ความหมายของคำว่า"มวย"[แก้]อาจมีที่ม

ความหมายของคำว่า"มวย"[แก้]
อาจมีที่มาจาก คำว่า รำหมัดรำมวย ซึ่งเป็นชื่อเรียก การฝึกสมาธิเคลื่อนไหวเพื่อสร้างสุขภาพ ของ ชนเผ่าไท โดยมีลักษณะเด่นที่ การเคลื่อนไหวซึ่งมี การหมุนม้วนข้อมือและหมัด (พันหมัดพันมือ) และ การเคลื่อนที่ ที่มีจังหวะและการหมุนวนไปมา ซึ่งเป็นคำปรากฏ เรียกกันมาแต่โบราณ ตั้งแต่ก่อนตั้งอาณาจักรสุโขทัย และต่อมาในยุคต้นกรุงศรีอยุธยา (ราวปี พ.ศ. 1900) ปรากฏคำว่า ปล้ำมวย (การประลอง หรือซ้อมมวยเพื่อทดสอบฝีมือ เช่นเดียวกับ การปล้ำไก่) ตีมวย (การแข่งขันชกมวยเพื่อการพนันเอาแพ้ชนะ เช่นเดียวกับ คำว่า ตีไก่) หรืออาจมาจากลักษณะการประกอบการม้วนเชือกหรือผ้า เพื่อใช้หุ้มฝ่ามือและท่อนแขน เพื่อใช้ป้องกันอันตรายขณะต่อสู้ หรืออาจเพิ่มอันตรายในการ ชก กระแทกฟาดโดยการผสม กับ กาวแป้ง และ ผงทราย คล้ายลักษณะของ มวยผม ของ ผู้หญิงที่นิยมไว้ผมยาว (เกล้ามวย) ได้แก่ หญิงไทย/ลาวโซ่ง/หญิงล้านนาในสมัยโบราณ หรือนักมวยจีน (มุ่นผม) ซึ่งนิยมถักเป็นเปีย แล้วม้วนพันรอบคอของตนซึ่งสามารถใช้ในการต่อสู้ในบางครั้ง
หรือ มาจากคำภาษาบาลี ว่า "มัลละ" หมายถึง การปล้ำรัด มวยปล้ำของชาวอินเดีย
มีการต่อสู้ในลักษณะเดียวกับ มวย ของ ชาวไทย มุสลิมในท้องถิ่นทาง ภาคใต้ ตลอดจนแหลม มลายู เรียกว่า ซีละ หรือ ปัญจสีลัต มีผู้บัญญัติศัพท์ว่า "มวยไทยพาหุยุทธ์" โดยเปรียบว่า เป็นการต่อสู้แบบรวมเอา ศิลปะการต่อสู้ (Martial Art) ทุกแขนง โดยใช้อวัยวะทุกส่วนร่วมด้วยได้แก่ การใช้ ศีรษะ คาง เพื่อชน กระแทก โขก ยี ใช้ท่อนแขน ฝ่ามือ และกำปั้น จับ ล็อก บล็อก บัง เหวี่ยง ฟัด ฟาด ปิด ปัด ป้อง ฟาด ผลัก ยัน ดัน ทุบ ชก ไล่แขน ศอก เฉือน ถอง กระทุ้ง พุ่ง เสย งัด ทั้งทำลายจังหวะเมื่อเสียเปรียบและหาโอกาสเข้ากระทำเมื่อได้เปรียบ

ส่วนขา แข้ง เข่า ฝ่าเท้า ส้นเท้า ปลายเท้า ใช้ในการบัง ถีบ เตะ แตะ เกี่ยว ตวัด ฉัด ช้อน ปัด กวาด ฟาด กระแทก ทำให้บอบช้ำและเสียหลักและใช้ลำตัวในการการทุ่มทับจับหัก (มีคณะนักมวยในอดีตคือ ค่าย ส.ยกฟัด ที่นิยมใช้กันมาก) การประกอบรวมแม่แบบชุดต่อสู้รวมเรียกว่า แม่ไม้ และลูกไม้ ตามเชิงมวย หรือกลมวย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความหมายของคำว่า "มวย" [แก้]
