Despite the confessional tone in th

Despite the confessional tone in this sonnet, there is no direct reference to the youth. The general context, however, makes it clear that the poet's temporary alienation refers to the youth's inconstancy and betrayal, not the poet's, although coming as it does on the heels of the previous sonnet, the poet may be trying to convince himself again that "Now" he loves the youth "best." Sonnet 116, then, seems a meditative attempt to define love, independent of reciprocity, fidelity, and eternal beauty: "Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks / Within his bending sickle's compass come." After all his uncertainties and apologies, Sonnet 116 leaves little doubt that the poet is in love with love.

The essence of love and friendship for the poet, apparently, is reciprocity, or mutuality. In Sonnet 116, for example, the ideal relationship is referred to as "the marriage of true minds," a union that can be realized by the dedicated and faithful: "Let me not to the marriage of true minds / Admit impediments." The marriage service in the Episcopal Book of Common Prayer — "If any of you know cause or just impediment" — provides the model for the sonnet's opening lines. In them, we see the poet's attitude toward love, which he proceeds to define first negatively. He explains what love is not, and then he positively defines what it is. The "ever-fixed mark" is the traditional sea mark and guide for mariners — the North Star — whose value is inestimable although its altitude — its "height" — has been determined. Unlike physical beauty, the star is not subject to the ravages of time; nor is true love, which is not "Time's fool."

The poet then introduces the concepts of space and time, applying them to his ideal of true love: "Love alters not with his brief hours and weeks, / But bears it out even to the edge of doom." Note that the verb "alters" is lifted directly from line 3, in which the poet describes what love is not. "Bears it out" means survive; "edge of doom," Judgment Day. Finally, with absolute conviction, the poet challenges others to find him wrong in his definition: "If this be error and upon me proved, / I never writ, nor no man ever loved." Just how secure the poet is in his standards of friendship and love, which he hopes that he and the youth can achieve, is evident in this concluding couplet; he stakes his own poetry as his wager that love is all he has described it to be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีเสียง confessional ในณที่นี้ มีอ้างอิงเยาวชนโดยตรง บริบททั่วไป อย่างไรก็ตาม ทำให้ชัดเจนที่สุดชั่วของกวีอ้างถึง inconstancy ของเยาวชน และทรยศ ไม่ กวีของ แม้ว่ามาเป็นของณก่อนหน้า กวีอาจกำลังพยายามชักจูงตัวเองอีกครั้งที่ "ตอนนี้" รักเยาวชน "ส่วน" ณ 116 แล้ว ดูเหมือนว่าความพยายามเข้าฌานเพื่อกำหนดรัก อิสระ reciprocity คุณภาพ และความงามนิรันดร์: "ความรักของไม่ของเวลาโง่ แต่โรซี่ริมฝีปากและแก้ม / ภายในเข็มทิศของเคียวดัดของเขามา" หลังจากทั้งหมดของความไม่แน่นอนและขอโทษ 116 ณใบคงที่กวีอยู่ในความรักกับความรัก

สาระสำคัญของความรักและมิตรภาพสำหรับกวี เห็นได้ชัด เป็น reciprocity หรือ mutuality ในณ 116 เช่น ความสัมพันธ์ที่เหมาะจะเรียกว่า "การแต่งงานของจิตใจจริง สหภาพแรงงานที่สามารถรับรู้ได้ โดยการทุ่มเท และซื่อสัตย์: "ผมไม่ต้องการแต่งงานของจิตใจที่แท้จริง / impediments ยอมรับ"บริการแต่งงานในเกี่ยวกับหนังสือของร่วมอธิษฐาน — "ถ้าใด ๆ ของคุณทราบสาเหตุหรือกรวดในรองเท้าเพียง" — แสดงแบบจำลองสำหรับบรรทัดที่ยกมาของณ ในพวกเขา เราเห็นของกวีทัศนคติต่อความรัก ที่เขาดำเนินการก่อนกำหนดส่ง เขาอธิบายว่า ความรักไม่ แล้ว เขาบวกกำหนดสิ่งที่จะ "คงเคยหมาย" เป็นหมายทะเลดั้งเดิมและคู่มือมาริเนอร์ส — ดาวเหนือ — มีค่าเป็น inestimable แม้ว่าความสูงของ — ความ "สูง" ซึ่งตัดสินได้ ซึ่งแตกต่างจากความสวยงามทางกายภาพ ดาวไม่ต้องราชันย์ ไม่ได้รักจริง ที่ไม่ใช่ "คนโง่ของเวลา"

