Funeral rites are the most elaborat

Funeral rites are the most elaborate of all the life-cycle ceremonies and the ones entered into most fully by the monks. It is a basic teaching of Buddhism that existence is suffering, whether birth, daily living, old age or dying. This teaching is never in a stronger position than when death enters a home. Indeed Buddhism may have won its way the more easily in Thailand because it had more to say about death and the hereafter than had animism.

The people rely upon monks to chant the sutras that will benefit the deceased, and to conduct all funeral rites and memorial services. To conduct the rites for the dead may be considered the one indispensable service rendered the community by the monks. For this reason the crematory in each large temple has no rival in secular society.

The idea that death is suffering, relieved only by the knowledge that it is universal, gives an underlying mood of resignation to funerals: Among a choice few, there is the hope of Nibbana with the extinction of personal striving; among the vast majority there is the expectation of rebirth either in this world, in the heaven of Indra or some other, or in another plane of existence, possibly as a spirit. Over the basic mood of gloom there has grown up a feeling that meritorious acts can aid the condition of the departed. Not all the teaching of Anatta (not self) can quite eradicate anxiety lest the deceased exist as pretas or as beings suffering torment. For this reason relatives do what they can to ameliorate their condition.

According to tradition, when a person is dying an effort should be made to fix his mind upon the Buddhist scriptures or to get him to repeat one of the names of Buddha, such as Phra Arahant. The name may be whispered in his ear if the person is far gone. Sometimes four syllables which are considered the heart of the Abhidharma, ci, ce, ru, and ni, representing "heart, mental concepts, form and Nibbana" are written on a piece of paper and put in the mouth of the dying man. It is hoped that if the last thoughts of the patient are directed to Buddha and the precepts, that the fruit of this meritorious act will bring good to the deceased in his new existence. In a village, at the moment of death, the relatives may set up a wailing both to express sorrow and to notify the neighbours who will then come to be of help.

After death a bathing ceremony takes place in which relatives and friends pour water over one hand of the deceased. The body is then placed in a coffin and surrounded with wreaths, candles and sticks of incense. If possible a photograph of the deceased is placed alongside, and coloured lights are suspended about the coffin: Sometimes the cremation is deferred for a week to allow distant relatives to attend or to show special honour to the dead. In this case a chapter of monks comes to the house one or more times each day to chant from the Abhidharma, sometimes holding the bhusa yong, a broad ribbon, attached to the coffin. Food is offered to the officiating monks as part of the merit-making for the deceased.

The food offered in the name of the dead is known as Matakabhatta from mataka ("one who is dead"). The formula of presentation is:

Reverend Sirs, we humbly beg to present this mataka food and these various gifts to the Sangha. May the Sangha receive this food and these gifts of ours in order that benefits and happiness may come to us to the end of time.

At an ordinary funeral in northern Thailand the cremation takes place within three days. The neighbours gather nightly to feast, visit, attend the services and play games with cards and huge dominoes. The final night is the one following the cremation. On the day of the funeral or orchestra is employed and every effort is made to banish sorrow, loneliness and the fear of spirits by means of music and fellowship. Before the funeral procession begins the monks chant a service at the home and then precede the coffin down the steps of the house, - stairs which are sometimes carpeted with banana leaves. It is felt that the body should not leave the house by the usual route, but instead of removing the coffin through a hole in the wall or floor, which is sometimes done, the front stairs are covered with green leaves to make that route unusual.

