“Whisky and soda or a dry martini,

“Whisky and soda or a dry martini, you have only to say the word.”
From each of his hip pockets he fished a flask and laid them on the table before me. I chose the martini, and calling the steward be ordered a tumbler of ice and a couple of glasses.
“A very good cocktail,” I said.
“Well, there are plenty more where that came from, and if you’ve got any friends on board, you tell them you’ve got a pal who’s got all the liquor in the world.”
Mr.Kelada was chatty. He talked of New York and San Francisco. He discussed plays, picture, and politics. He was patriotic. The Union jack is an impressive piece of drapery, but when it is flourished by a gentleman from Alexandria or Beirut, I cannot but feel that it loses somewhat in dignity. Mr. Kelada was familiar. I do not wish to put on airs, but I cannot help feeling that it is seemly in a total stranger to put mister before my name when he addresses me. Mr. Kelada, doubtless to set me at my ease, used no such formality. I did not like Mr. Kelada. I had put aside the cards when he sat down, but now, thinking that for this first occasion our conversation had lasted long enough, I went on with my game.
“The three on the four,” said Mr. Kelada.
There is nothing more exasperating when you are playing patience than to be told where to put the card you have turned up before you have had a chance to look for yourself.
“It’s coming out, it’s coming out,” he cried. “The ten on the knave.” With rage and hatred in my heart I finished. Then he seized the pack.
“Do you like card tricks?”
“No, I hate card tricks,” I answered.
“Well, I’ll just show you this one.”
He showed me three. Then I said I would go down to the dining room and get my sat at table.
“Oh, that’s all right,” he said. “I’ve already taken a seat for you. I thought that as we were in the same stateroom we might just as well sit at the same table.”
I did not like Mr. Kelada.
I not only shared a cabin with him and ate three meals a day at a same table, but I could not walk round the desk without his joining me. It was impossible to snub him. It never occurred to him that he was not wanted. He was certain that you were as glad to see him as he was to see you. In your own house you might have kicked him downstairs and slammed the door in his face without the suspicion dawning on him that he was not a welcome visitor. He was a good mixer, and in three days knew everyone on board. He ran everything. He managed the sweeps, conducted the auctions, collected money for prizes at the sports, got up quoit and golf matches, organized the concert and arranged the fancy dress ball. He was everywhere and always. He was certainly the best-hated man in the ship. We called him Mr. Know-All, even to his face. He took it as a compliment. But it was at mealtimes that he was most intolerable. For the better part of an hour then he had us at his mercy. He was hearty, jovial, loquacious argumentative. He know everything than anybody else, and it was an affront to his overweening vanity that you should this agree with him. He would not drop a subject, however unimportant, till he had brought you round to his way of thinking. The possibility that he could be mistaken never occurred to him. He was the chap who knew. We sat at the doctor’s table. Mr. Kelada would certainly have had it all his own way, for the doctor was lazy and I was frigidly indifferent, except for a man called Ramsay Who sat there also. He was as dogmatic as Mr. Kelada and resented bitterly the Levantine’s cocksureness. The discussions they had were acrimonious and interminable.
