Sorption of all metals at pH 2 was

Sorption of all metals at pH 2 was negligible, increasing with increase of pH, attaining optimum at the range of
5–6 (Fig. 2). Availability of negatively charged groups at the
biosorbent surface is necessary for the sorption of metals to
proceed [28], which at the highly acidic pH 2 is unlikely as
there is a net positive charge in the biosorption system due
to H+ and H3O+. In such a system H+ compete with metal
ions [23], resulting in active sites to become protonated to
the virtual exclusion of metal binding on the biosorbent surface [29]. This means that at higher H+ concentration, the
biosorbent surface becomes more positively charged thus reducing the attraction between biomass and metal cations [8].
In contrast, as the pH increases, more negatively charged surface becomes available thus facilitating greater metal uptake
[30]. Metal sorption, accordingly, was noted to increase significantly as the pH was increased, such that at pH 4 and
biosorbent–metal contact time of 60 min, Pb, Cd, Zn, Cu and
Ni removal was 0.96, 0.91, 0.93, 0.87 and 0.84 mg/g, respectively. It is commonly agreed that the sorption of metal cations
increased with increasing pH as the metal ionic species became less stable in the solution [31]. With further increase in
pH, the solubility of metals decreases resulting in their precipitation as hydroxides, which at low metal concentrations
is governed by the following equation [32]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดูดซับของโลหะทุกชนิดที่ pH 2 ได้เล็กน้อยเพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของค่า pH ที่เหมาะสมในการบรรลุช่วงของ
5-6 (รูปที่. 2) ความพร้อมของกลุ่มที่มีประจุลบที่พื้นผิว biosorbent เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดูดซับของโลหะที่จะดำเนินการต่อไป[28] ซึ่งค่า pH ที่เป็นกรดสูง 2 ไม่น่าเป็นมีประจุบวกสุทธิในระบบการดูดซับเนื่องจากการH + และ H3O + เช่นในระบบ H + แข่งขันกับโลหะไอออน[23] ส่งผลให้การใช้งานเว็บไซต์ที่จะกลายเป็นโปรโตเนตเพื่อการยกเว้นเสมือนของโลหะบนพื้นผิวที่มีผลผูกพันbiosorbent เมื่อ [29] ซึ่งหมายความว่าใน H เข้มข้น + ที่สูงขึ้นจะกลายเป็นพื้นผิวbiosorbent ประจุบวกมากดังนั้นการลดสถานที่น่าสนใจระหว่างชีวมวลและประจุบวกโลหะ [8]. ในทางตรงกันข้ามขณะที่การเพิ่มขึ้นของค่า pH ผิวค่าใช้จ่ายมากขึ้นในเชิงลบจะกลายเป็นใช้ได้จึงอำนวยความสะดวกการดูดซึมโลหะมากขึ้น[30] . การดูดซับโลหะตามที่ได้ระบุไว้ว่าจะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญขณะที่พีเอชที่เพิ่มขึ้นดังกล่าวว่าที่ pH 4 และเวลาติดต่อbiosorbent โลหะ 60 นาที, ตะกั่วแคดเมียมสังกะสีทองแดงและกำจัดNi เป็น 0.96, 0.91, 0.93, 0.87 และ 0.84 มิลลิกรัม / กรัมตามลำดับ มันเป็นที่ตกลงกันทั่วไปว่าการดูดซับของไพเพอร์โลหะเพิ่มขึ้นด้วยค่า pH เพิ่มขึ้นเป็นสายพันธุ์กลายเป็นอิออนโลหะที่มีเสถียรภาพน้อยในการแก้ปัญหา [31] กับการเพิ่มขึ้นต่อไปในค่า pH การละลายของโลหะลดลงส่งผลให้เกิดการตกตะกอนของพวกเขาเป็นไฮดรอกไซซึ่งในความเข้มข้นของโลหะต่ำจะเป็นไปตามสมการต่อไปนี้[32]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การดูดซับของโลหะที่ pH 2 รายได้เพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของค่า pH , บรรลุสูงสุดในช่วง
5 – 6 ( รูปที่ 2 ) ความพร้อมของกลุ่มซึ่งมีประจุลบที่
พื้นผิววัสดุดูดซับทางชีวภาพเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดูดซับโลหะ
ดำเนินการ [ 28 ] ซึ่งที่เปรี้ยวมาก pH 2 ไม่น่าจะเป็น
มีประจุสุทธิเป็นบวกในระบบชีวภาพเนื่องจาก
กับ H และ h3o .ในระบบดังกล่าวแข่งขันกับไอออนโลหะ
h [ 23 ] ผลการใช้งานเว็บไซต์เป็น protonated

ยกเว้นเสมือนมัดด้วยโลหะบนพื้นผิววัสดุดูดซับทางชีวภาพ [ 29 ] ซึ่งหมายความว่า ที่ความเข้มข้นของ H สูงกว่า
พื้นผิววัสดุดูดซับทางชีวภาพมากขึ้น มีประจุบวก ดังนั้นการลดแรงดึงดูดระหว่างไอออนโลหะและชีวมวล [ 8 ] .
ในทางตรงกันข้าม เมื่อ pH เพิ่มขึ้นเพิ่มเติมลบประจุพื้นผิวจะพร้อมใช้งาน ดังนั้นการใช้โลหะมากขึ้น
[ 30 ] การดูดซับโลหะตามที่ถูกตั้งข้อสังเกตเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นด่างเพิ่มขึ้น เช่น ที่ pH 4 และ
วัสดุดูดซับทางชีวภาพ–โลหะติดต่อเวลา 60 นาที , PB , CD , Zn , Cu และ
N การกำจัด 0.96 , 0.91 และ 0.93 และ 0.87 0.84 มิลลิกรัม / กรัม ตามลำดับ มันเป็นที่ตกลงกันว่า การดูดซับไอออนโลหะ
เมื่อเพิ่มพีเอชเป็นโลหะไอออนชนิดกลายเป็นไม่มั่นคงในการแก้ปัญหา [ 31 ] กับเพิ่มใน
pH , การละลายของโลหะลดลงส่งผลให้ตกตะกอนเป็นไฮดรอกไซด์ของโลหะ ซึ่งในระดับความเข้มข้นต่ำ
จะเป็นไปตามสมการต่อไปนี้ [ 32 ] :