from the wetted surfaces. A flock of un-known birds flew swiftly and perch'd on the slippery branches of shabby trees.

The rainfall ceased suddenly, and ultimately the day gave way to another bright time. Our life is nothing short of what these summer weather and sky give us, uncertainty! Yes, that's right. Uncertainty.

There I was, station'd on that steel chair with my hands caressing a long standing wall; wall that kept me away from the rather surrounding chill and humidity. Each drop of water fell off the shiny edges of gutter, splashed against steely surfaces of the drain. As the drizzling ebbed, a flock of birds started diving in the sky of clouds, merrily and swiftly. I was left gazing, fancied.

Moisture-laden wind're fresh and cool; brought gentle kisses and left. Neither should one wonder nor envy the agility of wind, for it is beyond past and future, beyond the very purpose of survival. I was still sitting and gazing, and brooding. I could lay my eyes upon an impressive architectural design, a well built concrete standing solidly; perhaps designed by architects to last longer than what could remain after ages. I suddenly felt desolate and bereft. For making there's decaying; for joy there's sadness and for living there's this...loneliness.

The gloomy weather, the taste of unripe mangoes were no better than a bitter companion. There was that longing, a hankering, a craving. I was waiting, all alone and at all cost, for her. And I craved to hold her hands, her hand with soft tiny, slender fingers. Well, she hasn't arrived yet. I touched my hands, my fingers and gazed nowhere. Had I not seen her or touched her, I would have never known what I felt and knew how it felt. But at that moment in time, the waiting and the longing intrigued me to wait and desire. Waiting is a thing that I abhorred the most. And that afternoon I could feel each second pass. Time seemed to cease. Hopes lost. But there was that 'longing', a sense of wanting in that waiting! I should wait, well at the least for a gentle woman of my choice; a good dinner of treat.

I could hear melodies; smell fragrance of water. I fear'd if it was all real or if I was just mysteriously hallucinating. Every note of sound each water droplet made on the roof top; every rush of water vapor evaporating were fascinating. Could it be true this time I thought. At that moment in time. It was time for her to return and to appear. Right there, in front of me to ease off the anguish of waiting and gratify my very sense of longing for her.

