He never shot over a bird, and wild

He never shot over a bird, and wild-fowlers were not welcome near his premises. He
was a friend to all things wild, and the wild things repaid him with their friendship.
Tamed in his enclosures were the geese that came winging down the coast from
Iceland and Spitzbergen each October, in great skeins that darkened the sky and filled the
air with the rushing noise of their passage - the brown-bodied pink-feet, white-breasted
barnacles, with their dark necks and clowns’ masks, the wild white fronts with blackbarred
breasts, and many species of wild ducks - widgeon, mallard, pintails, teal and
shovellers.
Some were pinioned, so that they would remain there as a sign and signal to the wild
ones that came down at each winter’s beginning that here were food and sanctuary.
Many hundreds came and remained with him all through the cold weather from
October to the early spring, when they migrated north again to their breeding-grounds
below the ice rim.
Rhayader was content in the knowledge that when storms blew, or it was bitter cold
and food was scarce, or the big punt guns of the distant bag hunters roared, his birds were
safe; that he had gathered to the sanctuary and security of his own arms and heart these
many wild and beautiful creatures who knew and trusted him.
They would answer the call of the north in the spring, but in the fall they would come
back, barking and whooping and honking in the autumn sky, to circle the landmark of the
old light and drop to earth near by to be his guests again - birds that he well remembered
and recognized from the previous year.
And this made Rhayader happy, because he knew that implanted somewhere in their
beings was the germ knowledge of his existence and his safe haven,, that this knowledge
had become a part of them and, with the coming of the grey skies and the winds from the
north, would send them unerringly back to him.
For the rest, his heart and soul went into the painting of the country in which he lived
and its creatures. There are not many Rhayaders extant. He hoarded them jealously,
piling them up in his lighthouse and the storerooms above by the hundreds. He was not
satisfied with them, because as an artist he was uncompromising.
But the few that have reached the market are masterpieces, filled with the glow and
colours of marsh-reflected light, the feel of flight, the push of birds breasting a morning
wind bending the tall flag reeds. He painted the loneliness and the smell of the salt-laden
cold, the eternity and agelessness of marshes, the wild, living creatures, dawn flights, and
frightened things taking to the air, and winged shadows at night hiding from the moon.
ONE November afternoon, three years after Rhayader had come to the Great Marsh, a
child approached the lighthouse studio by means of the sea wall. In her arms she carried a
burden.
She was no more than twelve, slender, dirty, nervous and timid as a bird, but beneath
the grime as eerily beautiful as a’ marsh faery. She was pure Saxon, large-boned, fair,
with a head to which her body was yet to grow, and deep-set, violet-coloured eyes.
She was desperately frightened of the ugly man she had come to see, for legend had
already begun to gather about Rhayader, and the native wild-fowlers hated him for
interfering with their sport.
But greater than her fear was the need of that which she bore. For locked in her child’s
heart was the knowledge, picked up somewhere in the swampland, that this ogre who
lived in the lighthouse had magic that could heal injured things.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาไม่เคยยิงกว่านก และป่า fowlers ไม่ต้อนรับใกล้กับสถานที่ของเขา เขาคือเพื่อนสิ่งป่า และที่ป่าบางส่วนเขากับมิตรภาพของพวกเขาTamed ในเปลือกของเขาถูกห่าน winging ที่มาลงฝั่งจากไอซ์แลนด์และ Spitzbergen แต่ละเดือนตุลาคม skeins ดีที่ท้องฟ้ามืดมัวไป และกรอกข้อมูลในการเครื่องปรับอากาศ ด้วยเสียงท่ามกลางความปลอภัยของ - bodied สีน้ำตาลสีชมพูเท้า นกสีขาวbarnacles คอความเข้มและรูปแบบของตลก ด้านหน้าสีขาวป่ากับ blackbarredหน้าอก และเป็ดป่า - widgeon เป็ดมัลลาร์ด pintails เขียวหัวเป็ดหลายชนิด และshovellersบางส่วนถูก pinioned เพื่อว่าพวกเขาจะยังคงมีเครื่องหมายและสัญญาณไปยังป่าคนที่มาลงในฤดูหนาวแต่ละเริ่มต้นที่นี่ มีอาหารและพันธุ์ร้อยมา และยังคงอยู่กับเขาสนิทอากาศเย็นจากตุลาคมถึงฤดูใบไม้ผลิต้น เมื่ออพยพของเขาเหนืออีกครั้งของพวกเขา breeding-groundsด้านล่างริมน้ำแข็งRhayader มีเนื้อหาความรู้ที่เมื่อพายุได้พัด หรือมันขมเย็นและอาหารหายาก หรือปืนใหญ่เลื่อนของพรานไกลกระเป๋า roared นกของเขาได้ปลอดภัย ได้รวบรวมพันธุ์และความปลอดภัยของแผ่นดินของเขาเอง และหัวใจเหล่านี้สวยงาม และป่าสัตว์จำนวนมากที่รู้ และเชื่อถือเขาพวกเขาจะตอบรับการเรียกของภาคเหนือในฤดูใบไม้ผลิ แต่ในฤดูใบไม้ร่วง พวกเขาจะมาหลัง เก้งยาว และ honking ดังในท้องฟ้าฤดูใบไม้ร่วง กับโรงแรมแลนด์มาร์คของวงกลมไฟเก่าและหล่นยังโลกใกล้โดยเป็น แขกของเขาอีก - จำนกที่เขาดีและรู้จักจากปีก่อนหน้าและนี้ทำ Rhayader สุข เนื่องจากเขารู้ implanted ในที่ใดที่หนึ่งของพวกเขาสิ่งมีชีวิตรู้จมูกของเขามีอยู่และหลบภัยของเขา ซึ่งความรู้นี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่ง ของพวกเขา และ มาท้องฟ้าสีเทาและลมจากการเหนือ จะส่ง unerringly ไปให้เขาสำหรับส่วนเหลือ หัวใจและจิตวิญญาณของเขาเดินเข้าไปในภาพของประเทศที่เขาอาศัยอยู่และของสิ่งมีชีวิต ไม่มี Rhayaders จำนวนมากที่ยัง เขา hoarded jealouslyกองพะเนินให้ประภาคารของเขาและ storerooms ข้างต้น โดยร้อย เขาไม่ใช่พอใจกับพวกเขา เป็นศิลปิน ไม่แน่วแน่แต่มาถึงตลาด ผลงานมาสเตอร์พีซทำ เต็มไป ด้วยการเรืองแสง และสีของมาร์ชสะท้อนแสง ความรู้สึกของเที่ยวบิน กดนก breasting เช้าเป็นลมดัด reeds ธงสูง เขาทาสีที่ความเหงาและกลิ่นเกลือลสามารถเย็น นิรันดร์ และ agelessness marshes ป่า อิทธิฤทธิ เที่ยว บินรุ่งอรุณ และสิ่งที่กลัวการอากาศ และเงาปีกที่ซ่อนจากดวงจันทร์คืนหนึ่งพฤศจิกายนบ่าย สามปีหลังจาก Rhayader มาให้มาร์ชดี การลูกประดับไลท์เฮ้าส์สตูดิโอ โดยผนังซี ในอ้อมแขนของเธอ ที่เธอทำเป็นภาระงานเธอไม่เกิน twelve สเลนเดอร์ สกปรก ประสาท และเป็นพิเศษเป็นนก แต่ข้างใต้grime eerily เป็นสวยงามเป็นการ ' faery มาร์ช เธอบริสุทธิ์แซก boned ใหญ่ ธรรมหัวที่ร่างกายของเธอยังเติบโต และตา deep-set สีม่วงเธอหมดกลัวคนเกลียดที่เธอมาจะดู ในตำนานได้เริ่มรวบรวมเกี่ยวกับ Rhayader และ fowlers ป่าที่เจ้าเกลียดชังท่านสำหรับรบกวนนักกีฬาแต่กลัวเธอมากกว่าไม่จำเป็นต้องที่เธอแบก สำหรับล็อกในเด็กของเธอหัวใจมีความรู้ เลือกที่ใดที่หนึ่งใน swampland ที่นี้ ogre ที่อาศัยอยู่ในประภาคารได้วิเศษที่สามารถรักษาบาดเจ็บสิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาไม่เคยยิงนกมากกว่าและป่า Fowlers ไม่ได้รับการต้อนรับที่อยู่ใกล้สถานที่ของเขา เขา
เป็นเพื่อนทุกสิ่งป่าและป่าเป็นสิ่งชำระคืนเขาด้วยมิตรภาพของพวกเขา.