A man carrying a white banner on a long pole often leads the procession to the crematorium grounds. He is followed by some elderly men carrying flowers in silver bowls and then by a group of eight to ten monks walking ahead of the coffin and holding a broad ribbon (bhusa yong) which extend to the deceased. Often one of the monks repeats portions of the Abhidharma en route. The coffin may be carried by pall bearers or conveyed in a funeral car drawn by a large number of friends and relatives who feel that they are performing their last service for the deceased and engaged in a meritorious act while doing so. If the procession is accompanied by music the players may ride in ox carts or in a motor tr

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิธีศพซับซ้อนที่สุดของพิธีวงจรชีวิตทั้งหมดและคนเข้าจริง โดยพระสงฆ์ มันเป็นการเรียนการสอนพื้นฐานของพระพุทธศาสนาที่ดำรงอยู่เป็นทุกข์ เกิดว่า ชีวิตประจำวัน อายุเก่าแก่ หรือตาย คำสอนนี้ไม่เคยอยู่ที่แข็งแกร่งกว่าเมื่อความตายเข้าสู่บ้าน แน่นอนพุทธศาสนาอาจได้รับมาได้อย่างง่ายดายมากขึ้นในประเทศไทย เพราะมันมีมากกว่าที่จะพูดเกี่ยวกับความตายและปรโลกกว่ามีวิญญาณผู้ใช้เมื่อพระสงฆ์สวดมนต์ได้ที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้เสียชีวิต และทำพิธีศพและอนุสรณ์สถานบริการทั้งหมด การดำเนินการพิธีกรรมสำหรับคนตายอาจถือว่าหนึ่งที่ขาดไม่ได้บริการแสดงชุมชน โดยพระสงฆ์ ด้วยเหตุนี้ crematory ในแต่ละวัดมีไม่มีคู่แข่งในสังคมฆราวาสความคิดที่ว่าความตายเป็นทุกข์ การปลดปล่อย โดยความรู้เท่านั้นว่ามันเป็นสากล ให้เป็นอารมณ์พื้นฐานที่ลาออกไปศพ: นี่กี่ทางเลือก มีความหวังของนิบบาน่ากับการสูญพันธุ์ของความมุ่งมั่นส่วนตัว นี่ส่วนใหญ่ มีความคาดหวังของวิญญาณ ในโลกนี้ ในสวรรค์ของพระอินทร์หรืออื่น ๆ หรือ ในอีกระนาบของการดำรงอยู่ อาจจะเป็นจิตวิญญาณ ผ่านอารมณ์ของความเศร้าโศกมีพื้นฐานได้โตขึ้นรู้สึกว่า การกระทำบุญช่วยเงื่อนไขของภารกิจโหด การสอนทั้งหมดของอนัตตา (ตัวเองไม่ได้) ค่อนข้างสามารถขจัดความวิตกกังวลเกรงว่าผู้ตายมีอยู่ เป็น pretas หรือ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมาน ด้วยเหตุนี้ ญาติพี่น้องทำสิ่งที่พวกเขาสามารถ ameliorate สภาพของพวกเขาตามประเพณี เมื่อคนจะตาย ความพยายามได้ เพื่อแก้ไขจิตใจของเขาตามคัมภีร์พระพุทธศาสนา หรือรับเขาทำซ้ำชื่อของพระพุทธรูป เช่น Arahant พระอย่างใดอย่างหนึ่ง ชื่ออาจจะกระซิบในหูของเขาถ้าคนเป็นหายไปไกล บางครั้งสี่พยางค์ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจของ Abhidharma, ci, ce, ru และ ni "หัวใจ แนวคิดทางจิต แบบฟอร์ม และนิบบาน่า" เป็นตัวแทนเขียนบนกระดาษและใส่ในปากของคนตาย ก็หวังที่ถ้าความคิดล่าสุดของผู้ป่วยจะถูกนำไปพระและศีล ว่า ผลของพระราชบัญญัติบุญนี้จะทำให้ดีต่อผู้ตายในการดำรงอยู่ของเขาใหม่ ในหมู่บ้าน ในขณะแห่งความตาย ญาติอาจตั้งค่า wailing เป็น การแสดงความเศร้าโศก และ เพื่อแจ้งให้เพื่อนบ้านที่แล้วจะมาให้ความช่วยเหลือหลังจากการตายพิธีอาบน้ำ จะเกิดขึ้นในน้ำเทซึ่งญาติและเพื่อนกว่ามือของผู้ตาย ร่างกายจากนั้นวางลงในโลงศพ และล้อมรอบ ด้วยพวงมาลา เทียน และธูปไม้ ถ้าเป็นไปได้ รูปถ่ายของผู้เสียชีวิตอยู่ข้าง และสีไฟถูกระงับเกี่ยวกับโลงศพ: บางครั้งการเผาศพสะสมสัปดาห์เพื่อให้ห่างไกลญาติ เข้าร่วม หรือ การแสดงพิเศษเพื่อเป็นเกียรติแก่ตาย ในกรณีนี้ บทของพระสงฆ์มาบ้านมากกว่า หนึ่งครั้งในแต่ละวันเพื่อสวดมนต์จาก Abhidharma บางครั้งถือ bhusa ยง ริบบิ้น สิ่งที่แนบมากับโลงศพ อาหารให้บริการแก่พระภิกษุ officiating เป็นส่วนหนึ่งของการทำบุญสำหรับผู้เสียชีวิตอาหารที่นำเสนอในนามของความตายเป็น Matakabhatta จาก mataka ("ใครตาย") สูตรของงานนำเสนอเป็น:เคารพน่านับถือ ที่เราทูลขอเพื่อนำเสนออาหาร mataka นี้และของขวัญต่าง ๆ เหล่านี้ Sangha อาจ Sangha ได้รับอาหารนี้และของขวัญเหล่านี้ของเราให้ผลประโยชน์และความสุขอาจมาถึงเราจะสิ้นสุดในเวลานี้เวลามีงานศพสามัญในภาคเหนือ ที่เผาศพที่เกิดขึ้นภายในสามวัน เพื่อนบ้านรวบรวมทุกคืนเพื่อเลี้ยง เยี่ยมชม เข้าร่วมบริการ และเล่นเกมกับการ์ดและโดมิโนที่ใหญ่ คืนสุดท้ายเป็นหนึ่งต่อการเผาศพ ในวันงานศพ หรือออเคสตร้าเป็นลูกจ้าง และครบครันเพื่อขับไล่ความโศกเศร้า ความเหงา และความกลัวของวิญญาณโดยใช้เพลงและมิตรภาพ ก่อนเริ่มขบวนแห่ศพ พระสงฆ์สวดมนต์ให้บริการที่บ้านแล้ว นำโลงศพลงขั้นตอนของบ้าน - บันไดซึ่งบางครั้งปูพรม มีใบกล้วย มันจะรู้สึกว่า ร่างกายไม่ควรออกจากบ้าน โดยเป็นเส้นทางปกติ แต่แทนที่จะเอาโลงศพผ่านหลุมในผนังหรือพื้น ซึ่งบางครั้งทำ บันไดหน้าปกคลุม ด้วยใบไม้สีเขียวจะทำให้เส้นทางที่ผิดปกติคนแบกแบนเนอร์สีขาวบนเสายาวมักนำขบวนบริเวณเมรุ เขาจะตาม โดยผู้ชายสูงอายุบางคนที่ถือดอกไม้ในชามเงิน แล้วโดยกลุ่มพระสงฆ์แปดถึงสิบเดินข้างหน้าโลงศพ และถือริบบิ้นกว้าง (bhusa ยง) ซึ่งขยายต่อผู้ตาย บ่อยครั้งพระสงฆ์อย่างใดอย่างหนึ่งทำซ้ำบางส่วนของ Abhidharma เส้น โลงศพอาจดำเนินการ โดยถือแถบวาย หรือสื่อในรถศพโดยจำนวนมากของเพื่อนและญาติที่รู้สึกว่า พวกเขากำลังดำเนินการบริการของพวกเขาล่าสุดสำหรับผู้เสียชีวิต และมีส่วนร่วมในการกระทำบุญให้ ถ้าขบวนจะมาพร้อมกับเพลง ผู้เล่นอาจนั่ง ในรถเข็นวัว หรือมอเตอร์ tr

