returning, he saw Alexander ahead o

returning, he saw Alexander ahead of him, on his way home from school. 'Wait!' he was crying out. 'Wait for me!' The Ebbetts children, some distance away, turned and called something back. Macon couldn't hear the words, but the voices were high and cruel. Alexander started running, clumsy in his heavy shoes. Behind him a group of older children also started calling out and laughing. Alexander turned and looked at them. His face was somehow smaller than usual. 'Go,' Marcon told Edward, and he dropped the leash.
Edward flew down the street. The older children ran away as he rushed at them, barking. He stopped suddenly in front of Alexander, and Alexander knelt down to hug his neck. When Macon arrived, he said, 'Are you all right?'
Alexander nodded and got to his feet. 'What was all that about?' Macon asked him.
Alexander said, 'Nothing.' But when they started walking again, he slipped his hand into Macon's.
Macon held those cool little fingers in his, and felt a pleasant kind of sadness running through him. Oh, danger had returned to his life. He was forced to worry once again about wars and disasters and the future of the world.
Julian stopped by to discuss the U.S. guides for the West Coast. It seemed an unnecessary visit to Macon-no doubt the real purpose was to spy-and he kept Julian in the living room. The others were all in the kitchen, and Macon had no intention of letting Julian meet them.
But Julian said, 'Aren't you going to introduce me to Muriel?
'She's busy.'
'I'd really like to meet her.'
'Why? Hasn't Rose given you a full report?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขากลับ เห็นอเล็กซานเดอร์ก่อนเขา ของเขาที่โรงเรียน 'รอ ' เขาร้องไห้ออกมา 'รอฉัน' เด็ก Ebbetts บางจาก เปิด และเรียกว่าการกลับมา มาคอนไม่ได้ยินคำพูด แต่เสียงได้สูง และโหดร้าย อเล็กซานเดอร์เริ่มทำ ซุ่มซ่ามในรองเท้าของเขาหนัก หลังเขา ของเด็กก็เริ่มเรียกออกมา และหัวเราะ อเล็กซานเดอร์เปิด และมองพวกเขา ใบหน้าของเขามีอย่างใดขนาดเล็กกว่าปกติ 'ไป Marcon บอกเอ็ดเวิร์ด และปล่อยเขาลงจูง เอ็ดเวิร์ดบินลงบนถนน เด็กวิ่งหนีไปเขาวิ่งนั้น เห่า เขาหยุดทันทีหน้าอเล็กซานเดอร์ และอเล็กซานเดอร์ทำลงไปโอบรอบคอของเขา เมื่อมาคอนมาถึง เขากล่าวว่า 'คุณคือสิ่งที่ถูกต้อง' อเล็กซานเดอร์พยักหน้า และเท้าของเขาได้ 'อะไรคือทุกสิ่งที่เกี่ยวกับ' มาคอนถามเขา อเล็กซานเดอร์กล่าวว่า 'อะไร' แต่เมื่อพวกเขาเริ่มเดินอีกครั้ง เขาลื่นมือของเขาเป็นของมาคอน มาคอนจัดขึ้นที่เย็นน้อย ๆ นิ้วของเขา และรู้สึกแบบความเศร้าผ่านเขา โอ้ อันตรายได้กลับไปชีวิตของเขา เขาถูกบังคับให้กังวลเกี่ยวกับสงคราม และภัยพิบัติ และอนาคตของโลกอีกครั้ง Julian หยุดโดยจะหารือเกี่ยวกับสหรัฐอเมริกาแนะนำสำหรับฝั่งตะวันตก ดูเหมือนไม่มาคอนสงสัยจุดประสงค์แท้จริงคือการ สอดแนมไปไม่จำเป็น- และเขาเก็บ Julian ในห้องนั่งเล่น อื่น ๆ ทั้งหมดในห้องครัว และมาคอนขอให้ Julian ที่พบพวกเขา แต่ Julian กล่าวว่า, ' คุณจะแนะนำฉันให้ Muriel 'เธอไม่ว่าง' 'จริง ๆ อยากจะพบกับเธอ'' ทำไม ไม่กุหลาบให้คุณรายงานฉบับสมบูรณ์หรือไม่ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลับมาเขาเห็นอเล็กซานเดข้างหน้าของเขาในทางของเขากลับจากโรงเรียน 'รอ!' เขาได้รับการร้องไห้ออกมา 'รอฉันด้วย!' เด็ก Ebbetts, อยู่ห่างออกไปเปิดและเรียกสิ่งที่กลับ Macon ไม่สามารถได้ยินคำพูด แต่เสียงอยู่ในระดับสูงและโหดร้าย อเล็กซานเดเริ่มทำงานเงอะงะในรองเท้าของเขาหนัก หลังเขาเป็นกลุ่มของเด็กก็เริ่มโทรออกและหัวเราะ อเล็กซานเดหันและมองไปที่พวกเขา ใบหน้าของเขาไม่ทางใดก็มีขนาดเล็กกว่าปกติ 'ไป', 'Marcon บอกเอ็ดเวิร์ดและเขาลดลงข่ม.
เอ็ดเวิร์ดบินลงบนถนน เด็กที่มีอายุมากกว่าวิ่งหนีไปในขณะที่เขารีบวิ่งไปที่พวกเขาเก้ง เขาหยุดทันทีในด้านหน้าของอเล็กซานเดและอเล็กซานเดคุกเข่าลงไปกอดคอของเขา เมื่อมาถึง Macon เขากล่าวว่า 'คุณทั้งหมดใช่มั้ย?'
อเล็กซานเดพยักหน้าและมีการเท้าของเขา 'อะไรคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับ?' Macon ถามเขา.
อเล็กซานเดกล่าวว่า 'ไม่มีอะไร. แต่เมื่อพวกเขาเริ่มเดินอีกครั้งเขาลื่นมือของเขาเข้าไปในแมคอนของ.
Macon จัดขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้นนิ้วมือเย็นในของเขาและรู้สึกว่าเป็นชนิดที่น่ารื่นรมย์ของความโศกเศร้าวิ่งผ่านเขา โอ้อันตรายได้กลับไปใช้ชีวิตของเขา เขาถูกบังคับให้ต้องกังวลอีกครั้งเกี่ยวกับสงครามและภัยพิบัติและอนาคตของโลก.
จูเลียนหยุดเพื่อหารือเกี่ยวกับคำแนะนำสหรัฐสำหรับฝั่งตะวันตก มันดูเหมือนการเข้าชมที่ไม่จำเป็นกับ Macon-ไม่มีข้อสงสัยวัตถุประสงค์ที่แท้จริงคือการสอดแนมและจูเลียนเขาเก็บไว้ในห้องนั่งเล่น คนอื่น ๆ ทุกคนในห้องครัวและแมคอนมีความตั้งใจในการให้จูเลียนตอบสนองพวกเขาไม่มี.
แต่จูเลียนกล่าวว่า 'คุณไม่จะแนะนำให้ฉันไปมิวเรียล?
' เธอยุ่ง. '
' ฉันชอบที่จะตอบสนองความต้องการของเธอ '
' ทำไม? ยังไม่ได้ดอกกุหลาบให้คุณรายงานฉบับเต็ม?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับมา เขาเห็นอเล็กซานเดอร์ ข้างหน้าเขา ทางกลับบ้านของเขาจากโรงเรียน . เดี๋ยวก่อน ! เขาร้องไห้ออกมา . . . รอฉันด้วย ! การ ebbetts เด็กบางระยะทางห่างหันและเรียกมันกลับมา แมคอนไม่ได้ยินคำพูด แต่เสียงสูง และโหดร้าย อเล็กซานเดอร์เริ่มวิ่ง ซุ่มซ่ามในรองเท้าหนักของเขา ข้างหลังกลุ่มของเด็กก็เริ่มโทรออกและหัวเราะ อเล็กซานเดอร์ หันมองพวกเขา ใบหน้าของเขาก็มีขนาดเล็กกว่าปกติ . . . ไป , " มาร์คอนบอกเอ็ดเวิร์ด และเขาทำล่ามเอ็ดเวิร์ด ลงไปที่ถนน เด็ก ๆเขารีบหนีไปอย่างที่เขาเห่า เขาหยุดกึกตรงหน้าอเล็กซานเดอร์ อเล็กซานเดอร์ คุกเข่าลงไปกอดที่ลำคอของเขา เมื่อตัวเลขมาถึง เขาบอกว่า คุณเป็นอะไร ?อเล็กซานเดอร์ พยักหน้า และมาถึงเท้าของเขา . นี่มันอะไร ? แมคอนถามอเล็กซานเดอร์ กล่าวว่า " ไม่มีอะไรเลย แต่เมื่อพวกเขาเริ่มเดินอีกครั้ง เขาเลื่อนมือลงในแมคอน .นิ้วมือเล็ก ๆที่จัดขึ้นในแมคอนเย็นของเขา และรู้สึกว่าเป็นชนิดที่น่ารื่นรมย์ของความเศร้าที่วิ่งผ่านเขา โอ้ อันตราย ได้กลับสู่ชีวิตของเขา เขาถูกบังคับให้ต้องกังวลอีกครั้งเกี่ยวกับสงครามและภัยพิบัติ และอนาคตของโลกจูเลียน แวะมาปรึกษาสหรัฐอเมริกาแนวชายฝั่งตะวันตก มันดูเยี่ยมชมไม่จำเป็นต้องแมคอนสงสัยจุดประสงค์ที่แท้จริง คือ สายลับ และเขาพยายาม จูเลียน ในห้องนั่งเล่น คนอื่น ๆอยู่ในครัว และ แมคอน ไม่มีเจตนาให้จูเลียน พบกับพวกเขาแต่จูเลียนกล่าวว่า " คุณจะไม่แนะนำฉันกับมิวเรียล ?" " เธอกำลังยุ่งอยู่" ผมอยากจะเจอเธอ ." ทำไม ? ไม่ได้กุหลาบให้คุณรายงานเต็มรูปแบบ ?