DGSS was strengthened by the active

DGSS was strengthened by the active participation of women of the hill regions. Except for a few 'organized' events, the action of DGSS has essentially consisted of a string of spontaneous confrontations where none of the male leaders were present. Women's actions have not only been against contractors but also, more importantly, against their own 'cash-hungry men' who did not pause to think of the consequences of deforestation, while women had to walk for miles to collect fuel and fodder. In 1978, in the Bhyunder valley, the state department stealthily gave a village cooperative the forest-cutting contract. The Bhyunder valley women (Bhutias) stole the axes of the men and refused to return them. In 1980, in the Dungary-Paitoli village, the horticulture department negotiated with the male-dominated village panchayat to turn the nearby forest into a potato and sheep farm with the promise of a hospital, roads, and electricity. The women rose in protest. They needed trees for fuel and fodder, and refused to let the forest be destroyed. The battle was bitter, as it set wives against husbands, and mothers against sons. The women persisted and finally won.

Against the forestry department's propaganda that a forest is for timber, resin and export items, DGSS, through local songs and meetings, popularized the ecological principle of conservation; that, forests, more importantly, serve to preserve soil, water, and pure air. However, they also realized that 'Save the Forest' efforts were not enough, and tree planting should be undertaken to generate and maintain forests. Since 1977 DGSS has been organizing eco-development camps several times a year, the activities of which include environmental awareness, soil conservation and tree planting on a large collective basis. These camps also provide outside students, activists, and workers with the opportunity to know about DGSS and the local conditions, and to participate in the tree planting program. Initially, women's involvement in these camps was negligible, but later, DGSS made special attempts to include them. DGSS has also planned development programs such as bee-keeping, creches, promotion of solar cookers, and the introduction of small irrigation dams, or hydroelectric projects with the financial support of the Planning Commission and the department of environment of the Government of India.

DGSS's efforts have built on the legacy of forest movements in the region (described by Guha 1989) and have used the Gandhian technique of satyagrah based on pursuance of non-violent civil disobedience. It is a grassroots effort which has been responsive to the needs of the people and has largely remained uncorrupted. It has increased people's awareness and has brought together the various peoples of the region. For example, Bhutias (Tibetan-speaking Buddhists) who live above 7,000 feet, and Paharis (Indo-Aryan Hindus) who live below 7,000 feet. Various sections of society such as the youth, students, and teachers have been involved in the campaign to protect forests. However, the participation of the lower castes is minimal, and although women's involvement has been impressive, prompting some writers to call struggle a women's movement, most women who participate are order, widowed, or single. Young married women appear to be constrained by the patriarchal family set-up. Some women leaders such as Gaura Devi have been harassed by the cash-and employment-hungry men. Furthermore, women's participation in these struggles has not helped them raise women's issues of sharing power and decision-making otherwise: the leadership is still largely in the hands of men.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

DGSS คือความเข้มแข็ง โดยมีส่วนร่วมของผู้หญิงในภูมิภาคฮิลล์ ยกเว้นเหตุการณ์ 'จัดระเบียบ' กี่ การกระทำของ DGSS มีหลักประกอบด้วยสตริงของการเผชิญหน้าเกิดขึ้นเองที่ไม่มีผู้นำเพศชายได้อยู่ การกระทำของผู้หญิงไม่เท่าได้กับผู้รับเหมาแต่ยัง สำคัญ กับตัวเอง 'หิวเงินคนที่ไม่ได้หยุดคิดว่าผลของการทำลายป่า ในขณะที่ผู้หญิงมีความการเก็บรวบรวมเชื้อเพลิงและอาหารสัตว์ ในปี 1978 หุบเขา Bhyunder กระทรวงการต่างประเทศลอบให้หมู่บ้านสหกรณ์สัญญาตัดป่า หญิงวัล Bhyunder (Bhutias) ขโมยแกนของผู้ชาย และปฏิเสธที่จะส่งกลับไปให้ ในปี 1980 ในหมู่บ้าน Dungary Paitoli ภาควิชาพืชสวนเจรจากับ panchayat ครอบงำชายหมู่บ้านป่าใกล้กลายเป็นฟาร์มแกะและมันฝรั่งกับโรงพยาบาล ถนน และไฟฟ้า ผู้หญิงเพิ่มขึ้นในการประท้วง พวกเขาจำเป็นต้นไม้สำหรับน้ำมันเชื้อเพลิงและอาหารสัตว์ และปฏิเสธที่จะปล่อยให้ป่าถูกทำลาย การต่อสู้คือขม ตามตั้งภรรยากับสามี และมารดากับบุตร ผู้หญิงยังคงอยู่ และชนะในที่สุด กับโฆษณาชวนเชื่อของกรมป่าไม้ที่เป็นป่าสำหรับไม้ เรซินและส่งออกสินค้า DGSS เพลงท้องถิ่นและการประชุม นผู้หลักการระบบนิเวศอนุรักษ์ ที่สำคัญ ที่ ป่า ให้บริการการ รักษาดิน น้ำ อากาศบริสุทธิ์ อย่างไรก็ตาม พวกเขายังตระหนักว่า ความพยายาม 'บันทึกป่า' ไม่เพียงพอ และการปลูกต้นไม้ควรจะดำเนินการเพื่อสร้าง และรักษาป่า ตั้งแต่ 1977 DGSS การจัดการพัฒนาสิ่งแวดล้อมค่ายหลายครั้งต่อปี กิจกรรมซึ่งรวมถึงสิ่งแวดล้อม การอนุรักษ์ดิน และต้นไม้ที่ปลูกตามลำดับรวมขนาดใหญ่ ค่ายเหล่านี้ยังให้อยู่นอกนักเรียน นักเคลื่อนไหว และแรงงานที่ มีโอกาสทราบเกี่ยวกับ DGSS และเงื่อนไข และ เข้าร่วมในโปรแกรมปลูก เริ่มแรก การมีส่วนร่วมของผู้หญิงในค่ายเหล่านี้เล็กน้อย แต่ในภายหลัง DGSS พิเศษพยายามรวมไว้ นอกจากนี้ DGSS ยังได้วางแผนโปรแกรมการพัฒนาเช่นการส่งเสริมพลังงานแสงอาทิตย์หม้อหุง creches ผึ้งรักษา และการแนะนำเขื่อนชลประทานขนาดเล็ก หรือโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ ด้วยเงินสนับสนุนคณะกรรมการวางแผนและฝ่ายสิ่งแวดล้อมของรัฐบาลอินเดีย ความพยายามของ DGSS ได้สร้างมรดกของป่าเคลื่อนไหวในภูมิภาค (อธิบาย โดย Guha 1989) และใช้เทคนิคคานธีของ satyagrah อิงผู้ทรงสันติอารยะ มันเป็นความพยายามระดับรากหญ้าซึ่งได้รับการตอบสนองความต้องการของคน และส่วนใหญ่ยังคงปรณ์ มันได้เพิ่มความตระหนักของประชาชน และได้นำมารวมกันคนต่าง ๆ ของภูมิภาค ตัวอย่างเช่น Bhutias (พุทธทิเบตพูด) ที่อยู่สูงกว่า 7,000 ฟุต และ Paharis (อินโด-อารยันฮินดู) ที่อาศัยอยู่ใต้ 7,000 ฟุต ส่วนต่าง ๆ ของสังคม เช่นเยาวชน นักเรียน ครูมีการเกี่ยวข้องในการรณรงค์เพื่อปกป้องป่า อย่างไรก็ตาม การเข้าร่วมของวรรณะต่ำจะน้อยที่สุด และแม้ว่าสตรีมีส่วนร่วมได้รับความประทับใจ พร้อมท์นักวิชาการเรียกต่อสู้การเคลื่อนไหวของผู้หญิง ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมจะสั่ง เป็นม่าย หรือเดี่ยว หนุ่มสาวจะถูกจำกัด โดยการตั้งค่าครอบครัวปิตุ บางผู้นำผู้หญิงเช่น Gaura เทวีได้ถูกคุกคาม โดยเงินสด- และคนจ้างงานหิว นอกจากนี้ ผู้หญิงมีส่วนร่วมในการต่อสู้เหล่านี้ไม่ช่วยให้ปัญหาของผู้หญิงยกของการร่วมกันตัดสินใจมิฉะนั้น: การเป็นผู้นำเป็นส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในมือของผู้ชาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

DGSS ถูกความเข้มแข็งโดยการมีส่วนร่วมของผู้หญิงในภูมิภาคเนินเขา ได้รับการยกเว้นไม่กี่ 'จัด' เหตุการณ์การกระทำของ DGSS ได้ประกอบด้วยหลักของสตริงของการเผชิญหน้าที่เกิดขึ้นเองที่ไม่มีผู้นำเพศชายอยู่ในปัจจุบัน การกระทำของผู้หญิงยังไม่ได้รับเฉพาะกับผู้รับเหมา แต่ยังมีความสำคัญมากกับ 'ผู้ชายเงินสดหิว' ของตัวเองที่ไม่ได้หยุดที่จะคิดว่าผลกระทบจากการตัดไม้ทำลายป่าในขณะที่ผู้หญิงต้องเดินไมล์ในการเก็บรวบรวมน้ำมันเชื้อเพลิงและอาหารสัตว์ ในปี 1978 ในหุบเขา Bhyunder ฝ่ายรัฐลอบให้หมู่บ้านสหกรณ์สัญญาป่าตัด Bhyunder หุบเขาผู้หญิง (Bhutias) ขโมยแกนของมนุษย์และปฏิเสธที่จะกลับพวกเขา ในปี 1980 ในหมู่บ้าน Dungary-Paitoli กรมพืชสวนเจรจาต่อรองกับชายครอบงำ Panchayat หมู่บ้านที่จะเปิดเข้าไปในป่าใกล้มันฝรั่งและแกะในฟาร์มกับสัญญาของโรงพยาบาลถนนและไฟฟ้า ผู้หญิงที่เพิ่มขึ้นในการประท้วง พวกเขาจำเป็นต้องต้นไม้สำหรับน้ำมันเชื้อเพลิงและอาหารสัตว์และไม่ยอมปล่อยให้ป่าถูกทำลาย ในการรบครั้งขมเป็นมันตั้งภรรยากับสามีและมารดากับบุตรชาย ผู้หญิงยังคงอยู่และในที่สุดได้รับรางวัล.

ป้องกันและปราบปรามการโฆษณาชวนเชื่อของกรมป่าไม้ว่าป่าไม้, เรซิ่นและการส่งออกสินค้า DGSS ผ่านเพลงท้องถิ่นและการประชุมที่นิยมหลักการของการอนุรักษ์ระบบนิเวศ; ที่ป่าที่สำคัญกว่านั้นทำหน้าที่ในการรักษาดินน้ำและอากาศบริสุทธิ์ แต่พวกเขายังตระหนักว่า 'บันทึกป่า' ความพยายามไม่เพียงพอและการปลูกต้นไม้ควรจะดำเนินการในการสร้างและรักษาป่า ตั้งแต่ปี 1977 DGSS ได้รับการจัดค่ายพัฒนาเชิงนิเวศปีละหลายครั้งกิจกรรมแห่งซึ่งรวมถึงความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อมการอนุรักษ์ดินและการปลูกต้นไม้บนพื้นฐานกลุ่มที่มีขนาดใหญ่ ค่ายเหล่านี้ยังให้นักเรียนนอกร้องและแรงงานที่มีโอกาสที่จะรู้เกี่ยวกับ DGSS และสภาพของท้องถิ่นและการมีส่วนร่วมในโปรแกรมการปลูกต้นไม้ ในขั้นต้นการมีส่วนร่วมของสตรีในค่ายเหล่านี้ได้เล็กน้อย แต่ต่อมา DGSS ทำให้ความพยายามที่พิเศษที่จะรวมพวกเขา DGSS ยังได้วางแผนการพัฒนาโปรแกรมเช่นผึ้งรักษารัยโปรโมชั่นของหม้อหุงแสงอาทิตย์และการแนะนำของเขื่อนชลประทานขนาดเล็กหรือโครงการไฟฟ้าพลังน้ำด้วยการสนับสนุนทางการเงินของคณะกรรมการวางแผนและกรมสิ่งแวดล้อมของรัฐบาลอินเดียได้.

