1.1 e-Governments initiativesAccord

1.1 e-Governments initiatives
According to Kaul and Odedra (1991) governments around the world have been engaged in the process of implementing a wide range of (ICT) applications. Countries have been classified by the United Nations according to their Computer Industry Development Potential (CIPD) as advanced or less developed Mgaya (1999). Advanced include, for example, the United States, Canada, West European countries and Japan; less developed include for example Argentina, Brazil, India, Mexico, Kenya and Bulgaria. For all countries, use of ICTs for government reinvention is increasing not only in investment but also in terms of visibility with a number of high-profile initiatives having been launched during the 1990s. According to Heeks and Davies (2000), this reinvention has taken place especially in the advanced countries. Western countries are convinced that the information society will result in economic and social benefits (Audenhove 2000). The author quoting Organisation for Economic Cooperation and Development, notes that information infrastructures are expected to stimulate economic growth, increase productivity, create jobs, and improve on the quality of life. Heeks (2002) observes that there is a big difference between ICT implementation and use between developed and developing countries. However, Westrup (2002) observes that similarities can also be expected. These similarities include funds which are never sufficient, bureaucracy and user needs. The difference is how problems are addressed in different countries. It can be argued that, with their adequate resources and advanced technology, the Western countries have an easier way of implementing ICT projects than DCs. Most developing countries are characterised by limited computer applications in the public sector, inadequate infrastructure and shortage of skilled manpower (Odedra 1993). Odedra (1993, p.9) notes that “this situation exists not merely due to lack of financial resources, but largely due to lack of coordination at different levels in making effective use of the technology”. This uncoordinated efforts can only result in duplication if each department implements its own ICT projects without due regard to compatibility within the government

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1 โครงการ e-รัฐบาลตาม Kaul และ Odedra (1991) รัฐบาลทั่วโลกได้มีส่วนร่วมในกระบวนการใช้ความหลากหลายของโปรแกรมประยุกต์ (ICT) ประเทศได้ถูกจัด โดยสหประชาชาติตามการคอมพิวเตอร์อุตสาหกรรมพัฒนาศักยภาพ (CIPD) เป็นขั้นสูง หรือน้อยพัฒนา Mgaya (1999) ขั้นสูงรวมถึง เช่น ตะวันตกสหรัฐอเมริกา แคนาดา ยุโรป ญี่ปุ่นและประเทศ น้อยพัฒนารวมเช่นอาร์เจนตินา บราซิล อินเดีย เม็กซิโก ประเทศเคนยา และประเทศบัลแกเรีย สำหรับทุกประเทศ ใช้ของทุกรัฐบาล reinvention เพิ่มไม่เพียงแต่ ในการลงทุน แต่ในแง่ ของการมองเห็นได้ มีการริเริ่มเทคโนโลยีที่มีการเปิดตัวในช่วงปี 1990 ตาม Heeks และเดวิส (2000), reinvention นี้ได้เกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่สูงขึ้น ประเทศตะวันตกมีความเชื่อมั่นว่า ข้อมูลสังคมจะส่งผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ และสังคม (Audenhove 2000) ผู้เขียนอ้างอิงองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา บันทึกว่า โครงสร้างพื้นฐานข้อมูลคาดว่าจะกระตุ้นเศรษฐกิจ เพิ่มผลผลิต สร้างงาน และปรับปรุงคุณภาพชีวิต Heeks (2002) พิจารณาว่า มีความแตกต่างใหญ่ระหว่างใช้งาน ICT และการใช้งานระหว่างประเทศที่พัฒนา และ อย่างไรก็ตาม Westrup (2002) พิจารณาว่า ความเหมือนสามารถยังคาดหวัง ความเหมือนเหล่านี้รวมถึงเงินที่มีไม่เพียงพอ ข้าราชการ และผู้ใช้ต้องการ ข้อแตกต่างคือ วิธีส่งปัญหาในประเทศต่าง ๆ มันสามารถจะโต้เถียงว่า มีทรัพยากรเพียงพอและเทคโนโลยี ประเทศตะวันตกมีวิธีที่ง่ายขึ้นของการใช้ ICT โครงการกว่า Dc ประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่เป็นโรค โดยการประยุกต์คอมพิวเตอร์จำกัดในภาครัฐ โครงสร้างพื้นฐานไม่เพียงพอ และขาดแคลนกำลังคนที่มีฝีมือ (Odedra 1993) Odedra (1993, p.9) บันทึกว่า "สถานการณ์นี้มีอยู่ไม่เพียงแต่เนื่อง จากขาดทรัพยากรทางการเงิน แต่ส่วนใหญ่ขาดการประสานงานในระดับต่าง ๆ ในการใช้เทคโนโลยีมีประสิทธิภาพ" ความพยายามนี้ด้วยสามารถเพียงทำซ้ำถ้าแต่ละแผนกใช้โครงการ ICT ของตนเอง โดยไม่มีการกำหนดเกี่ยวกับการเข้ากันได้ภายในรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1 e-governments ริเริ่ม
ตามเคาท์ และ odedra ( 2534 ) รัฐบาลทั่วโลกได้มีส่วนร่วมในกระบวนการของการใช้หลากหลาย ( ICT ) โปรแกรม ประเทศที่ได้รับการจัดโดยสหประชาชาติตามศักยภาพการพัฒนาอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ ( CIPD ) เป็นขั้นสูงหรือพัฒนาน้อย mgaya ( 1999 ) ขั้นสูงประกอบด้วย ตัวอย่าง สหรัฐอเมริกาแคนาดา , ประเทศยุโรปตะวันตกและญี่ปุ่น ; น้อยพัฒนา ได้แก่ เช่น อาร์เจนตินา บราซิล อินเดีย เม็กซิโก เคนยา และบัลแกเรีย สำหรับทุกประเทศ การใช้ไอซีที เพื่อรัฐบาล reinvention เพิ่มขึ้นไม่เพียง แต่ในการลงทุน แต่ในแง่ของการมองเห็น ด้วยหมายเลขของการริเริ่มโด่งมีการเปิดตัวในช่วงทศวรรษ 1990 ตาม heeks เดวีส์ ( 2000 ) และการคิดค้นสิ่งใหม่นี้มีสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศขั้นสูง ประเทศตะวันตกเชื่อว่าสังคมจะเป็นผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคม ( audenhove 2000 ) ผู้เขียนอ้างองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา บันทึกข้อมูล ซึ่งคาดว่าจะช่วยกระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจ เพิ่มผลผลิต สร้าง งานและปรับปรุงคุณภาพของชีวิต heeks ( 2002 ) สังเกตว่ามีความแตกต่างระหว่างการใช้ไอซีที และระหว่างประเทศที่พัฒนาแล้วกับประเทศกำลังพัฒนา อย่างไรก็ตาม westrup ( 2002 ) สังเกตที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังสามารถคาด ความคล้ายคลึงกันเหล่านี้รวมถึงเงินทุนที่ไม่เพียงพอ ระบบราชการ และความต้องการของผู้ใช้ ความแตกต่างคือว่าปัญหาจะอยู่ในประเทศที่แตกต่างกันมันสามารถจะแย้งว่า มีทรัพยากรที่เพียงพอและขั้นสูงเทคโนโลยี ประเทศตะวันตกมีวิธีที่ง่ายของการใช้ ICT โครงการมากกว่า DCS . ส่วนใหญ่ต่างมีลักษณะจำกัดการใช้งานคอมพิวเตอร์ในภาคสาธารณะ โครงสร้างพื้นฐานไม่เพียงพอและปัญหาการขาดแคลนบุคลากรที่มีทักษะ ( odedra 1993 ) odedra ( 2536 , หน้า9 ) บันทึกว่า " สถานการณ์นี้มีอยู่ไม่เพียง แต่เนื่องจากการขาดทรัพยากรทางการเงิน แต่ส่วนใหญ่เนื่องจากการขาดการประสานงานในระดับที่แตกต่างกันในการใช้ประสิทธิภาพของเทคโนโลยี " ความพยายามนี้ไม่พร้อมเพรียงกันเฉพาะผลการทำซ้ำ ถ้าแต่ละฝ่ายใช้โครงการไอซีทีของตนเอง โดยไม่เกี่ยวกับความเข้ากันได้ในรัฐบาล เนื่องจาก