Each culture has its own rules of c

Each culture has its own rules of communication. A French executive would probably be offended if a new acquaintance were to address him by his first name. Giving the "thumbs up" signal in Australia is impolite. And a display of frankness so common to Americans perpetuates the Japanese impression that the American people exhibit a lack of discipline. Even though such cultural collisions often elicit negative feedback, they rarely provoke extreme hostility. Instead, committing a cultural taboo is usually regarded as improper, discourteous, or disrespectful. The individual who has the misfortune of committing the taboo is "rewarded" with expressions of anger or flat-out silence, which in turn can be misinterpreted. Such mishaps in communication almost always serve to diminish one's credibility.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ละวัฒนธรรมมีกฎของการสื่อสารของตนเอง ห้องฝรั่งเศสคงจะเคืองถ้าคนรู้จักใหม่เขาตามชื่อแรกของเขา ให้สัญญาณ "ชี้เป็นชี้ตายค่า" ในออสเตรเลียคือ impolite และการแสดงเพื่อไปชาวอเมริกัน frankness perpetuates ประทับใจญี่ปุ่นที่ว่า คนอเมริกันแสดงการขาดวินัย แม้ว่าตามวัฒนธรรมดังกล่าวมักจะรับคำติชมเป็นลบ จะไม่ค่อยกระตุ้นศัตรูมาก แทน ยอมรับห้ามวัฒนธรรมมักจะถือเป็นไม่เหมาะสม สุภาพ หรือหยาบคายของ บุคคลที่มีเรื่องของการยอมรับห้ามเป็น "รางวัล" กับนิพจน์ของความโกรธหรือความเงียบ flat-out ซึ่งจะสามารถมี misinterpreted เคี้ยวในการสื่อสารมักใช้หรี่ของความน่าเชื่อถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ละวัฒนธรรมมีกฎของตัวเองของการสื่อสาร ผู้บริหารของ ฝรั่งเศส อาจจะโกรธถ้าความใกล้ชิดใหม่จะเรียกเค้าด้วยชื่อแรกของเขา ให้ " Thumbs up " สัญญาณในออสเตรเลียเป็นคนไม่สุภาพ และแสดงถึงความเปิดเผยทั่วไปดังนั้นคนอเมริกัน perpetuates ญี่ปุ่นประทับใจว่าคนอเมริกันมีการขาดวินัยแม้ว่าการปะทะทางวัฒนธรรมดังกล่าวมักจะกระตุ้นความคิดเห็นเชิงลบ พวกเขาไม่ค่อย ยั่วมากอริ แทน ถือเป็นข้อห้ามทางวัฒนธรรมมักจะถือเป็นที่ไม่เหมาะสม , หยาบคาย , ดูหมิ่น บุคคลผู้โชคร้าย ยืนยันข้อห้ามคือ " รางวัล " ด้วยการแสดงออกของความโกรธหรือแบนออกเงียบ ซึ่งจะสามารถถูกตีความผิด ๆเช่น mishaps ในการสื่อสารมักจะใช้เพื่อลดทอนของความน่าเชื่อถือ