Mannerism is a confusing term, subj

Mannerism is a confusing term, subject to radically different interpretations but generally used to describe the art in Italy which directly succeeded that of the Renaissance and preceded the Baroque. Its first widespread use, in the 17th century, was pejorative, implying an over-elaborate distortion, an imbalance, and a neurosis first discerned in the later work of Michelangelo and in the followers of Raphael.
"Typical" Mannerist painters were artists such as Parmigianino, with his elegant elongation of the human form, and Pontormo, whose compositions exhibit a disturbing psychological tension. This essentially negative view held sway until the mid-20th century when John Shearman propounded an alternative theory whereby maniera ("style" in English, originating in French manière and borrowed from the French courtly literature of manners) should be equated with skill and the overcoming of difficulty. He cited impressive historical proof of the positive connotations of the term: a sonnet of 1442 listing maniera among the heaven-sent gifts of Pisanello, Vasari, (1552) including it as one of the five qualities which made his century, the 16th, superior to the preceding one.

Joachim Uytewael (also spelled Wtewael), Mars and Venus Discovered by the Gods, c. 1606-10, oil on copper, 15.5 x 20.3 cm (J. Paul Getty Museum)

Although ‘Mannerism’ is mainly applied to Italian art, there was also ‘Northern Mannerism,’ used to describe the work of north European artists such as Goltzius, Uytewael, and Spranger active in the late 16th and early 17th centuries, whose twisting, intricate compositions reached a large audience through the highly accomplished prints made after them by printmakers such as Müller and Sadeler. Many of these artists worked from the 1580s onwards for the Emperor Rudolf II at his court in Prague.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จริตนิยมเป็นคำสับสน อาจ มีการตีความก็แตกต่างกัน แต่โดยทั่วไปใช้อธิบายศิลปะในอิตาลีสำเร็จที่เรเนสซอง และบารอกที่หน้าโดยตรง ใช้อย่างแพร่หลายแรก ในศตวรรษที่ 17 ถูก pejorative หน้าที่การเกินอธิบายเพี้ยน สมดุล และโรคประสาทที่ต้อง เข้าใจ ในการทำงานในภายหลังของ Michelangelo และลูกศิษย์ของราฟาเอล"ปกติ" Mannerist ชื่อจิตรกรศิลปินเช่น Parmigianino, elongation ของเขาสวยงามของฟอร์มมนุษย์ และ Pontormo องค์ที่แสดงความตึงเครียดจิตใจรบกวนได้ นี้เป็นค่าลบดูกทางจนถึงศตวรรษ 20 กลางเมื่อจอห์น Shearman propounded มีทฤษฎีอื่นที่ควร equated maniera ("แบบ" ในภาษาอังกฤษ เริ่มต้นในฝรั่งเศส manière และยืมจากวรรณคดีฝรั่งเศสเสนอของมารยาททักษะและขจัดหมดสิ้นความยากโดยจัดขึ้น เขาอ้างหลักฐานประวัติศาสตร์ประทับใจหมายถึงการบวกคำ: ณของ 1442 รายการ maniera ระหว่างของขวัญ heaven-sent ของ Pisanello, Vasari, (1552) รวมเป็นหนึ่งคุณภาพห้าที่เซ็นจูรี่ 16 เขาเหนือกว่าหนึ่งก่อนหน้านี้Joachim Uytewael (ยังสะกด Wtewael), ดาวอังคาร และดาวศุกร์ที่ค้นพบ โดยพระเจ้า c. 1606-10 น้ำมันบนทองแดง 15.5 ล้านคน x 20.3 cm (J. Paul พอลเก็ตตีพิพิธภัณฑ์)Although ‘Mannerism’ is mainly applied to Italian art, there was also ‘Northern Mannerism,’ used to describe the work of north European artists such as Goltzius, Uytewael, and Spranger active in the late 16th and early 17th centuries, whose twisting, intricate compositions reached a large audience through the highly accomplished prints made after them by printmakers such as Müller and Sadeler. Many of these artists worked from the 1580s onwards for the Emperor Rudolf II at his court in Prague.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำพูดที่ติดปากเป็นคำที่ทำให้เกิดความสับสนเรื่องการตีความที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่โดยทั่วไปจะใช้อธิบายศิลปะในอิตาลีที่ประสบความสำเร็จโดยตรงของเรเนสซองและก่อนที่บาร็อค การใช้อย่างแพร่หลายเป็นครั้งแรกในศตวรรษที่ 17 เป็นดูถูกหมายความ over-ซับซ้อนบิดเบือนความไม่สมดุลและโรคประสาทมองเห็นเป็นครั้งแรกในการทำงานภายหลังของ Michelangelo และลูกศิษย์ของราฟาเอล.