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิธีศพเป็นที่ซับซ้อนมากที่สุดของทุกพิธีวงจรชีวิตและคนที่ได้ลงนามในที่สุดอย่างเต็มที่โดยพระสงฆ์ มันเป็นพื้นฐานการเรียนการสอนของพระพุทธศาสนาว่าการดำรงอยู่เป็นทุกข์ไม่ว่าจะเกิดในชีวิตประจำวัน, อายุหรือตาย การเรียนการสอนนี้จะไม่อยู่ในตำแหน่งที่แข็งแกร่งกว่าเมื่อความตายเข้ามาในบ้าน อันที่จริงพุทธศาสนาอาจได้รับรางวัลทางได้อย่างง่ายดายมากขึ้นในประเทศไทยเพราะมันมีมากกว่าที่จะพูดเกี่ยวกับความตายและปรโลกกว่ามีความเชื่อได้.

คนที่พึ่งพาพระสงฆ์สวดพระสูตรที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้เสียชีวิตและการดำเนินการพิธีศพและอนุสรณ์สถาน บริการ เพื่อดำเนินพิธีกรรมสำหรับคนตายอาจมีการพิจารณาการให้บริการที่ขาดไม่ได้กลายเป็นหนึ่งในชุมชนโดยพระสงฆ์ ด้วยเหตุนี้เมรุในแต่ละวัดที่มีขนาดใหญ่มีคู่แข่งในสังคมฆราวาสไม่มี.

ความคิดที่ว่าความตายเป็นทุกข์โล่งใจโดยความรู้ที่ว่ามันเป็นสากลเท่านั้นจะช่วยให้อารมณ์พื้นฐานของการลาออกไปงานศพ: ในบรรดาทางเลือกไม่กี่มี หวังของนิพพานด้วยการสูญเสียของการดิ้นรนส่วนบุคคล; ในหมู่คนส่วนใหญ่มีความคาดหวังของการเกิดใหม่ทั้งในโลกนี้ในสวรรค์ของพระอินทร์หรือบางอื่น ๆ หรืออยู่ในระนาบของการดำรงอยู่อีกอาจเป็นวิญญาณ กว่าอารมณ์พื้นฐานของความเศร้าโศกได้มีการเติบโตขึ้นความรู้สึกว่าการกระทำที่ได้รับรางวัลสามารถช่วยสภาพของผู้ตายได้ ไม่ได้เรียนการสอนทั้งหมดของอนัตตา (ตัวเองไม่ได้) ค่อนข้างสามารถขจัดความวิตกกังวลเกรงว่าผู้ตายอยู่เป็น pretas หรือเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมาน ด้วยเหตุนี้ญาติทำในสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะเยียวยาสภาพของพวกเขา.

ตามประเพณีเมื่อคนที่กำลังจะตายความพยายามที่ควรจะทำเพื่อแก้ไขความคิดของเขาอยู่กับพระไตรปิฎกหรือเพื่อให้ได้เขาจะทำซ้ำหนึ่งในรายชื่อของพระพุทธเจ้าเช่น พระอรหันต์ ชื่ออาจจะกระซิบในหูของเขาถ้าคนที่จะไปไกล บางครั้งสี่พยางค์ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจของ Abhidharma, CI, CE, RU และพรรณีแทน "หัวใจแนวคิดจิตรูปแบบและนิพพาน" จะเขียนบนแผ่นกระดาษและใส่ในปากของคนที่กำลังจะตาย ก็หวังว่าถ้าความคิดสุดท้ายของผู้ป่วยจะถูกนำไปพระพุทธรูปและศีลที่ผลของการกระทำที่ได้รับรางวัลนี้จะนำที่ดีที่จะเสียชีวิตในการดำรงชีวิตใหม่ของเขา ในหมู่บ้านในขณะของการเสียชีวิตญาติอาจตั้งค่าร่ำไห้ทั้งในการแสดงความเศร้าโศกและจะแจ้งให้เพื่อนบ้านที่จะมาให้ความช่วยเหลือ.

หลังจากการตายของพิธีอาบน้ำที่เกิดขึ้นในการที่ญาติและเพื่อนเทน้ำมากกว่า มือข้างหนึ่งของผู้เสียชีวิต ร่างกายอยู่แล้วในโลงศพและล้อมรอบด้วยมาลัยเทียนและไม้ของธูป ถ้าเป็นไปได้รูปถ่ายของผู้ตายวางอยู่เคียงข้างและไฟสีถูกระงับเกี่ยวกับโลงศพ: บางครั้งการเผาศพรอการตัดบัญชีสำหรับสัปดาห์เพื่อให้ญาติห่างที่จะเข้าร่วมหรือแสดงพิเศษเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ตาย ในกรณีนี้บทของพระสงฆ์มาถึงบ้านอย่างน้อยหนึ่งครั้งในแต่ละวันเพื่อสวดมนต์จาก Abhidharma บางครั้งถือยง bhusa ริบบิ้นกว้างที่แนบมากับโลงศพ อาหารมีให้แก่พระสงฆ์เป็นเจ้าหน้าที่เป็นส่วนหนึ่งของการทำบุญสำหรับผู้เสียชีวิต.

อาหารที่นำเสนอในนามของผู้ตายเป็นที่รู้จักกัน Matakabhatta จาก mataka ( "ใครจะตาย") สูตรของงานนำเสนอคือ

นายเคารพเราเจียมขอนำเสนออาหาร mataka นี้และของขวัญต่างๆเหล่านี้จะสังฆะ ขอให้พระสงฆ์ได้รับอาหารและของขวัญเหล่านี้ของเราอยู่ในลำดับที่ได้รับประโยชน์และความสุขอาจจะมาให้เราไปยังจุดสิ้นสุดของเวลา.

ที่งานศพสามัญในภาคเหนือของประเทศไทยเผาศพจะเกิดขึ้นภายในสามวัน เพื่อนบ้านรวบรวมทุกคืนไปลิ้มลองเยี่ยมชมเข้าร่วมการบริการและการเล่นเกมที่มีบัตรและแต้มมาก คืนสุดท้ายต่อไปนี้เป็นหนึ่งในการพระราชทานเพลิงศพที่ ในวันงานศพหรือวงเป็นลูกจ้างและพยายามทุกวิถีทางที่จะทำเพื่อขับไล่ความเศร้าโศกความเหงาและความหวาดกลัวของวิญญาณโดยความหมายของเพลงและการคบหา ก่อนที่จะเริ่มต้นขบวนแห่ศพพระสงฆ์สวดมนต์ให้บริการที่บ้านแล้วนำหน้าโลงศพลงตามขั้นตอนของบ้านที่ - บันไดซึ่งบางครั้งปูพรมด้วยใบตอง มันเป็นความรู้สึกที่ร่างกายไม่ควรออกจากบ้านโดยเส้นทางปกติ แต่แทนที่จะเอาโลงศพผ่านหลุมในผนังหรือพื้นซึ่งจะทำบางครั้งที่บันไดด้านหน้าถูกปกคลุมไปด้วยใบสีเขียวจะทำให้เส้นทางที่ผิดปกติ

