[Pg 291]OLD GENEVIÈVE.Decoration"Ho

[Pg 291]

OLD GENEVIÈVE.

Decoration
"How stupid you are! How absurdly you have put in that pin! You have laced me all on one side. Oh! I shall be horribly dressed; this is unbearable: I never saw anything so awkward."
It was pretty much in this style that Emmeline was in the habit of speaking to old Geneviève, whose duty it was to wait upon her, since she had lost her nurse, and after having seen Emmeline quite an infant, she never expected to be treated by her in this way; but it had been observed that for some time past, Emmeline, though naturally kind and gentle, and even rather timid, had nevertheless assumed with the servants haughty airs, to which she had not previously been accustomed. She no longer thanked them when they waited upon her at table, and asked for what she wanted without even saying, if you please. Up to this time, she had never followed her mother through an antechamber, where the servants rose as they passed, without acknowledging by a slight bow, this mark of their respect; but now she seemed to think it would be derogatory to her dignity, not to pass among them with her head higher than usual. It might, however, be seen that she blushed a little, and that it required an effort[Pg 292] on her part to assume these manners, which were not natural to her. Her mother, Madame d'Altier, who began to perceive this change, had more than once reprimanded her on account of it, so that Emmeline did not dare to give herself too many of these airs in her presence. She chiefly affected them when in the society of Madame de Serres, a young woman of seventeen, who had been a year and a half married, and who from her childhood, had been greatly spoiled, as she was very rich and had no parents. Even now she was spoiled by her mother-in-law, who had been very anxious that she should marry her son, and also by her husband, who, almost as young as herself, allowed her to do just what she pleased. As she was not in the habit of inconveniencing herself in the least for any one, she did so still less for her servants; consequently she was incessantly complaining of their insolence, because the severe and imperious manners she assumed towards them, sometimes led them to forget the respect they owed her, while the extravagance of her whims rendered them impatient.
Emmeline, who was at that time fourteen years of age, and desirous of playing the grand lady, imagined that she could not do better than imitate the manners of her cousin, whom she saw almost every day, because Madame de Serres, when in Paris, resided in the same street as Madame d'Altier, and in the country occupied a neighbouring château. Emmeline had not, however, dared to display the whole of her impertinence towards her mother's servants, who had been a long time in the family, and accustomed to be well treated, and who, the first time she manifested these arrogant and impertinent airs, would[Pg 293] probably have laughed outright at her. She therefore contented herself with being neither kind nor civil to them. They did not serve her any the less on this account, because they knew it was their duty to attend to her; but when they compared her with her mother, who showed so little anxiety to exercise the right which she really had to command them, they thought the conduct of Emmeline very ridiculous.
Emmeline, indeed, was sometimes conscious of this, and became mentally impatient, because she did not dare to subject them to her authority; but she revenged herself upon Geneviève, who, born on the estate of M. d'Altier, was accustomed to regard with great respect, even the little children of the family of her seigneurs; besides, until lately, she had never had the honour of being completely attached to the château, though she had been employed there almost daily during the last twenty years, in some inferior occupations; consequently, when Madame d'Altier, on her arrival in the country this year, knowing her respectability, had engaged her to assist Emmeline in dressing, and to attend to her room, she considered herself elevated in condition, but without being any the more proud on this account. She looked upon Emmeline, whom she had not seen for ten years, as a person whom she was bound to respect, and from whom she ought to endure everything. When the latter, therefore, thought proper to exercise her authority over her, by making use of any harsh expression she could think of (and she would have used many more had she not been too well brought up to be familiar with them), Geneviève never replied; she only made all the haste she could, either to get away, or to avoid irritating[Pg 294] her further, and in consequence, she was only the more awkward, and the more harshly treated.
One day, while she was arranging Emmeline's room, it happened that the latter wished to send her on an errand into the village; but as Geneviève continued her occupation, Emmeline became angry, considering it very strange that she was not obeyed. Geneviève represented to her that if, after breakfast, when she returned to her room to draw, she did not find it in order, she would scold her, and that, nevertheless, it was necessary to have time for everything. As she was right, Emmeline ordered her to be silent, saying that she provoked her. Madame d'Altier, who from the adjoining room, had overheard the conversation, called to her daughter, and said, "Are you quite sure, Emmeline, that you were right in your discussion with Geneviève? because, after having assumed such a tone as that with a servant, it would be extremely annoying to find, in the end, that you had been wrong."
"But, mamma," replied Emmeline, a little ashamed, "when instead of doing what I tell her, Geneviève amuses herself with answering me, it is necessary to stop her."
"You are then certain, before having examined, or even heard her reasons, that they cannot be good?"
"It seems to me, mamma, that a servant is always wrong in arguing, instead of doing what she has been ordered to do."
"That is to say, she is wrong even when she is right, and when she is ordered to do anything which is impossible."
"Oh! mamma, these people always find things impossible, because they do not like them."
[Pg 295]
"This is the way your cousin would talk: I wish, Emmeline, you had spirit enough to invent ridiculous airs for yourself, instead of assuming those of other people."