กวีแล้วแนะนำแนวคิดของเวลา นำไปใช้กับความรักจริงในอุดมคติของเขา: "ความรักเปลี่ยนแปลงไม่ มีเขาสั้น ๆ ชั่วโมงและสัปดาห์, / แต่หมีออกไปขอบของการลงโทษได้" หมายเหตุที่กริยา "เปลี่ยน" ถูกยกโดยตรงจากบรรทัด 3 ซึ่งกวีอธิบายความรักใดไม่ "หมีมันออก" หมายถึง การอยู่รอด "ขอบของการลงโทษ วันพิพากษา สุดท้าย ด้วยใจแน่นอน กวีท้าทายคนอื่นจะหาเขาไม่ถูกต้องในข้อกำหนดของเขา: " ถ้านี้เป็นข้อผิดพลาด และ เมื่อผมพิสูจน์, / ฉันไม่ writ หรือคนไม่เคยรักกัน" เพียงวิธีทางกวีอยู่ในมาตรฐานของมิตรภาพและความรัก ซึ่งเขาหวังว่า เขาและเยาวชนสามารถบรรลุ อยู่ในสรุปนี้ couplet เขา stakes บทกวีของเขาเองเป็น wager ของเขาว่า ความรักเป็นทั้งหมดที่เขาได้อธิบายให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีโทนสารภาพในโคลงนี้ไม่มีการอ้างอิงโดยตรงกับเยาวชน บริบททั่วไป แต่ทำให้มันชัดเจนว่าการโอนชั่วคราวของกวีหมายถึงความผันแปรของเยาวชนและการทรยศไม่กวีแม้ว่ามาเช่นเดียวกับส้นเท้าของโคลงก่อนหน้านี้กวีอาจจะพยายามที่จะโน้มน้าวให้ตัวเองอีกครั้งว่า " ตอนนี้ "เขารักหนุ่ม" ดีที่สุด ". โคลง 116 แล้วดูเหมือนความพยายามที่ชอบที่จะกำหนดความรักที่เป็นอิสระของการแลกเปลี่ยนความจงรักภักดีและความงามนิรันดร์. "ความรักไม่ใช่คนโง่เวลาแม้ว่าริมฝีปากและแก้มสีดอกกุหลาบ / ภายในเข็มทิศเคียวดัดของเขามา" หลังจากที่ความไม่แน่นอนและขอโทษเขาทุกโคลง 116 ใบข้อสงสัยนิดหน่อยว่ากวีมีความรักกับความรักสาระสำคัญของความรักและมิตรภาพสำหรับกวีเห็นได้ชัดคือการร่วมกันหรือร่วมกัน ในโคลง 116, ตัวอย่างเช่นความสัมพันธ์ที่เหมาะจะเรียกว่า "การแต่งงานของจิตใจของจริง" ยูเนี่ยนที่สามารถตระหนักโดยทุ่มเทและซื่อสัตย์: "ผมขอไม่ให้การแต่งงานของจิตใจที่แท้จริง / ยอมรับอุปสรรค". บริการแต่งงานในพระราชาหนังสือสวดมนต์ - "ถ้าใด ๆ ของคุณรู้หรือเพียงแค่ทำให้เกิดอุปสรรค" - มีรูปแบบการเปิดสายการโคลงของ ในพวกเขาที่เราเห็นทัศนคติของกวีที่มีต่อความรักที่เขาดำเนินการกำหนดเป็นครั้งแรกในทางลบ เขาอธิบายสิ่งที่รักไม่ได้และแล้วเขาบวกกำหนดสิ่งที่มันเป็น "เครื่องหมายที่เคยคงที่" เป็นเครื่องหมายแบบดั้งเดิมทะเลและคำแนะนำสำหรับการเดินเรือ - ดาวเหนือ - มีค่าล้ำค่าแม้ว่าระดับความสูงของ - "ความสูง" ของ - ได้รับการพิจารณา ซึ่งแตกต่างจากความงามทางกายภาพดาวไม่อยู่ภายใต้การทำลายล้างของเวลา; ไม่เป็นความรักที่แท้จริงซึ่งไม่ได้ "โง่ของเวลา". กวีแล้วแนะนำแนวคิดของพื้นที่และเวลาที่นำมาใช้ในอุดมคติของเขารักจริง: "ความรัก alters ไม่ได้ด้วยเวลาสั้น ๆ ของเขาและสัปดาห์ / แต่หมีมันออกมาได้ ไปที่ขอบของการลงโทษ ". ทราบว่าคำกริยา "alters" ถูกยกขึ้นโดยตรงจากสาย 3 ซึ่งกวีอธิบายถึงสิ่งที่รักไม่ได้ "หมีออก" หมายถึงการอยู่รอด; "ขอบของการลงโทษ" วันพิพากษา สุดท้ายกับความเชื่อมั่นแน่นอนกวีท้าทายคนอื่นไปหาเขาที่ไม่ถูกต้องในความหมายของเขา. "หากมีข้อผิดพลาดและเมื่อผมได้รับการพิสูจน์ / ฉันไม่เคยหมายหรือไม่มีมนุษย์คนใดเคยรัก" เพียงวิธีการที่เชื่อถือกวีที่อยู่ในมาตรฐานของเขาของมิตรภาพและความรักซึ่งเขาหวังว่าเขาและเยาวชนที่จะประสบความสำเร็จเห็นได้ชัดในคู่สุดท้ายนี้ เขาเดิมพันบทกวีของเขาเองเป็นเดิมพันของเขาว่ารักคือทั้งหมดที่เขาได้อธิบายว่ามันจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะเกี่ยวกับการสารภาพผิดโทนในโคลงนี้ ไม่มีการอ้างอิงโดยตรงเพื่อเยาวชน บริบททั่วไป แต่ทำให้มันชัดเจนว่าเป็นกวีแปลกแยกชั่วคราว หมายถึง inconstancy ของเยาวชน และการทรยศหักหลัง , กวี , แม้ว่าจะเป็นบนส้นของโคลงก่อนหน้า กวีอาจพยายามโน้มน้าวใจตัวเองอีกครั้งว่า " ตอนนี้ " เขารักเยาวชน " ดีที่สุด " โคลง 116 ,งั้น ดูเหมือนพยายามเข้าฌานให้นิยามความรักอิสระของตอบแทนความจงรักภักดีและความงามนิรันดร์ : " ความรักไม่ใช่เวลาของคนโง่ แต่ริมฝีปากและแก้มสีดอกกุหลาบ / ภายในของเขาโค้งเคียวของเข็มทิศมา หลังจากทั้งหมดของเขา ความไม่แน่นอน และขออภัย โคลง 116 ใบ สงสัยเล็กน้อยว่า กวีมีความรักกับความรัก

