I may not have the pleasure of talk

I may not have the pleasure of talk tonight, since there are many labours to me, but you will sleep, I pray."

I passed to my room and went to bed, and, strange to say, slept without dreaming. Despair has its own calms.

31 May.--This morning when I woke I thought I would provide myself with some papers and envelopes from my bag and keep them in my pocket, so that I might write in case I should get an opportunity, but again a surprise, again a shock!

Every scrap of paper was gone, and with it all my notes, my memoranda, relating to railways and travel, my letter of credit, in fact all that might be useful to me were I once outside the castle. I sat and pondered awhile, and then some thought occurred to me, and I made search of my portmanteau and in the wardrobe where I had placed my clothes.

The suit in which I had travelled was gone, and also my overcoat and rug. I could find no trace of them anywhere. This looked like some new scheme of villainy . . .

17 June.--This morning, as I was sitting on the edge of my bed cudgelling my brains, I heard without a crackling of whips and pounding and scraping of horses' feet up the rocky path beyond the courtyard. With joy I hurried to the window, and saw drive into the yard two great leiter-wagons, each drawn by eight sturdy horses, and at the head of each pair a Slovak, with his wide hat, great nail-studded belt, dirty sheepskin, and high boots. They had also their long staves in hand. I ran to the door, intending to descend and try and join them through the main hall, as I thought that way might be opened for them. Again a shock, my door was fastened on the outside.

Then I ran to the window and cried to them. They looked up at me stupidly and pointed, but just then the "hetman" of the Szgany came out, and seeing them pointing to my window, said something, at which they laughed.

Henceforth no effort of mine, no piteous cry or agonized entreaty, would make them even look at me. They resolutely turned away. The leiter-wagons contained great, square boxes, with handles of thick rope. These were evidently empty by the ease with which the Slovaks handled them, and by their resonance as they were roughly moved.

When they were all unloaded and packed in a great heap in one corner of the yard, the Slovaks were given some money by the Szgany, and spitting on it for luck, lazily went each to his horse's head. Shortly afterwards, I heard the crackling of their whips die away in the distance.

24 June.--Last night the Count left me early, and locked himself into his own room. As soon as I dared I ran up the winding stair, and looked out of the window, which opened South. I thought I would watch for the Count, for there is something going on. The Szgany are quartered somewhere in the castle and are doing work of some kind. I know it, for now and then, I hear a far-away muffled sound as of mattock and spade, and, whatever it is, it must be the end of some ruthless villainy.

I had been at the window somewhat less than half an hour, when I saw something coming out of the Count's window. I drew back and watched carefully, and saw the whole man emerge. It was a new shock to me to find that he had on the suit of clothes which I had worn whilst travelling here, and slung over his shoulder the terrible bag which I had seen the women take away. There could be no doubt as to his quest, and in my garb, too! This, then, is his new scheme of evil, that he will allow others to see me, as they think, so that he may both leave evidence that I have been seen in the towns or villages posting my own letters, and that any wickedness which he may do shall by the local people be attributed to me.

It makes me rage to think that this can go on, and whilst I am shut up here, a veritable prisoner, but without that protection of the law which is even a criminal's right and consolation.

I thought I would watch for the Count's return, and for a long time sat doggedly at the window. Then I began to notice that there were some quaint little specks floating in the rays of the moonlight. They were like the tiniest grains of dust, and they whirled round and gathered in clusters in a nebulous sort of way. I watched them with a sense of soothing, and a sort of calm stole over me. I leaned back in the embrasure in a more comfortable position, so that I could enjoy more fully the aerial gambolling.