"I don't stand in need of my cousin," said Emmeline, much piqued, "to know that Geneviève never does half she is told to do."
"If you have no other means of obtaining her obedience than those you have just employed, I am sorry for it; I must take her away from you, for I pay her to wait upon you, and not to be ill treated; I have never paid any one for that purpose."
Madame d'Altier said these words in so firm a tone, that her daughter did not dare to reply. However, she consoled herself in talking to her cousin, who came to spend an hour with her, and they both agreed that Madame d'Altier did not know how to manage her servants. This was an unlucky day for Emmeline; the conversation with her cousin had taken place in one of the garden-walks, and just as she had terminated it, she saw her mother coming from a neighbouring one. Madame d'Altier smiled at the prattle of these little personages, who presumed to set themselves up as judges of her conduct. She looked at her daughter, who blushed excessively, and seeing Geneviève, she called to her to remove some branches, which were in her way. Geneviève replied, that she would come as soon as she had carried some food to the turkeys, which were screeching like mad things, because they were hungry. "In truth," said Madame d'Altier, "it is evident, as you very justly observed, that I do not know how to get served before my turkeys; I suppose, therefore, I must be thought more[Pg 296] reasonable and less impatient than they are. But at this moment they beheld Geneviève, who putting, or rather throwing, on the ground the vessel she held in her hand, began to run with the utmost precipitation towards the house. "Gracious me!" she cried, as she ran along, "I have forgotten to close the window in Mademoiselle Emmeline's room, as she ordered me. I must make haste," she repeated, quite out of breath. "I congratulate you, my child," said Madame d'Altier, "I see that you have more talent than my turkeys even, in getting waited upon."
Emmeline said nothing, but she glanced at her cousin as she was accustomed to do, whenever anything was said which displeased her. Madame de Serres, who considered herself interrupted in her important conferences with her cousin, and who was afraid to display all her fine ideas in the presence of her aunt, of whose good sense and raillery she stood in awe, returned to her carriage, for the purpose of paying a visit in the neighbourhood, accompanied by her lady's-maid, who always attended her in her drives, because she was still too young to go alone. She promised to come back to dinner, and Emmeline went to attend her flowers.
"Oh, dear," she exclaimed, as she reached the terrace, where the pots were arranged, which served for the decoration of her room, "last night's rain has scattered the blossoms of all my roses, and my jasmine has not a single flower left upon it. Geneviève might have taken them in last night, but she can do nothing. She never thinks of anything."