And there she appeared, my prize for waiting. It took me up and down; high and low.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พุธมืดมน และมันเป็นหนึ่งในสามสิบที่ผ่านมา เธอสำหรับการสัมมนาระยะสั้น ผมกำลังรออยู่ต้องจดหมายห้องสัมมนาลงสองสามบรรทัดไม่กี่นาทีก่อนที่จะเริ่มจากช่วงบ่ายมี ฝนยทำ มันฝนตกแมวและสุนัข น้ำ gushed ลงสายระบายน้ำ บานหน้าต่างถูกพวก ก็อบอุ่น และชื้น ชุ่ม และมืดมน อุณหภูมิภายนอกสูงแทบทุกหยดจากพื้นผิวเปียกได้ ฝูงของนกรู้จักกันยังไม่ได้บินอย่างรวดเร็ว และเกาะเกี่ยวกับบนกิ่งของต้นไม้โทรมลื่นปริมาณน้ำฝนหยุดทันที และในที่สุด วันให้ทางไปสดใสอีกครั้ง ชีวิตของเราเป็นสิ่งเหล่านี้สภาพอากาศของฤดูร้อนและท้องฟ้าให้เรา ความไม่แน่นอน ใช่ ที่เหมาะสม ความไม่แน่นอนมีผม สถานีจะอยู่ที่เก้าอี้เหล็ก ด้วยมือของฉันตบผนังยืนยาว ผนังที่เก็บไว้ฉันห่างจากโดยรอบค่อนข้างเย็นและความชื้น แต่ละหยดน้ำที่ตกจากสาดกับลเลกพื้นผิวของท่อระบายน้ำ รางน้ำขอบเงา ขณะหย่อมลด ฝูงของนกเริ่มต้นดำน้ำในท้องฟ้าเมฆ merrily และรวดเร็ว ผมได้ไปชม นึกรับภาระความชื้นลมกำลังสด และ เย็น นำจูบอ่อนโยนและซ้าย ไม่ควรหนึ่งสงสัย หรืออิจฉาความคล่องตัวของลม มันเป็นอดีตและอนาคต นอกเหนือจากวัตถุประสงค์ของการอยู่รอดมาก ฉันยังคงนั่งเล่น และชม และกกไข่ ฉันไม่วางตาเมื่อการออกแบบ ดีสร้างคอนกรีตยืนแน่นหนา บางทีการออกแบบ โดยสถาปนิกล่าสุดนานกว่าสิ่งอาจยังคงอยู่หลังจากอายุ ผมก็รู้สึกอ้างว้าง และ bereft สำหรับสลายการทำมี มีความสุขเป็น ความโศกเศร้า และอาศัยมีนี้...ความเหงา อากาศอึมครึม รสชาติของมะม่วงสุกก็ไม่ดีกว่าเพื่อนขม ได้ที่ความอยากปรารถนา hankering ผมกำลังรอ คนเดียวทั้งหมด และทั้งหมดต้นทุน สำหรับเธอ และที่น่ากลัวฉันกุมมือของเธอ มือนุ่มเล็ก ๆ เรียวนิ้วของเธอ ดี เธอยังไม่มายัง ฉันสัมผัสมือ นิ้ว และจ้องไม่มีที่ไหน ฉันไม่เห็นเธอ หรือสัมผัสเธอ ฉันจะไม่เคยรู้สิ่งที่ฉันรู้สึก และรู้ว่ามันรู้สึก แต่ขณะที่ในเวลา กำลังรอและความปรารถนาที่ทึ่งผมรอ และปรารถนา รอเป็นสิ่งที่ผม abhorred มากที่สุด และบ่ายวันนั้นฉันรู้สึกว่าแต่ละรหัสผ่านที่สอง เวลาดูเหมือนหยุด ความหวังที่สูญหาย แต่มีที่ 'ปรารถนา' ความอยากในที่รอคอย ฉันควรรอ ที่น้อยที่สุดสำหรับผู้หญิงอ่อนโยนที่ฉันเลือก มื้ออาหารดีของการรักษาความคิดเห็นทำนอง กลิ่นหอมของน้ำ ผมจะกลัว ถ้ามันเป็นจริงทั้งหมด หรือ ถ้าฉันถูกเพียงลึกลับ hallucinating ทุกโน้ตเสียงหยดน้ำแต่ละด้าน ทุกรัชการระเหยไอน้ำน่าสนใจ มันอาจจะเป็นความจริงเวลานี้ผมคิดว่า ขณะที่ในเวลานี้ มันเป็นเวลาสำหรับเธอกลับ และ จะปรากฏ ด้านขวา ด้านหน้าของฉันเพื่อผ่อนคลายความปวดร้าวของรอ และ gratify รู้สึกโหยหาเธอมาก และมีเธอ ปรากฏ รางวัลจากการรอคอย ผมใช้เวลาขึ้นลง สูงและต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันพุธที่มืดมนและมันก็เป็นหนึ่งในสามสิบแล้วที่ผ่านมาเธอเหลือสำหรับการสัมมนาสั้น ผมกำลังรออยู่นอกห้องสัมมนา jotting ลงไม่กี่บรรทัด.

ไม่กี่นาทีก่อนที่จะเริ่มต้นของช่วงบ่ายมีปริมาณน้ำฝนกระหน่ำ ฝนตกแมวและสุนัข; น้ำทะลักลงสายการระบายน้ำ หน้าต่างบานหน้าต่างถูกบดบัง มันเป็นความอบอุ่นและชื้นชื้นและมืดมน อุณหภูมิภายนอกอยู่ในระดับสูงพอที่จะกลายเป็นไอเกือบทุกหยดจากพื้นผิวเปียก ฝูงนกสหประชาชาติที่รู้จักกันบินอย่างรวดเร็วและ perch'd บนกิ่งไม้ของต้นไม้ลื่นโทรม.

ปริมาณน้ำฝนก็หยุดและในที่สุดวันวิธีที่จะทำให้เวลาที่สดใสอีก ชีวิตของเราคืออะไรสั้น ๆ ของสิ่งเหล่านี้สภาพอากาศในช่วงฤดูร้อนและท้องฟ้าให้เราไม่แน่นอน! ถูกต้องเลย. ความไม่แน่นอน.

มีฉันเป็น station'd บนเก้าอี้เหล็กด้วยมือของฉันจูบกำแพงยืนเป็นเวลานาน; ผนังที่เก็บไว้ฉันออกไปจากเย็นค่อนข้างรอบและความชื้น การลดลงของน้ำในแต่ละตกจากขอบเงาของท่อสาดกับพื้นผิวแข็งของท่อระบายน้ำ ในฐานะที่เป็นละอองฝน ebbed เป็นฝูงนกเริ่มดำน้ำในท้องฟ้าของเมฆ, สนุกสนานและรวดเร็ว ฉันถูกทิ้งจ้อง fancied.