Something made me start up, a low, piteous howling of dogs somewhere far below in the valley, which was hidden from my sight. Louder it seemed to ring in my ears, and the floating moats of dust to take new shapes to the sound as they danced in the moonlight. I felt myself struggling to awake to some call of my instincts. Nay, my very soul was struggling, and my half-remembered sensibilities were striving to answer the call. I was becoming hypnotised!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่อาจมีความสุขของการพูดคุยในคืนนี้เนื่องจากมีแรงงานจำนวนมากให้ฉัน แต่คุณจะนอนหลับฉันอธิษฐาน. " ฉันส่งผ่านไปยังห้องของฉันและเดินไปที่เตียงและแปลกที่จะพูดโดยไม่ต้องนอนหลับฝัน. สิ้นหวังมีของ ตัวเองสงบ. 31 พฤษภาคม .-- เช้าวันนี้เมื่อฉันตื่นฉันคิดว่าฉันจะให้ตัวเองด้วยเอกสารบางอย่างและซองจดหมายจากกระเป๋าของฉันและเก็บไว้ในกระเป๋าของฉันเพื่อที่ฉันอาจเขียนในกรณีที่ฉันควรจะได้รับโอกาสอีกครั้ง แต่ ความประหลาดใจอีกครั้งช็อก! เศษกระดาษทุกก็หายไปและด้วยบันทึกทั้งหมดของฉันบันทึกของฉันที่เกี่ยวข้องกับทางรถไฟและการเดินทางจดหมายของฉันของเครดิตในความเป็นจริงทั้งหมดที่อาจจะเป็นประโยชน์กับฉันเป็นฉันเคยอยู่นอกปราสาท ฉันนั่งและครุ่นคิดสักพักแล้วคิดบางอย่างเกิดขึ้นกับผมและผมก็ทำการค้นหาของกระเป๋าหิ้วของฉันและในตู้เสื้อผ้าที่ฉันได้วางเสื้อผ้าของฉัน. ชุดที่ผมได้เดินทางก็หายไปและยังเสื้อคลุมของฉันและพรม. ฉัน สามารถหาร่องรอยของพวกเขาไม่ได้ทุกที่. นี้ดูเหมือนบางโครงการใหม่ของความชั่วร้าย... มิถุนายน 17 .-- เช้าวันนี้ขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่บนขอบเตียงของฉัน cudgelling สมองของฉันฉันได้ยินโดยไม่ประทุของแส้และห้ำหั่น และขูดเท้าม้าขึ้นเส้นทางหินเกินลาน ด้วยความสุขผมรีบไปที่หน้าต่างและเห็นขับรถเข้าไปในสนามสองที่ดี Leiter-เกวียนแต่ละวาดโดยแปดม้าที่มีความทนทานและที่หัวของแต่ละคู่สโลวัก, กับหมวกกว้างของเข็มขัดเล็บเรียงรายดีหนังแกะสกปรก และรองเท้าบู๊ตสูง พวกเขายังถือไม้ตะบองยาวของพวกเขาอยู่ในมือ ฉันวิ่งไปที่ประตูที่ประสงค์จะลงมาและพยายามร่วมกับพวกเขาผ่านห้องโถงใหญ่ที่ผมคิดว่าวิธีการที่อาจจะมีการเปิดสำหรับพวกเขา อีกช็อต, ประตูของฉันถูกผูกติดอยู่ด้านนอก. แล้วฉันวิ่งไปที่หน้าต่างและร้องไห้กับพวกเขา พวกเขามองมาที่ฉันอย่างโง่เขลาและชี้ แต่เพียงแล้ว "เผ่าคอสแซค" ของ Szgany ออกมาและเห็นพวกเขาชี้ไปที่หน้าต่างของฉันกล่าวว่าบางสิ่งบางอย่างที่พวกเขาหัวเราะ. นับจากนี้ไปความพยายามของฉันไม่มีร้องไห้น่าสงสารหรือเห็นใจขอร้อง จะทำให้พวกเขาได้มองมาที่ฉัน พวกเขาหันไปเฉียบขาด ไลเตอร์เกวียน-มีดีตารางกล่องที่มีด้ามจับเชือกหนา เหล่านี้เป็นที่ว่างเปล่าอย่างเห็นได้ชัดโดยความสะดวกกับที่ Slovaks จัดการพวกเขาและโดยการสั่นพ้องของพวกเขาขณะที่พวกเขาถูกย้ายไปประมาณ. เมื่อพวกเขาถูกยกเลิกการโหลดและบรรจุในกองที่ดีในมุมหนึ่งของลาน, Slovaks ได้รับเงินจาก Szgany และคายกับมันโชคอย่างเฉื่อยชาไปแต่ละหัวม้าของเขา หลังจากนั้นไม่นานผมได้ยินเสียงแตกของแส้ของพวกเขาตายไปในระยะทาง. 