"But, mademoiselle," said old Geneviève, who happened to be close at hand, "I dare not[Pg 297] touch your flowerpots, for fear of breaking them."
"Did you take in mine?" said Madame d'Altier.
"Oh! yes, madame."
"I am very glad to find," said Madame d'Altier, looking at her daughter, "that I can be attended to without compelling attention."
"But, mamma, I never told her not to touch my flowerpots," replied Emmeline.
"No; but probably for the smallest thing she breaks, you scold her so much, that she is afraid to run the risk of again exposing herself to your anger."
"It is absolutely necessary, mamma," she said, as she ascended t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[Pg 291]GENEVIÈVE เก่าตกแต่ง"โง่อย่างไรคุณอยู่ Absurdly ว่าคุณได้ใส่ในขานั้น คุณมี laced ฉันทั้งหมดในด้านใดด้านหนึ่ง โอ้ ฉันจะแต่งตัวอย่างน่ากลัว นี่คือความ: ไม่เห็นอะไรจึงตกใจ "มันสวยมากในลักษณะนี้ว่า Emmeline เป็นนิสัยพูดเก่า Geneviève ภาษีซึ่งก็ต้องรอเมื่อเธอ เพราะเธอได้สูญเสียพยาบาลของเธอ และหลังจากไม่เห็น Emmeline มากทารก เธอไม่เคยคาดว่าจะรักษาเธอด้วยวิธีนี้ แต่มันมีการสังเกตที่เวลาผ่านมา Emmeline ว่าธรรมชาติดี และอ่อนโยน และแม้แต่เป็น พิเศษ มีแต่สันนิษฐานกับข้าราชการถือตัวออกอากาศ ซึ่งเธอไม่เคยได้คุ้นเคย เธอไม่ขอบคุณพวกเขาเมื่อพวกเขารอเมื่อเธอในตาราง และสอบถามว่า เธออยากโดยแม้ว่า ถ้าคุณกรุณา ถึงเวลานี้ เธอไม่เคยได้ตามแม่ของเธอผ่านการมเบอร์ มหาดเล็กโรสเป็นพวกเขา โดยไม่ต้องผ่านจิตโดยเล็กน้อย โบว์ เครื่องนี้ของพวกเขาเคารพ แต่ตอนนี้ เธอดูเหมือนจะคิดว่า มันจะเสื่อมสภาพเพื่อศักดิ์ศรีของเธอ ไม่ให้ผ่านในหมู่พวกเขา มีศีรษะของเธอสูงกว่าปกติ อย่างไรก็ตาม อาจ จะเห็นว่า เธอขวยเขินเล็กน้อย และว่า มันต้องใช้ความพยายาม [Pg 292] นางถือมารยาทเหล่านี้ ซึ่งไม่ธรรมชาติเธอได้ แม่ของเธอ d'Altier มาดามที่เริ่มสังเกตการเปลี่ยนแปลงนี้ มีมากกว่าหนึ่งครั้ง reprimanded เธอ 77 เพื่อให้ Emmeline ไม่ได้ไม่กล้าให้ตัวเองมากเกินไปเหล่านี้ออกอากาศในสถานะของเธอ เธอส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบในสังคมของมาดามเดอ Serres สาวของ seventeen ที่ได้รับเป็นปีครึ่งแต่งงาน และที่จากวัยเด็กของเธอ ได้ถูกมาก เสีย เธอร่ำรวย และมีครอบครัวไม่ แม้ตอนนี้เธอได้เสีย โดยยายของเธอ ที่ได้รับมากกังวลว่า เธอจะแต่งงานกับลูกชายของเธอ และยัง โดยสามี ที่ เกือบจะเป็นหนุ่มเป็นตัวเอง อนุญาตให้เธอทำเพียงสิ่งที่เธอยินดี เพราะไม่เป็นนิสัย inconveniencing ตนเองอย่างใดหนึ่ง เธอได้ดังนั้นยังน้อยสำหรับข้าราชการของเธอ ดังนั้น เธอถูก incessantly บ่น insolence ของพวกเขา เนื่องจากมารยาทอย่างรุนแรง และ imperious เธอสันนิษฐานต่อพวกเขา บางครั้งนำให้ลืมความเคารพที่พวกเขาเป็นหนี้เธอ ในขณะที่พวกเขารักที่ระเริง whims มือเธอแสดงEmmeline ซึ่งเป็นที่ที่เวลาสิบสี่ปี และต้องเล่นเลดี้แกรนด์ จินตนาการว่า เธอไม่ดีกว่าเลียนแบบกิริยาของญาติของเธอ ที่เธอเห็นเกือบทุกวัน เนื่องจากมาดามเดอ Serres ในปารีส อยู่ถนนเป็นมาดาม d'Altier เดียว และ ในประเทศครอบครองกลายเป็นเพื่อนกัน Emmeline มีไม่ อย่างไรก็ตาม กว่าแสดงทั้งหมดของเธอ impertinence ต่อแม่ของเธอคน ได้รับเป็นเวลานานในครอบครัว และคุ้นเคยได้ ดีถือว่า และ ที่ครั้งแรกที่เธอประจักษ์เหล่านี้หยิ่ง และทะลึ่งออกอากาศ จะ [Pg 293] คงได้หัวเราะทันทีที่เธอ เธอจึงพึงพอใจตัวเอง ด้วยการไม่ดี หรือแพ่งไป พวกเขาได้รับใช้เธอใด ๆ ที่เดอะ less บนบัญชีนี้ เนื่องจากพวกเขารู้ว่า มันเป็นหน้าที่ของพวกเขาเพื่อเธอ แต่เมื่อพวกเขาเปรียบเทียบเธอกับแม่ของเธอ ที่แสดงความวิตกกังวลเล็กน้อยดังนั้นการออกกำลังกายด้านขวาซึ่งเธอจริง ๆ มีการคำสั่งเหล่านั้น พวกเขาคิดว่า จรรยาบรรณของ Emmeline ไร้สาระมากEmmeline จริง คือบางครั้งสตินี้ และกลายเป็นจิตใจรัก เพราะเธอไม่กล้าไปเรื่องนั้นเธอเก็บ แต่เธอ revenged ตัวเองตาม Geneviève ที่ เกิดบนอสังหาริมทรัพย์ของ M. d'Altier คุ้นเคยถือเคารพ แม้แต่เด็กน้อยของเธอ seigneurs นอกจาก จนเมื่อเร็ว ๆ นี้ เธอได้ไม่เคยมีเกียรติของสมบูรณ์แนบไปกลาย ว่าเธอมีการจ้างงานมีเกือบทุกวันในช่วงยี่สิบปี ในบางอาชีพน้อย ดังนั้น เมื่อมาดาม d'Altier เมื่อเธอมาถึงในประเทศปีนี้ รู้ respectability เธอ ได้หมั้นเธอช่วย Emmeline ในการแต่งตัว การเข้าร่วมห้องของเธอ เธอพิจารณาตัวเอง ในสภาพ แต่ไม่ มีกำลังใด ๆ ในการยกระดับความภาคภูมิใจยิ่งในบัญชีนี้ เธอมองตาม Emmeline ซึ่งเธอไม่เห็นสิบปี เป็นบุคคลที่เธอถูกผูกพันที่เคารพ และใครที่เธอควรอดทนทุกอย่าง เมื่อหลัง ดังนั้น คิดว่า เหมาะสมในการออกกำลังกายของเธอผู้มีอำนาจกว่าเธอ โดยใช้นิพจน์ใด ๆ รุนแรงเธออาจคิดว่า (และเธอจะได้ใช้มากมีเธอไม่ได้ดีอะไรขึ้นมาจะคุ้นเคยกับ), Geneviève ไม่เคยตอบกลับ เธอทำทั้งหมดรีบเธออาจ อาจ จะได้รับ หรือหลีกเลี่ยงเคือง [Pg 294] เท่าเธอต่อไป และใน ผล เธอเท่านั้นขึ้นตกใจ และบำบัดอย่างหนักมากขึ้นวันหนึ่ง ขณะที่เธอถูกจัดห้องของ Emmeline มันเกิดขึ้นที่หลังปรารถนาส่งเธอในธุระเข้า แต่เป็น Geneviève ต่ออาชีพของเธอ Emmeline กลายเป็นโกรธ พิจารณาแปลก ๆ ที่เธอไม่ได้เชื่อฟัง Geneviève แทนเธอที่ถ้า หลังอาหารเช้า เมื่อเธอกลับไปห้องของเธอวาด เธอไม่พบในใบสั่ง เธอจะประชุมเพลิงของเธอ และว่า อย่างไรก็ตาม ก็จำเป็นต้องมีเวลาสำหรับทุกอย่าง เพราะขวา Emmeline สั่งเธอให้เงียบ ที่บอกว่า เขาท่านเธอ มาดาม d'Altier ที่จากห้อง มีตก overheard การสนทนา เรียกลูกสาวของเธอ และ ว่า "คุณค่อนข้างแน่ใจ Emmeline ที่อยู่ในการสนทนาของคุณกับ Geneviève เนื่องจาก หลังจากมีสมมติเช่นเสียงรวมกับข้าราชการ มันจะน่ารำคาญมากในการค้นหา ในสุด ที่คุณเคยผิด""แต่ mamma ตอบกลับ Emmeline ละอายน้อย "เมื่อแทนที่จะทำอะไรฉันบอกเธอ Geneviève amuses ตัวเองกับตอบฉัน มันจำเป็นต้องหยุดเธอ""คุณแล้วแน่ใจ ก่อนมีการตรวจสอบ หรือแม้แต่ได้ยินเหตุผลของเธอ ที่พวกเขาไม่ดีหรือไม่""ผมดูเหมือน mamma ที่เป็นข้าราชการจะไม่ถูกต้องในการโต้เถียง แทนที่จะทำอะไรเธอได้ถูกสั่งให้ทำ""กล่าวคือ เธอไม่ถูกต้อง แม้เธออยู่ และ เมื่อเธอถูกสั่งให้ทำอะไรที่เป็นไปไม่ได้""โอ้ mamma คนเหล่านี้เสมอพบสิ่งเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากพวกเขาต้องการ"[Pg 295]"นี่เป็นวิธีที่ลูกพี่ลูกน้องของคุณจะพูดคุย: ฉันต้องการ Emmeline คุณมีสปิริตพอเตี๊ยมออกอากาศไร้สาระเอง แทนสมมติว่าของคนอื่น""ฉันไม่ยืนต้องลูกพี่ลูกน้องของฉัน กล่าวว่า Emmeline มาก piqued "รู้ว่า Geneviève อะไรไม่ครึ่ง เธอจะบอกไม่""ถ้าคุณไม่มีวิธีอื่นของการได้รับการเชื่อฟังของเธอกว่าคุณมีลูกจ้าง ฉันขอมัน ผมต้องพาเธอออกจากตัวคุณ สำหรับจ่ายเธอรอตามคุณ และไม่เจ็บป่วยรักษา ฉันมีไม่เคยชำระเงินอย่างใดอย่างหนึ่งที่"มาดาม d'Altier กล่าวว่า คำเหล่านี้ในบริษัทดังนั้นเสียง ที่ลูกสาวของเธอก็ไม่กล้าที่จะตอบ อย่างไรก็ตาม นาง consoled ตัวเองในการพูดกับญาติของเธอ ที่มาการใช้ชั่วโมงกับเธอ และพวกเขาทั้งสองตกลงกันว่า มาดาม d'Altier ไม่รู้วิธีการจัดการของข้าราชการ นี้คือวันไป Emmeline พูดคุยกับลูกพี่ลูกน้องของเธอสารภาพในเดินสวนอย่างใดอย่างหนึ่ง และเหมือนเธอก็จบเรื่อง