Saying, "See you later," I wave my

Saying, "See you later," I wave my hand
Forcing myself to smile, yet I'm feeling lonely...

People go up the pedestrian bridge carrying their bicycles
Someone gossips in the convenience store
At the intersection, there are traffic lights, cars honking far away
and the sound of strangers laughing together

Today, I walk alone, even if I'm used to going through this city
Somehow, for a moment
I feel like I'm tiny more than I usually do

Saying, "See you later," I wave my hand
Cracking a smile, yet I'm feeling lonely
The truth is, I still have more to talk about
But with the words "See you later"
I lie about being able to meet you again
and say this with my usual smile
"See you tomorrow"

I'm pretending that I'm used to being alone
But I'm not really that strong

The scenery is the same as always, the city is the same as always
Even though I think everything will stay unchanged
I still feel like I'm the only one who's tiny

Instead of "See you later"
I should've said, "I'll stay for a little longer"
I wanted and hoped that you would realize it
But with the words "See you later"
I lie to myself again
and hide my feelings with my usual smile

Saying, "See you later," I wave my hand
Cracking a smile, yet I'm feeling lonely
The truth is, I still have more to talk about
But even my voice saying, "See you later"
is so near yet far from you that it can't reach you
So let me say this like I always do, just once more
"See you tomorrow

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมบอก "เจอ" โบกมือ
บังคับให้ตัวเองยิ้ม แต่ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว...

คนขึ้นสะพานคนเดินเท้าแบกจักรยานของพวกเขาไป
คนเพลงใหม่ที่เกี่ยวกับในร้านสะดวกซื้อ
ที่มีสัญญาณไฟจราจร รถยนต์ honking ดังไกล
และเสียงของคนแปลกหน้าที่หัวเราะด้วยกัน

วันนี้ ฉันเดินคนเดียว แม้ว่าฉันเคยผ่านเมืองนี้
Somehowครู่
ฉันรู้สึกเหมือนฉันเล็ก ๆ มากกว่าปกติ

พูดว่า "เจอ" ฉันโบกมือ
แตกยิ้ม แต่ฉันรู้สึกเหงา
ความจริงก็คือ ฉันยังคงมีมากกว่าที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ
มีคำ "เจอ"
ฉันโกหกเกี่ยวกับความสามารถในการตอบสนองอีกครั้ง
และพูด ด้วยรอยยิ้มของฉันปกติ
"เห็นคุณพรุ่งนี้"

กำลังอ้างว่า ฉันกำลังใช้คนเดียว
แต่ฉันไม่ได้จริง ๆ ที่แข็งแรง

ฉากจะเหมือนกันเสมอ เป็นเมืองเหมือนเดิม
แม้ผมคิดว่า ทุกอย่างจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันยังรู้สึกเหมือนผมเป็นคนเดียวที่มีขนาดเล็ก

แทน "เจอ"
ฉันควรได้กล่าว "ฉันจะพักอีกหน่อย"
ฉันอยาก และหวังว่า คุณจะตระหนักถึงมัน
มีคำ "เจอ"
ฉันอยู่กับตัวเองอีก
และซ่อนความรู้สึกของฉันดีของฉันปกติ