24 มิถุนายน .-- เมื่อคืนนับจากฉันไปก่อนและขังตัวเองอยู่ในห้องของตัวเอง ทันทีที่ฉันกล้าฉันวิ่งขึ้นบันไดที่คดเคี้ยวและมองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งเปิดใต้ ฉันคิดว่าฉันจะรอดูจำนวนเพราะมีบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น Szgany จะ quartered ที่ไหนสักแห่งในปราสาทและกำลังทำผลงานของบางชนิด ฉันรู้ว่ามันสำหรับตอนนี้และจากนั้นผมได้ยินเสียงไกลออกไปในลำคอเป็นของพลั่วและจอบและสิ่งที่เป็นนั้นจะต้องเป็นจุดสิ้นสุดของความชั่วร้ายบางอย่างโหดเหี้ยม. ฉันได้รับที่หน้าต่างค่อนข้างน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง ชั่วโมงเมื่อผมเห็นอะไรบางอย่างออกมาจากหน้าต่างจำนวนของ ผมดึงกลับและดูอย่างรอบคอบและเห็นชายคนหนึ่งโผล่ออกมาทั้ง มันเป็นช็อตใหม่ให้ฉันที่จะพบว่าเขามีชุดของเสื้อผ้าที่ฉันได้สวมใส่ในขณะที่การเดินทางที่นี่และสะพายบ่าของเขาถุงที่น่ากลัวซึ่งผมได้เห็นผู้หญิงที่นำมาใช้ อาจจะมีข้อสงสัยใดเป็นภารกิจของเขาและในเครื่องแบบของฉันมากเกินไป! นี้ก็คือรูปแบบใหม่ของความชั่วร้ายว่าเขาจะอนุญาตให้ผู้อื่นเห็นฉันเช่นที่พวกเขาคิดว่าเพื่อให้เขาทั้งสองอาจจะออกจากหลักฐานที่แสดงว่าฉันได้รับการมองเห็นได้ในเมืองหรือหมู่บ้านโพสต์ตัวอักษรของตัวเองและที่ชั่วร้ายใด ๆ ซึ่งเขาอาจจะทำจะโดยคนท้องถิ่นนำมาประกอบกับฉัน. มันทำให้ฉันโกรธที่จะคิดว่านี้สามารถอยู่ต่อไปและในขณะที่ฉันกำลังปิดขึ้นที่นี่นักโทษจริง แต่ไม่มีการคุ้มครองของกฎหมายซึ่งเป็นแม้กระทั่งของอาชญากรรมที่ ที่เหมาะสมและปลอบใจ. ฉันคิดว่าฉันจะดูการกลับมานับเป็นและเป็นเวลานานนั่งเชื่อฟังที่หน้าต่าง จากนั้นผมก็เริ่มที่จะสังเกตเห็นว่ามีบางจุดเล็ก ๆ น่ารักที่ลอยอยู่ในรังสีของแสงจันทร์ พวกเขาเป็นเหมือนเมล็ดน้อยที่สุดของฝุ่นละอองและพวกเขาหมุนรอบและรวมตัวกันในกลุ่มในการจัดเรียงที่ชัดเจนของวิธีการ ผมเฝ้าดูพวกเขาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายและการเรียงลำดับของความสงบขโมยมากกว่าฉัน ผมโน้มตัวกลับมาอยู่ในกำแพงในตำแหน่งที่สะดวกสบายมากขึ้นเพื่อที่ฉันสามารถเพลิดเพลินอย่างเต็มที่มากขึ้น gambolling อากาศ. สิ่งที่ทำให้ฉันเริ่มต้นขึ้นต่ำยิ่งใหญ่น่าสงสารของสุนัขที่ไหนสักแห่งที่ต่ำกว่าในหุบเขาซึ่งเป็นที่ซ่อนจากสายตาของฉัน ดังดูเหมือนว่ามันจะดังขึ้นในหูของฉันและแพลอยของฝุ่นละอองที่จะใช้รูปทรงใหม่เพื่อเสียงที่พวกเขาเต้นในแสงจันทร์ ฉันรู้สึกว่าตัวเองดิ้นรนที่จะตื่นขึ้นมาเรียกร้องของสัญชาตญาณของฉันบาง แต่ว่าจิตวิญญาณของฉันถูกดิ้นรนและความรู้สึกอ่อนไหวครึ่งจำฉันได้มุ่งมั่นที่จะรับสาย ผมก็กลายเป็นสะกดจิต!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมอาจจะมีความสุขของคุยกันคืนนี้ เนื่องจากมีแรงงานมาก แต่คุณจะได้นอน ฉันอธิษฐาน "

ฉันเดินผ่านห้องฉันแล้วเดินไปที่เตียง และ แปลกว่า นอน หลับโดยไม่ฝัน ความสิ้นหวังได้สงบของตัวเอง

31 พฤษภาคม . . . เช้านี้เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันเลยคิดว่าจะให้ตัวเองกับกระดาษและซองจดหมายจากกระเป๋าของฉันและเก็บไว้ในกระเป๋าของฉันเพื่อที่ฉันอาจจะเขียนในกรณีที่ผมควรจะได้รับโอกาสอีกครั้ง แต่แปลกใจอีกครั้ง ตกใจ !

ของทุกชิ้นของกระดาษหายไป และมันสามารถบันทึกของฉัน , ของฉัน , ที่เกี่ยวข้องกับการรถไฟ และการเดินทาง เครดิตของฉัน ในความเป็นจริงทั้งหมดที่อาจเป็นประโยชน์กับผมคือ ผมเคย ข้างนอกปราสาท ฉันนั่งคิดอยู่ชั่วขณะหนึ่ง แล้วความคิดบางอย่างเกิดขึ้นกับฉันและฉันก็ค้นหากระเป๋าขนาดใหญ่และในตู้เสื้อผ้าที่ผมวางเสื้อผ้าของฉัน

ชุดที่ผมได้เดินทางจากไป และเสื้อนอกของฉันและพรม ข้าไม่พบร่องรอยของพวกเขาที่ใดก็ได้ นี้เหมือนใหม่บางโครงการของความชั่วร้าย . . . . . . .

17 มิถุนายน . . . . เช้านี้ ขณะที่ผมนั่งอยู่บนขอบของเตียง cudgelling สมองของฉันฉันได้ยินว่าไม่มีเสียงแตกของแส้และทุบและขูดม้าเท้าขึ้นเหนือลานหินเส้นทาง . กับความสุขที่ฉันรีบตรงไปที่หน้าต่าง และเห็นขับในสนามสอง ไลเทอร์เกวียนแต่ละที่วาดโดยม้าแปด แข็งแรง ทนทาน และที่หัวของแต่ละคู่ สโลวัก กับหมวกกว้างของเขามาก เล็บสกปรกเข็มขัด studded , หนังแกะ และรองเท้าสูง พวกเขายังหอกยาวในมือฉันวิ่งไปที่ประตู ตั้งใจจะลงมาและพยายามเข้าร่วมพวกเขาผ่านห้องโถง ฉันคิดว่าวิธีนี้อาจจะเปิดให้พวกเขา อีกช็อต ประตูห้องผมถูกยึดด้านนอก

แล้วฉันวิ่งไปที่หน้าต่างและร้องให้ พวกเขามองฉันอย่างโง่เขลาและแหลม แต่เพียงแค่นั้น " เ แมน " ของ szgany ออกมาและเห็นพวกเขาชี้ไปที่หน้าต่างของฉันพูดที่พวกเขาหัวเราะ

ต่อจากนี้ไม่มีความพยายามของผมไม่ร้องไห้น่าสงสาร หรือคิดเป็นการขอร้อง จะให้มองหน้าฉันด้วยซ้ำ พวกเขาแยกเดินออกไป โดยเฟลิกซ์เกวียนที่มีอยู่มาก กล่องสี่เหลี่ยม กับจับเชือกหนา เหล่านี้ถูกทำให้ว่างเปล่าโดยง่าย ซึ่ง Slovaks จัดการพวกเขาและโดยเสียงสะท้อนของพวกเขาเป็นพวกเขาประมาณย้าย

