“In the future,” he muttered to him

“In the future,” he muttered to himself. “I will require even more spiritual power to practice Cultivation.” A glance inside his bag of holding confirmed that he only had five Heavenly Spirit Pills. He had already consumed one, and had calculated that to reach the ninth level of Qi Condensation he would need roughly one hundred and fifty.

“I know I need a lot of spiritual power. But could it be that my excessive consumption of Demonic Cores has caused my body to begin to reject medicinal pills?” He hesitated, unsure of how to confirm his theory. If he was right, then he might need even more Heavenly Spirit Pills, or perhaps other types of medicinal pills.

“One hundred and fifty Heavenly Spirit Pills… that’s equal to seventy thousand Spirit Stones… Without them, it will take me a long time to accumulate that much spiritual energy. Plus, my latent talent is only ordinary, so that means it will take even longer….” He sighed as he thought about the emptiness of his bag of holding.

He had three more of the extraordinarily large Spirit Stones, but he didn’t dare to use them. The more advanced he became in his cultivation, the more he realized how rash he had been to duplicate the wooden sword all those years ago. The large Spirit Stones were clearly extraordinarily special, otherwise he would not have been able to duplicate the Vorpal Jade Blood Crystals.

“I won’t use these large Spirit Stones unless it’s absolutely necessary,” he said resolutely. “Maybe they will have some other use in the future.” The fan beneath his feet began to shine brightly, and his body transformed into a ray of light which shot off into the distance.

He was quiet as he travelled, circulating his spiritual energy. Eventually, the treasured fan began to fade and take on a more ordinary appearance. As he moved farther and farther away, he began to grow more at ease.

“After all these months, the Violet Fate Sect disciples will surely have moved on.” He was careful as he traveled, eventually emerging from the mountains. He looked off into the distance. If he was right, this area was close to the capital city of the State of Zhao.

Once upon a time, he had yearned day and night to go to the capital city. This desire was second only to his dream of visiting the Great Tang in the Eastern Lands. He sighed emotionally as he thought of his three years of examinations, and three years of failures. He had never even made it to the final examinations in the capital city. Another three years had passed, and now he finally arrived, not as a scholar, but as a Cultivator.

As he approached the capital city, he stopped gliding and began to walk along the public road. He tied up his hair and this, coupled with his scholar’s robe, made him look just like the old scholar that he used to be. Although, while he had then been somewhat short, after years of Cultivation, he was now tall and slender. His skin was still a bit dark, yet vigorous, emanating a strong air.

He walked along absentmindedly. It was March now, which was often a time for snowfall in the State of Zhao. As Meng Hao walked, the darkness of evening began to settle around him, and snowflakes began to slowly fall.

Soon, the ground was covered with whiteness, like a feathered quilt.

The wind blew snow onto Meng Hao’s hair. It didn’t melt, but rather began to collect together.

Everything was still and quiet. As he grew closer and closer to the capital city, a horse-drawn carriage approached from behind him, speeding forward at top speed. It seemed whoever was inside was afraid the city gates would be closing soon.

It passed Meng Hao, kicking up billows of snowflakes in its wake. As it passed, the wind blew open the carriage’s curtain just a crack, revealing a young scholar reading some texts.

Meng Hao looked at him calmly, recalling his own similar appearance years ago. As of now, Meng Hao was clearly about twenty years old. However, inside, he felt much older.

He let out a light sigh. Up ahead, the carriage came to a stop, and the curtain lifted up. The young scholar looked back at him, then stepped down out of the carriage and saluted Meng Hao with clasped hands.

“Brother, are you going to Capital City for the Imperial examinations?

Meng Hao quickly returned the salute. “Years ago I dreamed of doing so, but those dreams have long since faded. I just want to go take a look at the Tower of Tang.”

“That’s a pity, my Brother,” he said, looking regretful. “Your bearing seems very refined, I thought perhaps we were fellow candidates. Are you sure you wish to give up on your aspirations to become an official?” The young man appeared to be about the same age as Meng Hao.