ชายคนหนึ่งแบกแบนเนอร์สีขาวบนเสายาวมักจะนำขบวนไปยังบริเวณเมรุ เขาจะตามมาด้วยบางคนแก่แบกดอกไม้ในชามเงินแล้วโดยกลุ่มแปดถึงสิบพระสงฆ์เดินไปข้างหน้าของโลงศพและถือริบบิ้นกว้าง (bhusa ยง) ซึ่งขยายไปถึงผู้เสียชีวิต มักจะเป็นหนึ่งของพระสงฆ์ซ้ำบางส่วนของ Abhidharma เส้นทาง โลงศพอาจจะดำเนินการโดยผู้ถือพอลหรือลำเลียงในรถศพวาดโดยจำนวนมากของเพื่อน ๆ และญาติที่รู้สึกว่าพวกเขามีประสิทธิภาพการให้บริการที่ผ่านมาของพวกเขาสำหรับผู้เสียชีวิตและมีส่วนร่วมในการกระทำความดีความชอบในขณะที่การทำเช่นนั้น หากขบวนจะมาพร้อมกับเพลงเล่นอาจนั่งอยู่ในรถเข็นวัวหรือใน TR มอเตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิธีศพจะซับซ้อนที่สุดของทั้งหมดมีการพิธีและคนที่เข้ามาส่วนใหญ่อย่างเต็มที่โดยพระสงฆ์ มันคือคำสอนพื้นฐานของศาสนาพุทธที่มีอยู่คือทุกข์ ไม่ว่าจะเกิด ชีวิตประจําวัน อายุแก่หรือตาย การสอนนี่ไม่เคยอยู่ในตำแหน่งที่แข็งแกร่งกว่าเมื่อความตายเข้ามาในบ้าน แท้จริงพระพุทธศาสนาอาจจะหาทางได้ง่ายขึ้นใน ประเทศไทย เพราะมีมากที่จะพูดเกี่ยวกับความตายและชีวิตหลังความตายมากกว่ามีไสยศาสตร์ .คนอาศัยพระสงฆ์สวดพระสูตรที่ให้ประโยชน์แก่ผู้ตาย และจัดการพิธีศพ และไว้อาลัย การปฏิบัติพิธีกรรมศพอาจพิจารณาหนึ่งที่ขาดไม่ได้บริการให้ชุมชนโดยพระสงฆ์ เหตุผลที่เมรุในแต่ละวัดใหญ่ไม่มีคู่แข่งในสังคมโลก .ความคิดที่ว่า ความตายเป็นทุกข์ โล่งใจ โดยเฉพาะความรู้ที่เป็นสากล ให้ถึงอารมณ์ลาออกงานศพ : ในหมู่ไม่กี่ทางเลือก มีหวังนิพพานกับการสูญเสียบุคคลมุ่งมั่น ; ในหมู่ส่วนใหญ่มีความคาดหวังของการเกิดใหม่ทั้งในโลกนี้ สวรรค์ของพระอินทร์หรืออื่น ๆบาง หรือในอีกระนาบของการดำรงอยู่ อาจเป็นวิญญาณ มากกว่าอารมณ์พื้นฐานของความเศร้าโศกนั้นได้โตขึ้น รู้สึกว่าตนเองสามารถช่วยเหลือสภาพของการกระทำจาก ไม่สอนอนัตตา ( ไม่ใช่ตน ค่อนข้างสามารถขจัดความกังวลเกรงว่าผู้ตายอยู่ เป็นมนุษย์หรือเป็น pretas ทุกข์ทรมาน ด้วยเหตุนี้ญาติทำสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะปรับปรุงสภาพของพวกเขาตามประเพณี เมื่อบุคคลตาย ความพยายามที่ควรจะทำเพื่อแก้ไขจิตใจของเขาเมื่อคัมภีร์ของพุทธศาสนาหรือให้เค้าอีกชื่อหนึ่งของพระพุทธเจ้า เช่น พระ นกปากแอ่นหางดำ . ชื่ออาจจะกระซิบที่ข้างหูของเขา ถ้าคนที่อยู่ไกลออกไป บางครั้งสี่พยางค์ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจของปูนา , CI , CE , ru , และฉันคิด " หัวใจ แนวคิด จิต รูปและนิพพาน " ถูกเขียนบนกระดาษที่ใส่ไว้ในปากชายผู้กำลังจะตาย