เมื่อพวกเขาถูกยิงและบรรจุในกองใหญ่อยู่ที่มุมหนึ่งของลาน Slovaks ได้รับเงินบางส่วนโดย szgany และคายให้โชค ขี้เกียจไปแต่ละหัวของม้า หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ได้ยินเสียงของแส้ของตนต้องตายไปไกล

24 มิถุนายน -- เมื่อคืนนับไว้ก่อน และขังตัวเองอยู่ในห้องของเขาเองทันทีที่ฉันกล้าฉันวิ่งขึ้นบันไดวน และมองออกไปนอกหน้าต่าง ซึ่งเปิดใต้ ฉันคิดว่าฉันจะดูการนับ , มีบางอย่างเกิดขึ้น การ szgany เป็นเสี้ยวหนึ่งในปราสาท และจะทำงานบางอย่าง ผมรู้ตอนนี้แล้ว ฉันได้ยินเสียงอู้อี้ของไกลเสียงจอบ เสียม และ สิ่งมันต้องเป็นจุดจบของบางสิ่งเลวร้ายอำมหิต

ผมเคยอยู่ที่หน้าต่างค่อนข้างน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อผมเห็นบางอย่างออกมาจากหน้าต่างของนับ ฉันดึงกลับและเฝ้าดูอย่างระมัดระวังและเห็นชายทั้งหมดออกมา มันเป็นใหม่อัพให้ฉันพบว่าเขาใส่ชุดของเสื้อผ้าที่ฉันสวมใส่ขณะเดินทางที่นี่และสะพายไหล่กระเป๋าสาหัสซึ่งผมได้เห็นผู้หญิงไป อาจจะมีข้อสงสัยใดเป็นการแสวงหาของเขา และใส่ฉันด้วย ! นี่ก็เป็นโครงการใหม่ของความชั่วร้าย เขาจะอนุญาตให้ผู้อื่นเห็นฉัน พวกเขาคิดว่า เขาทั้งสองอาจทิ้งหลักฐานที่ฉันได้เห็นในเมือง หมู่บ้าน หรือการโพสต์จดหมายของฉันเองและความชั่วร้ายใด ๆ ซึ่งเขาอาจจะ โดยประชาชนจะเกิดจากผม

มันทำให้ผมโกรธ คิดว่า นี้สามารถไปบน และในขณะที่ฉันหุบปากที่นี่นักโทษจริง แต่ไม่มีการคุ้มครองของกฎหมาย ซึ่งแม้ว่าจะเป็นสิทธิของจำเลย และชมเชย

ฉันคิดว่าจะดูให้นับคืนและเป็นเวลานาน นั่งอย่างดื้อรั้นที่หน้าต่างแล้วผมก็สังเกตเห็นว่า มีบางอัน เล็ก ๆน้อย ๆ specks ที่ลอยอยู่ในรัศมีของแสงจันทร์ พวกเขาเป็นเหมือนเม็ดฝุ่นเล็กๆ น้อยๆ และพวกเขาหมุนคว้างและรวบรวมกลุ่มเป็นคลุมเครือของทาง ฉันมองดูพวกเขาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายและทำให้สงบ ขโมยมาให้ฉัน ผมเอนหลังพิงในการยิงปืนในท่าที่สบายเพื่อที่ผมจะได้เพลิดเพลินอย่างเต็มที่ทางอากาศ gambolling

มีอะไรทำให้ฉันเริ่มขึ้น , ต่ำ , เสียงหอนของสุนัขน่าสงสารที่ไหนไกลด้านล่างในหุบเขาซึ่งถูกซ่อนไว้จากสายตาของฉัน ดังเหมือนแหวนในหูของฉัน และตลาดน้ำคูเมืองของฝุ่นเอารูปใหม่กับเสียงที่พวกเขาเต้นรำในแสงจันทร์ ฉันรู้สึกว่าตัวเองดิ้นรนเพื่อฟื้นการเรียกของสัญชาตญาณของฉัน เปล่าเลยจิตวิญญาณของฉันกำลังดิ้นรนและครึ่งหนึ่งของฉันจดจำความรู้สึกกำลังกระเสือกกระสนเพื่อรับสาย ฉันเป็นสะกดจิต !