DGSS ของ มีความพยายามที่สร้างขึ้นบนมรดกของการเคลื่อนไหวของป่าในภูมิภาค (อธิบายโดยกู 1989) และได้ใช้เทคนิคของคานธี Satyagrah อยู่บนพื้นฐานของการติดตามการละเมิดสิทธิที่ไม่รุนแรง มันเป็นความพยายามในระดับรากหญ้าซึ่งได้รับการตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนและได้ส่วนใหญ่ยังไม่เสียหาย จะได้เพิ่มความตระหนักของผู้คนและได้นำมารวมกันผู้คนต่าง ๆ ของภูมิภาค ยกตัวอย่างเช่น Bhutias (ธิเบตที่พูดภาษาชาวพุทธ) ที่อาศัยอยู่ข้างต้น 7,000 ฟุตและ Paharis (อินโดอารยันฮินดู) ที่อาศัยอยู่ด้านล่าง 7,000 ฟุต ส่วนต่างๆของสังคมเช่นเยาวชนนักเรียนและครูได้มีส่วนร่วมในการรณรงค์เพื่อปกป้องป่า อย่างไรก็ตามการมีส่วนร่วมของวรรณะต่ำมีน้อยและถึงแม้ว่าการมีส่วนร่วมของผู้หญิงได้รับที่น่าประทับใจกระตุ้นให้นักเขียนบางคนจะเรียกการเคลื่อนไหวต่อสู้ของผู้หญิงผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมมีการสั่งซื้อม่ายหรือโสด ผู้หญิงที่แต่งงานหนุ่มปรากฏว่าถูก จำกัด โดยครอบครัวปรมาจารย์การตั้งค่า บางผู้นำสตรีเช่น Gaura เทพได้รับการคุกคามโดยคนเงินสดและการจ้างงานที่หิว นอกจากนี้การมีส่วนร่วมของสตรีในการต่อสู้เหล่านี้ยังไม่ได้ช่วยให้พวกเขายกประเด็นของผู้หญิงของพลังงานที่ใช้ร่วมกันและการตัดสินใจเป็นอย่างอื่นเป็นผู้นำส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในมือของมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dgss คือความเข้มแข็งโดยการมีส่วนร่วมของผู้หญิงเนินเขาภูมิภาค นอกจาก " " จัดกิจกรรม การกระทำของ dgss ได้รับการหลักประกอบด้วยสายจากการเผชิญหน้าที่ไม่มีผู้นำชายปัจจุบัน การกระทำของผู้หญิงได้รับไม่เพียง แต่กับผู้รับเหมา แต่ยังที่สำคัญกับตนเองสด " หิวผู้ชายที่ไม่ได้หยุดที่จะคิดว่าผลของการตัดไม้ทำลายป่า ในขณะที่ผู้หญิงต้องเดินเป็นไมล์เก็บน้ำมันเชื้อเพลิงและอาหารสัตว์ . ในปี 1978 ใน bhyunder หุบเขา รัฐลอบให้หมู่บ้านสหกรณ์ป่าตัดสัญญา การ bhyunder หุบเขาผู้หญิง ( bhutias ) ขโมยขวานของผู้ชาย และปฏิเสธที่จะคืนมัน 2523 ในหมู่บ้าน paitoli dungary , พืชสวนกรมเจรจากับชายครอบงำหมู่บ้าน Panchayat เปิดป่าใกล้เคียงลงในมันฝรั่งและฟาร์มแกะ กับสัญญาของ โรงพยาบาล ถนน และไฟฟ้า ผู้หญิงเพิ่มขึ้นในการประท้วง พวกเขาต้องการไม้เชื้อเพลิงและอาหารสัตว์ และปฏิเสธที่จะปล่อยให้ป่าถูกทำลาย การต่อสู้ขม เป็นชุดภรรยากับสามี และ แม่กับลูกชาย ผู้หญิงที่ยืนหยัดและในที่สุดชนะกับกรมป่าไม้โฆษณาชวนเชื่อว่าเป็นป่าเป็นไม้ เรซิ่น และส่งออกสินค้า dgss ผ่านบทเพลงท้องถิ่นและการประชุม , popularized หลักการนิเวศวิทยาของการอนุรักษ์ ที่ ป่า ที่สำคัญ ใช้เพื่อรักษาดิน น้ำ และอากาศบริสุทธิ์ อย่างไรก็ตาม พวกเขายังตระหนักว่า " บันทึกความพยายามป่า " มีไม่เพียงพอ และการปลูกต้นไม้ควรดำเนินการเพื่อสร้างและรักษาป่าไม้ ตั้งแต่ 1977 dgss ได้รับการจัดค่ายพัฒนาสิ่งแวดล้อมเป็นเวลาหลายปี กิจกรรม ได้แก่ ความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อม การอนุรักษ์ดินและต้นไม้ที่ปลูกบนพื้นฐานรวมขนาดใหญ่ ค่ายเหล่านี้ยังให้นักเรียนนอก นักกิจกรรม และแรงงานที่มีโอกาสที่จะรู้เกี่ยวกับ dgss และสภาพท้องถิ่น และการมีส่วนร่วมในโปรแกรมการปลูกต้นไม้ . ครั้งแรกของผู้หญิงในการมีส่วนร่วมของค่ายเหล่านี้สำคัญ แต่ต่อมา dgss ทำให้ความพยายามพิเศษที่จะรวมมัน dgss ยังได้วางแผนพัฒนาโปรแกรม เช่น ผึ้งการรักษา , Creches โปรโมชั่นของหม้อหุงพลังงานแสงอาทิตย์และการชลประทานเขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำขนาดเล็ก หรือโครงการด้วยการสนับสนุนทางการเงินของคณะกรรมการวางแผน และกรมสิ่งแวดล้อมของรัฐบาลอินเดียความพยายาม dgss ได้สร้างขึ้นบนมรดกของป่าความเคลื่อนไหวในภูมิภาค ( อธิบายโดย guha 1989 ) และมีการใช้เทคนิค gandhian satyagrah ขึ้นอยู่กับการตามหาของที่ไม่ใช้ความรุนแรงอารยะขัดขืน . มันเป็นรากหญ้าความพยายามที่ได้รับการตอบสนองต่อความต้องการของประชาชน และส่วนใหญ่ยังคงไม่มีการกินสินบนหรือ . มีความตระหนักเพิ่มขึ้นของประชาชน และทำให้ประชาชนต่าง ๆร่วมกันของภูมิภาค ตัวอย่างเช่น bhutias ( พุทธศาสนาในทิเบตพูด ) ที่อาศัยอยู่เหนือ 7 , 000 ฟุต และ paharis ( อินโดอารยันฮินดู ) ที่อยู่ด้านล่าง 7000 ฟุต ส่วนต่าง ๆของสังคม เช่น เยาวชน นักเรียน และครูได้มีส่วนร่วมในการรณรงค์ปกป้องป่า อย่างไรก็ตาม การมีส่วนร่วมของวรรณะต่ำมีน้อย และแม้ว่าการมีส่วนร่วมของผู้หญิงได้รับที่น่าประทับใจ , แจ้งนักเขียนบางคนเรียกการต่อสู้การเคลื่อนไหวของผู้หญิง ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมมีเพื่อ หม้าย หรือเดี่ยว ผู้หญิงที่แต่งงานหนุ่มสาวที่ปรากฏจะถูก จำกัด โดยการตั้งค่าครอบครัวเข้าใจ . บางผู้นำสตรี เช่น กอร่าเทวีมีถูกสดและการจ้างงานคนหิว นอกจากนี้ การมีส่วนร่วมของสตรีในการต่อสู้เหล่านี้ก็ไม่ได้ช่วยพวกเขาได้ยกประเด็นของผู้หญิงการแบ่งปันอำนาจและการตัดสินใจเป็นอย่างอื่น : ภาวะผู้นำยังส่วนใหญ่อยู่ในมือของมนุษย์