Ramsay was in the American Consular Service, and was stationed at Kobe. He was a great heavy fellow from the Middle West, with loose fat under a tight skin, and he bilged out of his ready-made clothes. He was on his way back to resume his post, having been on a flying visit the New York to fetch his wife, who had been spending a pear at home. Mrs. Ramsay was a very pretty little thing, with pleasant manners and a sense of humor. The Consular Service is ill paid, and she was dressed always very simple; but she knew how to wear her clothes. She achieved an effect to quite distinction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"วิสกี้ และโซดา หรือดรายมาร์ตินี่ ได้เท่าคำ" จากกระเป๋าของเขาฮิ เขาล้วงความหนาว และวางไว้บนโต๊ะก่อนฉัน เลือกมาร์ตินี่ และเรียก steward ที่สั่งจอกน้ำแข็งและคู่ของแว่นตา"ดีค็อกเทล ผมพูด"ดี มีสิ่งที่ที่มาจาก และถ้าคุณได้มีเพื่อนบนเรือ คุณบอกพวกเขาได้พาลที่มีเหล้าทั้งหมดในโลก" Mr.Kelada ถูก chatty เขาพูดของนิวยอร์กและ San Francisco เขากล่าวถึงบทละคร รูปภาพ และการเมือง เขารักชาติ ธงเป็นประทับใจของผ้าม่าน แต่เมื่อมันเป็นความเจริญรุ่งเรือง โดยสุภาพบุรุษจาก Alexandria หรือเบรุต ฉันไม่ ได้รู้สึกสูญเสียค่อนข้างในศักดิ์ศรี นาย Kelada เพราะเคย ฉันไม่ต้องการวางท่า แต่ฉันไม่สามารถช่วยให้รู้สึกว่า มันเป็น seemly ในคนแปลกหน้ารวมให้มิสเตอร์ก่อนชื่อของฉันเมื่อเขาอยู่ฉัน นาย Kelada อย่างไม่ต้องสงสัยการตั้งฉันที่ฉันง่าย ใช้ระดับดังกล่าวไม่ ผมไม่ได้ชอบนาย Kelada ฉันได้วางเฉยบัตร เมื่อเขานั่งลง ตอนนี้ คิดว่า สำหรับครั้งแรกนี้ สนทนาของเราก็กินเวลานานพอ ฉันไปกับเกมของฉัน "สามในสี่ กล่าวว่า นาย Kelada มีสิ่งใดที่หมาไม่แดกมากขึ้นเมื่อคุณกำลังเล่นทนกว่าเพื่อสามารถบอกตำแหน่งที่จะวางไพ่คุณได้เปิดก่อนคุณมีโอกาสที่จะค้นหาตัวเอง "ทิฟ ออก เป็นมา" เขาก็ร้อง "สิบบน knave" ความโกรธและความเกลียดชังในหัวใจของฉันฉันเสร็จ แล้ว เขายึดในแพ็ค "ทำไหมบัตรเทคนิค" "ไม่ ฉันเกลียดเทคนิคบัตร ฉันตอบ "ดี ฉันจะเพียงแสดงนี้" เขาแสดงให้ฉันเห็นสาม แล้ว ผมว่า จะไปลงห้องรับประทานอาหาร และได้รับของฉันเสาร์ที่ตาราง "โอ้ นั่นคือ," เขากล่าวว่า "ฉันได้แล้วนั่งสำหรับคุณ คิดว่า ขณะที่เราอยู่รวมกัน เราอาจเพียงเช่นนั่งในตารางเดียวกัน" ผมไม่ได้ชอบนาย Kelada I not only shared a cabin with him and ate three meals a day at a same table, but I could not walk round the desk without his joining me. It was impossible to snub him. It never occurred to him that he was not wanted. He was certain that you were as glad to see him as he was to see you. In your own house you might have kicked him downstairs and slammed the door in his face without the suspicion dawning on him that he was not a welcome visitor. He was a good mixer, and in three days knew everyone on board. He ran everything. He managed the sweeps, conducted the auctions, collected money for prizes at the sports, got up quoit and golf matches, organized the concert and arranged the fancy dress ball. He was everywhere and always. He was certainly the best-hated man in the ship. We called him Mr. Know-All, even to his face. He took it as a compliment. But it was at mealtimes that he was most intolerable. For the better part of an hour then he had us at his mercy. He was hearty, jovial, loquacious argumentative. He know everything than anybody else, and it was an affront to his overweening vanity that you should this agree with him. He would not drop a subject, however unimportant, till he had brought you round to his way of thinking. The possibility that he could be mistaken never occurred to him. He was the chap who knew. We sat at the doctor’s table. Mr. Kelada would certainly have had it all his own way, for the doctor was lazy and I was frigidly indifferent, except for a man called Ramsay Who sat there also. He was as dogmatic as Mr. Kelada and resented bitterly the Levantine’s cocksureness. The discussions they had were acrimonious and interminable. แรมเซย์ในบริการติดต่อกงศุลอเมริกัน และเป็นประจำที่โกเบ เขาถูกเพื่อนหนักดีจากตะวันตกกลาง มีหลวมไขมันภายใต้ผิวแน่น และเขา bilged ออกจากเสื้อผ้าสำเร็จรูป เขาเมื่อเขากลับไปกลับมาลง มีในการบินไปนิวยอร์กดึงภรรยา ที่มีค่าใช้จ่ายลูกแพร์ที่บ้าน นางแรมเซย์เป็นสิ่งเล็กน้อยสวยมาก มีมารยาทดีและอารมณ์ขัน มีบริการติดต่อกงศุลไม่จ่าย และเธอได้สวมใส่เสมอง่ายมาก แต่เธอรู้วิธีการสวมใส่เสื้อผ้าของเธอ เธอทำได้ลักษณะพิเศษแตกต่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" วิสกี้และโซดาหรือ Martini แห้ง นายก็แค่พูดคำว่า "
จากแต่ละสะโพกของเขาในกระเป๋าเขาหยิบขวดและวางไว้บนโต๊ะ ก่อนที่ฉัน ผมเลือก มาร์ตินี่ และเรียกบริกรสั่งแก้วและน้ำแข็งสองแก้ว .