ความรักและมิตรภาพสำหรับกวี เห็นได้ชัดว่า เป็นการแลกเปลี่ยนหรือร่วมกัน . ในโคลง 116 , ตัวอย่างเช่น , ความสัมพันธ์ที่เหมาะจะเรียกว่า " แต่งงานของจิตใจที่แท้จริง " สหภาพที่สามารถตระหนักโดยทุ่มเทและซื่อสัตย์ : " ให้ฉันที่จะไม่แต่งงานของจิตใจที่แท้จริง ยอมรับ / 2553" การแต่งงานในบริการในหนังสือสวดมนต์ทั่วไป - " ถ้าใครรู้สาเหตุ หรือ ขัดขวาง " - มีแบบโคลงเปิดสาย ในนั้นเราเห็นทัศนคติของกวีที่มีต่อความรักที่เขามอบให้นิยามแรกทางซ้าย เขาอธิบายว่า ความรักไม่ได้ และเขาก็มีกำหนดว่ามันคืออะไร" ซ่อมมาร์ค " เป็นแบบจดทะเลและคู่มือสำหรับกะลาสี - ดาวเหนือ - ที่มีค่าเป็นกรรมการผู้จัดการและความสูงของ " ความสูง " - ถูกตัดสินแล้ว ซึ่งแตกต่างจากความงามทางกายภาพ เป็นดาราไม่ใช่เรื่อง ravages ของเวลา หรือเป็นรักที่แท้จริง ซึ่งไม่ใช่เวลา " คนโง่ "

กวีแล้วแนะนำแนวคิดของอวกาศและเวลาใช้กับอุดมคติของความรักที่แท้จริง : " ความรักเปลี่ยนแปลงไม่ได้ด้วยเวลาสั้นของเขาและสัปดาห์ / แต่หมีมันออกมาถึงขอบของการลงโทษ . " ทราบว่า คำว่า " เปลี่ยนแปลง " ยกโดยตรงจากสาย 3 ซึ่งในกวี อธิบายว่า ความรักไม่ได้ " . หมีมันออก " วิธีการอยู่รอด ; " ขอบของ Doom " วันพิพากษา และแน่นอนกับความเชื่อมั่นกวีท้าทายคนอื่นค้นหาเขาผิดในความหมายของเขา : " ถ้านี้เป็นข้อผิดพลาดและเมื่อฉันพิสูจน์ / ผมไม่เคยแจ้ง หรือไม่มีใครเคยรัก " เพียงวิธีการรักษาความปลอดภัยกวีในมาตรฐานของมิตรภาพ และความรัก ซึ่งเขาหวังว่าเขาและเยาวชนสามารถบรรลุเป็นที่ประจักษ์นี้ปัจฉิม โคลงบทกวีของเขาเอง เขาเดิมพันเป็นเดิมพันของเขาว่าความรักคือสิ่งที่เขาอธิบายว่ามันเป็น