อาจมีที่มาจากคำว่ารำหมัดรำมวยซึ่งเป็นชื่อเรียกการฝึกสมาธิเคลื่อนไหวเพื่อสร้างสุขภาพนั้น ๆ ชนเผ่าไทโดยมีลักษณะเด่นที่การเคลื่อนไหวซึ่งมีการหมุนม้วนข้อมือและหมัด (พันหมัดพันมือ) และการเคลื่อนที่ ซึ่งเป็นคำปรากฏเรียกกันมาแต่โบราณตั้งแต่ก่อนตั้งอาณาจักรสุโขทัยและต่อมาในยุคต้นกรุงศรีอยุธยา (ราวปีพศ 1900) ปรากฏคำว่าปล้ำมวย (การประลองหรือซ้อมมวยเพื่อทดสอบฝีมือเช่นเดียวกับการปล้ำไก่) ตีมวย (การแข่งขันชกมวยเพื่อการพนันเอาแพ้ชนะเช่นเดียวกับคำว่าตีไก่) หรืออาจมาจากลักษณะการประกอบการม้วนเชือกหรือผ้า เพื่อใช้ป้องกันอันตรายขณะต่อสู้หรืออาจเพิ่มอันตรายในการชกกระแทกฟาดโดยการผสมดื่มด่ำกาวแป้งและผงทรายคล้ายลักษณะของมวยผมนั้น ๆ ผู้หญิงที่นิยมไว้ผมยาว (เกล้ามวย) ได้แก่หญิงไทย/ลาวโซ่ง/หญิงล้านนาในสมัยโบราณ แล้วม้วนพันรอบคอของตนซึ่งสามารถใช้ในการต่อสู้ในบางครั้งซึ่งนิยมถักเป็นเปีย (มุ่นผม)
หรือมาจากคำภาษาบาลีว่า "มัลละ" หมายถึงการปล้ำรัดมวยปล้ำของชาวอินเดีย
มีการต่อสู้ในลักษณะเดียวกับมวยนั้น ๆ ชาวไทยมุสลิมในท้องถิ่นทางภาคใต้ตลอดจนแหลมมลายูเรียกว่าซีละหรือปัญจสีลัตมีผู้บัญญัติศัพท์ว่า "มวยไทยพาหุยุทธ์" โดยเปรียบว่าเป็นการต่อสู้แบบรวมเอาศิลปะการต่อสู้ ศิลปะ) ทุกแขนงโดยใช้อวัยวะทุกส่วนร่วมด้วยได้แก่การใช้ศีรษะคางเพื่อชนกระแทกโขกยีใช้ท่อนแขนฝ่ามือและกำปั้นจับล็อกบล็อกบังเหวี่ยงฟัดฟาดปิดปัดป้องฟาดผลักยันดันทุบชกไล่แขนศอกเฉือนถองกระทุ้ง เสยงัดทั้งทำลายจังหวะเมื่อเสียเปรียบและหาโอกาสเข้ากระทำเมื่อได้เปรียบ

ส่วนขาแข้งเข่าฝ่าเท้าส้นเท้าปลายเท้าใช้ในการบังถีบเตะแตะเกี่ยวตวัดฉัดช้อนปัดกวาดฟาดกระแทกทำให้บอบช้ำและเสียหลักและใช้ลำตัวในการการทุ่มทับจับหัก (มีคณะนักมวยในอดีตคือค่ายสยกฟัดที่นิยมใช้กันมาก) การประกอบรวมแม่แบบชุดต่อสู้รวมเรียกว่าแม่ไม้และลูกไม้ตามเชิงมวยหรือกลมวย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำว่ารำหมัดรำมวยซึ่งเป็นชื่อเรียก ของชนเผ่าไทโดยมีลักษณะเด่นที่การเคลื่อนไหวซึ่งมีการหมุนม้วนข้อมือและหมัด (พันหมัดพันมือ) และการเคลื่อนที่ที่มีจังหวะและการหมุนวนไปมาซึ่งเป็นคำปรากฏเรียกกันมา แต่โบราณตั้งแต่ก่อนตั้ง อาณาจักรสุโขทัยและต่อมาในยุคต้นกรุงศรีอยุธยา (ราวปี พ.ศ. 1900) ปรากฏคำว่าปล้ำมวย (การประลองหรือซ้อมมวยเพื่อทดสอบฝีมือเช่นเดียวกับการปล้ำไก่) ตีมวย เช่นเดียวกับคำว่าตีไก่) เพื่อใช้หุ้มฝ่ามือและท่อนแขนเพื่อใช้ป้องกันอันตรายขณะต่อสู้หรืออาจเพิ่มอันตรายในการชกกระแทกฟาดโดยการผสมกับกาวแป้งและผงทรายคล้ายลักษณะของมวยผมของผู้หญิงที่นิยมไว้ผมยาว (เกล้ามวย) ได้แก่ หรือนักมวยจีน (มุ่นผม) ซึ่งนิยมถักเป็นเปีย
มาจากคำภาษาบาลีว่า "มัลละ" หมายถึงการปล้ำรัด