" ค็อกเทลที่ดีมาก , " ผมกล่าว .
" เอ่อ มีมากมายหลายที่ที่จากมา และถ้าคุณมีเพื่อนในบอร์ดคุณบอกเขาว่าคุณมีเพื่อนที่ได้เหล้าในโลก . "
คุณ kelada คือช่างคุย เขาพูดของนิวยอร์คและซานฟรานซิสโก เขากล่าวถึงการเล่น , ภาพ , และการเมือง เขาเป็นผู้รักชาติ สหภาพแจ็คเป็นชิ้นที่น่าประทับใจของผ้าม่าน แต่เมื่อมันมีความเจริญรุ่งเรืองโดยสุภาพบุรุษจาก Alexandria หรือเบรุต ผมไม่สามารถ แต่รู้สึกว่ามันแพ้บ้างในศักดิ์ศรี นาย kelada คงคุ้นเคยกันดีฉันไม่อยากวางฟอร์ม แต่ผมไม่สามารถช่วยให้รู้สึกว่ามันงดงามในคนแปลกหน้าใส่คุณก่อนฉันชื่อ ตอนที่เขาอยู่ชั้น นาย kelada อย่างไม่ต้องสงสัย จะทำให้ผมสบายใจผมใช้ไม่มีพิธีการ ผมไม่ได้ชอบคุณ kelada . ฉันได้ใส่กันบัตรเมื่อเขานั่งลง แต่ตอนนี้ คิดว่า โอกาสนี้ก่อนการสนทนาของเราได้กินเวลานานพอ ผมไป
ด้วยเกม" สามในสี่ , " นายกล่าวว่า . kelada .
ไม่มีอะไรสูตรเมื่อคุณเล่นทนกว่าจะบอกได้ ว่าต้องใส่การ์ดที่คุณได้เปิดขึ้นก่อนที่คุณจะได้มีโอกาสไปดูด้วยตัวเอง
" มันออกมาแล้ว มันออกมา " เขาร้อง " สิบบนคนโกง กับความโกรธและความเกลียดชังในจิตใจของฉัน ฉันเสร็จแล้ว แล้วเขายึดฝูง .
" คุณชอบมายากลไพ่ ? "
" ไม่ ฉันเกลียดกลไพ่ " ฉันตอบ .
" ผมจะแสดงให้คุณเห็นตัวนี้ เขาให้ฉัน "
3 แล้วผมบอกว่า ผมจะลงไปที่ห้องอาหารและได้รับของฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะ .
" โอ้ ไม่เป็นไร " เขากล่าว " ผมได้จองที่นั่งไว้ให้คุณ ฉันคิดว่าเราอยู่ห้องเดียวกัน เราอาจจะได้เป็นอย่างดีนั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน ฉันไม่ได้ชอบนาย "

kelada .ผมไม่เพียง แต่ใช้โดยสารกับเขา และกินวันละ 3 มื้อ ในโต๊ะเดียวกัน แต่ฉันไม่สามารถเดินรอบโต๊ะ โดยไม่มีเขา มาร่วมงานกับฉัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อต้านเขา มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขา ว่าเขาไม่ได้ต้องการ เขาแน่ใจว่าคุณเป็น ดีใจที่ได้เห็นเขา เขาเห็นเธอ