ความชื้นภาระ wind're สดและเย็น; นำมาจูบที่อ่อนโยนและซ้าย ไม่ควรแปลกใจหนึ่งมิได้อิจฉาความคล่องตัวของลมเพราะมันอยู่นอกเหนือที่ผ่านมาและในอนาคตนอกเหนือจากวัตถุประสงค์ของการอยู่รอดมาก ฉันก็ยังคงนั่งจ้องและครุ่นคิด ฉันสามารถวางสายตาของฉันเมื่อการออกแบบสถาปัตยกรรมที่น่าประทับใจในตัวเดียวยืนคอนกรีตเป็นล่ำเป็นสัน; การออกแบบอาจจะโดยสถาปนิกจะนานกว่าสิ่งที่อาจจะยังคงอยู่หลังจากทุกเพศทุกวัย ผมก็รู้สึกอ้างว้างและสูญเสีย สำหรับการทำมีเนื้อที่; สำหรับความสุขมีความโศกเศร้าและสำหรับการใช้ชีวิตมีความเหงานี้ ... .

สภาพอากาศอึมครึมรสชาติของมะม่วงสุกก็ไม่ดีกว่าสหายขม มีที่ปรารถนาความทะเยอทะยานที่อยากเป็น ผมกำลังรอทุกคนเดียวและค่าใช้จ่ายทั้งหมดสำหรับเธอ และฉันปรารถนาจะจับมือเธอมือของเธออ่อนเล็ก ๆ นิ้วมือเรียว ดีเธอยังมาไม่ถึง ฉันสัมผัสมือของฉันมือของฉันและจ้องไปที่ไหนเลย ฉันไม่เคยเห็นเธอหรือสัมผัสของเธอฉันจะไม่เคยรู้จักสิ่งที่ฉันรู้สึกและรู้ว่ารู้สึกอย่างไร แต่ในขณะที่ในเวลาที่รอคอยและความปรารถนาทึ่งฉันจะรอและความปรารถนา การรอคอยเป็นสิ่งที่ฉันเกลียดชังมากที่สุด และในบ่ายวันนั้นฉันรู้สึกว่าแต่ละคนผ่านที่สอง เวลาดูเหมือนจะหยุด ความหวังที่หายไป แต่มีที่ 'ปรารถนา' ความรู้สึกของความต้องการในการรอคอยว่า! ฉันควรรอดีที่อย่างน้อยสำหรับผู้หญิงที่อ่อนโยนของตัวเลือกของฉัน; อาหารมื้อเย็นที่ดีของการรักษา.

ผมได้ยินท่วงทำนอง; กลิ่นกลิ่นหอมของน้ำ ฉัน fear'd ถ้ามันเป็นจริงทั้งหมดหรือถ้าฉันเป็นเพียงภาพหลอนลึกลับ ทุกคนทราบของเสียงแต่ละหยดน้ำทำให้ด้านบนหลังคา เร่งด่วนของไอน้ำระเหยได้ทุกที่น่าสนใจ มันอาจจะเป็นจริงในเวลานี้ผมคิดว่า ในขณะที่ในเวลาที่ มันเป็นช่วงเวลาที่เธอจะกลับมาและจะปรากฏ มีสิทธิในด้านหน้าของฉันเพื่อความสะดวกในการปิดความเจ็บปวดของการรอคอยและบำรุงบำเรอความรู้สึกของฉันมากของความปรารถนาของเธอ.

และมีเธอปรากฏตัวรางวัลของฉันสำหรับการรอคอย ผมใช้เวลาขึ้นและลง; สูงและต่ำ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันพุธก็เศร้าหมอง และมันก็เป็นอดีต สามสิบ เธอออกไปสัมมนาสั้น ฉันรออยู่ข้างนอกห้องสัมมนาคิดเล็กคิดน้อยสายน้อยไม่กี่นาทีก่อนการเริ่มช่วงบ่าย มีปริมาณฝนกระหน่ำ . ฝนตกแมวและสุนัข น้ำก็ไหลลงระบายน้ำสาย หน้าต่างบานหน้าต่างยังคลุมเครือ มันอบอุ่นและชุ่มชื้น ชุ่มชื้นและมืดมน อุณหภูมิภายนอกสูงพอที่จะไอเกือบทุกหยดจากการเปียกพื้นผิว ฝูงนกบินฉิว และการคั่วจะรู้จักและบนกิ่งของต้นไม้ลื่นโทรมฝนหยุดไปทันที และในที่สุดวันที่ให้วิธีการอื่นที่สดใสตลอดเวลา ชีวิตของเราเป็นไม่มีอะไรสั้นของสิ่งที่เหล่านี้ฤดูร้อนสภาพอากาศและท้องฟ้าให้เรา ไม่แน่นอน ! ใช่ ใช่ ความไม่แน่นอนฉันกำลังจะขึ้นที่สถานีเหล็กเก้าอี้ด้วยมือของฉันจูบกำแพงยืนยาว กำแพงที่ทำให้เราห่างจากรอบค่อนข้างเย็น และความชื้น แต่ละหยดของน้ำตกจากขอบของเงารางสาด กับ แข็ง พื้นผิวของน้ำ เป็นละอองฝน ebbed , ฝูงนกเริ่มดำน้ำท้องฟ้า เมฆ กันอย่างสนุกสนาน และอย่างรวดเร็ว ผมชอบมองซ้าย , .ความชื้นหนัก ลมกำลังเย็นสบาย ; นำ จูบที่อ่อนโยนและซ้าย ไม่ควรสงสัยหรืออิจฉาความคล่องตัวของลม มันอยู่นอกเหนือในอดีตและอนาคต นอกเหนือจากวัตถุประสงค์ของการอยู่รอด ฉันยังคงนั่งมองและครุ่นคิด . ฉันสามารถวางดวงตาบนการออกแบบสถาปัตยกรรมที่น่าประทับใจ สร้างขึ้นด้วยคอนกรีตยืนอย่างสมบูรณ์ ; บางทีออกแบบโดยสถาปนิกจะนานกว่าสิ่งที่ยังคงอยู่หลังวัย ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้างและไร้ซึ่ง . ทำให้มันสลาย เพราะความสุขมีความทุกข์อยู่นั่นแหละ . . . . . . . ความเหงาอากาศอึมครึม รสชาติของมะม่วงดิบก็ไม่ต่างจากสหายขม มีความปรารถนา , ความอยากได้ , ความปรารถนา ฉันรออยู่คนเดียวและค่าใช้จ่าย ทั้งหมดของเธอ และฉันต้องการที่จะจับมือเธอ มือเธอนุ่มเล็กเรียวนิ้ว แล้วเธอยังมาไม่ถึง ฉันแตะมือ นิ้วมือ และจ้องมองไปที่ไหนเลย ถ้าฉันไม่เห็นเธอ หรือ แตะต้องเธอ ผมก็ไม่เคยรู้ว่าผมรู้สึก และรู้ว่ามันรู้สึกยังไง แต่ในตอนนั้น ที่รอคอยและโหยหา intrigued ฉันรอและความปรารถนา การรอคอยเป็นสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด และช่วงบ่ายผมรู้สึกแต่ละวินาทีที่ผ่านไป เวลาดูเหมือนจะหยุดลง ความหวังที่หายไป แต่มันคือ " ปรารถนา " , ความรู้สึกของความต้องการที่รอคอย ! ฉันควรจะรอ แต่อย่างน้อยผู้หญิงที่อ่อนโยนของทางเลือกของฉัน เป็นอาหารที่ดีของการรักษาฉันสามารถได้ยินเสียงเพลง ; กลิ่นกลิ่นของน้ำ ผมกลัวจะถ้ามันเป็นความจริงทั้งหมด หรือถ้าผมก็เห็นภาพหลอน หมายเหตุทุกเสียงของแต่ละตัว ทำให้น้ำบนหลังคา ; ทุกรัชของไอน้ำระเหยถูกด่า มันอาจจะจริง ผมคิด ในขณะนั้น ใน เวลา มันถึงเวลาที่เธอจะกลับไป และจะปรากฏ ตรงนั้น ตรงหน้าฉันบรรเทาจากความเจ็บปวดของการรอคอยและทำให้พอใจรู้สึกมากของฉันโหยหาเธอและที่นั่น เธอปรากฏตัวของฉัน รางวัลรออยู่ มันเอาฉันขึ้นและลง สูงและต่ำ