เธอเห็นแม่ของเธอมาจากหนึ่งในประเทศ มาดาม d'Altier ยิ้มที่ prattle ของ personages น้อยเหล่านี้ ที่ presumed ตั้งตัวเองเป็นผู้พิพากษาของเธอ เธอมองลูกสาว ที่ขวยเขินมากเกินไป และเห็น Geneviève เธอเรียกเธอเอาบางสาขา ที่อยู่ในทางของเธอ Geneviève ตอบกลับ ว่า เธอจะมาทันทีที่เธอได้ทำไก่งวง ซึ่งถูกร้องเสียงกรี๊ดชอบบ้าสิ่ง เพราะหิว อาหารบางอย่าง "ความจริง กล่าวว่า มาดาม d'Altier "มันเป็นชัด คุณศรีวิชัยมากสังเกต ว่า ฉันไม่ทราบวิธีการได้รับบริการก่อนไก่งวงของฉัน ฉันคิดว่า ดังนั้น ฉันต้องคิดเพิ่มเติม [Pg 296] เหมาะสม น่ารักน้อยกว่าจะ แต่ตอนนี้ พวกเขา beheld Geneviève ที่ใส่ หรือจะขว้างปา บนพื้นเรือที่เธอถือในมือของเธอ เริ่มทำงาน ด้วยฝนสูงสุดต่อบ้าน "เมตตาฉัน! " เธอร้อง ตามที่เธอวิ่งตาม "ฉันลืมปิดหน้าต่างในห้องดมัวแซล Emmeline ตามที่เธอสั่งผม ฉันต้องรีบ เธอซ้ำ ค่อนข้างหายใจ "ผมแสดงความยินดีคุณ เด็ก กล่าวว่า มาดาม d'Altier "เห็นว่า คุณมีความสามารถมากขึ้นกว่าไก่งวงของฉัน แม้แต่ในการรอเมื่อ"Emmeline กล่าวว่า ไม่มีอะไร แต่เธอ glanced ที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอเธอคุ้นเคยจะทำ เมื่อใดก็ ตามสิ่งที่กล่าวที่ displeased เธอ มาดามเดอ Serres ที่ถือว่าตัวเองถูกขัดจังหวะในการประชุมที่สำคัญของเธอกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ และที่กลัวที่จะแสดงของเธอคิดดีในต่อหน้าของป้าของเธอ ความรู้สึกที่ดีและ raillery เธออยู่ในความกลัว ส่งกลับไปยังรถของเธอ เพื่อจ่ายเข้าในไป พร้อม ด้วยเธอเป็นสุภาพสตรีแม่บ้าน ผู้เข้าร่วมของเธอเสมอในไดรฟ์ของเธอเพราะเธอยังเด็กเกินไปไปคนเดียว เธอสัญญาว่า จะกลับมาเย็น และ Emmeline ไปรับดอกไม้ของเธอ"โอ้ รัก, " เธอทางหลุดรอด ตามเธอถึงระเบียง ที่กระถางที่ถูกจัดเรียง การเสิร์ฟสำหรับการตกแต่งห้องของเธอ "เมื่อคืนฝนตกมีกระจัดกระจายบลอสซั่มกุหลาบของฉัน และจัสมินฉันมีไม่ดอกเดียวเหลือไว้ Geneviève อาจมีดำเนินการดังกล่าวในคืนสุดท้าย แต่เธอสามารถทำอะไร เธอไม่เคยคิดว่า ของสิ่งนั้น""แต่ ดมัวแซล กล่าวว่า Geneviève เดิม ที่เกิดขึ้นจะถือ, " พักไม่ [Pg 297] สัมผัสของ flowerpots, for fear of ทำลายพวกเขา ""คุณจะในเหมือง" ว่า มาดาม d'Altier"โอ้ ใช่ มาดาม ""ฉันดีใจมากที่พบ กล่าวว่า มาดาม d'Altier มองลูกสาว, "ที่ฉันสามารถเข้าร่วมประชุมจะไม่ มีความน่าสนใจ ""แต่ mamma ฉันไม่เคยบอกว่า เธอไม่แตะของฉัน flowerpots ตอบกลับ Emmeline"No แต่อาจจะหาสิ่งที่เล็กที่สุดที่เธอแบ่ง คุณประชุมเพลิงเธอมาก ที่เธอกลัวที่จะเสี่ยงต่อการเปิดเผยตัวเองอีกครั้ง กับความโกรธของคุณ""มันจำเป็นจริง ๆ mamma, " เธอกล่าวว่า เป็นเธอแถมยัง t

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ PG 291 ]

เก่า genevi Èได้

ตกแต่ง
" คุณโง่ ! แล้วช่างที่คุณได้ใส่ไว้ในที่ขา ! นายเจือฉันในด้านใดด้านหนึ่ง โอ้ ! ผมจะน่ากลัว การแต่งตัว นี้มันเหลือทน : ผมไม่เคยเห็นอะไรแปลกๆ "
มันสวยมากในลักษณะนี้ ที่เอ็มเมอไลน์อยู่ในนิสัยของการพูด genevi è ve เก่าที่มีหน้าที่มันจะรอคอยเธอ ในเมื่อเธอได้สูญเสียพยาบาลของเธอและหลังจากที่ได้เห็นเอ็มเมอไลน์ค่อนข้างเด็ก เธอเคยคิดจะรักษาเธอในลักษณะนี้ แต่มันถูกสังเกตว่าบางครั้งที่ผ่านมา เอ็มเมอไลน์ แม้ว่าธรรมชาติใจดีและอ่อนโยน และค่อนข้างขี้อาย ได้แต่สันนิษฐานกับข้าราชการหยิ่งออกอากาศ ซึ่งเธอไม่เคยคุ้นเคย เธอไม่ขอบคุณพวกเขาเมื่อพวกเขาคอยตามเธอที่โต๊ะและขอให้สิ่งที่เธอต้องการโดยไม่บอก ถ้าคุณจะกรุณา ถึงเวลานี้ เธอเคยตามแม่ของเธอผ่านห้องรับรองที่ข้าราชการเพิ่มขึ้น เมื่อเขาผ่านโดยไม่ยอมรับโดยก้มตัวเล็กน้อย