Meng Hao shook his head silently.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ในอนาคต " เขาพึมพำกับตัวเอง " ผมจะต้องได้พลังวิญญาณมากกว่าการปฏิบัติการ " ได้อย่างรวดเร็วภายในของเขา กระเป๋าถือ ยืนยันว่า เขามีเพียงห้าเม็ดวิญญาณสวรรค์ เขาได้บริโภคอยู่แล้ว และคำนวณว่าถึง 9 ระดับของฉีการควบแน่นเขาต้องประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบคน" ผมรู้ว่าผมต้องการมากของพลังทางจิตวิญญาณ . แต่อาจจะมีการบริโภคมากเกินไปของปีศาจทำให้แกนของฉัน ร่างกายของฉันเริ่มที่จะปฏิเสธยายา " เขาลังเล ไม่แน่ใจว่าเพื่อยืนยันทฤษฎีของเขา ถ้าเขาพูดถูก เขาก็อาจจะต้องกินยาวิญญาณสวรรค์มากกว่า หรือบางที อื่น ๆ ชนิดของยา สมุนไพร" หนึ่งร้อยห้าสิบสวรรค์วิญญาณ ยา . . . . . . . นั่นมันเท่ากับ 7 พันหินวิญญาณ . . . . . . . โดยที่พวกเขาจะใช้เวลานานมากกว่าจะสะสมมากพลังงานมโนมัย บวกกับพรสวรรค์ที่ซ่อนเร้นของฉันเป็นเพียงธรรมดา นั่นหมายความว่า มันจะใช้เวลานานกว่านี้ . . . . . . . " เขาถอนหายใจในขณะที่เขาคิดถึงความว่างเปล่าของกระเป๋าถือเขาได้ สามมากขึ้นของหินวิญญาณโคตรใหญ่ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะใช้พวกเขา ที่ขั้นสูงเพิ่มเติม เขากลายเป็นในการเพาะปลูกของเขา เขาตระหนักว่าเขาได้รับผื่นซ้ำดาบไม้ เมื่อหลายปีก่อน หินวิญญาณขนาดใหญ่เป็นพิเศษพิเศษชัดเจน มิฉะนั้นแล้วเขาจะไม่ได้รับสามารถที่จะทำซ้ำวอร์พอลหยกเลือดผลึก" ผมจะไม่ใช้เหล่านี้ขนาดใหญ่หินวิญญาณเว้นแต่มันจำเป็นจริงๆ " เขากล่าวอย่างกล้าหาญ . " บางทีพวกเขาอาจจะมีบางอื่น ๆที่ใช้ในอนาคต " พัดลมอยู่ใต้เท้าของเขาก็เริ่มส่องแสงสว่าง และร่างกายของเขากลายเป็นแสงที่ยิงออกไปเขาเงียบไป ขณะที่เขาเดินทางหมุนเวียนพลังงานจิตวิญญาณของเขา ในที่สุด หวงแฟนเริ่มจางหาย และใช้ในลักษณะปกติมากขึ้น เขาย้ายไปไกลและไกลออกไป เขาเริ่มเติบโตขึ้นมาก" หลังจากเดือนเหล่านี้ทั้งหมด ม่วงนิกายสาวกย่อมมีโชคชะตาไป " เขาระวังมากในขณะที่เขาเดินทางไปในที่สุดที่เกิดขึ้นจากภูเขา เขา มองไปไกล ถ้าเขาพูดถูก พื้นที่นี้อยู่ใกล้กับเมืองหลวงของรัฐจ้าวกาลครั้งหนึ่ง ที่เขาถวิลหาวันคืน ไปเมืองหลวง ความปรารถนานี้ที่สองเท่านั้นที่ความฝันของเขาไปที่ถังที่ยิ่งใหญ่ในดินแดนตะวันออก เขาถอนหายใจอารมณ์ดี เขาคิดว่าเขาสามปีของการสอบ สามปีแห่งความล้มเหลว เขาไม่เคยทำมันในการสอบขั้นสุดท้ายในเมืองหลวง อีกสามปีที่ผ่านมา และตอนนี้เขาก็มาถึง ไม่ได้เป็นนักวิชาการ แต่เป็นกสิกร .