ก็หวังว่าถ้าความคิดสุดท้ายของคนไข้ ที่พระพุทธเจ้า และศีลนั้น ผลแห่งกระทำกุศลนี้จะพาที่ดีกับผู้ตายในชาติใหม่ เป็นหมู่บ้านในช่วงเวลาของความตาย ญาติอาจจะตั้งค่าทั้งสองเพื่อแสดงความเศร้าโศกเสียใจ ร้องไห้ และให้แจ้งเพื่อนบ้านที่จะมาช่วยหลังจากการตายของบุษยาภิเษกใช้เวลาสถานที่ที่ญาติและเพื่อนเทน้ำรดใส่ มือข้างหนึ่งของผู้ตาย ร่างกายถูกวางไว้แล้วในหีบศพและล้อมรอบด้วยพวงหรีด , เทียนและธูปของธูป ถ้าเป็นไปได้ถ่ายรูปของผู้ตายวางอยู่ด้านข้าง และไฟหลากสีถูกระงับเรื่องโลงศพ : บางครั้งเผาศพอยู่รอเป็นสัปดาห์ เพื่อให้ญาติห่าง ๆที่จะเข้าร่วมหรือให้เกียรติพิเศษเพื่อคนตาย ในกรณีนี้เป็นบทของพระสงฆ์มาที่บ้านหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งครั้งต่อวัน เพื่อสวดจากปูนา บางครั้งถือ bhusa ยง , ริบบิ้นกว้าง , ติดโลงศพ อาหารให้แก่เจ้าหน้าที่ พระสงฆ์เป็นส่วนหนึ่งของทำบุญให้คนตายอาหารที่ถวายในนามของคนตายที่รู้จักกันเป็น matakabhatta จาก mataka ( " คนที่ตายแล้ว " ) สูตรที่นำเสนอคือ :หลวงพ่อท่าน เราขอความที่จะนำเสนอนี้ mataka อาหารและของขวัญต่าง ๆเหล่านี้ให้กับพระสงฆ์ . ขอพระสงฆ์รับอาหารและของขวัญเหล่านี้ของเรา เพื่อประโยชน์และความสุขจะมาหาเราตลอดที่งานศพทั่วไปในภาคเหนือเผาศพจะเกิดขึ้นภายใน 3 วัน เพื่อนบ้านรวมตัวกันชมทุกคืนเพื่อเลี้ยง เข้าร่วมบริการและเล่นเกมกับการ์ด และ แต้มมาก คืนสุดท้ายคือหนึ่งดังต่อไปนี้ฌาปนกิจ ในวันงานศพ หรือวงดนตรีที่ใช้ความพยายามใดๆ ที่จะขับไล่ความเศร้า ความเหงาและความกลัวของวิญญาณโดยวิธีการของดนตรี และมิตรภาพ ก่อนเริ่มขบวนแห่ศพพระภิกษุสวดบริการที่บ้านแล้วนำหน้าโลงศพลงบันไดบ้าน บันไดซึ่งบางครั้งปูพรมด้วยใบกล้วย มันรู้สึกเหมือนร่างกายไม่ควรออกจากบ้านโดยใช้เส้นทางปกติ แต่แทนที่จะเอาโลงศพผ่านหลุมในผนังหรือพื้น ซึ่งบางครั้งก็สำเร็จ บันไดหน้าถูกปกคลุมด้วยใบไม้สีเขียวเพื่อให้เส้นทางที่ไม่ธรรมดาคนถือธงสีขาวบนเสายาวมักจะนําขบวนไปยังเมรุภูมี เขาจะตามด้วยผู้ถือดอกไม้ในชามเงินแล้วโดยกลุ่มแปดถึงสิบพระสงฆ์เดินนำหน้าโลงศพและถือริบบิ้นกว้าง ( bhusa ยง ) ซึ่งขยายไปถึงผู้ตาย มักจะเป็นหนึ่งในพระสงฆ์ทำซ้ำบางส่วนของปูนา en เส้นทาง โลงอาจจะดำเนินการโดยบริษัทที่ถือ หรือสื่อในรถศพที่วาดโดยตัวเลขขนาดใหญ่ของญาติและเพื่อน ๆที่รู้สึกว่า พวกเขาจะแสดงบริการล่าสุดของผู้ตาย และมีส่วนร่วมในการกระทำกุศลในขณะที่การทำเช่นนั้น ถ้าขบวนจะมาพร้อมกับเพลงที่ผู้เล่นอาจจะนั่งอยู่ในเกวียนวัวหรือมอเตอร์ตร