นี่เป็นเครื่องหมายของการเคารพของพวกเขา แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนจะคิดว่า มันจะเสื่อมเสียต่อเกียรติของเธอ ไม่ใช่ผ่านระหว่างพวกเขากับหัวของเธอมากกว่าปกติ มันอาจจะ อย่างไรก็ตามจะเห็นได้ว่า เธอหน้าแดงเล็กน้อย และมันต้องใช้ความพยายาม [ PG 292 ] ในส่วนของเธอถือว่ามารยาทเหล่านี้ ซึ่งไม่ธรรมชาติของเธอ แม่ของเธอ มาดาม d'altier ที่เริ่มมองเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ได้มากกว่าหนึ่งครั้งว่าเธอในบัญชีของมัน ดังนั้น เอ็มเมอไลน์ไม่กล้าที่จะให้ตัวเองมากเกินไปของอากาศเหล่านี้ในการปรากฏตัวของเธอเธอส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบเมื่อสังคมของ Madame de Serres สาวสิบเจ็ด ที่ได้รับปีครึ่งแต่งงานและที่จากวัยเด็กของเธอถูกมากเสียแล้ว ขณะที่เธอรวยมากและไม่มีผู้ปกครอง ตอนนี้ เธอถูกตามใจแม่สามี ที่เคยกังวลว่าเธอจะแต่งงานกับลูกชายของเธอ และสามีของเธอที่เกือบจะเป็นหนุ่มเองปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่เธอพอใจ เธอไม่ได้มีนิสัยที่จะเข้าหาตัวเอง อย่างน้อยๆ หนึ่ง เธอนิ่งมากน้อยของเธอ จากนั้นเธอก็ไม่หยุดบ่นของความทะนงตน เพราะความรุนแรงและลัทธิจักรวรรดินิยมมารยาทเธอสันนิษฐานต่อพวกเขา บางครั้งทำให้พวกเขาลืมเคารพพวกเขาเป็นหนี้เธอในขณะที่ whims ของพวกเขาฟุ่มเฟือยของเธอให้หวั่นไหว
เอ็มเมอไลน์ ซึ่งตอนนั้นอายุ 14 ปี และเป็นที่ต้องการของเล่นสาวแกรนด์ จินตนาการว่าเธอไม่อาจทำอะไรได้ดีกว่าเลียนแบบกิริยาของญาติของเธอ ผู้ซึ่งเธอเห็นเกือบทุกวัน เพราะมาดามเดอ Serres เมื่อในปารีส , อาศัยอยู่ใน ถนนเส้นเดียวกับ d'altier มาดาม ,และในประเทศครอบครองใกล้เคียง Ch â teau . เอ็มมีลินไม่ได้ อย่างไรก็ตาม กล้าที่จะแสดงทั้งหมดของทะลึ่งของเธอที่มีต่อข้าราชการของแม่เธอที่ได้รับเป็นเวลานานในครอบครัว และเคยถูกดูแลเป็นอย่างดี และเป็นครั้งแรกที่เธอประจักษ์มาดหยิ่งและอวดดีพวกนี้จะ [ PG ] คงได้หัวเราะทั้งหมดที่เป็นเธอเธอจึงพึงพอใจตัวเองเป็นทั้งชนิดและแพ่งได้ พวกเขาไม่ได้รับใช้เธอน้อยกว่าในบัญชีนี้ เพราะพวกเขารู้ว่ามันเป็นหน้าที่ ที่จะต้องดูแลเธอ แต่เมื่อพวกเขาเปรียบเทียบเธอกับแม่ของเธอที่แสดงความกังวลเล็กน้อยเพื่อใช้สิทธิ ซึ่งเธอได้สั่งพวกเขา พวกเขาคิดว่าการกระทำของเอ็มเมอไลน์ตลก
เอ็มเมอไลน์จริงๆบางครั้งก็จะพึงพอใจนี้ กลายเป็นใจหงุดหงิด เพราะเธอไม่กล้าเรื่องเหล่านั้นอำนาจของเธอ แต่เธอ revenged ตัวเองเมื่อ genevi è ve ที่ เกิดบนที่ดินของ d'altier , คุ้นเคยกับการพิจารณาด้วยความเคารพมาก แม้แต่เด็กเล็ก ๆของครอบครัวของ seigneurs ของเธอ นอกจากนี้ จนกระทั่ง เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอเคยได้รับเกียรติถูกแนบกับ Ch â teau แม้ว่าเธอได้ใช้มันเกือบทุกวัน ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา ในบางอาชีพที่ด้อยกว่า ดังนั้น เมื่อมาดาม d'altier เมื่อมาถึงเธอในประเทศปีนี้ รู้จักเคารพเธอได้หมั้นให้เธอช่วยเอ็มเมอไลน์ในการแต่งตัว และ ไปที่ห้องของเธอเธอถือว่าตัวเองสูงส่งในเงื่อนไข แต่โดยไม่ต้องใด ๆ ยิ่งภูมิใจในบัญชีนี้ เธอมองดูเอ็มเมอไลน์ ผู้ซึ่งเธอไม่ได้เห็นมาเป็นสิบปี เป็นคน ที่เธอต้องเคารพ และจากที่เธอต้องอดทนทุกอย่าง เมื่อหลัง จึงคิดว่าเหมาะสมที่จะใช้อำนาจของเธอมากกว่าเธอโดยการใช้ใด ๆที่รุนแรง สีหน้าเธอจะคิด ( และคงจะได้ใช้อีกมากมายเธอไม่ได้เหมือนกันให้คุ้นเคยกับพวกเขา ) genevi . ไม่เคยตอบ เธอทำให้ทุกคนรีบเร่งเธอเลยหนี หรือหลีกเลี่ยงการระคายเคือง [ 294 ] เธอเพิ่มเติม พีจี และเพราะเหตุนี้ เธอแค่เขิน และยิ่งรุนแรงรักษา .