เป็นเขาเข้าหาเมืองหลวง เขาหยุดการร่อนและเริ่มที่จะเดินไปตามถนนสาธารณะ เขามัดผมของเขาและนี้ควบคู่กับนักวิชาการของเสื้อคลุมของเขา ทำให้เขาเหมือนเก่า นักวิชาการที่เขาเคยเป็น แม้ว่าในขณะที่เขาถูกค่อนข้างสั้น หลังจากปีของการปลูก ขณะนี้เขาสูงโปร่ง ผิวของเขายังคงมืดบิตยังเข้มแข็ง เล็ดลอดออกมาเป็นอากาศที่แข็งแกร่งเขาเดินเหม่อลอย . มันคือตอนนี้ ซึ่งมักจะเป็นเวลาที่หิมะตกในรัฐจ้าว เป็นเมิ่งฮ่าวเดิน ความมืดของค่ำคืนก็เริ่มตั้งถิ่นฐานอยู่ใกล้ๆ เขา และเกล็ดหิมะเริ่มค่อยๆ ลดลงเร็ว ๆ นี้ พื้นดินถูกปกคลุมไปด้วยสีขาว เหมือนขนผ้านวมลมพัดหิมะลง เหม็ง เฮาของผม มันไม่ละลาย แต่เริ่มที่จะรวบรวมเข้าด้วยกันทุกอย่างยังคงเงียบ ขณะที่เขาเริ่มใกล้ชิดและใกล้ชิดกับเมืองหลวง หลังม้าเข้าหาจากด้านหลังเขา เร่งไปข้างหน้าที่ความเร็วสูงสุด ดูเหมือนคนที่อยู่ข้างในกลัวประตูเมืองจะปิดแล้วมันผ่านเมงเฮาเตะขึ้นระลอกของเกล็ดหิมะในการปลุกของ มันผ่านไปแล้ว ลมพัดม่านของรถม้าเปิดแค่ร้าว เปิดเผย บัณฑิตน้อยอ่านข้อความบางส่วนเมิ่งฮ่าวมองเขาอย่างสงบ นึกถึงของตัวเองที่คล้ายกันปรากฏปีที่ผ่านมา อย่างตอนนี้ เมิ่งฮ่าวชัดเจนประมาณยี่สิบปี แต่ภายในนั้น เขารู้สึกว่าเก่ามากเขาถอนหายใจเบาๆ ข้างหน้า รถม้าก็หยุด และ ม่านยก ขึ้น บัณฑิตหนุ่มหันกลับไปมองเขา แล้วก้าวลงจากรถม้า เมิ่งฮ่าวกับประสานมือคำนับ ." พี่คุณไปเมืองหลวงเพื่อการสอบ ?เมิ่งเฮ่าส่งกลับอย่างรวดเร็วการแสดงความเคารพ " ปีที่แล้วผมฝันอยากจะทำเช่นนั้น แต่ความฝันนั้นมีความยาวตั้งแต่ที่เลือนลาง ฉันแค่อยากไปดูหอถัง "" น่าเสียดาย พี่ชายของผม " เขากล่าวว่า กำลังเสียใจ " เรืองของคุณดูเหมือนการกลั่นมาก ฉันคิดว่าบางทีเราเป็นเพื่อนผู้สมัคร คุณแน่ใจว่าต้องการจะล้มเลิกความต้องการที่จะเป็นเจ้าหน้าที่ ? " ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับอายุเช่นเดียวกับเมิ่งเฮ่าเมิ่งเฮ่าส่ายหัวอย่างเงียบๆ