พูด, "เห็นคุณในภายหลัง ผมโบกมือ
แตกยิ้ม แต่ฉันรู้สึกเหงา
ความจริงก็คือ ฉันยังคงมีมากกว่าที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ
แต่แม้ว่าเสียงของฉัน "เจอ"
ให้ใกล้ก็ยังไม่จากคุณจะไม่สามารถเข้าถึงคุณ
เพื่อ ให้ฉันพูดฉันจะไม่ เพียงหนึ่งครั้ง
"พบคุณพรุ่งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่า "ดูคุณในภายหลังว่า" ผมโบกมือของฉัน
บังคับตัวเองที่จะยิ้ม แต่ฉันรู้สึกเหงา ... คนที่ไปขึ้นสะพานแบกจักรยานของพวกเขาบางคน gossips ในร้านสะดวกซื้อที่สี่แยกที่มีสัญญาณไฟจราจรเป็น รถบีบแตรห่างไกลและเสียงหัวเราะของคนแปลกหน้ากันวันนี้ผมเดินไปคนเดียวแม้ว่าฉันใช้จะผ่านเมืองนี้อย่างใดสำหรับช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกเหมือนฉันเล็ก ๆ มากกว่าที่ฉันมักจะกล่าวว่า "ดูคุณ ต่อมา "ผมโบกมือของฉันแตกรอยยิ้ม แต่ฉันรู้สึกเหงาความจริงก็คือผมยังมีมากขึ้นในการพูดคุยเกี่ยวกับแต่กับคำว่า "เห็นคุณในภายหลัง" ฉันโกหกเกี่ยวกับความสามารถในการได้พบคุณอีกครั้งและพูดนี้ด้วย รอยยิ้มตามปกติของฉัน"เจอกันพรุ่งนี้นะ" ฉันแกล้งทำเป็นว่าฉันใช้ในการอยู่คนเดียวแต่ฉันไม่ได้จริงๆที่แข็งแกร่งฉากจะเหมือนกันเช่นเคยเป็นเมืองที่มีเหมือนกันเช่นเคยแม้ว่าฉันคิดว่าทุกอย่างจะอยู่ที่ ไม่เปลี่ยนแปลงฉันยังคงรู้สึกเหมือนฉันเป็นคนเดียวที่เป็นเล็ก ๆแทนการ "ดูคุณในภายหลัง" ฉันควรได้กล่าวว่า "ผมจะอยู่ที่เพียงเล็กน้อยอีกต่อไป" ฉันต้องการและหวังว่าคุณจะรู้ว่ามันแต่กับคำว่า " เห็นคุณในภายหลัง " ฉันอยู่กับตัวเองอีกครั้งและซ่อนความรู้สึกของฉันด้วยรอยยิ้มตามปกติของฉันกล่าวว่า "ดูคุณในภายหลังว่า" ผมโบกมือของฉันแตกรอยยิ้ม แต่ฉันรู้สึกเหงาความจริงก็คือผมยังมีมากขึ้นในการพูดคุยเกี่ยวกับแต่แม้เสียงของฉันพูดว่า "ดูคุณในภายหลัง" เพื่อให้ใกล้ยังห่างไกลจากที่คุณว่ามันไม่สามารถเข้าถึงคุณเพื่อให้ฉันพูดแบบนี้เหมือนที่ผมมักจะทำเพียงแค่อีกครั้ง"เจอกันพรุ่งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พูดว่า " แล้วเจอกันนะ " ฉันโบกมือมือ
บังคับตัวเองให้ยิ้ม แต่ผมรู้สึกเหงา . . . . . . .

คนไปขึ้นสะพานคนเดินเท้าพกจักรยาน
คนซุบซิบนินทาในร้านสะดวกซื้อ
สี่แยกที่มีสัญญาณไฟจราจร , เสียงรถไกล
และเสียงของคนแปลกหน้าหัวเราะด้วยกัน

วันนี้ ฉันเดินคนเดียว ถึงแม้ผมจะเคยผ่านเมืองนี้สักครู่

บางทีผมรู้สึกเหมือนตัวเล็กมากกว่าปกติ

พูดว่า " แล้วเจอกันนะ " ฉันโบกมือ
แตกรอยยิ้ม แต่ฉันก็รู้สึกโดดเดี่ยว
ความจริงคือ ฉันยังมีเรื่องคุยกันอีก
แต่ด้วยคำว่า " แล้วเจอกันนะ "
ผมโกหกได้พบคุณอีกครั้ง และพูดกับผม

ปกติยิ้ม " เจอกันพรุ่งนี้ "

ฉันแกล้งทำเป็นว่าฉันชินกับการอยู่คนเดียว
แต่ผมไม่ได้แข็งแรง

วิวสวยเหมือนเดิม เมืองเป็นเหมือนเดิม
ถึงแม้ว่าฉันคิดว่าทุกอย่างจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันยังคงรู้สึกเหมือนฉันเป็นเพียงคนเดียวที่ตัวเล็ก

แทน " แล้วเจอกันนะ "
ฉันควรจะพูดว่า " ผมจะอยู่ที่นี่อีกสักพัก "
ฉันอยากและหวังว่าคุณจะตระหนักถึงมัน
แต่ด้วยคำว่า " แล้วเจอกันนะ "

ฉันหลอกตัวเองอีกต่อไป และซ่อนความรู้สึก ที่มีกับผมปกติ ยิ้ม

"" แล้วเจอกันนะ " ฉันโบกมือ
แตกรอยยิ้ม แต่ฉันก็รู้สึกโดดเดี่ยว
ความจริงคือ ฉันยังมีเรื่องคุยกันอีก
แต่เสียงของฉันพูดว่า " แล้วเจอกันนะ "
มันใกล้แต่ไกลจากคุณว่าคุณไม่สามารถเข้าถึง
ให้ฉันพูดแบบนี้ เหมือนที่ฉันเคยทำแค่ครั้งเดียว
" เจอกันพรุ่งนี้