1 วันในขณะที่เธอกำลังจัดห้องเอ็มเมอไลน์ มันเกิดขึ้นที่หลังอยากส่งเธอมาทำธุระในบ้าน แต่ genevi è ve ต่ออาชีพของเธอ เอ็มเมอไลน์กลายเป็นโกรธ มันแปลกมากที่เธอไม่เชื่อฟัง . genevi è ve แสดงของเธอว่า ถ้าหลังจากอาหารเช้า เมื่อเธอกลับไปที่ห้องของเธอเสมอ เธอไม่ได้พบว่ามันเพื่อที่เธอจะด่าว่าเธอ และนั่นมันก็ต้องมีเวลาสำหรับทุกสิ่ง เธอพูดถูก เอ็มเมอไลน์สั่งให้เธอเงียบ แล้วบอกว่า เธอยั่วเธอ มาดาม d'altier ที่ออกจากห้องที่อยู่ติดกัน ก็แอบได้ยินการสนทนา เรียกลูกสาวของเธอและกล่าวว่า " คุณแน่ใจ เอ็มมีลิน ว่าคุณมีสิทธิในการสนทนาของคุณกับ genevi è ve ? เพราะหลังจากที่คิดว่าโทนเสียงแบบนี้เป็นกับคนใช้ มันแสนจะน่ารำคาญ หา สุดท้ายที่คุณเคยผิด "
" แต่แม่คะ " ตอบเอ็มเมอไลน์นิดหน่อย อาย " เมื่อแทนที่จะทำตามที่ฉันบอกเธอ genevi è ve เล่นสนุกกับตัวเองกับตอบฉัน มันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อหยุดเธอ "
" หลังจากนั้น คุณหนึ่ง ก่อนที่จะมีการตรวจสอบหรือแม้แต่ได้ยินเหตุผลของเธอที่พวกเขาไม่สามารถจะดี ?"
" ดูเหมือนว่าถึงฉัน แม่คะ ที่คนใช้อยู่เสมอผิดในการโต้เถียง แทนที่จะทำในสิ่งที่เธอได้รับการสั่งให้ทำ "
" จะบอกว่า เธอผิด ทั้งๆที่เธออยู่ และเมื่อเธอสั่งให้ทำอะไรที่เป็นไปไม่ได้ "
" โอ้ ! แม่คะ คนพวกนี้มักจะหาอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เพราะพวกเขาไม่ชอบพวกเขา . "
[ ]
PG 217 " นี้เป็นวิธีที่ญาติของคุณจะพูด : ฉันต้องการเอ็มมีลินคุณมีสปิริตพอที่จะคิดค้นท่าบ้าเอง แทนที่จะคิดว่าของคนอื่น ๆ "
" ผมไม่ยืนอยู่ในความต้องการของญาติของฉันกล่าวว่า " เอ็มเมอไลน์มาก , ทำให้ตื่นเต้น , " ว่า genevi . เคยทำครึ่งหนึ่ง เธอสั่งให้ทำ "
" ถ้าคุณไม่มีวิธีอื่น ๆ รับเธอเชื่อฟังกว่าที่คุณเพิ่งใช้ ฉันขอโทษนะ ฉันต้องพาเธอออกไปจากคุณฉันจ่ายให้เธอเพื่อรอคอยคุณและไม่ป่วยได้รับการรักษา ผมไม่เคยจ่ายสำหรับวัตถุประสงค์ที่ . "
มาดาม d'altier พูดคํานี้ ดังนั้น บริษัท โทน ที่ลูกสาวเธอไม่กล้าตอบ อย่างไรก็ตาม เธอปลอบใจตัวเองในการพูดคุยกับญาติ คนที่มาใช้เวลากับเธอและเขาต่างเห็นพ้องต้องกันว่า มาดาม d'altier ไม่ทราบวิธีการจัดการทาสของเธอนี่มันวันซวยสำหรับเอ็มเมอไลน์ ; การสนทนากับญาติที่ได้ยึดสถานที่หนึ่งในสวนเดิน และเมื่อเธอทำแท้ง เธอเห็นแม่ของเธอที่มาจากเพื่อนบ้านคนหนึ่ง มาดาม d'altier ยิ้มที่พูดไร้สาระของบุคคลที่เล็ก ๆน้อย ๆเหล่านี้ ที่สันนิษฐานว่าตั้งตนเองขึ้นเป็นผู้พิพากษาของความประพฤติของเธอ เธอมองลูกสาวที่หน้าแดงมากเกินไปและเห็น genevi è ve เธอโทรมา เธอเอากิ่งไม้ที่ขวางทางเธอ genevi è ve ตอบ ว่าเธอจะมาทันทีที่เธอได้นำอาหารไปเลี้ยงไก่งวง ซึ่ง . . . มันเหมือนโกรธ เพราะพวกเขาจะหิว " ในความจริง " มาดาม d'altier " มันเห็นได้ชัดอย่างเป็นธรรมมากสังเกตว่าฉันไม่ทราบวิธีที่จะได้รับบริการก่อนไก่งวงของฉัน ฉันคิดว่าดังนั้น ฉันต้องคิด [ PG 296 ] ที่เหมาะสมและใจร้อนน้อยกว่าพวกเขา แต่ ณเวลานี้พวกเขาได้เห็น genevi è ve ที่วางหรือมากกว่าการโยนบนพื้นเรือที่เธอถืออยู่ในมือของเธอ เริ่มวิ่งกับสิ่งที่ตกตะกอนต่อบ้าน " . จริงๆเลย ! " เธอร้องไห้ เธอวิ่งตาม ฉันลืมปิดหน้าต่างในห้องของมาดมัวแซลเอ็มมีลินเธอสั่งให้ฉัน ฉันต้องรีบแล้ว " เธอย้ำ ค่อนข้างเหนื่อย " ผมขอแสดงความยินดีกับคุณเด็กของฉันกล่าวว่า " มาดาม d'altier " ฉันเห็นว่าคุณมีความสามารถพิเศษมากกว่าไก่งวงของฉันแม้ในการรอเมื่อ "
เอ็มเมอไลน์กล่าวอะไร แต่เธอดูลูกพี่ลูกน้องของเธอที่เธอเคยทำ เมื่อใดก็ตามที่ อะไรก็พูด ซึ่งไม่พอใจเธอ Madame de Serres ,คนที่คิดว่าตัวเองถูกขัดจังหวะในการประชุมที่สำคัญของเธอกับญาติของเธอ และที่กลัวที่จะแสดงความคิดได้ทั้งหมดของเธอในการแสดงตนของป้าเธอ ของที่มีประสาทสัมผัสที่ดีและการหยอกเย้าเธอยืนตะลึงพรึงเพริด กลับไปที่รถม้าเพื่อเข้าชมในพื้นที่ใกล้เคียง พร้อมด้วยนางสาว 's-maid ที่เสมอ เข้าร่วมของเธอในไดรฟ์ของเธอเพราะว่าเธอยังเด็กเกินไปที่จะไปคนเดียว เธอสัญญาว่าจะกลับมาทานข้าวเย็น และเอ็มเมอไลน์ไปเข้าร่วมดอกไม้ของเธอ .
" โอ๊ย " เธอร้องอุทาน เมื่อเธอมาถึงระเบียงที่หม้อได้ ซึ่งใช้สำหรับการตกแต่งห้องของเธอ " เมื่อคืนฝนได้โปรยดอกไม้ กุหลาบ มะลิ ของฉันของฉัน ยังไม่ได้ดอกไม้ซักดอกซ้ายบนมันgenevi è ve อาจถ่ายไว้เมื่อคืน แต่เธอจะทำอะไรได้ เธอไม่เคยคิดเลย "
" แต่ มาดมัวแซลล์ กล่าวว่า เดิม genevi è ve ที่เกิดขึ้นจะใกล้มือ " ผมไม่กล้า [ PG 297 ] สัมผัสกระถางต้นไม้ของคุณ , ความกลัวของการทำลายพวกเขา . "
" คุณดูแลฉันเหรอ ? " กล่าวว่า มาดาม d'altier .
" โอ้ ! ค่ะ มาดาม "
" ผมดีใจมากที่ได้พบ " มาดาม d'altier มองลูกสาวของเธอ" ที่ฉันสามารถเข้าร่วมได้โดยไม่ต้องดึงดูดความสนใจ "
" แต่แม่คะ หนูไม่เคยบอกเธอว่าไม่ต้องสัมผัสกระถางต้นไม้ของฉัน " ตอบเอ็มเมอไลน์ .
" ไม่มี แต่บางทีสิ่งที่เล็กที่สุด เธอหยุด เธอด่าเธอมาก เธอกลัวที่จะเสี่ยงเปิดเผยตัวเองอีกครั้ง ความโกรธของคุณ . "
" เป็นความจำเป็นแน่นอนค่ะ " เธอกล่าว เมื่อเธอขึ้นไปที