The effect of bafilomycin A1 on the

The effect of bafilomycin A1 on the orthovanadate-insensitive gill microsomal ATPase activity is shown in Fig. 1D. Concentrations of around 1 μmol bafilomycin L− 1 completely inhibited V-ATPase activity in crabs held in fresh water or acclimated to 21‰ salinity for 10 days, with residual activities of 36.1 ± 0.4 U mg− 1 and 6.3 ± 0.5 U mg− 1, respectively, revealing lower activities of ATPases other than V- and P-ATPases in the salinity-acclimated crabs. The apparent dissociation constants (KI) for bafilomycin inhibition in freshwater- (57.1 ± 5.8 nmol L− 1) or salinity-acclimated (47.9 ± 4.6) crabs were not significantly different (inset to Fig. 1D).

The kinetic characterization of V-ATPase activity in crabs acclimated for 10 days to salinities between fresh water (< 0.5‰) and 21‰ showed a marked decrease in maximum velocity up to 15‰, sustained at 21‰ (Fig. 2A). In contrast, the apparent affinity of the enzyme for ATP (KM = 4.2 ± 0.3 mmol L− 1 in fresh water) increased about 3-fold up to 10‰, reaching KM = 1.3 ± 0.1 mmol L− 1, showing little variation at higher salinities ( Fig. 3A). Similarly, the apparent affinity for Mg2+ increased up to 10‰ salinity, with KM = 0.46 ± 0.04 mmol L− 1, about 2-fold less than in fresh water (KM = 0.92 ± 0.09 mmol L− 1); further salinity increase had little effect on the KM for Mg2+ ( Fig. 3B). Differently, the KI for bafilomycin A1 was fairly constant over the salinity range used ( Fig. 3C).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของ bafilomycin A1 orthovanadate ซ้อนเหงือก microsomal ATPase กิจกรรมจะแสดงใน Fig. 1D ความเข้มข้นของ bafilomycin μmol 1 รอบ L− 1 ห้ามกิจกรรม V-ATPase ในปูในน้ำจืด หรือ acclimated เพื่อ 21‰ เค็มวัน 10 กับกิจกรรมเหลือ 36.1 ± 0.4 U mg− 1 และ 6.3 ± 0.5 U mg− 1 ตามลำดับ เปิดเผยกิจกรรมล่างของ ATPases ไม่ใช่ V - และ P-ATPases ในปูเค็ม acclimated สมบูรณ์ คงชัดเจน dissociation (KI) ในการยับยั้ง bafilomycin ในปลา- (57.1 ± 5.8 nmol L− 1) หรือปูเค็ม acclimated (47.9 ± 4.6) ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (แทรกกับ Fig. 1D)คุณสมบัติเดิม ๆ ของกิจกรรม V-ATPase ในปู acclimated สำหรับ 10 วัน salinities ระหว่างน้ำจืด (< 0.5‰) และ 21‰ แสดงให้เห็นว่าการลดเครื่องในความเร็วสูงสุดถึง 15‰ ยั่งยืนที่ 21‰ (Fig. 2A) ในความคมชัด ความสัมพันธ์ที่ชัดเจนของเอนไซม์นี้ใน ATP (KM = 4.2 ± 0.3 mmol L− 1 ในน้ำ) เพิ่มขึ้นประมาณ 3-fold ถึง 10‰ ถึง KM = mmol ± 0.1 1.3 L− 1 แสดงความแปรปรวนน้อยที่สูง salinities (Fig. 3A) ในทำนองเดียวกัน ความสัมพันธ์ที่ชัดเจนสำหรับ Mg2 + ที่เพิ่มขึ้นถึง 10‰ เค็ม กับ KM = 0.46 ± 0.04 mmol L− 1, 2-fold ประมาณน้อยกว่า ในน้ำจืด (KM = 0.92 ± 0.09 mmol L− 1); เพิ่มเติม เพิ่มเค็มมีน้อยผล KM Mg2 + (Fig. 3B) แตกต่าง KI สำหรับ bafilomycin A1 ได้ค่อนข้างคงที่ช่วงเค็มใช้ (Fig. 3C)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของสาร bafilomycin A1 ในไมโครเหงือก orthovanadate ตาย ATPase กิจกรรมแสดงในรูป 1D ความเข้มข้นประมาณ 1 ไมโครโมลสาร bafilomycin L- 1 ยับยั้งสมบูรณ์กิจกรรม V-ATPase ในปูที่จัดขึ้นในน้ำจืดหรือปรับตัว 21 ‰ความเค็มเป็นเวลา 10 วันโดยมีกิจกรรมที่เหลือจาก 36.1 ± 0.4 U mg- ที่ 1 และ 6.3 ± 0.5 U mg- 1 ตามลำดับเผยให้เห็นการลดลงของกิจกรรมอื่น ๆ นอกเหนือจาก ATPases V- P-ATPases ในปูเค็ม-acclimated ค่าคงที่แยกออกจากกันชัดเจน (KI) ในการยับยั้งสาร bafilomycin ใน freshwater- (57.1 ± 5.8 nmol L- 1) หรือความเค็ม-ปรับตัว (47.9 ± 4.6) ปูไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (ฝังรูป Fig. 1D). ลักษณะที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของ V- กิจกรรม ATPase ในปูปรับตัวเป็นเวลา 10 วันเพื่อความเค็มระหว่างน้ำจืด (<0.5 ‰) และ 21 ‰แสดงให้เห็นว่าการลดลงของการทำเครื่องหมายในความเร็วสูงสุดถึง 15 ‰ไว้ ณ วันที่ 21 ‰ (รูป. 2A) ในทางตรงกันข้ามความสัมพันธ์ที่ชัดเจนของเอนไซม์เอทีพี (KM = 4.2 ± 0.3 มิลลิโมล L- 1 ในน้ำจืด) เพิ่มขึ้นประมาณ 3 เท่าถึง 10 ‰ถึง KM = 1.3 ± 0.1 มิลลิโมล L- 1, แสดงการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ ความเค็มสูงขึ้น (รูป. 3A) ในทำนองเดียวกันความสัมพันธ์ที่ชัดเจนสำหรับ Mg2 + เพิ่มขึ้นถึง 10 ‰เค็มกับ KM = 0.46 ± 0.04 มิลลิโมล L- 1 ประมาณ 2 เท่าน้อยกว่าในน้ำจืด (KM = 0.92 ± 0.09 มิลลิโมล L- 1); การเพิ่มขึ้นของความเค็มต่อไปมีผลเพียงเล็กน้อยบน KM สำหรับ Mg2 + (รูป. 3B) แตกต่างกันที่ KI สำหรับสาร bafilomycin A1 ค่อนข้างคงที่ในช่วงความเค็มที่ใช้ (รูป. 3C)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของ bafilomycin A1 ใน orthovanadate ตายด้านเหงือกตับ ATPase กิจกรรมจะแสดงในรูปที่ 1 ดีความเข้มข้นประมาณ 1 μโมล bafilomycin L − 1 ยับยั้งกิจกรรมที่จัดขึ้นใน v-atpase ปูน้ำจืดหรือเค็ม‰ acclimated 21 10 วัน กับกิจกรรมเหลือ 36.1 ± 0.4 มิลลิกรัม− 1 U ( ± 0.5 และ คุณ− 1 มิลลิกรัมต่อลิตร ตามลำดับการลดกิจกรรมของ atpases นอกจาก V - p-atpases ในความเค็มแบบปู ค่าคงที่การปรากฏ ( Ki ) สำหรับ bafilomycin การยับยั้งในน้ำจืด - ( จำนวน± 5.8 ? L − 1 ) หรือความเค็ม acclimated ( 47.9 ± 4.6 ) ปู ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( ที่ใส่ในรูป