มวยของชาวไทยมุสลิมในท้องถิ่นทางภาคใต้ตลอดจนแหลมมลายูเรียกว่าซีละหรือปัญจสีลัตมีผู้บัญญัติศัพท์ว่า "มวยไทยพาหุยุทธ์" โดยเปรียบว่าเป็นการต่อสู้แบบรวมเอาศิลปะการต่อสู้ (ศิลปะการต่อสู้) ทุกแขนงโดย ใช้อวัยวะทุกส่วนร่วมด้วย ได้แก่ การใช้ศีรษะคางเพื่อชนกระแทกโขกยีใช้ท่อนแขนฝ่ามือและกำปั้นจับล็อกบล็อกบังเหวี่ยงฟัดฟาดปิดปัดป้องฟาดผลักยันดันทุบชกไล่แขนศอกเฉือนถองกระทุ้งพุ่งเสยงัด แข้งเข่าฝ่าเท้าส้นเท้าปลายเท้าใช้ในการบังถีบเตะแตะเกี่ยวตวัดฉัดช้อนปัดกวาดฟาดกระแทก (มีคณะนักมวยในอดีตคือค่ายส. ยกฟัดที่นิยมใช้กันมาก) แม่ไม้และลูกไม้ตามเชิงมวยหรือกลมวย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหมายของคำว่า " มวย " [ แก้ ]
อาจมีที่มาจากคำว่ารำหมัดรำมวยซึ่งเป็นชื่อเรียกการฝึกสมาธิเคลื่อนไหวเพื่อสร้างสุขภาพของชนเผ่าไทโดยมีลักษณะเด่นที่การเคลื่อนไหวซึ่งมีการหมุนม้วนข้อมือและหมัด ( พันหมัดพันมือ ) และการเคลื่อนที่ซึ่งเป็นคำปรากฏเรียกกันมาแต่โบราณตั้งแต่ก่อนตั้งอาณาจักรสุโขทัยและต่อมาในยุคต้นกรุงศรีอยุธยา ( ราวปีพ .ศ .1900 ) ปรากฏคำว่าปล้ำมวย ( การประลองหรือซ้อมมวยเพื่อทดสอบฝีมือเช่นเดียวกับการปล้ำไก่ ) ตีมวย ( การแข่งขันชกมวยเพื่อการพนันเอาแพ้ชนะเช่นเดียวกับคำว่าตีไก่ ) หรืออาจมาจากลักษณะการประกอบการม้วนเชือกหรือผ้าเพื่อใช้ป้องกันอันตรายขณะต่อสู้หรืออาจเพิ่มอันตรายในการชกกระแทกฟาดโดยการผสมกับกาวแป้งและผงทรายคล้ายลักษณะของมวยผมของผู้หญิงที่นิยมไว้ผมยาว ( เกล้ามวย ) ได้แก่หญิงไทย / ลาวโซ่ง / หญิงล้านนาในสมัยโบราณ( มุ่นผม ) ซึ่งนิยมถักเป็นเปียแล้วม้วนพันรอบคอของตนซึ่งสามารถใช้ในการต่อสู้ในบางครั้ง
ค็อคมาจากคำภาษาบาลีว่า " มัลละ " หมายถึงการปล้ำรัดมวยปล้ำของชาวอินเดีย
มีการต่อสู้ในลักษณะเดียวกับมวยของชาวไทยมุสลิมในท้องถิ่นทางภาคใต้ตลอดจนแหลมมลายูเรียกว่าซีละค็อคปัญจสีลัตมีผู้บัญญัติศัพท์ว่า " มวยไทยพาหุยุทธ์ " โดยเปรียบว่าเป็นการต่อสู้แบบรวมเอาศิลปะการต่อสู้ศิลปะ ) ทุกแขนงโดยใช้อวัยวะทุกส่วนร่วมด้วยได้แก่การใช้ศีรษะคางเพื่อชนกระแทกโขกยีใช้ท่อนแขนฝ่ามือและกำปั้นจับล็อกบล็อกบังเหวี่ยงฟัดฟาดปิดปัดป้องฟาดผลักยันดันทุบชกไล่แขนศอกเฉือนถองกระทุ้งเสยงัดทั้งทำลายจังหวะเมื่อเสียเปรียบและหาโอกาสเข้ากระทำเมื่อได้เปรียบ

ส่วนขาแข้งเข่าฝ่าเท้าส้นเท้าปลายเท้าใช้ในการบังถีบเตะแตะเกี่ยวตวัดฉัดช้อนปัดกวาดฟาดกระแทกทำให้บอบช้ำและเสียหลักและใช้ลำตัวในการการทุ่มทับจับหัก ( มีคณะนักมวยในอดีตคือค่ายส .ยกฟัดที่นิยมใช้กันมาก ) การประกอบรวมแม่แบบชุดต่อสู้รวมเรียกว่าแม่ไม้และลูกไม้ตามเชิงมวยหรือกลมวย