"ทั่วไป" จิตรกรปฎิบัติเป็นศิลปินเช่น Parmigianino มีการยืดตัวของเขาสง่างามของรูปแบบของมนุษย์และ Pontormo ซึ่งเรียงความแสดงความตึงเครียดทางด้านจิตใจรบกวน มุมมองเชิงลบเป็นหลักจัดขึ้นแกว่งไปแกว่งมาจนถึงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อจอห์น Shearman propounded ทฤษฎีทางเลือกโดย maniera ("สไตล์" ในภาษาอังกฤษที่มีต้นกำเนิดใน Maniere ฝรั่งเศสและยืมมาจากวรรณกรรมราชสำนักฝรั่งเศสมารยาท) ควรจะบรรจุด้วยทักษะและการเอาชนะ ของความยากลำบาก เขาอ้างหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่น่าประทับใจของความหมายในเชิงบวกของระยะ: โคลงของ 1,442 รายการ maniera หมู่ของขวัญสวรรค์ที่ส่งของ Pisanello, วาซารี (1552) รวมทั้งเป็นหนึ่งในห้าคุณภาพซึ่งทำให้ศตวรรษของเขาที่ 16 เหนือกว่า กับที่ก่อนหน้านี้. โจอาคิม Uytewael (เช่นการสะกด Wtewael) ดาวอังคารและดาวศุกร์ค้นพบโดยพระเจ้าค 1606-1610 น้ำมันบนทองแดง 15.5 x 20.3 ซม. (พิพิธภัณฑ์ J. Paul Getty) แม้ว่า 'คำพูดที่ติดปาก' ถูกนำไปใช้เป็นหลักในการศิลปะอิตาเลียนก็ยังมี 'คำพูดที่ติดปากภาคเหนือ' ใช้เพื่ออธิบายการทำงานของศิลปินยุโรปทางตอนเหนือเช่น Goltzius , Uytewael และ Spranger ใช้งานในช่วงปลายทศวรรษที่ 16 และต้นศตวรรษที่ 17 ซึ่งมีการบิดองค์ประกอบที่ซับซ้อนถึงผู้ชมจำนวนมากผ่านการพิมพ์ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากหลังจากที่พวกเขาทำโดย printmakers เช่นMüllerและ Sadeler หลายของศิลปินเหล่านี้ทำงานจากยุค 1580 เป็นต้นไปสำหรับจักรพรรดิรูดอล์ฟที่สองของศาลในกรุงปราก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะท่าทางเป็นคำที่สับสน เรื่องการตีความแตกต่างกัน แต่โดยทั่วไปที่ใช้เพื่ออธิบายศิลปะในอิตาลีซึ่งโดยตรงสำเร็จที่นำหน้าของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและบาโรก ใช้อย่างกว้างขวางเป็นครั้งแรก ในศตวรรษที่ 17 เป็นคำหยาบ , implying ที่ซับซ้อนกว่าการบิดเบือน , ความไม่สมดุล ,และโรคประสาทแรกปรากฏในงานของ Michelangelo ในภายหลังและผู้ติดตามของราฟาเอล จิตรกรยุคเรอเนซองส์
" ทั่วไป " มีศิลปินเช่น มาร์ตินา นาฟราติโลวา ด้วยการยืดตัวที่หรูหราของเขาในรูปแบบของมนุษย์ และอาแล็กซองดร์ อัศวินแห่งโชมงต์ที่มีองค์ประกอบแสดงรบกวนจิตแรงมุมมองเป็นลบนี้จัดขึ้นแกว่งจนถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อจอห์น เชียร์แมนเสนอเป็นทฤษฎีทางเลือกโดย maniera ( " สไตล์ " ในภาษาอังกฤษ ที่แนะนำใน re . มานีฝรั่งเศสและยืมจากวรรณคดีฝรั่งเศสมารยาทสุภาพเรียบร้อย ) ควร equated กับทักษะและการเอาชนะความยาก เขาอ้างหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่น่าประทับใจของ connotations บวกของระยะเวลา :โคลงของ 1 รายการ maniera ท่ามกลางสวรรค์ส่งของขวัญของพิซาเนลโล , เส้น , ( ก็ ) รวมทั้งเป็นหนึ่งในห้าคุณภาพซึ่งทำให้ศตวรรษของเขา 16 กว่าก่อนหน้านี้

โย uytewael ( ยังสะกด wtewael ) , ดาวอังคารและดาวศุกร์ค้นพบโดยพระเจ้าซี 1606-10 , น้ำมันบน ทองแดง 15.5 x 20.3 ซม. ( เจ Paul Getty พิพิธภัณฑ์ )

แม้ว่า ' มารยาท ' ที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นศิลปะอิตาเลียนยังมี ' ลัทธิแมนเนอริสม์เหนือ " ใช้เพื่ออธิบายการทำงานของศิลปินเหนือยุโรป เช่น goltzius uytewael , และ spranger ปราดเปรียวในปลายศตวรรษที่ 16 และ 17 ต้นที่มีการบิดตัวองค์ประกอบซับซ้อนเข้าถึงผู้ชมขนาดใหญ่ผ่านสูงได้พิมพ์หลังจากที่พวกเขาโดยจิตรกรเช่นü ller M และ sadeler . หลายของศิลปินเหล่านี้ทำงานจาก 1560 เป็นต้นไปสำหรับจักรพรรดิรูดอล์ฟที่ 2 ที่ศาลของเขาในปราก