1D )จลนศาสตร์การวิเคราะห์กิจกรรม v-atpase ปู acclimated ใน 10 วันระหว่างความเค็มน้ำสด ( < 0.5 ‰ ) และ 21 ‰แสดงเครื่องหมายลดลงในความเร็วสูงสุดถึง 15 ‰ยั่งยืนที่ 21 ‰ ( รูปที่ 2A ) ในทางตรงกันข้าม , ความสามารถของเอนไซม์สำหรับ ATP ( km = 4.2 ± 0.3 มิลลิโมล L − 1 ในน้ำ ) เพิ่มขึ้นประมาณ 3-fold ถึง 10 ‰ถึง km = 1.3 ± 0.1 มิลลิโมล L − 1แสดงการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่ระดับความเค็มที่สูงขึ้น ( ภาพที่ 3 ) ส่วนความสัมพันธ์ที่ชัดเจนสำหรับ mg2 เพิ่มขึ้นถึง 10 ‰ความเค็มกับ km = 0.46 ± 0.04 mmol l − 1 ประมาณถึงน้อยกว่าในน้ำ ( km = 0.92 ± 0.09 มิลลิโมล L − 1 ) ; เพิ่มความเค็มเพิ่มเติมมีผลน้อยในกม. mg2 ( รูปที่ 3B ) แตกต่างกันคิ สำหรับ bafilomycin A1 มีค่าค่อนข้างคงที่ตลอดช่วงความเค็มที่ใช้ ( รูปที่ 3 )