These clauses tend to express the i

These clauses tend to express the idea that assignment may only be refused for cause, which may imply that refusal should also be motivated and is subject to review by courts or arbitrators on the basis of notions of reasonableness or good faith. This approach offers flexibility but, on the other hand, increases risks of disputes over the question whether the refusal to consent to assignment was proper, which may lead to court inter-vention (including provisional measures) and review. Thus, some clauses make attempts to replace an open-ended approach by stricter criteria. Financial responsibility and capability have already been mentioned (see Section N.H.3) as an example ofsuch an objective and more specific stan dard. More examples have been found in assignment clauses:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะแสดงแนวคิดว่าการมอบหมายงานอาจถูกปฏิเสธด้วยเหตุผลเท่านั้น ซึ่งอาจบ่งบอกเป็นนัยว่าการปฏิเสธควรได้รับแรงจูงใจเช่นกัน และจะต้องได้รับการตรวจสอบโดยศาลหรืออนุญาโตตุลาการบนพื้นฐานของแนวคิดเรื่องความสมเหตุสมผลหรือความสุจริต แนวทางนี้ให้ความยืดหยุ่น แต่ในทางกลับกัน เพิ่มความเสี่ยงของข้อพิพาทในคำถามว่าการปฏิเสธที่จะยินยอมให้มอบหมายงานมีความเหมาะสมหรือไม่ ซึ่งอาจนำไปสู่การแทรกแซงของศาล (รวมถึงมาตรการชั่วคราว) และทบทวน ดังนั้น บางข้อจึงพยายามแทนที่แนวทางปลายเปิดด้วยเกณฑ์ที่เข้มงวดยิ่งขึ้น ความรับผิดชอบและความสามารถทางการเงินได้รับการกล่าวถึงแล้ว (ดูหมวด NH3) เพื่อเป็นตัวอย่างของวัตถุประสงค์ดังกล่าวและมาตรฐานที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น พบตัวอย่างเพิ่มเติมในส่วนคำสั่งการมอบหมาย:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบัญญัติดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะแสดงความคิดเห็นว่าการถ่ายโอนจะถูกปฏิเสธโดยเหตุผลที่ถูกต้องเท่านั้น, ซึ่งอาจหมายความว่าการปฏิเสธก็ควรจะมีแรงจูงใจและได้รับการตรวจสอบโดยศาลหรืออนุญาโตตุลาการตามแนวคิดของความสมเหตุสมผลหรือสุจริต. แนวทางนี้ให้ความยืดหยุ่น แต่ในทางกลับกันก็เพิ่มความเสี่ยงที่จะเกิดการโต้เถียงในประเด็นที่ว่าการปฏิเสธความยินยอมให้โอนย้ายมีความเหมาะสมหรือไม่ซึ่งอาจนำไปสู่การแทรกแซงของศาล (รวมถึงมาตรการชั่วคราว) และการตรวจสอบ ดังนั้น บางข้อกําหนดจึงพยายามแทนที่วิธีการแบบเปิดด้วยมาตรฐานที่เข้มงวดมากขึ้น มีการกล่าวถึงความรับผิดชอบและความสามารถทางการเงิน (ดูมาตรา น.ช.3) เพื่อเป็นตัวอย่างของเป้าหมายดังกล่าวและเกณฑ์ที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น ตัวอย่างเพิ่มเติมสามารถพบได้ในประโยคเสริมกำลัง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบัญญัติเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะแสดงความคิดว่าการถ่ายโอนอาจถูกปฏิเสธได้เฉพาะในกรณีที่มีเหตุผลอันสมควรซึ่งอาจหมายความว่าการปฏิเสธควรมีแรงจูงใจและควรได้รับการตรวจสอบโดยศาลหรืออนุญาโตตุลาการบนพื้นฐานของแนวคิดเรื่องความสมเหตุสมผลหรือความซื่อสัตย์ การปฏิบัตินี้ให้ความยืดหยุ่นแต่ในทางกลับกันก็เพิ่มความเสี่ยงต่อการโต้แย้งเกี่ยวกับความเหมาะสมของการปฏิเสธความยินยอมในการโอนซึ่งอาจนําไปสู่การแทรกแซงของศาล(รวมถึงมาตรการชั่วคราว)และการทบทวน ดังนั้นบางบทความพยายามที่จะแทนที่วิธีการเปิดด้วยมาตรฐานที่เข้มงวดมากขึ้น ความรับผิดชอบและความสามารถทางการเงินได้รับการกล่าวถึงแล้ว(ดูส่วนn.h.3 )เป็นตัวอย่างของเกณฑ์วัตถุประสงค์และเฉพาะเจาะจงมากขึ้น ตัวอย่างเพิ่มเติมของเงื่อนไขการโอน: