hen I was 17, I had the chance to g

hen I was 17, I had the chance to go on my first big trip all on my own. I was pretty happy, because for me it meant going, for the first time, to Paris, without any adult supervision.

My mom had a friend living there, and his partner had an apartment just across the street from theirs which happened to be unoccupied at the time, so they let me stay there for a few days. So every day I would go sightseeing, walking and doing tourist stuff and then go to that apartment to sleep, and it was all wonderful and quiet, until one night.

I was in bed, sleeping, when I was suddenly awoken by a woman loudly knocking on the front door, and then on all other doors in the hallway, asking desperately for help. Now, looking back, this is the time when I realize this wasn't a dream, because the woman spoke in French. Even though I had been learning French for a few months, there is no way a teenage South American girl whose mother tongue is Spanish and who had had no bigger contact with French language other than her classes would dream in French. So that woke me up and scared me quite a lot. I didn't dare open the door, and I didn't hear any other door in the hallway opening to let this lady say what had happened to her, and she left, still crying for help. So I tried to get back to sleep with no success, because I was really afraid.

The apartment was a small studio and, no matter where you were in it, you could see the entire place from there. So I was in bed, from which you could see the front door, trying to sleep again, when I hear a weird noise coming from the entrance. I turned my head to see, and I saw the lock on the door turning, as if someone was entering the apartment from outside. I freaked out and thought of nothing better than to pretend I was asleep. I kept my eyes slightly open, only about one millimeter, just so I could see who was coming inside but make them believe I was actually asleep. I thought it was a robber, and I thought I would let them take anything they wanted; whatever they wanted to steal, they could, because the only possible witness was sound asleep.

Whenever someone opened the front door, it squeaked. So right after I saw the lock turn, I heard the door squeak. The door opened, and I saw a little boy walking towards me. Since my eyes were almost closed, I could only see a little bit, so I didn't see his face, only his body. He was slightly transparent but as white as paper and he was wearing a shirt and an overall, both between a very pale brown and green. He reached the bed and touched me, moving my body, trying to wake me up. He said, in French, something like "Please, wake up, you have to come with me, please, you have to see this" and he insisted for a few seconds. Since I was actually awake, I remember trying to make a decision. So what if I follow the boy? It doesn't necessarily have to be bad. But I didn't dare. I was too scared and continued to pretend I was asleep.

So after a few seconds the boy left. I heard his feet on the wooden floor and I looked to the door again to see the door closing and the lock turning again. I turned on the lights and didn't sleep for the rest of the night. I didn't turn them off during the remain of my stay in that apartment.

A few days later (to be honest, it could have been a few days before, I don't quite remember, it's been ten years since) my mom's friend and I were in his apartment and he asked me to go down to the basement of the building with him to get something out of the storage room. His building is very old, so he showed me a list on the basement wall which had been written during WW2 and had the names of all the people who lived there, and the names of the people who died during the bombings were crossed out. They had kept it there for all these years (this was in 2005 or 2006), which I found really creepy.

So I told him about my experience (I guess then this must have happened right after the experience) and asked him about the building where I was staying. I thought, based on his clothes, that the boy I had seen had died during WW2, but my mom's friend said the building had been built in the 60's. He didn't know what was there before.

Still, whenever I think about that experience I feel chills down my spine. It was the closest experience I have ever had to a spirit.

Thank you for taking the time to read this.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไก่อายุ 17 ผมมีโอกาสไปเที่ยวใหญ่ครั้งแรกของฉันทั้งหมดของตัวเอง ผมมีความสุขสวย เพราะฉัน จะขึ้น ไป สำหรับครั้งแรก ปารีส โดยไม่มีการดูแลแม่ของฉันมีเพื่อนอยู่ที่นั่น และพันธมิตรของเขามีอพาร์ทเมนท์เพียงข้ามถนนจากตนที่เกิดขึ้นจะเดินในเวลา ดังนั้นพวกผมมีอยู่ไม่กี่วัน ดังนั้นทุกวันที่ฉันจะไปสิ่งที่ท่องเที่ยว การเดิน และการทำ และไปที่อพาร์ทเมนท์นอน และก็ทั้งหมด วุ่นวาย จนกระทั่งคืนหนึ่งผมอยู่ในเตียง นอน เมื่อฉันก็มี awoken เป็นดังเคาะประตูหน้า แล้ว บนประตูอื่น ๆ ทั้งหมดในห้องโถง ผู้หญิงขอความช่วยเหลือหมด ตอนนี้ มองกลับ เป็นเมื่อฉันรู้ว่า นี้ไม่ฝัน เนื่องจากผู้หญิงพูดในฝรั่งเศส ถึงแม้ว่าฉันมีการเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสกี่เดือน ไม่มีสาวใต้อเมริกันวัยรุ่นที่มีนมเป็นภาษาสเปน และที่เคยมีติดต่อ ด้วยภาษาฝรั่งเศสไม่ใช่เรียนใหญ่เหลือบในฝรั่งเศส ดังนั้นที่ผมตื่น และกลัวฉันค่อนข้างมาก ผมไม่กล้าเปิดประตู อนาล็อกประตูอื่น ๆ ในห้องโถงที่เปิดให้ผู้หญิงนี้ว่า ได้เกิดขึ้นกับเธอ และเธอ ซ้าย ยังคง ร้องไห้ขอความช่วยเหลือ ดังนั้น ฉันพยายามที่จะกลับไปนอนกับความสำเร็จ เพราะกลัวจริง ๆอพาร์ทเมนท์มีห้องขนาดเล็ก และ ว่าที่คุณอยู่ในนั้น คุณสามารถดูทั้งจาก ดังนั้น ผมเตียง ซึ่งคุณสามารถเห็นร่ม พยายามนอน เมื่อฉันได้ยินเสียงแปลก ๆ ที่มาจากทางเข้า ฉันเปิดหัวของฉันเพื่อดู และฉันเห็นล็อคบนประตูเปิด ว่าคนป้อนอพาร์ทเมนท์จากภายนอก Freaked ออก และคิดว่า ไม่มีอะไรดีกว่าการทำเป็นผมหลับ ฉันเก็บตาเปิดเล็กน้อย เพียงหนึ่งมิลลิเมตร เพียงเพื่อให้ฉันสามารถดูที่กำลังภายใน แต่ให้เชื่อผมหลับจริง ฉันคิดว่า มันเป็นตัวโม่ง และฉันคิดว่า จะให้ได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการ สิ่งที่ต้องการขโมย พวกเขาได้ เนื่องจากพยานเท่าเสียง asleepเมื่อมีคนเปิดประตูด้านหน้า มัน squeaked ดังนั้นด้านขวาหลังจากเห็นล็อคเปิด ฉันได้ยิน squeak ประตู ประตูเปิด และเห็นชายเดินต่อฉัน เนื่องจากเกือบถูกปิดตา สามารถเฉพาะอืมมน้อย ดังนั้นฉันไม่ได้เห็นหน้า ร่างกายของเขาเท่านั้น เขาได้เล็กน้อยโปร่งใส แต่ขาวเป็นกระดาษและเขาสวมให้สั้นและเป็นโดยรวม ทั้ง ระหว่างสีน้ำตาลอ่อน ๆ และสีเขียว เขาถึงนอน และสัมผัสฉัน เคลื่อนย้ายร่างกายของฉัน พยายามปลุกฉัน เขากล่าว ว่า ในฝรั่งเศส สิ่งที่ชอบ "กรุณา ปลุก คุณจะต้องมากับฉัน โปรด คุณต้องได้เห็น" และเขายืนยันไม่กี่วินาที ตั้งแต่ผมทำงานจริง ผมจำได้ว่า พยายามที่จะตัดสินใจ ดังนั้น ถ้าผมตามเด็ก มันไม่จำเป็นต้องมีผล แต่ฉันไม่กล้า ฉันถูกเกินไปกลัว และยังคงแกล้งหลับได้ดังนั้น หลังจากครู่ เด็กซ้าย ผมได้ยินเท้าบนพื้นไม้ และผมมองไปประตูเพื่อดูปิดประตูและล็อคที่เปิดอีกครั้ง เปิดไฟ และส่วนเหลือของคืนไม่ได้นอน ผมไม่ได้ปิดระหว่างยังของอพาร์ทเมนท์ที่พักไว้ไม่กี่วันในภายหลัง (ต้องซื่อสัตย์ มันมีไม่กี่วันก่อน ฉันค่อนข้างจำ แล้วสิบปีตั้งแต่) เพื่อนของแม่ของฉันและฉันอยู่ในอพาร์ทเมนต์ของเขา และเขาบอกจะลงไปชั้นใต้ดินของอาคารด้วยเขาได้รับสิ่งที่พอเก็บ อาคารของเขาถูกมาก เพื่อให้เขาแสดงให้ฉันเห็นรายบนผนังห้องใต้ดินซึ่งได้ถูกเขียนขึ้นในช่วง WW2 และมีชื่อของทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น และชื่อของคนที่เสียชีวิตในระหว่างการวางระเบิดถูกข้ามออก พวกเขามีอยู่นั้นมีทั้งหมดเหล่านี้ปี (นี้คือในปี 2005 หรือ 2006), ซึ่งพบน่าขนลุกจริง ๆดังนั้นผมบอกเขาเกี่ยวกับประสบการณ์ของฉัน (ฉันเดา แล้วนี้ต้องเกิดขวาหลังจากประสบการณ์) และถามเขาเกี่ยวกับอาคารที่แพงใช้ได้อยู่ ฉันคิด ว่า ตามเสื้อผ้าของเขา ที่เสียชีวิตในช่วง WW2 ฉันเห็นเด็ก แต่เพื่อนของแม่ของฉันกล่าวว่า มีการสร้างอาคารใน 60's เขาไม่รู้อะไรอยู่นั่นก่อนยัง ทุกครั้งที่คิดถึงประสบการณ์ที่ รู้สึกหนาวสั่นลงกระดูกสันหลังของฉัน มันเป็นประสบการณ์ใกล้เคียงที่สุดที่ฉันเคยมีกับจิตวิญญาณขอบคุณที่สละเวลาอ่านนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไก่ผมอายุ 17 ผมก็มีโอกาสที่จะไปในการเดินทางที่ยิ่งใหญ่ครั้งแรกของฉันทั้งหมดของตัวเอง ฉันมีความสุขสวยเพราะสำหรับผมแล้วมันหมายถึงจะเป็นครั้งแรกที่ไปปารีสโดยไม่มีผู้ดูแลใด ๆ . แม่ของฉันมีเพื่อนอยู่ที่นั่นและหุ้นส่วนของเขามีอพาร์ทเม้นเพียงข้ามถนนจากพวกเขาที่เกิดขึ้นจะว่าง ในเวลานั้นเพื่อให้พวกเขาให้ฉันอยู่ที่นั่นไม่กี่วัน ดังนั้นทุกวันฉันจะไปเที่ยวชมสถานที่เดินและทำสิ่งที่ท่องเที่ยวแล้วไปที่อพาร์ทเม้นที่จะนอนหลับและมันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมและเงียบสงบจนกระทั่งคืนหนึ่ง. ผมอยู่ในเตียงนอนเมื่อฉันถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างกระทันหันโดยผู้หญิงคนหนึ่งเสียงดัง เคาะประตูหน้าและจากนั้นในประตูอื่น ๆ ในห้องโถงขอให้หมดเพื่อขอความช่วยเหลือ ตอนนี้มองย้อนกลับไปครั้งนี้เป็นครั้งเมื่อฉันตระหนักดีว่านี่ไม่ใช่ความฝันเพราะผู้หญิงคนนั้นพูดภาษาฝรั่งเศส แม้ว่าฉันจะได้รับการเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสสำหรับไม่กี่เดือนมีวิธีวัยรุ่นสาวอเมริกาใต้ที่มีแม่ไม่เป็นภาษาสเปนและผู้ที่ไม่เคยมีการติดต่อที่ใหญ่กว่าด้วยภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาฝรั่งเศสชั้นเรียนของเธอจะฝันในฝรั่งเศส ดังนั้นที่ผมตื่นขึ้นมาและฉันกลัวมากเลยทีเดียว ผมไม่กล้าเปิดประตูและผมก็ไม่ได้ยินเสียงประตูอื่น ๆ ในการเปิดห้องโถงที่จะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้บอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอและเธอออกยังคงร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ ดังนั้นผมจึงพยายามที่จะได้รับกลับไปนอนไม่ประสบความสำเร็จเพราะผมกลัวจริงๆ. อพาร์ทเม้นเป็นสตูดิโอขนาดเล็กและไม่ว่าคุณอยู่ในนั้นคุณจะได้เห็นสถานที่ทั้งหมดจากที่นั่น ดังนั้นผมจึงอยู่บนเตียงจากการที่คุณจะได้เห็นประตูหน้าพยายามที่จะนอนหลับอีกครั้งเมื่อผมได้ยินเสียงแปลก ๆ มาจากทางเข้า ผมหันหัวของฉันที่จะเห็นและฉันเห็นล็อคประตูเปลี่ยนเช่นถ้ามีคนมาเข้าอพาร์ทเม้นจากภายนอก ฉัน freaked ออกมาและคิดว่าไม่มีอะไรดีไปกว่าการหลอกฉันกำลังนอนหลับ ผมเก็บไว้ที่ตาของฉันเปิดเล็กน้อยเพียงประมาณหนึ่งมิลลิเมตรเพียงเพื่อให้ฉันจะได้เห็นผู้ที่ได้รับมาภายใน แต่ทำให้พวกเขาเชื่อว่าผมเป็นจริงนอนหลับ ฉันคิดว่ามันเป็นโจรปล้นและฉันคิดว่าฉันจะปล่อยให้พวกเขาใช้อะไรที่พวกเขาต้องการ; สิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะขโมยที่จะทำได้เพราะพยานที่เป็นไปได้เพียง แต่เป็นเสียงหลับ. เมื่อใดก็ตามที่มีคนเปิดประตูหน้ามันแหลม ดังนั้นหลังจากที่ผมได้เห็นการเปิดล็อคประตูผมได้ยินสารภาพ ประตูเปิดและฉันเห็นเด็กน้อยเดินมาหาผม เนื่องจากตาของฉันถูกปิดเกือบฉันเท่านั้นที่จะได้เห็นนิด ๆ หน่อย ๆ ดังนั้นผมจึงไม่เห็นใบหน้าของเขาเท่านั้นที่ร่างกายของเขา เขาเป็นคนที่โปร่งใสเล็กน้อย แต่เป็นสีขาวเป็นกระดาษและเขาก็สวมเสื้อเชิ้ตและโดยรวมทั้งในระหว่างซีดมากสีน้ำตาลและสีเขียว เขาไปถึงเตียงและสัมผัสฉันย้ายร่างกายของฉันพยายามที่จะปลุกฉัน เขากล่าวว่าในฝรั่งเศสบางอย่างเช่น "โปรดตื่นขึ้นมาคุณจะต้องมาพร้อมกับผมโปรดคุณต้องดูเรื่องนี้" และเขายืนยันว่าไม่กี่วินาที ตั้งแต่ฉันตื่นจริงผมจำได้ว่าพยายามที่จะทำให้การตัดสินใจ ดังนั้นสิ่งที่ถ้าทำตามเด็ก? มันไม่จำเป็นต้องเป็นที่ไม่ดี แต่ผมไม่กล้า ผมกลัวมากเกินไปและยังคงหลอกฉันกำลังนอนหลับ. ดังนั้นหลังจากที่ไม่กี่วินาทีเด็กด้านซ้าย ผมได้ยินเท้าของเขาอยู่บนพื้นไม้และผมมองไปที่ประตูอีกครั้งเพื่อดูการปิดประตูและล็อคเปลี่ยนอีกครั้ง ผมเปิดไฟและไม่ได้นอนสำหรับส่วนที่เหลือของคืน ผมไม่ได้ปิดในช่วงที่ยังคงอยู่ในการเข้าพักของฉันในอพาร์ทเม้นที่. ไม่กี่วันต่อมา (จะซื่อสัตย์มันจะได้รับไม่กี่วันก่อนที่ผมค่อนข้างไม่จำมันได้สิบปีตั้งแต่ปี) แม่ของฉัน เพื่อนและฉันอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเขาและเขาขอให้ผมลงไปที่ชั้นใต้ดินของอาคารกับเขาที่จะได้รับบางสิ่งบางอย่างออกมาจากห้องเก็บของ อาคารของเขาคือเก่ามากดังนั้นเขาแสดงให้ฉันเห็นรายการบนผนังชั้นใต้ดินซึ่งได้รับการเขียนขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และมีชื่อของคนทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นและชื่อของคนที่เสียชีวิตระหว่างถูกระเบิดข้ามออก พวกเขาเก็บมันไว้ที่นั่นทุกปีเหล่านี้ (นี่คือในปี 2005 หรือ 2006) ซึ่งผมพบว่าที่น่าขนลุกจริงๆ. ดังนั้นผมจึงบอกเขาเกี่ยวกับประสบการณ์ของผม (ผมเดาแล้วนี้จะต้องเกิดขึ้นทันทีหลังจากที่มีประสบการณ์) และถามเขาเกี่ยวกับอาคาร ที่ผมอยู่ ผมคิดว่าขึ้นอยู่กับเสื้อผ้าของเขาว่าเด็กที่ฉันได้เห็นเสียชีวิตในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่เพื่อนแม่ของฉันกล่าวว่าอาคารที่ได้รับการสร้างขึ้นในยุค 60 เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ที่นั่นก่อน. แต่ถึงกระนั้นเมื่อใดก็ตามที่ผมคิดเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ผมรู้สึกว่าหนาวลงกระดูกสันหลังของฉัน มันเป็นประสบการณ์ที่ใกล้เคียงที่สุดที่ฉันได้เคยมีการจิตวิญญาณ. ขอขอบคุณที่สละเวลาในการอ่านนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผมอายุ 17 ผมมีโอกาสไปทริปใหญ่ครั้งแรกด้วยตัวเอง ฉันค่อนข้างมีความสุข เพราะสำหรับผม มันหมายถึงอะไร ครั้งแรกที่ปารีส โดยไม่มีผู้ใหญ่ดูแล

แม่ผมมีเพื่อนอยู่ที่นั่น และคู่หูของเขามีอพาร์ทเมนท์เพียงข้ามถนนจากพวกเขาซึ่งเกิดขึ้นอยู่เฉยในเวลาเพื่อให้พวกเขาให้ฉันอยู่ตรงนั้นละ ไม่กี่วันทุกๆวันฉันจะไปเที่ยว เดิน และทำเรื่องท่องเที่ยวและไปเม้นให้หลับ และมันคือทั้งหมดที่ยอดเยี่ยมและเงียบ จนกระทั่งคืนนึง

ฉันอยู่บนเตียง นอน เมื่อผมถูกปลุกโดยผู้หญิงเสียงดังเคาะที่หน้าประตู แล้วประตูอื่น ๆ ในห้องโถงที่ถามอย่างขอความช่วยเหลือ ตอนนี้ มองย้อนกลับไปนี่คือเวลาที่เมื่อผมรู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน เพราะผู้หญิงพูดในภาษาฝรั่งเศส แม้ว่าผมจะเคยเรียนภาษาฝรั่งเศสเพื่อไม่กี่เดือน ไม่มีทางที่ผู้หญิงอเมริกันวัยรุ่นที่มีภาษาแม่เป็นภาษาสเปน และเป็นผู้ที่มีไม่ใหญ่ติดต่อกับภาษาฝรั่งเศสนอกจากชั้นเธอจะฝันในฝรั่งเศส เพื่อปลุกฉัน และทำให้ฉันตกใจมาก ฉันไม่กล้าเปิดประตูผมไม่ได้ยินเสียงใด ๆอื่น ๆประตูห้องโถงเปิดให้ผู้หญิงคนนี้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเธอ แล้วเธอก็จากไป ยังคงร้องให้ช่วย ดังนั้นฉันพยายามที่จะกลับไปนอนด้วยความสำเร็จ เพราะผมกลัวจริงๆ .

อพาร์ทเม้นสตูดิโอขนาดเล็ก และไม่ว่าคุณจะอยู่ในนั้น คุณจะได้เห็นสถานที่ทั้งหมด จากที่นั่น ฉันอยู่บนเตียง ซึ่งคุณสามารถเห็นประตูด้านหน้าพยายามจะหลับอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากทางเข้า ผมหันหัวไปดู ผมเห็นกลอนประตูเปิด ใครเข้าห้องจากข้างนอก ฉันตกใจและคิดว่าไม่มีอะไรดีไปกว่าการแกล้งทำเป็นหลับ ฉันจะเก็บตาของฉันเปิดเล็กน้อยเพียงประมาณหนึ่งมิลลิเมตรดังนั้นฉันไม่สามารถเห็นใครเข้ามาข้างใน แต่ให้เชื่อผมก็หลับไป ฉันคิดว่ามันเป็นโจร และฉันคิดว่า ฉันจะให้พวกเขาใช้สิ่งที่พวกเขาต้องการ ; สิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะขโมย , พวกเขาจะได้ เพราะพยานคนเดียวที่เป็นไปได้คือหลับ

ทุกครั้งที่มีคนเปิดประตู หน้ามันแหลม . ดังนั้นหลังจากที่ผมเห็นประตูเปิด ฉันได้ยินเสียงประตูลั่นเอี๊ยดๆ ประตูเปิดผมเห็นเด็กผู้ชายเดินมาหาฉัน เนื่องจากตาเกือบปิด ผมเห็นแค่นิดหน่อย เลยไม่ได้เห็นหน้าเขาเท่านั้น ร่างกายของเขา เขาค่อนข้างโปร่งใส แต่ขาวราวกับกระดาษและเขาใส่เสื้อ และโดยรวม ทั้งระหว่างซีดมาก สีน้ำตาล และสีเขียว เขาถึงเตียง แล้วจับผมย้ายร่างกายของฉันพยายามที่จะปลุกให้ฉันตื่น เขาบอกว่า ในฝรั่งเศสอย่าง " ได้โปรด ตื่นเถอะ คุณต้องมากับฉัน ได้โปรด คุณต้องเห็นนี้ " และเขาก็ยืนยัน ไม่กี่วินาที ตั้งแต่ฉันตื่น ฉันก็พยายามตัดสินใจ แล้วถ้าฉันตามผู้ชาย มันไม่จำเป็นที่จะต้องเลว แต่ฉันไม่กล้า ผมกลัวและยังคงแกล้งทำเป็นหลับ

ดังนั้นหลังจากที่ไม่กี่วินาทีเด็กหนุ่มออกไปฉันได้ยินเสียงเท้ากับพื้นไม้ ผมมองไปที่ประตูอีกครั้ง เพื่อดูประตูปิดและล็อคหมุนอีกครั้ง ผมเปิดไฟไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน ผมไม่ได้ปิดในระหว่างอยู่ที่ฉันอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ที่ .

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ( พูดตามตรง มันอาจจะไม่กี่วัน ผมก็ไม่ค่อยจำ