Tamed ในเปลือกของเขาเป็นห่านที่มา winging ลงชายฝั่งจาก
ไอซ์แลนด์และ Spitzbergen แต่ละเดือนตุลาคมในหลอดที่ดีที่ท้องฟ้ามืดและเต็มไป
อากาศ กับเสียงวิ่งของทางเดินของพวกเขา - สีชมพูฟุตสีน้ำตาลฉกรรจ์สีขาวกระดุม
เพรียงกับคอมืดของพวกเขาและหน้ากากตัวตลก 'เสื้อผ้าสีขาวป่าที่มี blackbarred
หน้าอกและหลายสายพันธุ์ของเป็ดป่า - พิกวิดเจียน, เป็ด, pintails , นกเป็ดน้ำและ
shovellers.
บางคนถูกตรึงเพื่อที่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นั่นเป็นสัญญาณและสัญญาณไปยังป่า
คนที่ลงมาที่จุดเริ่มต้นฤดูหนาวของแต่ละคนว่าที่นี่มีอาหารและสถานที่ศักดิ์สิทธิ์.
หลายร้อยคนเข้ามาและยังคงอยู่กับเขาตลอดสภาพอากาศหนาวเย็น จาก
เดือนตุลาคมถึงต้นฤดูใบไม้ผลิเมื่อพวกเขาอพยพไปทางทิศเหนืออีกครั้งเพื่อพื้นที่เพาะพันธุ์ของพวกเขา
ด้านล่างขอบศ.
Rhayader เป็นเนื้อหาที่มีความรู้ว่าเมื่อพายุพัดหรือมันเป็นรสขมเย็น
และอาหารขาดแคลนหรือปืนใหญ่ของเรือท้องแบน นักล่าถุงไกลคำรามนกของเขาได้
อย่างปลอดภัย ว่าเขาได้รวมตัวกันเพื่อที่หลบภัยและความปลอดภัยของแขนของตัวเองและหัวใจของเหล่า
สัตว์ป่าจำนวนมากและสวยงามที่รู้จักและไว้ใจเขา.
พวกเขาจะรับสายของภาคเหนือในฤดูใบไม้ผลิ แต่ในฤดูใบไม้ร่วงที่พวกเขาจะมา
กลับมาเห่าและ ไอกรนและบีบแตรในท้องฟ้าฤดูใบไม้ร่วงที่จะวนเวียนอยู่สถานที่สำคัญของ
ไฟเก่าและวางเพื่อแผ่นดินใกล้จะเป็นแขกของเขาอีกครั้ง - นกที่เขาจำได้ดี
. และได้รับการยอมรับจากปีก่อนหน้า
นี้และทำ Rhayader มีความสุขเพราะเขารู้ว่า ฝังที่ไหนสักแห่งในของพวกเขา
เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้จมูกของการดำรงอยู่ของเขาและที่หลบภัยของเขา ,, ความรู้นี้
ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาและกับการมาถึงของท้องฟ้าสีเทาและลมจาก
ทิศตะวันตกเฉียงเหนือจะส่งพวกเขาอย่างไม่มีพลาดกลับไปให้เขา .
สำหรับส่วนที่เหลือหัวใจและจิตวิญญาณของเขาเข้าไปในภาพวาดของประเทศที่เขาอาศัยอยู่
และสิ่งมีชีวิตของมัน มีไม่มากที่ยังหลงเหลืออยู่มี Rhayaders เขาเก็บสะสมพวกเขาอิจฉาริษยา,
ซ้อนพวกเขาในประภาคารของเขาและเติมข้างต้นโดยร้อย เขาไม่
พอใจกับพวกเขาเพราะเป็นศิลปินเขาก็ไม่ยอมแพ้.
แต่ไม่กี่คนที่ได้มาถึงตลาดที่มีผลงานชิ้นเอกที่เต็มไปด้วยแสงและ
สีของแสงบึง-สะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกของเที่ยวบิน, การผลักดันของนก breasting เช้า
ลมดัดกกธงสูง เขาวาดความเหงาและกลิ่นของเกลือภาระ
เย็น, นิรันดร์และ agelessness ของบึงป่าสิ่งมีชีวิตเที่ยวบินเช้าและ
สิ่งที่กลัวการไปในอากาศและเงาปีกในเวลากลางคืนซ่อนตัวจากดวงจันทร์.
ONE พฤศจิกายน บ่ายสามปีหลังจาก Rhayader มามาร์ชใหญ่
เด็กเดินเข้ามาในสตูดิโอประภาคารโดยวิธีการของผนังทะเล ในอ้อมแขนของเธอดำเนินการ
ภาระ.
เธอได้ไม่เกินสิบสองเรียวสกปรกประสาทและขี้อายเป็นนก แต่ภายใต้
สิ่งสกปรกเป็นขนที่สวยงามเป็น 'บึงเทพนิยาย เธอเป็นคนที่บริสุทธิ์แซกซอนขนาดใหญ่กระดูกยุติธรรม
ที่มีหัวการที่ร่างกายของเธอยังจะเติบโตและลึกชุดสีม่วงตาสี.
เธอเป็นคนกลัวหมดของคนที่น่าเกลียดเธอได้มาเห็นมีตำนาน
เริ่มขึ้นแล้วที่จะรวบรวมเกี่ยวกับ Rhayader และป่าพื้นเมือง Fowlers เกลียดเขา
ยุ่งกับกีฬาของพวกเขา.
แต่มากกว่าความกลัวของเธอก็คือความต้องการของว่าที่เธอเบื่อ สำหรับล็อคในเด็กของเธอ
เป็นหัวใจของความรู้ที่หยิบขึ้นมาที่ไหนสักแห่งใน swampland ว่าผีปอบที่นี้
อาศัยอยู่ในประภาคารมีวิเศษที่สามารถรักษาสิ่งที่ได้รับบาดเจ็บ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาไม่เคยยิงมากกว่านก และป่า fowlers ไม่ต้อนรับใกล้สถานที่ของเขา เขา
เป็นเพื่อนกับทุกสิ่งที่ป่า และป่าเขา สิ่งที่ตอบแทนกับมิตรภาพของพวกเขา ในเปลือก
เชื่องของเขาห่านที่มากระจายลงชายฝั่งจาก
ไอซ์แลนด์และ spitzbergen แต่ละตุลาคมใน skeins ที่มืดท้องฟ้าเต็ม
อากาศกับเสียงที่ดังกึกก้องของทางของพวกเขา - ฉกรรจ์สีน้ำตาลชมพูเท้า กระดุมสีขาว
เพรียงกับพวกตัวตลกมืดและหน้ากาก , ป่าสีขาวครั้ง ด้วย blackbarred
หน้าอก , และหลายชนิดของเป็ดป่า - วิดเจียน pintails เป็ดมัลลาร์ด , , และ shovellers
.
บางคน pinioned , เพื่อพวกเขาจะยังคงมีเป็นสัญลักษณ์และสัญญาณเข้าป่า
คนที่ลงมาในฤดูหนาวของแต่ละต้นว่า ที่นี่อาหารและที่หลบภัย
หลายร้อยมาและยังคงอยู่กับเขาทั้งหมดที่ผ่านอากาศเย็นจาก
ตุลาคมฤดูใบไม้ผลิเมื่อพวกเขาอพยพขึ้นเหนืออีกครั้ง เพื่อการเพาะพันธุ์

ด้านล่างน้ำแข็งขอบ เดอร์ คือเนื้อหาในความรู้นั้น เมื่อพายุพัด หรือมันเย็นขม
และ ขาดแคลนอาหารหรือปืนใหญ่เรือท้องแบนของนักล่ากระเป๋าไกลก้อง นกของเขา
ปลอดภัย ที่เขาได้รวบรวมในวิหารและความปลอดภัยของแขนของเขาเอง และจิตใจเหล่านี้
หลายป่าและสวยงามสิ่งมีชีวิตที่รู้และเชื่อใจเขา .
เขาจะรับสายของภาคเหนือในฤดูใบไม้ผลิ , แต่พวกเขาในฤดูใบไม้ร่วง จะมา
กลับเห่าและเสียงแตรและในฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้า วงกลมสถานที่สำคัญของ
เก่าแสงและวางโลกใกล้จะเป็นแขกของเขาอีกครั้ง - นกเขาก็จำได้
และได้รับการยอมรับจากปีก่อน .
และทำ เดอร์ มีความสุข เพราะเขารู้ว่า ฝังอยู่ที่ไหนสักแห่งในสิ่งมีชีวิตของพวกเขา
เป็นเชื้อโรคความรู้ในตัวตนของเขาและยังปลอดภัยของเขา ความรู้นี้
ได้กลายเป็น ส่วนหนึ่งของพวกเขาและมีที่มาของท้องฟ้าสีเทาและลมจาก
เหนือ