Scarlet fever is a common infectiou

Scarlet fever is a common infectious disease affecting 2000–4000 children under 10 years old each year in the UK (Public Health England (PHE), 2014a). It is the causative factor in up to 30% of sore throats in children under the age of ten (Bisno, 1996). Scarlet fever is also known as ‘scarlatina’ and is commonly caused by the bacteria Streptococcus pyogenes, a group A Streptococcus (PHE, 2014a). There are also rare forms of scarlet fever caused by group C or G Streptococci (Iurian et al, 2012). Group A Streptococcus are found in the throat or on the skin and generally cause no concern for the host (James et al, 1960). They are transmitted by the aerosol route, but may also be spread by direct skin contact. There have also been some reports of food-borne infections (Yang et al, 2007; Dong et al, 2008). The exotoxin-mediated group A streptococcal (GAS) infections may cause localized skin disorders, such as impetigo. GAS can, however, develop into streptococcal toxic shock syndrome or invasive GAS infection (PHE, 2014d). Patients can have genetic factors that cause them to be susceptible to this infection, particularly in its invasive form (Chapman and Hill, 2012; Parks et al, 2012). It is important for practice nurses to recognise the signs and symptoms of scarlet fever, particularly due to the increased incidence of the disease in 2014. This article will provide information on diagnosis and management of the disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไข้ดำแดงเป็นโรคติดเชื้อทั่วไปส่งผลกระทบต่อเด็ก 2000 – 4000 กว่า 10 ปีเก่าแต่ละปีในสหราชอาณาจักร (สาธารณสุขอังกฤษ (เพ), 2014a) มันเป็นปัจจัยสาเหตุในอาการเจ็บคอในเด็กอายุต่ำกว่าสิบถึง 30% (Bisno, 1996) ไข้ดำแดงเป็นที่รู้จักกัน 'scarlatina' และมักเกิดจากแบคทีเรียอุณหภูมิ pyogenes กลุ่ม A อุณหภูมิ (เพ 2014a) มีรูปแบบที่หายากของไข้ดำแดงที่เกิดจากกลุ่ม C หรือ G Streptococci (Iurian et al, 2012) กลุ่ม A อุณหภูมิพบ ในลำคอ หรือผิวหนัง และโดยทั่วไปทำให้ไม่มีความกังวลสำหรับโฮสต์ (James et al, 1960) พวกเขาส่ง โดยทางการ แต่ยังสามารถแพร่กระจาย โดยการสัมผัสผิวหนังโดยตรง มีบางรายงานของการพัดพาอาหารติดเชื้อ (Yang et al, 2007 Dong et al, 2008) กลุ่มสื่อ exotoxin ที่อาจทำให้เกิดการติดเชื้อ (ก๊าซ) streptococcal แปลโรคผิวหนัง เช่นโรคพุพอง ก๊าซสามารถ อย่างไรก็ตาม พัฒนา streptococcal อาการช็อกเป็นพิษหรือติดเชื้อแพร่กระจายก๊าซ (เพ 2014d) ผู้ป่วยสามารถมีปัจจัยทางพันธุกรรมที่ทำให้พวกเขาจะไวต่อการติดเชื้อนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบแพร่กระจาย (แชปแมนและฮิลล์ 2012 สวน et al, 2012) มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการปฏิบัติพยาบาลเพื่อสังเกตอาการและอาการแสดงของไข้ดำแดง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากอุบัติการณ์ของโรคในปี 2557 เพิ่มขึ้น บทความนี้จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับการวินิจฉัยและการจัดการกับโรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไข้อีดำอีแดงเป็นโรคติดเชื้อที่พบบ่อยมีผลกระทบต่อเด็ก 2000-4000 ต่ำกว่า 10 ปีในแต่ละปีในสหราชอาณาจักร (อังกฤษสาธารณสุข (PHE), 2014a) มันเป็นปัจจัยที่ก่อให้เกิดถึง 30% ของการเจ็บคอในเด็กอายุสิบขวบตาม (Bisno, 1996) ไข้ผื่นแดงยังเป็นที่รู้จักกันในนาม 'ไข้ผื่นแดงและเกิดโดยทั่วไป pyogenes แบคทีเรีย Streptococcus เป็นกลุ่ม Streptococcus (เพ 2014a) นอกจากนี้ยังมีรูปแบบที่หายากของไข้ผื่นแดงที่เกิดจากกลุ่ม C หรือ G Streptococci (Iurian et al, 2012) กลุ่ม A Streptococcus ที่พบในลำคอหรือบนผิวหนังและโดยทั่วไปทำให้เกิดความกังวลสำหรับโฮสต์ไม่มี (เจมส์, et al, 1960) พวกเขาจะถูกส่งโดยเส้นทางละออง แต่ยังอาจจะแพร่กระจายโดยการสัมผัสทางผิวหนังโดยตรง นอกจากนี้ยังมีรายงานการติดเชื้อที่เกิดจากอาหารบางชนิด (Yang et al, 2007; ดง et al, 2008) กลุ่ม exotoxin พึ่งเชื้อ (GAS) การติดเชื้ออาจทำให้เกิดความผิดปกติของผิวหนังที่มีการแปลเช่นพุพอง GAS สามารถ แต่พัฒนาไปสู่ภาวะช็อคพิษเชื้อหรือการติดเชื้อ GAS รุกราน (เพ 2014d) ผู้ป่วยสามารถมีปัจจัยทางพันธุกรรมที่ทำให้พวกเขาจะมีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบของการบุกรุก (แชปแมนและฮิลล์ 2012; สวนสาธารณะ et al, 2012) มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการปฏิบัติพยาบาลที่จะรับรู้สัญญาณและอาการของไข้ผื่นแดงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของโรคในปี 2014 บทความนี้จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับการวินิจฉัยและการจัดการของโรค