But the movie’s emotional center of

But the movie’s emotional center of gravity — the character who struggles and changes and feels — is Daisy, played by Ms. Blanchett from impetuous ingénue to near ghost with an almost otherworldly mixture of hauteur and heat. The story of Benjamin’s life is read to Daisy by her daughter (Julia Ormond) in a New Orleans hospital room in 2005, just as Hurricane Katrina is approaching the city. The imminence of the storm is a superfluous and unduly portentous device, since Katrina brings to mind precisely the hard, real-life miseries the movie has done everything in its power to avoid.

That power, though, is something to be reckoned with, and it resides in Mr. Fincher’s ability to use his unbelievable skills to turn an incredible conceit into a plausible love story. The romance between Daisy and Benjamin begins when both are chronologically pre-adolescents and Benjamin is, physically, a codger, but the initial element of pedophilic creepiness in the relationship gives way to other forms of awkwardness. Their love is uniquely perfect and enduring. At the same time, like any other love — like any movie — it is shadowed by disappointment and fated to end. In the case of “Benjamin Button,” I was sorry when it was over and happy to have seen it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ของภาพยนตร์อารมณ์ศูนย์ถ่วง — ตัวละครต่อสู้ และการเปลี่ยนแปลง และความรู้สึก — คือเดซี่ เล่น โดยนางสาว Blanchett จาก ingénue ยึดใกล้ผีกับผสมอยู่อย่างเกือบของ hauteur และความร้อน เรื่องราวของชีวิตของเบนจามินอ่านกับเดซี่ โดย (Julia Ormond) ลูกสาวของเธอในห้องพยาบาลนิวออร์ลีนส์ในปี 2005 เช่นเดียวกับเฮอร์ริเคนแคทรีนาอยู่ใกล้เมือง Imminence ของพายุเป็นอุปกรณ์ไม่จำเป็น และ portentous วิพากษ์ ตั้งแต่ปทำให้นึกถึงได้อย่างแม่นยำตัวยาก ชีวิตจริง miseries ภาพยนตร์ได้ทำทุกอย่างในอำนาจเพื่อหลีกเลี่ยงพลังที่ แม้ว่า เป็นสิ่งที่หมอนี่ และมันอยู่ในนายฟินเชอร์สามารถใช้ทักษะของเขาไม่น่าเชื่อมีความหยิ่งน่าทึ่งกลายเป็นเรื่องราวความรักที่เป็นไปได้ ความโรแมนติกระหว่างเดซี่และเบนจามินเริ่มต้นเมื่อทั้งสองมีลำดับก่อนวัยรุ่น และเบนจามิน ร่างกาย codger แต่องค์ประกอบแรกของรอยตีนกาที่ pedophilic ในความสัมพันธ์ช่วยให้แบบฟอร์มอื่น ๆ อึก ความรักยั่งยืน และสมบูรณ์แบบโดยเฉพาะ ในเวลาเดียวกัน เช่นความรักอื่น ๆ — ชอบภาพยนตร์ใด ๆ — มันเป็นเงา โดยความผิดหวัง และ fated จบ ในกรณีของ "เบนจามินปุ่ม ผมขอโทษเมื่อทำ และยินดีที่ได้เห็นมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ศูนย์อารมณ์ของหนังเรื่องนี้ของแรงโน้มถ่วง - ตัวละครที่ต่อสู้และการเปลี่ยนแปลงและรู้สึก - เป็นเดซี่เล่นโดยนางสาว Blanchett จากingénueใจร้อนผีที่อยู่ใกล้กับส่วนผสมอยู่อย่างเกือบจะวางฟอร์มและความร้อน เรื่องราวของชีวิตของเบนจามินจะอ่านให้เดซี่โดยลูกสาวของเธอ (จูเลียออร์มอนด์) ในห้องของโรงพยาบาลนิวออร์ในปี 2005 เช่นเดียวกับพายุเฮอริเคนแคทรีนาอยู่ใกล้เมือง จวนแจของพายุเป็นอุปกรณ์ฟุ่มเฟือยและลางร้ายเกินควรตั้งแต่แคทรีนานำมาสู่ใจอย่างแม่นยำยากเดือดร้อนในชีวิตจริงหนังเรื่องนี้ได้ทำทุกอย่างในอำนาจของตนเพื่อหลีกเลี่ยง. พลังงานที่แม้ว่าเป็นสิ่งที่จะต้องคำนึงถึงและ มันอยู่ในความสามารถของนายฟินเชอร์ที่จะใช้ทักษะที่ไม่น่าเชื่อของเขาที่จะเปลี่ยนความคิดที่น่าทึ่งเป็นเรื่องราวความรักที่เป็นไปได้ โรแมนติกระหว่างเดซี่และเบนจามินเริ่มต้นขึ้นเมื่อทั้งสองตามลำดับก่อนวัยรุ่นและเบนจามินเป็นร่างกายคนประหลาด แต่องค์ประกอบเริ่มต้นของความน่าขนลุก pedophilic ในความสัมพันธ์ให้วิธีการรูปแบบอื่น ๆ ของความอึดอัด ความรักของพวกเขาเป็นเอกลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบและยั่งยืน ในเวลาเดียวกันเช่นความรักอื่น ๆ - เหมือนหนังใด ๆ - มันเป็นเงาโดยผิดหวังและความโชคร้ายที่จะจบ ในกรณีของ "เบนจามินปุ่ม" ฉันรู้สึกเสียใจเมื่อมันถูกกว่าและมีความสุขที่จะได้เห็นมัน